Chapter 20

DAHLIA

Nagising ako na nandito na ako sa silid ko. Siguro ay nilipat niya ako kanina. Ganun yata niya ako kaayaw na humiga o matulog doon sa kwarto niya. Hindi ko alam pero biglang sumama ang pakiramdam ko. Nang tumingin ako sa orasan ay alas siyete na ng gabi.

“Ganda!” rinig ko na tawag sa akin ni Nanay Chen.

“Po?” sagot ko sa kanya at pinilit ko na bumangon. Pagbukas ko ng pinto ay nakangiti siyang bumungad sa akin.

“Sabay kana sa amin kumain.” nakangiti na sabi niya sa akin.

“Busog pa po ako, kakainin ko lang rin po kasi ng prutas na binili ko kanina. Pasensya na po kayo,” nahihiya na tanggi ko sa kanya dahil kailangan ko pang magsinungaling.

“Okay, ganda.” nakangiti na sabi niya sa akin.

Ni-lock ko ang pintuan at bumalik ako sa higaan ko. Humiga ulit ako, hindi ko alam pero bigla na lang tumulo ang mga luha ko. Niyakap ko ang cute na unan na binili ko kanina. Habang nakatingin ako sa kisame ay maraming pumapasok sa isipan ko. Never ko kasi naisip na darating ako sa puntong ito.

K