Chapter one

Tatlong taon na ang nakalipas mula nang mag-abroad siya sa ikalawang araw ng kanyang kasal. 

Tanda ko pa ang araw na iyon na napilitan ako na iwan ang lahat ng naiwan ko dito sa Pilipinas. 

Pero dahil sa isang sirkumtansya ay napilitan siyang umuwi ng Pilipinas.

Siya ay nakabalik sa pagkakataong ito dahil ang kanyang ina ay na-diagnose na may advanced na kanser sa baga.

Tatlong taon pagkatapos ng kanilang kasal ngayon na lang ulit nakatuntong ng Pilipinas si Julliane.

Ipinadala siya ng kanyang asawa sa ibang bansa sa kadahilanang doon niya ipinagpatuloy ang kanyang pag-aaral.

Kahit labag ito sa kalooban niya ay wala siyang nagawa. Iniwan niya rin ang kanyang ina at ngayon kung kailan may sakit na ito ay saka lang siya makakauwi.

Ngunit sa totoo ay may isa pa na bagay at dahilan ang kanyang asawa, natatakot lang ang lalake na guluhin niya ang mundo ng dalawang taong nagmamahalan ng totoo, si Ismael at ang girlfriend nito na totoong minamahal ng lalake.

Napahinga siya ng malalim at napahawak sa kanyang braso at inalala ang nakaraan.

Nang sumapit ang gabi ay, sinamahan niya ang kanyang in-laws sa hapunan sa bahay ng mga ito.

Hindi niya matangihan ang mga ito dahil ngayon na lang niya ulit nakaharap ang mga ito.

At isa pa ay nanabik rin siya sa dalawang ginang na naging mabait at kasundo niya mula pa man noonh bata pa siya.

Matapos nito ay hinayaan na siya ng mga ito na maglibot sa kabahayan.

Nilibot niya ang tingin sa buong silid at muling naalala ang nakaraan, ang unang araw ng kanilang kasal ng lalake.

Pagkatapos bumalik sa pagkakataong ito, nagkaroon siya ng buong desisyon na oras na para tapusin nila ang nominal na relasyong ito!

Kailangan na rin nilang mapalaya ang bawat isa dahil saan pa ba tutungo ang relasyong ito na walang pondasyon.

Bumalik mula sa trabaho ang lalake na nakasuot ng maayos na itim na suit, at ang kanyang buong katawan ay napuno ng mensahe ng 

"Iwasan".

Isa kasing perfectionist ang lalake, at siya ay isa ring matinding mysophobia patient!

Ibig sabihin nito ay takot ito sa kahit na anong dumi o germs.

Nong unang beses niya itong malaman ay nawirduhan siya dahil may tao pala na may ganitong uri ng phobia.

Nakatayo lang si Julliane na nakadistansya dito sa tabi ng bintana, at ang kanyang tibok ng puso ay bumibilis sa bawat hakbang ng lalake!

Makalipas ang tatlong taon, mas naging gwapo ito at kahanga-hanga sa kanyang paningin.

Lalo rin itong naging prominenteng tingnan.

Ito pa rin ang lalakeng unang nakilala niya mula pa man noon, at ang lalakeng iniwan niya tatlong taon na ang lumipas. Walang nagbago sa lalake sa isip niya.

Naglakad lang ito papunta sa sofa at huminto, at saka umupo habang kinakalas ang kurbata nito.

Ibinaba niya ang kanyang mga mata dahil hindi niya ito nais na titigan. At napahinga na lang ng malalim.

"Nagkita na ba kayo ni mama at lola?" Malumanay na tanong nito sa kanya, ngunit hindi siya nito nilingon.

Nakagawian na ni Julliane na inilalagay ang kanyang mga kamay sa likod ng kanyang likod, tulad ng isang mabuting bata, at tulad din ng isang tahimik na subordinate, at tumango.

"Oo, kakatapos lang namin na mag-dinner!" Sagot nito sa lalake.

"Tingnan mo ito!" Bigla itong tumagilid, kumuha ng isang dokumento sa drawer sa ilalim ng mesa at inilagay nito ito sa mesa.

Sinulyapan lang ito ni Julliane at alam niyang napatunayan ito ang kanyang iniisip.

Hindi pa man nagtagal mula nong, nakita niya ang balita sa internet na ang lalake at ang kanyang nobya ay nag-order ng mga damit-pangkasal. 

Lumapit siya mayamaya dito at kinuha ang dokumento, at binuksan ito.

 Ang limang malalaking salita na "Annulment Agreement" ay unang bumungad sa kanya.

Natuwa naman siya na nakapaghanda na siya at bahagyang ngumiti.

"Sumasang-ayon ako!"

Ito ang mabilis niyang sinabi habang nakatitig pa rin sa dokumento.

Tiningnan lang siya ni Ismael gamit ang mapang-akit nitong mga mata, 

"Umupo ka para makapag-usap tayo ng maayos!" Utos nito kaya agad naman siyang tumango dito.

Umupo si Julliane sa single sofa na pahilis sa tapat ng lalake.

Medyo naiilang kasi siya dito at ramdam niya ang malakas na tibok ng puso niya.

Uminom ng alak ang lalake at parang bad mood, at hinila ulit ang kurbata nito!

Sumunod si Julliane sa ideya na subukang huwag gumawa ng anumang hindi komportable na damdamin, at tahimik na binasa ang kasunduan sa pagpapawala ng bisa ng kanilang kasal.

Binigyan din siya nito ng dalawang set ng mga ari-arian, na itinuturing na mabuti para sa kanya. Sa isip niya ay sapat na ito.

Matapos basahin ito, ngumiti si Julliane dahil pabor naman sa kanya ang nasusulat sa agreement pero napatingin siya sa lalake at nagtanong dito. 

"Mayroon ka bang ballpen?" Nahihiya niyang bulong dahil wala siyang dalang ballpen.

 "Hmm?" Bahagya nitong itinagilid ang tenga na para bang hindi siya nito narinig ng malinaw.

"Pipirmahan ko na kasi ito para matapos na tayo!“ Palaging sinasagot siya ni Julliane ng isang magiliw na ngiti.

Kailangan niyang maging positibo sa harap ng lalake dahil ayaw niya itong magalit.

Matagal siyang tinitigan ni Ismael gamit ang maitim nitong mga mata, pagkatapos ay yumuko para buksan ang drawer at kumuha ng panulat para sa kanya.

Huminga muna siya ng maluwag bago napatitig muli sa dokumento.

Agad na niyang isinulat ang kanyang pangalan sa ilalim ng kasunduan nang walang pag-aalinlangan, "Okay na ito!"

"Mahina na ang katawan ni Crisia, gusto niya ng perpektong kasal sa lalong madaling panahon." Biglang paliwanag ni Ismael na nakatingin na pala sa kanya kaya bahagya siyang ngumiti at tumango.

Ngunit humigpit ang kamay ni Julliane na nakahawak sa panulat, at muling kumirot ang kanyang puso.

Kaya niyang isakripisyo ang lahat para sa babaeng iyon! Kaya naman tila ba piniga pa lalo ang puso niya sa isipin na iyon.

"Naiintindihan ko!" Mataman na lang na tumango si Julliane.

Saglit na natahimik si Ismael hangang sa ibinigay niya ang kasunduan sa kanya, at kinuha naman niya ito.

Ngunit nang pipirma na sana ito ay, muli itong tumingin sa kanya.

"Maaari kang humingi ng kahit na ano, at gagawin ko ang lahat para maibigay ko ito sa'yo." Sabi nito na napatitig sa akin at dito nagsalubong ang mga mata namin pero bahagya lang siyang umiling.

"I already very satisfied with this, and I also want to thank you for paying for my mother's medical expenses." Sinagot ito ni Julliane ng walang pag-aalinlangan, sa pagbabayad pa lang nito sa medical expences ng kanyang ina ay sapat na para sa kanya.

Maaring para sa lalake ay hindi ito sapat sa kanya pero naisip niya ang pagbabayad pa lang ng bayarin ng ina niya sa hospital bills ay napakalaking bagay na para sa kanya.

Walang sinuman ang pwedeng gumawa nito kundi ang lalake lang na ito, kahit papano ay buong puso pa rin niya itong pinasasalamatan.

Pakiramdam ni Ismael ay nahihilo siya. Kaya ibinaba niya ang kanyang ulo at nakita ang magandang sulat-kamay nito sa ilalim ng kasunduan.  

Bigla niyang isinantabi ang kasunduan sa inis.

 "Magkikita kayo ni Crissia bukas!" Bigla nitong turan kay Julliane na tila ba ito galit sa pagtataka ng babae.