SLY: Chapter 32

Pero nasaktan kase ako. Masakit ang mga nakita ko kaya nasabi ko ang mga salitang ‘yun. Nah, tama si Beshie hindi ako susuko. Lumayo  ako sa yakap niya, pinunasan ko ang mga luha sa pisnge ko at ngumiti.

"You know what beshie? your right! Bakit ako mag-papatalo? Bakit ako susuko? hindi ako nag hintay ng mahabang panahon para lang mapunta sa wala! Tama! lalaban ako! Humanda sa’kin ang Donna na ‘yon!"  Ngumiti naman ito sa’kin, At kinuha ang kamay ko.

"Yan! ‘yan ang kilala kong Eizel! palaban walang inuurungan, Mag-usap kayo ni kuya, ‘yung mahinahon, ‘yung parehas na kayong handa makinig sa isa’t-isa.”

"Yeah, Siguro bukas o sa susunod na araw nalang ako makikipag-usap, masakit pa din talaga ‘e, hindi ko pa kaya..nasa isip ko pa din ang lahat..Sariwa pa.."  Hindi ko siya kayang harapin ngayon, kailangan ko mu