Chapter 2

Kausap ni Davis ang kaibigan sa telepono. Pinipilit siya nitong umuwi na sa Pilipinas dahil kailangan daw siya roon. "Kailan ka ba babalik? Kailangan ka na ng kumpanya mo rito. Dude, dalawang taon lang ang usapan natin bilang pamamahala ko sa sarili mong kumpanya, tapos na ako sa parte ko." Hindi matigil ang pamimilit ni Carlo sa kanya na umuwi na.

Wala na rin naman siyang balak na manatili sa Canada nang mas matagal na panahon dahil sa Pilipinas ang totoong niyang tahanan. Narito lamang siya para bisitahin ang kanyang mga magulang dahil dito sila naninirahan. May sariling kumpanya si Davis sa Pilipinas na iniwanan muna kay Carl pansamantala habang nasa bakasyon siya.

"Just give me some more time, sa susunod na linggo nalang ako uuwi." Carlo sighed in relief.

"That's my man! Ako na ang susundo sa 'yo sa airport para sigurado." Hinayaan nalang niya ang kaibigan sa kung anong gusto nitong gawin. Mas mabuti na rin 'yon para hindi hassle ang pag uwi niya.

Hinanap ni Davis ang kanyang ina para magpaalam. Natagpuan niya ito sa hapag kaininan kausap ang kanyang ama. He can see that they are genuinely happy together, mahal na mahal talaga nila ang isa't isa.Napaisip tuloy ang binata, sana makahanap na rin siya ng babaeng magmamahal sa kanya at mamahalin niya.

"Good afternoon, Mom, Dad." Nilapitan niya ang mga ito at binati. Nabaling ang atensyon ng mag asawa sa kanilang anak at napangiti.

Inaya siya nito ng kanyang ama na saluhan silang kumain. Umupo naman si Davis sa bakanteng upuan paharap sa kanyang mga magulang na magkatabi. Hindi na siya nagpaliguy ligoy pa at agad na nitong sinabi ang sadya. "I'm going back to Philippines. I need to go back there as soon as possible, the company needs me." Bumakas ang lungkot sa mga mata ng magulang nito.

"Bibisitahin ko po kaya kapag may oras ako." Hindi kumbinsido ang kanyang ina kaya hinawakan niya ito sa kamay. "Mom, don't worry about me. Tatawagan ko po kayo lagi para kamustahin." Naiiyak na nilapitan siya nito ng ina at mahigpit na niyakap.

"I will miss you son, lagi kang mag iingat doon. Don't do anything reckless, okay?" tumango ito at bahagyang ngumiti para bigyan ng katiyakan na magiging maayos siya roon.

Pagkatapos ng masayang salu-salo kasama ang kanyang magulang ay nagsimula na siyang mag impake ng kanyang mga gamit.

Ginugol niya ang mga natitirang oras kasama ang Mommy at Daddy niya bago siya bumalik sa Pinas.

Lumipas ang isang linggo at ngayon na ang araw ng pag-alis niya, kaya naman hinanda na niya lahat ng kanyang kinakailangan.

"Take care always son." Mga huling kataga na binitawan ng kanyang mga magulang bago sila nito hinayaang bumyahe. Tinawagan niya rin si Carl para iimporma ang pag uwi niya.

Hinayaan niya na munang pumikit ang sariling mga mata habang sakay sa eroplano. Alam niyang limitado nalang ang pahinga niya sa oras na siya na ulit ang hahawak sa kumpanya.

His company was a leading food producer, known for their innovate and high quality products. His company was also a leader in the food industry kaya paniguradong hindi ito magiging madali para sa kanya.

Hindi namalayan ng binata na nakatulugan na pala nito ang pag-iisip, nagising na lamang ito nang mamalayan niyang pababa na ang eroplanong sinasakyan.

As soon as the plane landed, Davis was greeted by Carlo who was waiting eagerly to welcome him back. As Davis approached, his friend greeted him with a warm hug, thrilled to have him back again after a long years.

"Hey man! Welcome back! Grabe sa wakas mabibitawan ko na ang kumpanya mo, wala na akong ibang aalalahanin pa." Galak na galak ito sa pagdating ng binata. Natatawa nalang ito sa inaakto ng kaibigan.

"I will just tell you later, pagod pa ako galing sa byahe," aniya na agad namang sinang ayunan ng kausap.

"Pahinga ka muna. Save your energy for tonight. Nag aya si Texas sa club mamayang gabi para raw i celebrate ang pagdating mo." Tinutukoy nito ang isa pa nilang kaibigan. "Isama na rin natin si Rachelle. She was so eager to see you." Rachelle is Davis's secretary.

Hindi na ito nakatanggi pa at pinaunlakan nalang niya ang gustong gawin ng mga kaibigan. Knowing Texas, he can't say no to his friend. Mapilit ang isang 'yon at baka sugurin pa siya nito sa sariling condo para lang pumayag.

Pinili nalang ni Davis na ipagpatuloy ang pagpapahinga, hindi na rin umimik pa ang kaibigan at nag focus nalang ito sa pagmamaneho.

After a few hours of driving, they arrived in front of Davis's condo. Sinulyapan ni Carlo ang kaibigang mahimbing ang tulog. Bahagya siya nitong tinapik sa balikat para gisingin. "Man, we're here. Wake up." Hiningi nito ang susi ng kanyang condo at nauna na itong bumaba.

Siya na rin ang nag atubiling mag asikaso sa mga gamit ng kaibigan. With a smile, Davis thanked Carlo before stepping out of the car.

Nang maipasok na lahat ni Carlo ang dala ni Davis kasama ang kanyang mga maleta ay agad din siyang bumalik sa kanyang sasakyan.

"Seven pm sharp at Nights club, don't be late." Ito ang huli niyang imporma bago pinaharurot ang sasakyan paalis.

Dumiretso ito agad sa kanyang kwarto at agad na nahiga sa kama para makapagpahinga at para na rin may enerhiya siya sa pupuntahang club. Kailangan niyang bumawi ng lakas. Knowing that it'll be a long night of drinking, Davis closed his eyes and drifted off to sleep.

Dala ng lubos na pagod ay nakalimutan na niyang mag set ng alarm para sa magaganap mamaya.

Mabilis na bumangon ang binata nang marinig na tumunog ang kanyang telepono sa bedside table. Agaran niya itong hinablot at nang makita kung sino ang caller nito ay sunod sunod siyang napamura. It was already seven thirty pm, he was thirty minutes late.

Sinagot niya ang tawag at hindi na niya hinayaang makapagsalita ang kaibigan mula sa kabilang linya. "I'm on my way, hintayin niyo ako. Traffic kasi." Pagsisinungaling nito at agad ding binabaan ng tawag.

Wala pang limang minuto at tapos na itong maligo dahil sa pagmamadali. Hindi niya na rin nagawang kumain. Kinuha niya ang coat at susi ng kanyang kotse bago lumabas.

Tinungo niya agad ang Nights Club na pagmamay-ari rin ng kaibigang si Texas. Inabot siya ng kalahating oras sa pagmamaneho dahil medyo malayo-layo rin ang lugar na ito sa kanyang condo.

Ipinark niya ang kanyang sasakyan at agad na hinanap ang mga kaibigan. Natagpuan niya ang mga ito sa isang sulok na kapwa nagtatawanan.

Unang nakapansin sa kanya si Rachelle. Agad itong napatayo at sinugod niya ang binata ng isang mahigpit na yakap na siyang ikinaagaw ng atensyon ng iba pa niyang kaibigan.

Naunang kumalas si Davis sa pagkakayakap kay Rachelle.

"Mabuti naman at nakabalik kana." Iginiya siya nito sa isang round table kung saan sila kanina nakapwesto. Magkaibigan na dati si Davis at Rachelle bago siya nito naging sekretarya kaya ganoon nalang ang pakikitungo sa kanya ng dalaga.

"Welcome back Javeson. Kamusta naman ang buhay mo sa Canada? Sa tagal mong nanirahan doon imposibleng single ka parin." Nagtawanan silang magkakaibigan dahil sa sinabi ni Texas.

"Hindi pa ako handang matali sa isang babae. And besides I still have my own business to handle, so yes, still single." Inabutan siya ni Carlo ng isang bote ng alak. Malugod niya itong tinanggap at nagsimula na rin siyang magkwento sa mga naganap sa pamamalagi niya sa Canada.

Hindi niya napansin na naubos na pala nila ang dalawang bote ng vodka. Nagsisimula na ring umikot ang paningin niya kaya nagdesisyon na itong umuwi na.

Nakita niyang tumayo ang dalawang lalaking kaibigan patungo sa dance floor. "Ako na ang mag-uuwi sa kanila." Nabaling ang atensyon niya kay Rachelle. "Yeah thanks."

Naglakad na siya patungo sa labas ng club. Kahit nasa labas na ito ay rinig niya parin ang malakas na tugtog sa loob.

"Can you drive?" Hindi niya inaasahan na sinundan pala siya ng dalaga.

"Kaya pa naman." Hinarap niya si Rachelle at tipid na nginitian.

"Okay then, drive safely Dave."

"Ikaw din, ingat." Pagkasabi niyon ay tinalikuran na niya ang dalaga at pumasok sa loob ng sasakyan. Minaneho niya ito patungo sa kanyag condo. Napapikit siya ng mariin nang mas lumala pa ang hilong nararamdaman. Mas binilisan pa nito ang pagpapatakbo ng sasakyan para mas mabilis itong makarating sa kanyang tirahan.

Lumipas ang ilang minuto ay nasa harap na siya ng kanyang condo.

Dire diretso ang pagpasok nito sa loob at inihiga ang katawan sa malambot na sofa. Hindi na siya nakaabot sa kanyang silid dahil sa pinaghalong hilo at antok na nararamdaman.

Tanghali na siya nagising kinabukasan. Tiningnan niya ang orasan at pasado alas dies na ng umaga. Napahilot siya sa kanyang sentido, dahil sa sakit ng kanyang ulo.

Nagtungo siya sa kusina para sana mag umagahan nang mapagtantong kababalik lang niya kahapon at wala pala siyang stock ng pagkain.

"Malas" bulong nito sa sarili. Padabog siyang umalis sa kusina. Napagpasiyahan nitong kumain nalang sa labas kaya agaran itong naligo at nagsepilyo. Kulay puting polo at slacks na black ang naisipan niyang isuot, tinernuhan niya rin ito ng puting sapatos.

Davis reached for his car keys before driving off to a nearby restaurant.

As Davis drove around, he suddenly spotted a cafe. It was the closest place where he could grab a food to eat. He pulled over and parked his car.

As the smell of coffee and freshly baked pastry drifted from the cafe, he couldn't help but feel a pang of hunger. Taking a deep breath, Davis stepped out of his car and walked into the cafe.

As he stepped inside, Davis's attention was immediately captured by a woman in a business suit, who was standing at the counter while ordering her food.

Sinundan niya ito ng tingin. Umupo ang babae sa isang gilid at nakita nitong binuksan niya ang dalang laptop. Hindi na ito nagsayang ng pagkakataon at agad nilapitan ang dalaga.

"Would you mind if join you?" naagaw niya ang atensyon nito. "Sure" iminuwestra ng dalaga ang bakanteng upuan sa isang gilid.

He was dumb enough to forget that he didn't ordered some food yet. Nagpaalam muna ito sa dalaga at pumunta sa counter.

The woman in her elegant and professional attire intrigued him, and he found himself drawn to her for some reason he couldn't quite place. As he waited in line to order his food, his thoughts kept drifting to the mysterious woman in the corner.

Nang makuha ni Davis ang order niya ay agad siyang bumalik sa upuan kung saan naroon ang dalaga.

As he approached her, he started to charm and entertain her. Nagpakilala rin sila sa isa't isa. Her name is Bella. Hindi na nagbigay ng ibang detalye sa sarili ang dalaga na siya namang hinayaan ni Davis.

As minutes passed, he found himself captivated by her smile and charmed by her intelligence. Soon, before he knew it, they were already having a full-blown conversation.

Lumipas ang ilang oras at naisipan na ng dalagang magpaalam. Inalok siya ni Davis na siya na ang maghahatid sa kanya ngunit agad siya nitong tinanggihan kaya sinamahan nalang niya si Bella patungo sa parking lot kung nasaan ang sasakyan ng dalaga.

He felt a little confused about his emotions. As he tried to make sense of what he was feeling, he ended up being too protective than what he had intended. But in the moment, when he saw her smile, he put all those questions aside and simply enjoyed his time with Bella.

Tuluyan nang umalis si Bella kaya naisipan na rin ni Davis na dumiretso na sa kumpanya. Sinalubong siya nito ng kanyang mga nakangiting empleyado. Pinanatili niyang seryoso ang kanyang mukha habang naglalakad patungo sa kanyang office. Limitado lang ang kanyang ipinapakitang emosyon sa mga tao. Saka lang niya nilalabas ang tunay niyang pagkatao sa mga taong malapit sa kanya, maliban nalang kay Bella. Madali niyang nakuha ang loob nito sa hindi niya malamang dahilan.

Nadatnan niya si Rachelle sa labas ng kanyang opisina. "Ah good morning sir Davis." Pormal ang pagkakasabi nito ngunit pansin niyang aligaga si Rachelle na siyang nagpakunot ng noo niya.

Rachelle is professional when it comes to business. She can be her friend and secretary at the same time, pero pinanatili nito ang pagkapropesyonal niya bilang respeto kay Davis.

"What is it?" tanong nito sa sekretarya, nanatili siyang nakayo sa gilid nito at hinihintay ang sasabihin ng kausap.

"We have a problem sir, Mr. Hernandez just backed out from the deal we had." Rachelle was referring to their transactional partner.

"The Mercado offered him the similar products we had that's why." Bahagyang napahilot sa sintido si Davis dahil sa sinabi ng kanyang sekretarya. Kababalik lamang niya ay problema na agad ang sumalubong dito.

"I'll talk to Mr. Hernandez, kung hindi natin siya mababawi ay maghahanap nalang ako ng ibang buyer," ani Davis sa seryosong tono. He needs to regain the trust of their potential buyer, mas magiging madali iyon para sa kanya.

Inimporma muna niya si Rachelle na bigyan siya ng black coffee bago siya tuluyang pumasok sa loob.

Minutes passed and Rachelle came in with a cup of coffee. Inilapag niya ito sa center table ng kanyang boss. "May iba pa po ba kayong kailangan sir?" Hindi nagawang sumagot ni Davis kaya pumagilid muna si Rachelle at naghintay sa sasabihin ng binata.

Sitting at his desk in the office, Davis couldn't help but feel frustrated at the thought of losing their potential buyer to Mercado's company. As he sipped on his coffee, he wondered if he could do something to turn the situation around and salvage the deal. Then, suddenly, an idea dawned on him. He turned to his secretary, Rachelle, who was patiently waiting by his side. "Rachelle, do you know who handles the company of Mercado?" Natigilan ang sekretarya niya at bahagyang napaisip.

"Miss Isabella Mercado is currently the one who's handling their company sir. She started to join the business world three years from now when her mother passed away." Hindi na nagtanong pa si Davis dahil may hinuha na siya kung sino ang nasa likod nito.

"You may now leave, thanks." Kasabay non ay nagmartsa na si Rachelle paalis sa kanyang opisina.

Davis opened his laptop and started researching Isabella Mercado's background information. Gusto niyang kumpirmahin kung tama ba ang nasa isip niya sa mga oras na 'yon.

As he scrolled through the search results, Davis's heart skipped a beat when he saw Bella's face again. Sure enough, it was the same woman he just met earlier. As he scrolled down further, he quickly skimmed through the various articles about the young lady. He couldn't believe it--she was the one who had taken over his potential buyer's interest. With this confirmation, Davis knew that he had to come up with a plan to salvage the situation and regain the deal.