Namula ang mukha ni Julliane at nag-init ang puso niya.Si Ismael ay nahihiyang tumingin sa kanya na sinusubukang iwasan ang kanyang tingin, itinaas ang kanyang kamay at kinurot ang kanyang baba. "Huwag kang tumakas sa akin.""Ismael...""Hindi man lang sa sandaling ito, lumipad ako ng mahigit 10,000 kilometro para hanapin ka." Tila puno ng malalim na pagmamahal ang mga mata ni Ismael na nakatitig sa kanya.Sa sandaling iyon, ang puso ni Julliane ay nanginginig.Unti-unting bumaba ang itim niyang mga mata, nakatingin sa labi niya, at dahan-dahan, hinahalikan siya.Natigil ang paghinga ni Julliane, at ang kanyang mga kamay ay hindi namamalayang hinawakan muli ang tela ng kanyang kamiseta, sinusubukan siyang itulak palayo.Ngunit hinawakan ni Ismael ang kanyang pulso, inilagay ang kanyang pulso sa kanyang leeg, at pagkatapos ay hinalikan siya nang mas mapusok.Naramdaman ni Julliane na hirap na hirap ang kanyang paghinga. Bago pa niya mapigil ang paghalik sa kanya ay tumalikod na siya.
Puno siya ng galit ngayon, at gusto lang niyang...Ngunit sa huli ay nagpigil siya.Narinig ni Julliane na siya ay nag-aatubili, at ito ay isang mabait na paalala, kaya't sinabi niya sa kanya, "Paano kung tulungan kitang mag-book ng hotel? Para sa mga taong tulad mo na nananatili sa isang hotel, magpapadala sila ng kotse para sunduin ka."Sumimangot si Ismael, ibinaba ang kanyang mga mata at tumingin sa isang lugar at nagpipigil ng galit.Bobo ba ang babaeng ito o alam niyang pumunta siya dito para hanapin siya pero sadyang itinaboy siya?Okay lang ba siyang mag-isa sa apartment na ito? At asawa siya nito, hindi ba nito alam na isang kahibangan ang ginagawa nitong pagtataboy sa kanya.Kung tutuusin ay tama, wala siyang karapatan na manatili dito dahil hindi niya ito bahay.Pero hindi nito naiisip na isang napakalaking kahibangan ang pagtataboy nito sa kanya.Bakit bigla na lang naging ganito katigas ang puso ni Julliane? Ito ba ang karm niya ngayon? Ang pababalewala niya dito sa naka
Nang marinig ni Julliane na ang lola nila iyon, napatingin siya kay Ismael. Umabot sa tenga ang boses ni Lola Katarina, at mabilis niyang pinunasan ang mukha niya nang makaupo siya. Ipinatong ni Ismael ang kanyang mga kamay sa kanyang likod, ngunit malayo ang kanyang katawan sa kanya, ngunit ang kanilang mga mukha ay makikita sa video. Tiningnan ng matandang babae ang kanyang malungkot na mukha, at medyo namumula rin ang mga mata ni Julliane. Hindi niya maiwasang magtanong sa apo. "Baby, binu-bully ka ba ng batang ito pagkarating pa lang niya?" "Hindi po lola, pagbukas ko lang po ng pinto, may buhangin na lumipad sa mata ko. Lola, kumusta po kayo?" "Maayos kami apo ko, kung andito ka, mas masaya ako! Kung hindi ka bumalik ngayong taon, hindi makakasama ang asawa sa bahay at kailangan mong puntahan, pero kasama mo siya sa tabi mo, mas magaan ang loob namin ng lolo mo, ng mga magulang mo. Hindi na kayo dapat mag-away sa taong ito. Kung meron man, hindi ba pwedeng pag-usapan natin '
Napatingin sa paligid si Ismael at may mga boxes pa na nakalagay sa kabilang bahagi ng apartment.Ayaw niya talagang umalis nong sinabi niyang aalis siya ngayon lang.Siya gusto lang niyang manatili.Syempre, kahit hindi niya hilingin na mag-stay, hindi siya aalis.Kung darating ka, darating ka, paano ka aalis? Ito ang tanong no Ismael sa isip niya.Itinabi ni Julliane ang balde para sa paglalaba ng basahan at dinala ito sa kusina.Pagbalik niya, hinawakan niya ang isang tasa ng mainit na tubig at tinanong siya, "Gusto mo bang uminom ng kape para mapainit ang iyong sarili?"Napansin niyang namumula ang tenga nito sa lamig.Kailan siya dumating?Matagal na ba siyang nilalamig sa labas?Hindi, hindi siya dapat mag-alala kung paano niya nahanap ang lugar na ito.Napansin ni Julliane na nag-iisip siya ng isang bagay na hindi niya dapat iniisip, kaya agad niyang ibinaba ang kanyang mga mata, kunwaring tahimik na nakaupo, at pagkatapos ay tinanong siya, "Paano mo nalaman ang lugar na ito?"
Matapos ang kanilang pag-uusap ni Alvin, ay hinatid na niya ito sa labas ng apartment."Babalik na ako bukas sa Pilipinas, Julliane kung mayroon man mh bagay na nagpapalala ng mga iniisip mo ay manatili ka lang na maging matatag." Sinabi ito ni Alvin sa kanya bago sumakay sa kotse.Tulala lang si Julliane nh ilang sandali, naramdaman ang malamig na hangin, at may kung anong bumabagabag sa kanyang puso.Siya ay hindi isang partikular na tao na marami talagang isipin, pero ang mga nalaman niya ay hindi niya dapat na ipagsawalang bahala.Si Crissia ay hindi mabuting tao, at hindi niya hahayaan na muling masaktan o maniwala sa mga sasabihin nitong kasinungalingan mula sa mga sandaling ito.Pero gusto niya talaga, walang ganoong paligsahan sa pagitan nila ni Crissia.Alam ni Julliane na kung gusto siyang patayin ni Crissia, hindi ito ang huling pagkakataon.Ngunit ang kaaway ay nasa dilim at siya ay nasa liwanag.Pagkalipas ng dalawang araw, lumipat siya sa ibang apartment.Si Mirko mismo
Si Julliane ay napatingin kay Alvin na napapailing na lang pero halata ang galit sa mukha nito. "Sa tingin mo may kinalaman dito ang mga Montes? Hindi ako makapaniwala na kaya itong gawin ng pamilyang iyon." Sabi ni Alvin mayamaya kaya napatingin dito si Julliane. Naisip ito ni Julliane, at sinabi pa rin. "Kung si Crissia ang may kagagawan nito hindi ko maintindihan ang kung anong utak mayroon siya, ngunit ito ay isang hinala lamang. Kung tutuusin, ang pumatay ng isang tao para sa isang lalaki ay isang kabaliwan." "Gagawin ng ilang tao ang lahat para makuha lang ang gusto nila. Hindi natin hawak ang mga isip nila!" Biglang iritadong sabi ni Alvin. Saglit na natigilan si Julliane nang marinig niya ang sinabi nito. Dapat ay iba ang kausap niya, pero parang kinukundena ng ekspresyon niya ang sarili niya? Naisip ni Julliane, siguro masyado siyang nag-isip. Sinabi ni Alvin, "Tumawag kanina ang pulis na nag-imbestiga at sinabi na nasuri na nila ang CCTV camera. Mag-almusal muna tayo