“Honey?” I can’t help but to wonder. All this time I thought Thunder hates Miss Eli to the point that he intentionally messing up on her class. But what was that? Bakit magkasama sila at ipinagmamaneho pa niya ito? Higit sa lahat, ano bang paki-alam ko? Bakit ang overreacting naman yata ng puso ko at kung tumibok ito ay para bang wala ng bukas.
Naputol ang pagmumuni ko habang nakatitig sa kisame nang tumunog ang cellphone sa bedside table. Nakababa ang mga kurtina ng bintana pero base sa liwanag na nagpupumilit na lumusot roon, sa tingin ko ay mataas na ang sikat ng araw sa labas. Hindi nga ako nagkamali dahil nang kunin ko ang cellphone at mabasa ang pangalan ni Vhan na siyang caller ay nahagip ng mga mata ko ang oras. It’s already passed 8 in the morning.
“Good morning!” I greeted him not minding the possible smell of my breath since I just got up from bed.
“Good morning, babe! I’m sorry kung naistorbo ko ‘yong tulog mo. Bibili ako ng gift for Tito Arc. Gus
“Can I?” pag-uulit niya. Natigilan ako sa sinabi ni Thunder. The music wasn’t that loud but I’m contemplating if I heard him right. His eyes were pinned in my lips as we continued to followed the rhythm of the music. I can’t look directly into his eyes. Pakiramdam ko kapag sinalubong ko siya ng tingin ay mawawala ako sa wisyo. His hands were still wrapped around my waist while mine were on his broad shoulders. Sa kagustuhan kong huwag salubungin ang mga mata niya ay napako ang mga mata ko sa labi niya nabahagya niyang binasa gamit ang kaniyang dila. Gusto kong umiling pero taliwas sa kagustuhang iyon ang nais ng puso ko. Yumuko ako nang maramdaman ang pagbitaw ng isa niyang kamay sa baywang ko. Hinawakan niya ako sa batok at itinaas ang ulo ko gamit ang kaniyang hinlalaki. Doon na nga nagtagpo ang aming mga mata at may kung anong energy na humihila sa akin para pagbigyan siya. His face moves closer and closer but as soon as his lips met mine, the song suddenl
Nakakabingi ang ingay rito sa cafeteria. May mga nagsisigawan at naghihiyawan. Ang iba pa nga sa kaniya ay halos magbatuhan na ng siopao. Hindi ko malaman kung ngayon lang ba sila nakakita at nakatikim ng siopao o sadyang may hindi kanais-nais na nilalang ang siyang dumating. Nakatalikod ako entrance kaya wala akong clue sa kung ano bang pinagkakaguluhan nila. Umangat ako ng tingin kay Vhan na nasa harapan ko at siyang kasalo sa pang-apatang mesa. Ngumiti siya sa akin nang magtama ang mga mata namin matapos siyang umiwas ng tanaw sa entrance ng cafeteria. Ayaw kong lumingon. Mukhang nahihinuha ko na kung sino ang tatambad sa akin. Tatlong magkakasunod na katok sa mesa ang ginawa ng taong nakatayo sa gilid, sa pagitan namin ni Vhan. Lilingunin ko sana siya nang maagaw ni Miss Eli ang atensyon ko. Sinaway niya ang mga nagkakagulong estudyante. Nang bumaling ako ng tingin sa lalaki ay nakaupo na siya sa bakanteng upuan sa tabi ko. Hindi ako kaagad nakakilos nang
Napako ang mga mata ko kay Quin na abala sa pag-e-scroll sa isang online shopping app habang nakadapa kaming tatlo sa kama ni Cham. Nasa pagitan namin siya kaya naman nakikita ko kung paano magpalipat-lipat sa amin ni Quin ang kaniyang mga mata. Napabuntong-hinga na lamang ako saka bumangon para maupo. Sa apartment ni Cham ako hinatid ni Vhan pagkatapos ng date namin. Bilin daw kasi ni Quin na rito ako ihatid at may pag-uusapan kami. Iyon na ba ‘yon? Kaya ba nila ako in-approach ay para masabi niya nang harapan at diretsa sa akin ang mga bagay na iyon? “Quin!” saway ni Cham sa kaniya na bumangon na rin at umupo sa kama. Napalunok ako ng sariling laway. Pati tainga ko ay pumipintig na sa mga sandaling ito. “Wait. Uulitin ko lang para maabsorb nang tuluyan ng utak mo.” Bumangon na rin siya. Umupo siya sa kama nang nakaharap sa akin at nasa pagitan namin si Cham sa gilid. Ngumisi siya. Nasa kaniya na ang buo kong atensiyon. In-off niya ang hawak niyang c
Namamalikmata ba ako? Ano namang ginagawa ni Thunder dito sa ganitong oras? Nakatira ba siya sa malapit?“Jehan, hija, bakit gabi na ang pagdalaw mo?” bungad na tanong sa akin ni Nanay Rosing sa gate intercom. Pinipigilan ko ang sariling huwag lumingon sa gawi ni Thunder. Sana lang ay hindi niya ako makilala. Pumunta ako rito para gumaan ang kalooban at hindi para dagdagan ang mga gumugulo sa isipan ko.“Sana nagpasabi ka na pupunta ka rito. Mabuti na lamang at gising pa ang Lolo mo,” ani ng ginang nang pagbuksan niya ako ng pinto ng gate.Tumuloy kami sa pagpasok sa bahay at naabutan ko si Lolo na bahagyang nakahiga sa kaniyang massage chair. Nakaramdam ako ng guilt nang magtama ang aming mga mata. Nag-iisa niya akong apo at hindi naman gaanong malayo ang bahay namin dito sa mansion niya, pero hindi ko man lamang siya mabisita nang madalas.“Jehan, apo!” nakangiti niyang tawag sa akin. Nagmadali naman akong humakbang p
His breathing was heavy and I can see frustration all over his handsome face. Wala akong mahuling salita na maaari kong ibato sa naging confession niya. Kasalanan ko ba na ginusto niya ako? Bakit parang ako itong sinisisi niya kung bakit siya nagkagusto sa akin? Noong unang beses na magkita kami rito sa bar na ito ay nabanggit ko sa kaniya na may boyfriend na ako. Kahit pa sabihing we’re not in good terms ni Vhan that time, still boyfriend ko pa rin siya nang mga panahong iyon. Hindi lang isang beses kong ipinaalala sa kaniya ang tungkol doon—kung ‘di makailang ulit. At kailan niya ako titigilan? Hanggang iwan ko si Vhan para sa kaniya? Lasing ba siya? Napasabunot si Thunder sa kaniyang buhok. Humakbang siya palayo sa akin at tumalikod. Pakiramdam ko sisigaw na siya para murahin ang mundo dahil sa makailang ulit kong pambabasted sa kaniya. Good thing, hindi niya ginawa. Muli siyang humarap sa akin suot pa rin ang frustrated na expressi
Nagkasalubong ang mga kilay ni Corbi nang makita niya ako sa labas ng Dean’s office. Kung dati ay inaasar niya ako, iba ngayong araw. Tinignan niya ako nang masama saka siya nagpatuloy sa paglalakad bitbit ang transparent folder. Naghahangos akong sumunod sa kaniya pababa sa hagdanan. “Corbi!” pagtawag ko nang tuluyan na siyang makababa sa ground floor at humalo sa paroo’t paritong mga estudyante. Bakit ba siya nagamadali? Iniiwasan ba niya ako? Huminto ako para habulin sandali ang aking hininga. Mas lalo tuloy siyang nakalayo sa akin. But it didn’t stop me to follow him. Kailangan kong ayusin at itama ang mga bagay-bagay bago magdesisyon. Ayokong magsisi sa huli. “Corbi, naman! Sandali lang!” Mabagal lang ang paglalakad niya pero dahil mas mahaba ang mga binti niya kumpara sa akin ay kinailangan kong mag-jogging para maabutan siya. Idagdag pa ang mga hakbang na nagawa niya nang huminto ako. Base sa direksyong tinatahak niya, tingin ko ay sa
The first semester is coming to an end. Time flies so fast and you’ll surely regret kapag wala ka man lang na-accomplish kahit na isang bagay. Isinara ko ang maletang pinaglagyan ko ng mga gamit. Katamtaman lang ang laki n’on—sakto lang sa limang araw naming stay sa coastal area. Doon ang napagkasunduang lugar dahil halos nakapag-community service na ang ibang department sa malalapit. As a final requirement, all freshmen students must present an individual reflection essay with documentations as one of our school organization's project. Sa dami ng ganap sa buhay ko, mabuti na lamang at hindi ko nakalilimutang member ako ng Community Service Org. “Aalis ka na?” tanong ni Mommy. Sinadya niyang huminto sa paglalakad papunta sa kusina, hawak ang tasa ng tsaa. Ngumiti ako. “Hindi pa po. Ibababa ko lang ho ‘tong mga dadalhin ko para hindi na hassle ‘pag dumating na si Vhan.” Kapansin-pansin ang pag-aliwalas ng mukha niya matapos kong banggitin ang pangalan ni Vhan.
Vhan’s POV “Hi! Si Aquinah?” Napaatras ang babae. Nagulat yata sa biglang pagsulpot ko sa harapan niya. Kanina pa ako nakatayo rito sa tapat ng room nila. It’s been a month since the classes started and I am on my freshman year in junior high. “S-si Quin?” Kumurap-kurap siya. Tinitigan niya ako. Nginitian ko naman siya habang naghihintay ng sagot. She’s Maine Alexis Valiente. Sa pagkakaalam ko, siya ang nag-iisang kaibigan ni Aquinah noong grade school. Maputi siya at may maliit pero matangos na ilong. May pilat siya sa noo na pilit na itinatago ng manipis niyang bangs. Hindi ko iyon kaagad napansin sa unang tingin. Umiwas ako nang mapagtantong napatagal na ang pagtitig ko sa kaniya. “H-hindi na kami nagkikita ni Quin. Sa pagkakaalam ko, sa ibang school siya nag-enrolled.” Napatango ako sa narinig. “Saang school daw?” Umiling siya. “Hindi ko alam, e.”