Chapter five

Matapos mapanood ni Julliane ang kanilang sasakyan na umalis, tumalikod siya at naglakad patungo sa kung saan.

Ang tawagin ang asawa niyang bayaw, napatawa na lang siya sa sarili dahil sa kabaliwang iyon.

Sumuko ka na! Hinding-hindi siya mai-inlove sayo!

Bumulong siya sa kanyang sarili at nagbabala. "Julliane, kapag sumuko ka na, huwag nang lumingon pa!"

Kahit magmahal ka ulit.

——

Habang nasa sasakyan sila ng nobya ay hindi mapigilan ng lalake na magsalita dito.

“Sumobra ka naman yata sa ganong bagay Crissia, asawa ko ps rin si Julliane.“ Sabi dito ni Ismael na tumingin lang ang babae dito.

“Hindi mo ba gusto ang sinabi ko? Babawiin ko na lang.“ Tila napakalungkot nitong turan kaya humigpit ang hawak ng lalake sa manibela.

“Isang insulto ang sinabi mo sa babe yon lang ang gusto kong ipahiwatig sa'yo.“ Madiin pa rin na sabi ni Ismael kaya nagsimula na naman na umiyak ang babae.

Hindi na nagsalita pa ang lalake dahil nakaramdam ito ng kaunting inis sa nobya.

Sabay ng pagbalik ni Ismael kay Crissia sa ospital ay umalis siya agad para pumunta sa bar.

Tinawagan kasi siya ng isa sa mga kaibigan niya na magkita-kita sila.

Gusto niyang mawala ang inis sa nobya at para na rin makapag-isip ng mas maayos.

Isang lugar kung saan madalas pumunta ang kanilang grupo ng mga kaibigan noong nasa teenage years pa lang sila.

Naroon ang kanilang mga espesyal na set ng upuan at alak.

Pagkaraang makita siyang nakaupo, ang iba pang tatlo nitong kaibigan ay tumingin sa kanya saglit, at nang makita siyang nagsindi ng sigarilyo.

Isa sa mga ito ang agad na nagtanong.

 "Talaga bang dinala mo si Julliane upang makipagkita kay Crissia?" Nagbuga ng pilak na usok si Ismael at sinagot ang tanong nito, "Oo!" Inis niyang sagot dito.

 “Ha! Para kay Crissia, tinatrato mo talaga si Julliane ng parang isang basura!" Tumawa at nagkomento naman ang guwapong naka-puting t-shirt.

 Ang mga emosyon sa mga mata ni Ismael ay naharang ng usok, na naging dahilan upang hindi mahulaan kung ano ang kanyang iniisip.

“Nabanggit mo kay Julliane ang hiwalayan, tama? Ano ang reaksyon niya? Hindi ba siya umiyak?“ Curious na tanong ng isa pa sa kaibigan nito.

 "Sa tingin mo ba siya pa rin ang tatlong taong gulang na bata noon?" Sabi nito na napailing na lang ang babaeng iyon iiyak?

 Naisip ni Ismael kagabi. Hindi man lang siya umiyak, ngunit pinirmahan niya ang kasunduan nang mahinahon at nakangiti.

“Tama! Malaki na siya. Hoy, tawagan mo siya para makipagkita sa magkapatid. Mahigit tatlong taon na 'yan, 'di ba? Kung hindi kayo mag-asawa, pwede pa kayong maging magkapatid!" Yung isa na nagsabi nito ay si Allen, isang binata na naging tagapagtanggol ng dalaga para kay Julliane mula pagkabata.

 "Mag-asawa, magkapatid, bakit parang incest sila?" Ang isa pang guwapong lalake ay dinilaan ang kanyang mga labi pagkatapos sabihin ito, na may mapaglarong apoy sa kanyang mga mata.

 Napabuntong-hininga si Ismael, "Kakabalik lang niya ngayon dito sa Pililinas, huwag mo siyang pakialaman!" Sandaling natahimik silang tatlo at agad na bumalik sa topic kanina. 

"Pumayag ba siya?" Tanong nila ulit.

 "Nakapirma na siya sa annulment agreement!" Mahinang sabi ni Ismael.

The three of them couldn't believe it.

 "She just signed it like that? Di ba she asked you to share the common property after marriage equally with her?" Tanong ni Allen.

"Oo!" Biglang naalala ni Ismael ang nakaraan ang tuso at kusang babae sa nakaraan.

“Bigla na lang naging matino ang batang ito? Pero hindi siya mahalaga, ang mahalaga ay gusto mo talagang pakasalan si Crissia?" Tanong ulit ni Allen sa kanya.

"Siguro!“ Nakaramdam ng inis si Ismael nang walang dahilan at nagsimulang manigarilyo muli.

Matapos ang usapan nilang magkakaibigan ay agad na lamg siyang umuwi kahit maaga pa.

Panay pa rin kasi ang tukso ng mga ito sa lalake.

Bumalik siya sa bahay nila at gabi na rin.

Naabutan nito na nanonood si Julliane ng melodramatic romance drama kasama ang kanyang abuela at ang kanyang ina.

Ang matandang babae at ang kanyang ina ay patuloy na nagrereklamo tungkol sa ikatlong partido na sumira sa pamilya, at ngumiti lamang ito ng nakakaloko sa kanilang tabi.

 Twenty-three na daw siya?

 Bakit ang tanga niya pa rin?

Hindi naman siya mukhang mature na babae!

Habang naglalakad siya patungo sa sofa, biglang sumagi sa isip niya ang tagpo ng basang katawan nito kagabi, at ang itim na mga mata nito ay biglang tumirik sa puso niya.

"Bumalik ka na pala Ismael!" Sabi ni manang, lumabas ito mula sa kusina upang maghatid ng prutas at binati siya matapos siyang makita.

 "Opo manang!" Lumapit si Ismael sa sala at umupo sa isang tabi, na may kaunting liwanag sa kanyang mga mata, nakatingin kay Julliane.

Si Julliane ay bihirang magsuot ng magandang mamahalin na damit, na nagpapakita ng kanyang magagandang maliliit na binti at nakaupo sa pagitan ng kanyang ina at lola.

Si Julliane ay palaging isang bata sa pagitan ng dalawang taong ito, at siya at ang kanyang kapatid na babae ay nahihiya sa kanilang sarili.

“Naku, paanong may oras na bumalik ang ating panganay?" Sabi sa kanya ng ina nito na nakita rin ito sa wakas.

"Mom, are we hallucinating? Baby Lian, can you help me see kung asawa mo ba talaga yun?" Sabi nito sa dalaga na napatingin na sa asawa.

Ang biyenan at manugang na babae ay sabay na kumanta, at si Julliane ay ngumiti ng awkward ngunit magalang.

"Mama, lola, siya talaga!" Hindi niya ito matawag na asawa, at hindi niya hinayaang tawagin siyang asawa.

 Napahikot na lang ng noo si Ismael, at palaging nararamdaman na manipis ang hangin sa bahay.  

Bakit?

 "Sino siya?" Tanong ulit ni lola.

 "Ah? Ang apo mo, lola!"

Tinukso ito ni Julliane at medyo namula.

 "Apo ko? Sino ang apo ko?"

Patuloy na tumingin si Lola kay Ismael at tinanong si Julliane.

Namula rin ang tenga ni Julliane.  

Alam niya ang gustong sabihin ng matandang babae.

Upang maiwasan ang karagdagang pagtatanong, hininaan lamang niya ang kanyang boses at bumulong. 

"Ang aking asawa lola!" Bagama't hindi gaanong nasisiyahan ang matandang babae nang marinig ito, hindi na siya nahiya.

"Tama! Hindi ba ito ang patay mong asawa!" Sabi ng matandang babae.

"Lola!" Nang marinig na itinuring siyang patay, nalungkot din ang panganay na si Ismael.

"Ano? May nasabi ba akong mali? After three years of marriage, flat belly pa rin ang baby natin na si Lian. Is this something a living person would do?" Patuloy na tanong ng matandang babae.

Lalo tuloy sumakit ang ulo ni Ismael dahil sa sinabi ng kanyang abuela na masamang nakatitig sa kanya ngayon.