Misha’s POV
Narito ako sa closet room ko. Kanina pa ako pumipili ng susuotin ko. Ka-videocall ko ngayon ang bestfriend kong si Jaye. Mas magaling kasi siyang pumorma kaysa sa akin. Kapag nagkikita kami o may bonding, palagi akong natutuwa sa mga outfit niya. Kung minsan tuloy, inspired sa kaniya ang mga outfit ko kaya sa kaniya ako ngayong humingi ng tulong.
“Ano bang event ‘yang pupuntahan mo? May birthday ba, binyag, kasal o makikipag-date?” tanong niya.
“Fine, date nga. May kailangan akong i-seduce na lalaki, e,” pag-aamin ko sa kaniya para hindi na siya magtanong pa ng marami.
“Oh, nice! Okay, kapag mangse-seduce ka ng lalaki, dapat luwa ang kaluluwa mo,” sabi niya. Gets ko naman agad siya kaya naghanap agad ako ng damit na makikita talaga ang cleavage ng dibdib ko.
Isang puting dress ang nakita ko. Dress na hindi ko pa pala nasusuot. Ito ‘yung binili ko nung nakaraang buwan. Naisip ko kasi na baka matuloy ang thailand trip namin, kaya lang wala, puro talkshit ang mga kausap ko kaya hindi natuloy.
“Ito, okay ba ‘to?” tanong ko sa kaniya saka ko hinarap sa camera ang dress na napili ko.
“Oy, saan mo nabili ‘yan, Misha? Ang ganda!” puri naman niya kaya mukhang problem solve na ako. Hahaba pa ang usapin kaya nagpaalam na agad ako sa kaniya.
“Saka ko na lang sasabihin sa ‘yo. Ba-bye na muna, nagmamadali na ako kasi late na ako sa date namin. Bye, Jaye, thank you!” sabi ko saka ko siya pinatayan ng linya ko.
Sinuot ko ka na ang puting dress. Nag-makeup din ako. Hindi na rin kasi ako sanay lumabas ng bahay ng walang kolorete sa mukha.
Pagbaba ko sa ibaba ng bahay namin, inabangan talaga ako nila mama at papa. Puring-puri sila sa suot ko. Bagay na bagay daw sa akin ang suot ko, kaya tiyak na magugustugan daw ako ni Ninong Everett. Nagpasalamat ako sa kanila at pagkatapos ay umalis na ako sa bahay. Ayoko kasing paghintayin si Ninong Everett sa coffee shop na pagmi-meet-an namin.
**
Halos walang katao-tao nang dumating ako sa coffee shop na pagmi-meet-an namin. Nasa labas palang ako ay tanaw ko na agad na nakaupo siya sa isang mesa habang may iniinom na kape. Hindi siya gaanong nakaporma, pero ang lakas na agad ng dating niya sa suot niyang fitted na itim na t-shirt. Hulmang-hulma roon ang matipuno niyang katawan.
Napatingin siya sa pinto ng shop nang marinig niyang bumukas ito. Napatayo siya nang makita ako kaya kumabog na lalo ang dibdib ko.
Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya. Pagdating ko sa lamesa niya, ngumiti naman siya. Ang guwapo niya, buwisit.
“Hi,” nahihiya niyang bati sa akin.
“H-hello,” mautal-utal ko namang sabi. Bakit ganito. Bakit ang guwapo niya masyado. Bakit ninong ko pa kasi siya? Kung hindi ko lang siya ninong, for sure tuloy na tuloy talaga ang paglalandi ko dito.
“Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Let’s talk about what happened that night when we accidentally ended up together in that hotel room.”
Tumango naman ako. Iyon naman kasi talaga ang pinunta namin dito. Siyempre, ako ang unang nagsalita. Sinabi ko sa kaniya kung bakit nangyari ‘yon. Pero, siyempre hindi ko na sinabi ‘yung tungkol sa pagtatanan namin ni Jake.
“I’m really sorry. It’s my fault because namali talaga ako ng pasok ng hotel room dahil lasing na lasing ako ng gabing ‘yon,” paliwanag ko sa kaniya.
“Pero bakit hindi ka umangal nung galawin na kita? Bakit hinayaan mo lang ako?” tanong ko sa kaniya. Gusto kong sabihin na may usapan talaga kami ng boyfriend ko, kaya lang kasi hindi puwede. Kailangan ko na kasing masungkit ang puso niya. Kailangan malaman niyang single ako.
“Lasing na lasing nga ako nun. Wala na akong nalalaman sa nangyayari,” sagot ko na lang.
“Misha, ako ang nakauna sa ‘yo. Bukod doon, ramdam mo naman. Naiputok ko sa loob mo ang katas ko. Ang totoo kasi niyan, ibang babae ang dapat na makakasama ko ng gabing ‘yon. Kaya lang, hindi siya dumating kaya nung makita kong dumating ka sa room na iyon, inakala kong ikaw na ‘yon, kaya agad kitang ginalaw. Aaminin ko sa ‘yo, sa lalong madaling panahon ay kailangan kong maikasal at kailangan kong magkaanak. Kaya sakaling may mabuo man na bata diyan sa sinapupunan mo, handa naman akong panagutan ‘yan. Handa rin akong pakasalan ka. Kaya lang, ang tanong ko ay payag ka ba kahit na alam mong ninong mo ako?”
Nagtaka ako. Ang bilis niya. Parang nakakaloko na hindi ako makapaniwala sa mga sinabi niya. Naisip ko na para bang gaya ko, kailangan kong landiin siya kasi may kailangan ako sa kaniya. Parang ganoon din ang naiisip ko sa sitwasyon niya. Kailangan niya ng asawa at anak para saan? Para kaya sa mana niya?
“Sandali, kailangan mong magkaroon ng asawa at anak dahil ba sa makukuha mong mana sa pamilya mo?” tanong ko na tuloy para alam ko na rin.
Matagal bago siya sumagot. “Fine, matalino ka. Oo, ganoon na nga. Kaya nga kung sakaling ayaw mo sa akin. Puwede tayong magpakasal. Tapos kapag nakuha ko na ang mana ko, saka tayo maghiwalay. Promise ko sa ‘yo, lahat ng hihilingin mo ibibigay ko sa ‘yo habang mag-asawa tayo. Basta ba ay makuha ko lang ang malaking company namin na sa akin ipapamana ng papa ko. Hindi maaaring sina tita at tito ang maghari-harian doon. Hindi puwede. Ang sa akin ay akin,” paliwanag niya kaya ngayong ay gets ko na.
Kung ganoon, ang tanging suwerte ko na lang ay ang mayroong mabuo sa tiyan ko. Kasi kung wala, nganga, hindi ko matutulungan si papa na mabawi ang mga nakasanla naming farm.
“Payag akong magpakasal sa ‘yo kahit ninong pa kita. Paano ang gagawin, may nangyari na sa atin, e. Hindi ko naman pinagsisisihan ‘yon kasi inaamin ko…”
Napahinto ako sa pagsasalita. Hindi na ako nakapagpreno.
“Inaamin mo na ano?” tanong niya tuloy.
“Oo na, ninong. Nag-enjoy din ako nung gabing ‘yon,” sabi ko sa kaniya. Kinapalan ko ng ang mukha ko.
Bigla tuloy siyang tumawa. Tang-ina, ang guwapo niya lalo kapag tatawa.
“Aba, mukhang palaban pala ang inaanak ko sa kama,” sabi niya na tila naiba ang tono nang pananalita. “Anyway, may usapan na tayo. Babalitaan mo ako kada linggo. Kailangan nating malaman kung may nabuo na ba agad sa tiyan mo para mapaghandaan na agad natin ang lahat. Heto, sa iyo na muna itong sobre. Bumili ka ng pregnancy test kada linggo. Kung maaari ay araw-arawin mo,” sabi niya saka nilapag sa akin ang isang makapal na sobre.
Nung pauwi na ako sa bahay, doon ko lang sinilip ang laman ng sobra. Napamura ako kasi naisip kong…ano bang klaseng pregnancy test ang pinapabili niya at ganitong halos umabot na ng kalahating milyon itong perang binigay niya?
Mukhang totoong napakayaman niya, kaya mas lalo ko tuloy gustong ituloy ang plano ko. Isa pa, crush ko na siya. Crush ko na ang ninong ko kasi ang guwapo niya talaga sa malapitan. Lalo na kapag wala siyang suot na saplot. Hanggang ngayon, palagi pa ring sumasagi sa isip ko ang itsura niyang hubu’t hubad. Lalo na ‘yung malaki niyang kạrgada. Parang gusto ko tuloy ulit magpawasak sa kaniya.
Ahva POVRamdam ko pa rin sa kamay ko ang lagkit ng dugo ni Kara kanina. Kahit na nakahinga na ako nang maluwag, parang nananatili pa rin sa loob ko ‘yung kaba. ‘Yung takot na baka hindi na namin siya maabutan kanina kung hindi ako sumugod dito sa dorm niya.Nakahiga na ngayon si Kara sa kama, mahimbing na natutulog. Maputla pa rin, pero hindi na kasing putla tulad kanina. ‘Yung dibdib niyang kanina ay halos hindi ko makita kung gumagalaw, ngayon ay maayos na ‘yung paghinga niya.Si Amon, nakaupo sa sahig habang nakasandal sa pader. Hawak pa rin niya ‘yung maliit na boteng pinanglinis namin ng sugat kanina. Si Cael naman, halos nakayuko na sa pagkaupo, parang mamamatay na sa antok. Si Penumbra, kalmadong nakapikit pero halatang hindi tulog, nagbabantay lang talaga. Si Nyra, hawak pa rin ‘yung tuwalya na ginamit namin sa ulo ni Kara.Lahat kami, parang sabog, pero masaya dahil magandang experience din namin ito.Kanina, halos hindi ko alam kung anong gagawin ko. Nang bumuhos ulit ‘yung
Ahva POVHapon na nang mapatingin ako sa relo. Eksaktong alas tres na ‘yun. ‘Yon na ang oras na ko kay Kara para linisin ulit ang sugat niya. Kahit na medyo nakakapagod ang araw dahil sa training kanina, hindi ko puwedeng ipagpaliban ‘to. Nangako rin ako kay Kara, kaya kailangan kong tuparin.Habang naglalakad ako papunta sa clinic, tahimik na agad ang paligid, siguro dahil karamihan ng estudyante ay nagpapahinga na pagkatapos ng mahaba-habang training.Pagdating ko sa clinic, tahimik din. Walang tao. Pumunta ako sa pintuan ng ward kung saan ko iniwan si Kara kaninang umaga. Pero nang buksan ko ito ay wala na siya.Napakunot ang noo ko.Lumapit ako sa nurse station. “Nurse, excuse me po,” sabi ko habang medyo nagmamadali pa. “Yung patient po sa bed number 3, si Kara. Nasaan po siya?”Tumingin sa akin ang nurse, mukhang nagulat din. “Ah, si Kara? Umalis kanina, tinawag ko nga pero hindi ako nilingon, kaya hinayaan ko na, kilala naman kasi ‘yang matigas ang ulo.”“Umalis talaga?”“Oo,”
Ahva POVPaglabas ko sa main building, dumiretso na agad ako sa opisina ni Miss Belinda. Kailangan ko siyang kausapin tungkol sa plano ko. Lalo na ngayon na alam kong baka may sumunod pang pag-atake na maganap. Hindi na puwedeng maging kampante ang lahat sa ngayon.Kumatok ako sa pinto. “Miss Belinda, puwede po ba akong pumasok?”“Ahva?” sagot niya mula sa loob. “Pumasok ka, hija.”Pagpasok ko, nakita ko siyang nakaupo sa harap ng lamesa, may hawak na makapal na folder, at sa gilid nito, may tasa ng kape. Sa likod niya, kita pa ‘yong bintana kung saan tanaw ang likod ng campus.“Anong pinunta mo rito?” tanong niya, habang inaayos ang mga papel.“May gusto po sana akong i-request,” sabi ko agad, habang medyo kinakabahan pa. “Tungkol sa seguridad ng school.”Tumingin siya sa akin, habang seryoso ang mukha. “Tungkol saan?”“Gusto ko po sana mag-assign tayo ng mga lalaking estudyante na magbabantay sa mga gilid ng school—lalo na sa mga parte kung saan madalas may dumadaan na outsider. Puw
Ahva POVHalos dalawang oras lang ata ang tulog ko matapos ‘yong laban namin laban sa dalawang assassin kaninang madaling-araw. Lahat kami sugatan, pagod, pero buhay, at ‘yon ang importante.Habang nakahiga ako sa kama, biglang pumasok sa isip ko si Kara. Siya ang pinaka-grabe ang sugat sa amin. Tinamaan sa hita, tapos nadaplisan pa ng bala sa binti.Napabangon ako bigla. Hindi ko alam kung bakit ganito agad ang reaksyon ko, pero ramdam ko lang na kailangan ko siyang puntahan. Baka walang nag-aasikaso sa kaniya, baka nagugutom. At saka… ewan ko, parang gusto ko lang siyang makita.Kaya agad akong naglinis ng mukha, nag-ayos ng buhok, at lumabas ng Big dorm. Dumaan muna ako sa canteen at bumili ng almusal.Tocino, itlog, fried rice, at kape na nasa plastic cup. Simple lang, pero mainit pa.Habang naglalakad ako papunta sa clinic, ramdam ko ‘yong malamig na hangin ng tuwing umaga. Ang hapdi pa ng mata ko, halatang kulang na kulang sa tulog.Tahimik pa ang buong school, kakaunti pa lang
Ahva POVHinarap ko na ‘yong isa. Naka-dual blade siya, at bawat saksak niya ay eksaktong-eksakto, walang sayang na galaw siyang pinapakawalan. Nakailag ako sa unang tatlong atake niya, pero naramdaman ko ang hiwa sa braso ko sa ika-apat.“Aray—” napa-atras ako, sabay putok ng baril ko. Tinamaan ko siya sa balikat, pero hindi man lang ito natumba.“Tsk, ang galing nila!” sigaw ko habang umiwas sa isa pang saksak.Si Kara, kahit sanay, halatang hirap din, e. “Hindi sila ordinaryong assassin!”“Alam ko!” sigaw ko pabalik habang sinusubukan kong i-counter ang sunod-sunod na atake ng kalaban ko.Tatlo… Apat... Lima… Halos wala akong pagitan. Lahat ng galaw ng kalaban ay kalkulado talaga, tang-ina. Pero kahit ang hirap, may mga pagkakataong nakakabawi naman ako. Isang bala sa hita, isang suntok sa tagiliran, pero kulang pa rin talaga, buwisit. Para akong nakikipaglaban sa taong alam kong wala akong kalaban-laban. Pakiramdam ko nga ay parang katapusan ko na ngayon.“Ahva, sa kanan mo!” siga
Ahva POVHalos alas-dos na ng madaling-araw, kapag ganitong oras, oras na para rumonda sa paligid ng Silent Fang. Hindi lang ako, pati na rin ang mga kasama ko. Siyempre, sa laki nitong school, kailangan naming maghiwa-hiwalay at magpunta sa iba’t ibang parte nitong school.“Sandali, dadalhin ko lang itong pinagkainan natin sa big dorm, pagkatapos ay saka na rin ako roronda sa naka-assign na lugar sa akin,” paalam ni Cael.“Sige, basta, mag-start na tayo sa pagronda, mainam na ‘yung mabantayan natin ang mga puwesto na puwedeng pagpasukan ng mga kalaban,” sabi ko habang nakatingin sa kanila ng seryoso.“Mag-ingat ang lahat, okay?” paalala pa ni Amon.Tumango lang kami nila Penumbra at Nyra. Pagkatapos, doon na kami naghiwa-hiwalay habang bitbit ang mga armas namin.Hindi ko alam kung bakit hindi ako mapakali ngayong madaling araw. Simula nang ibalita ni Eryx ang tungkol sa Red Eye, parang anytime, dadanak ng dugo sa school na ito. At sa totoo lang, kinakabahan na rin ako. Ayokong mapah