บทที่ 56 มรสุมสาดซัดเข้าที่กลุ่ม

ในเช้าวันถัดมาพวกผมกับไอ้ซันก็จัดข้าวกับน้ำไว้ให้ไอ้วุฒิ ยืนมองมันที่นอนกอดขวดเหล้าอยู่บนเตียง ใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตา หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว มันไม่สามารถออกจากห้องได้ เนื่องจากพวกผมคอยขวางทางเอาไว้ ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพากันออกจากห้อง หลังจากที่คิดว่าผ่านมา 2 – 3 วัน มันอาจจะพอมีสติขึ้นมาบ้าง

พวกผมตั้งใจจะไปเยี่ยมไอ้เพชรสักหน่อย โดยติดต่อผ่านไอ้นายไว้ ถ้าไปตอนนี้ไอ้วุฒิมันคงหาไม่เจอหรอกครับ เพราะหายไปกันหมด ก่อนที่เราจะเร่งรีบออกจากห้องกันสองคน พวกผมมาตามที่ไอ้นายนัดไว้ แล้วขึ้นไปพร้อมกัน จนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องๆ หนึ่ง

“นี่ไม่ใช่ชื่อไอ้เพชรนี่ ถูกห้องหรอว่ะ” ไอ้ซันถามอย่างสงสัย ก่อนจะมองลอดเข้าไปภายในห้องพักนั้น

“ถูกสิ พี่เนมเป็นคนจัดการนะ จะให้ตามหาเจอง่ายๆ ได้ยังไง” ไอ้นายพูดพลางเปิดประตูเข้าไป เจอเจ้าของห้องนอนหันหลังอยู่

“อ้าว!! ผิดห้อง!! ไปๆ ๆ ๆ” ไอ้นายว่าอย่างตกใจ แล้วดุนดันหลังพวกผมให้รีบออกไปทันที ไม่อยากรบกวนผู้ป่วย

“กูบอกแล้ว!!! มึงอะมั่วไอ้นาย” ทันทีที่ออกมาจากห้