CHAPTER 4

"W-what are you doing h-here?" Nauutal kong sambit.

His moves were fast that I didn't notice how he touch my body with his as he close the door. Inilapit niya ang kaniyang mukha sa aking mukha at hindi nag-atubiling halikan ako.

The kiss was deep, firmly and positioned. The sounds of his lips claiming mine echoed in my room.

Hinawakan niya ang aking ulo at inilapit pa ng mariin sa kaniyang mukha. Habang ang kaniyang mga halik ay hindi maputol-putol.

This is really bad. Like hell. But why I can't stop him?

I tried to pushed him away, maraming mga bumabagabag sa aking kaloob-looban. The sudden thought of Ate makes me interrupted from thinking what he's doing.

Buong lakas ko siyang itinulak at sinampal ng napakalas.

"What are you doing? Get out in my room!" Bulyaw ko sa kaniya.

Napahawak naman siya sa kaniyang pisngi at alam kong namumula yon. But the guilt and conscience overtaken me.

Ang dami kong tanong...

"Why are you doing this? You're my sister's fucking husband? And yet you dare to kiss me that kind?" sunod-sunod na tanong ko sa kaniya.

From the start of the kiss the other day really bothers me a lot. Ilang gabi ko ng pinag-isipan iyon. Buti sana kung aksidente lang iyon. Pero hindi! Dahil naulit pa noon at ngayong araw pa!

Wala naman siyang imik. Tila natameme yata siya.

"Sorry..." He murmured.

"I don't need your sorry, I need a fucking explanation, Liam!"

"Why are you doing this? Asawa ka ni Ate, Liam! Ate ko!" Unti-unting namuo ang mga luha sa aking mga mata. I just can't take it. Having an affair with my brother-in-law while my sister is in her funeral. Parang cinecelebrate pa namin ito.

Lalapit sana siya sa akin ngunit mas mabilis akong gumalaw. I grabbed a pen in my bedside table and pointed at him.

"Wag kang lalapit sa akin! Umalis ka sa kwarto ko!" Sigaw ko sa kanya.

Wala akong pake kung nandiyan pa sina mama at papa o si Anthony na nakikinig basta kailangan niyang umalis rito sa kwarto ko.

He looked at me. Malungkot ang kaniyang mga mata.

"Trixie..."

"Wag mo akong matrixie-trixie!" Sigaw kong muli.

"Aalis ka o ituturok ko ang ballpen na ito sa iyo!" Pagbabanta ko.

He smiled bitterly and opened the door and get out of my room.

After that, I immediately run towards the door and locked it.

Napasandal ako sa pintuan at nararamdaman ko ang pag-init ng aking mga mata.

"Ate..." I sobbed. "S-sorry..."

Maybe, Liam only wants me to get rid of his lust. Because ate is gone? At wala na siyang pwedeng kasama.

But that's absurd!

Ilang minuto akong nanatili sa ganong sitwasyon hanggang sa nagtungo na ako sa banyo para maligo.

Dadalawa lang kami ni Liam sa bahay. But I need to make sure that he will not enter my room ever again! Hanggang bukas na wala kaming kasama. Kaya kahiy magutom ako, titiisin ko huwag ko lang makita ang lalakeng ito.

Pagkatapos kong maligo ay agad akong nagbihis at humilata sa kama. I stared at the ceiling, looking and reminiscing with my memories of ate.

After that flashback, I decided to watch a N*****x Series sa kwarto ko. Inubos ko ang ilang oras sa panonood hanggang sa namalayan ko nalang na mag-alas siyete na pala ng gabi.

Bigla naman akong nagutom at kumalam ang tiyan ko. I tried to look for food sa aking bag/maleta na dinala pauwi baka may pagkain akong naisingit.

Hindi naman ako nabigo dahil nakakuha naman ako ng dalawang naglalakihang junk food at isang bottle ng water. Siguro baon ko to noong nagtravel ako pero hindi kona nagalaw pa.

Habang kumakain ay itinuloy ko lang ang panonood sa TV. I was interrupted when my phone rang.

Sumilay sa akin ang sigla ng makita kong sino ang tumatawag, si Maxine.

"Oh, napatawag ka, madam?" I greeted.

"Hello, Trixie?" I heard Maxine's voice.

"Oh, hello?" Pabalik kong bati.

I heard her sniffs sa kabilang linya. Don't tell me nasa kompanya pa rin siya?

"Are you still in the company?" I asked her.

"Yes, hinahanap ko yung kontrata ng mga shareholders," she paused for a while. Narinig ko naman ang pagkalkal niya sa kaniyang mga drawers.

"Try mo nga icheck sa blue na cabinet, sa middle part." I suggested.

Narinig ko ang paghuni ng swivel chair at ang pagtayo niya rito. I heard also her steps walking towards—I think— sa blue cabinet.

Ilang segundo pa ang nakalipas ng marinig kong naupo muli siya sa kanyang upuan.

"Nahanap mona?" I asked.

"Yes, you're so great talaga!" She complimented. "Ano kumusta kana diyan? Kailan ang balik mo? At kumusta ang funeral ng ate mo?" pahabol niyang tanong.

"Eto okay pa naman. Nabobore na nga ako rito sa room ko eh, babalik na ako bukas ng hapon siguro. And oh, the funeral is okay naman, medyo nakakalungkot lang na wala na si ate sa amin." Sagot ko naman sa kaniya. Even though, I am not really okay.

I heard her sighed. "I'm sorry if I wasn't able to come na. After the meeting kase ang daming issues na kailangang i-solve. At sakto naman na wala ka kaya nahihirapan ako."

"Eh, miss mo lang ako eh. Pero no need to worry since babalik na ako tomorrow." Saad ko.

I heard her chuckled. "Baliw. O siya sige, bye na! Uuwi na rin ako ngayon! Bye!"

And she ended the call.

Muli akong nagsubo ng junk food after that call, and back to what I am doing, nanood na naman ako ng panibagong episode.

A minutes passed, exactly 7:45 when I heard a knocked on my door.

Doon naman ako napatigil. If dadalawa lang kami sa bahay ay tiyak na siya iyan. Hindi ako sumagot. But the knock repeated. Hanggang sa naulit pa ito ng naulit. Wala namang boses na tumatawag sa akin. Tanging katok lang ang umaalingawngaw sa aking tenga.

Nang makulitan na ako ay nagtungo na ako upang buksan ang pinto. Hindi na ako nagulat pa ng ang sumalubong sa aking ay siya. Nakadamit ng kulay itim, nakashort at halata ang mga buhok sa kaniyang paa at halatang kaliligo lang niya.

"What?" I asked.

"Let's eat..."