Chapter 21

DAHLIA

Nandito na naman ako sa point ng buhay ko na nasasaktan na naman ako. Hindi ko talaga alam na buntis pala ako. At ang sakit kasi sa pangalawang pagkakataon ay nawala na naman siya sa akin.

“Ano ba ang naging kasalanan ko? Bakit paulit-ulit na lang? Sign na ba ito na sumuko na ako? Ito na ba ang sign na tumigil na ako at hayaan ko na lang si Axel? Siguro nga kailangan ko na siyang bitiwan. Kailangan ko na yatang tanggapin na hindi kami ang para sa isa’t-isa.” umiiyak na sabi ko.

Bumukas ang pinto at pumasok si Axel. Pinaalis ko na siya kanina pero nandito pa rin siya.

“Babe,” tawag niya sa akin.

“Kung naaawa ka lang sa akin kaya ka nandito ay umalis kana. Hindi ko kailangan ang awa mo,” malamig na sabi ko sa kanya.

“I’m sorry,” sabi niya sa akin kaya matic na lumambot ang puso ko sa sinabi niya.

“Para saan? Don’t be sorry dahil ako lang talaga itong makulit. Siguro ay ito na rin ang sign para sumuko na ako. Mahirap naman kung ipipilit ko pa ang ssarili ko sa’yo.” malungkot na sab