Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
At a very young age, I was neglected by my parents. Naghiwalay, iniwan ako, at ayun they already have their own family.Years after, I was in high school when my father passed away. Just like some cliché stepmothers we always see, yep! My stepmother took everything. As in lahat ng meron ang aking ama, at pati na rin 'yung para sa akin.I was with no one, I rebelled and slack off of my studies. Eventually, my life became smooth the moment I met a friend.FrancescaShe helped me financially and I helped her educationally.She gets something from me and vice versa.But my life is still miserable, and I really don't know what to do. The financial a
Seducing BeginsNagising ako ng alas siyete ng umaga at kaagad na bumangon. Kinapkap ko ang aking cellphone kung saan ito naroon at nakita ko naman ito kaagad.May ilang text si Francesca ngunit hindi ko muna ito binuksan dahil abala ako sa pagluluto at paghahanda ng isusuot.Pagkatapos ng aking what-so-called daily routine, kaagad na akong nagbihis at nag-ayos. Light make up lamang ang aking nilagay. Pagkatapos kong kumain saka ko pa lang kinalikot ang ang aking cellphone.Pagkabukas ko sa mensahe ni Cesca, her message shocked me.From: FrancescaBruha! Wake up! You have your job na! Yeeey! Ang galing ko 'no? Magtatrabaho ka na kay Bernard! Take note
Kinabukasan ay maaga akong pumasok sa opisina nang makabawi man lang ako sa pagiging late ko kahapon. Kahit ba puyat ako kagabi ay pinilit kong magising ng maaga. Paano ba naman e tumawag si Francesca para sa update ng first day ko sa opisina at magdamag kaming nagkwentuhan hanggang sa mawala na sa topic namin ‘yung Bernard na ‘yun.But I cannot deny the fact that my boss is freaking hot and a good kisser. Isa din yata iyon sa dahilan kung bakit hindi din ako kaagad dinapuan ng antok kagabi. Hindi ko kasi alam kung maaasar ba ako o matutuwa kasi mukhang hindi ko na siya kailangan pang landi-landiin para maka usad sa plano."Ms. Laxa? Are you still with me?" Nagbalik lang ako sa wisyo ko nang magsalita si Bernard."Y-yes, sir. I'm sorry." Hinging paumanhin ko then I shook my head.
Sa buong oras ng biyahe namin ay nanatiling nakabusangot ang aking mukha. Wala akong pakialam kahit na malukot ito ng bongga! Maganda pa rin naman ako."Happy lang." sabi niya at kinurot ang aking pisngi ng napakatagal."Aray ko naman!" Reklamo ko sa kanya at saka pa siya inirapan.Wala naman kami sa opisina kaya sasabihin ko ang gusto kong sabihin. Susungitan ko siya kahit kailan ko gusto.Teka, teka nga, bakit pala ako nagpapakipot e chance ko naman pala ito para mag dire-diretso na ang progreso ng plano namin ni Francesca at nang maiakatuparan ko na ang intensyon ko kung bakit ako nandito."I'm sorry. Your face looks fluffy to kaya na tempt akong kurutin." Sabi niya at ngumisi pa ang loko.