Nagkasalubong ang mga kilay ni Corbi nang makita niya ako sa labas ng Dean’s office. Kung dati ay inaasar niya ako, iba ngayong araw. Tinignan niya ako nang masama saka siya nagpatuloy sa paglalakad bitbit ang transparent folder. Naghahangos akong sumunod sa kaniya pababa sa hagdanan.
“Corbi!” pagtawag ko nang tuluyan na siyang makababa sa ground floor at humalo sa paroo’t paritong mga estudyante. Bakit ba siya nagamadali? Iniiwasan ba niya ako? Huminto ako para habulin sandali ang aking hininga. Mas lalo tuloy siyang nakalayo sa akin.
But it didn’t stop me to follow him. Kailangan kong ayusin at itama ang mga bagay-bagay bago magdesisyon. Ayokong magsisi sa huli. “Corbi, naman! Sandali lang!”
Mabagal lang ang paglalakad niya pero dahil mas mahaba ang mga binti niya kumpara sa akin ay kinailangan kong mag-jogging para maabutan siya. Idagdag pa ang mga hakbang na nagawa niya nang huminto ako. Base sa direksyong tinatahak niya, tingin ko ay sa
Hey! Don't forget to leave some feedbacks! Thank you💜
The first semester is coming to an end. Time flies so fast and you’ll surely regret kapag wala ka man lang na-accomplish kahit na isang bagay. Isinara ko ang maletang pinaglagyan ko ng mga gamit. Katamtaman lang ang laki n’on—sakto lang sa limang araw naming stay sa coastal area. Doon ang napagkasunduang lugar dahil halos nakapag-community service na ang ibang department sa malalapit. As a final requirement, all freshmen students must present an individual reflection essay with documentations as one of our school organization's project. Sa dami ng ganap sa buhay ko, mabuti na lamang at hindi ko nakalilimutang member ako ng Community Service Org. “Aalis ka na?” tanong ni Mommy. Sinadya niyang huminto sa paglalakad papunta sa kusina, hawak ang tasa ng tsaa. Ngumiti ako. “Hindi pa po. Ibababa ko lang ho ‘tong mga dadalhin ko para hindi na hassle ‘pag dumating na si Vhan.” Kapansin-pansin ang pag-aliwalas ng mukha niya matapos kong banggitin ang pangalan ni Vhan.
Vhan’s POV “Hi! Si Aquinah?” Napaatras ang babae. Nagulat yata sa biglang pagsulpot ko sa harapan niya. Kanina pa ako nakatayo rito sa tapat ng room nila. It’s been a month since the classes started and I am on my freshman year in junior high. “S-si Quin?” Kumurap-kurap siya. Tinitigan niya ako. Nginitian ko naman siya habang naghihintay ng sagot. She’s Maine Alexis Valiente. Sa pagkakaalam ko, siya ang nag-iisang kaibigan ni Aquinah noong grade school. Maputi siya at may maliit pero matangos na ilong. May pilat siya sa noo na pilit na itinatago ng manipis niyang bangs. Hindi ko iyon kaagad napansin sa unang tingin. Umiwas ako nang mapagtantong napatagal na ang pagtitig ko sa kaniya. “H-hindi na kami nagkikita ni Quin. Sa pagkakaalam ko, sa ibang school siya nag-enrolled.” Napatango ako sa narinig. “Saang school daw?” Umiling siya. “Hindi ko alam, e.”
JEHAN’S POV “Sabi ko, paabot ng brush!” nanlaki ang mga mata ko nang makita ang gahiblang pagitan ng mga mukha namin ni Thunder. Naka-squat siya sa harapan ko at tanging lalagyan lang ng paint brush at ilang lata ng pintura ang nakapagitan sa amin. Sa lapit ng mukha niya ay naaamoy ko ang yosi na hinithit niya kanina.Today is the third day of our community service at tulad ng na-assign sa akin, nandito ako ngayon sa gilid ng daan—sa harap ng pader kung saan gagawin ang mural painting. Dalawang araw din namin itong nilinis at ngayon nga ay nagsisimula na si Thunder sa pagguhit. Naroon lang siya sa taas ng ladder kanina, paanong nandito na siya sa harapan ko?“S-sorry?” Sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko na halos nabigyan ng pansin ang mga nasa paligid. Nasa walo kaming nandito at ang ilan sa kanila ay sinisimulan na ang pagpinta sa pader, ayon sa utos ni Thunder. Nakatitig siya sa akin kaya naman tinitigan ko
JEHAN’S POV“I heard, sinisiraan ako ni Alexis sa ‘yo?” panimula ni Liane matapos maisara ang pinto. Umayos ako ng upo paharap sa kaniya at pinakatitigan. “Oh? Bakit ganiyan ka makatingin?”Tinaasan ko siya ng kilay. “I’ve been looking for you. Saan ka ba nagsususuot?”“Sa bahay?” Natawa siya—pekeng tawa. “I’ll go straight to my point on meeting you. Baka makailang stick ng yosi si Kuya kahihintay sa atin.” Nilingon ko si Thunder sa hindi kalayuan—sa smooking area—na nagsisimula na ngang humithit sa yosi na hawak.“I stopped being friends with her. Nahahawa ako sa ka-toxic-an niya. The last time that we were together is noong birthday niya. Actually, Thunder and I fought because of her,” kwento niya. Iyon marahil ang sinasabi ng mga kasama niya sa camp na may pinag-awayan sila ni Thunder.“Imagine the shame that I go
“Nanay, nasabi ko ho ba sa iyo na may pupuntahan ako ngayon?” tanong ko habang sumasandok ng pagkain sa plato. Tinanghali ako ng gising. Umaga na kasi natapos ang kwentuhan namin ni Thunder. Partida, ako pa ang naunang nakatulog sa aming dalawa kaya naman ang almusal ko ay lunch na rin.“Wala kang nabanggit sa akin. May kasama ka ba?” maging si Lali na katabi niya at nasa gilid ko ay napatingin sa akin. Maya-maya pa ay ngumiti siya nang nakakaloko.“Susunduin po ako ni Thunder mamayang 2:00 PM.”“Thunder?” Iba ang dating sa akin ng naging tanong niya. Sa halip na ‘sino si Thunder ay para bang tinatanong niya ako kung bakit si Thunder ang kasama ko. Nilingon niya si Lali na bumaling din naman sa kaniya. Nabalot ng katahimikan ang kanina ay maingay na dining. May kung ano sa mga tingin nila na para bang may gusto silang sabihin sa akin.“Huwag kang magpapagabi.”Ang akala kong alas-dos
“Nag-away ba kayo ng mama mo?” Abala si Thunder sa paglalagay ng mga pinamili namin sa ref. Nakatayo ako sa gilid niya at siyang taga-abot ng mga inilalagay niya roon. Sobra-sobra ang mga pinamili namin para sa isang gabing stay namin dito sa bahay nila. Wala akong narinig na response mula sa kaniya kaya nang wala na akong maiabot sa kaniya ay humakbang ako papunta sa dining counter. Sa pagkakaalala ko, nabanggit niya sa akin na pumupunta siya rito kapag may hindi sila napagkakaunawaan ng mama niya. Hindi naman siguro niya na-predict na mamamatay si Gum ngayon, dito, kaya imposible na ito talaga ang rason ng pagpunta niya rito. Isinawalang-bahala ko na lamang ang isiping iyon at inihanda na ang mga ingredients para sa Samyeopsal. “Saan ka pupunta?” tanong ko nang malingunan ko siyang papalabas sa kusina bitbit ang grill. “Sa kwarto. Akala ko ba gusto mong manood habang kumakain?” Napanganga ako sa naging tanong niya. Nagpatuloy
“Bakit ngayon ka lang umuwi?” bungad na tanong sa akin ni Nanay D nang makapasok ako sa gate. Humigpit ang pagkakahawak ko sa susi na siyang inabot sa akin ni Thunder bago ako bumaba sa kotse. Susi yata iyon ng bahay niya. Hinintay ko na maisara ni Nanay Dolor ang gate at sabay kaming naglakad papasok sa bahay. Alam kong may kasalanan ako. Hindi ako nagpasabi sa kaniya na hindi ako makakauwi kagabi. “Magkasama ba kayo buong magdamag?” Muli niyang tanong. Umiling ako bilang sagot. Akala ko sapat na iyon para tantanan niya ako at hayaang pumasok sa bahay nang matiwasay, pero hindi. “Huling beses na ito, Jehan. H’wag ka ng sasama pa ulit sa Thunder na ‘yon!” “Po?” Huminto ako sa paglalakad nang marating ang salas saka siya nilingon sa likuran ko. Nahagip ng mga mata ko si Lali na papalabas sa bukas na pinto ng kusina. “Bakit naman po? Kaibigan ni Mommy si Tita Elissa. What’s wrong with being friends with his son?” Hindi siya kumibo. Sa halip ay b
“Hindi pa ba sapat ‘tong mga pinamili natin?”Sa kauna-unahang pagkakataon mula nang pumasok kami sa mall ay narinig kong nagreklamo si Thunder. Hawak niya sa kaniyang mga kamay ang dalawang malalaking plastic bags ng groceries. Ewan ko ba rito kung bakit niya inalis kaagad sa trolley pagkatapos naming magbayad. Based on my estimation, those goods could last at least a week. Sakto sa balak kong pag-stay sa bahay niya ng hindi sosobra sa isang linggo.Nagpatuloy kami sa paglalakad. Hindi mapakali ang mga mata ko sa paglinga sa paligid. Baka sakaling may nakalimutan kaming bilhin. Wala rin naman akong narinig kay Thunder na nakasunod sa likuran ko. Nilingon ko siya para alamin kung nakasunod pa ba siya sa akin. Wala akong napansing pagrereklamo sa gwapo niyang mukha pero halatang mabigat at masakit na sa kamay ang mga bitbit niya.“Mauna ka na sa sasakyan.” Bumaling siya sa akin.“May bibilhin ka pa ba?”&ldq