Thunder’s POV
Kanina pa ako pabalik-balik sa paglalakad yakap ang unan na nadampot ko sa kama bago ako nagpasyang lumabas ng kwarto. Ilang oras na ang lumipas mula nang dumating kami rito sa bahay galing sa maghapong driving lesson.Jehan is a fast learner. Maliban pa roon ay may kaunti na siyang kaalaman sa pagda-drive kaya hindi ako nahirapan. Huminto ako sa paglalakad nang marinig ang tunog ng pagpihit ng knob. Bumukas ang pinto at bahagyang napatalon sa gulat si Jehan nang makita ako. Katulad ko ay naka-pajamas na rin siya.“Gising ka pa?” tanong niya nang makabawi. Humakbang siya palabas ng kwarto. Lumapit ako sa kaniya at itinapon ang bitbit kong unan sa direksyon ng kama niya. Mabuti na lang at hindi iyon gumulong at nahulog sa sahig.“Hindi pa ako inaantok.” Nginitian ko siya. Ngumiti rin siya pabalik at tuluyan na ngang sinara ang pinto.“Magtitimpla ako ng gatas. Gusto mo rin ba ng gatas?”“Hm?” TinaasCharmaine’s POVIf I deserve someone better, why can’t you be that someone who’s better?Ito ang mga katanungang lumilipad sa utak ko habang nakatitig kay Xaw. Nasa harap kami ng isang jewelry shop sa mall na siyang naging scape place naming dalawa nitong mga nakalipas na araw. Malagkit na nakatingin ang babaeng staff kay Xaw, na abala naman sa pagpili ng singsing. Nagtama ang mga mata namin ng staff na nahihiyang umiwas ng tingin.Bumuntong-hininga ako saka luminga upang muling maghanap ng pamilyar na mukha sa paligid. Baka kasi may kakilala kami na makakita sa amin na magkasama ngayon.Actually, it’s not a big deal. Alam ng lahat na ako ang paboritong asarin ni Xaw magmula pa noong unang araw ng pasukan. Ang ikinatatakot ko sa ngayon ay ang katotohanang hawak ni Xaw ang kamay ko.“This. Can I see this one?” Binalik ko ang aking atensyon kay Xaw nang magsalita siya. Ngumiti ang babae sa kaniya at kinuha ang singsing na i
Charmaine’s POVAs much as possible, gusto kong sarilinin na lang ang kung ano mang nararamdaman ko para kay Xawarian.Desisyon kong pakawalan siya kaya wala akong karapatan na kunin siya sa taong nagmamahal sa kaniya. Besides, tita ko si Jayzel. Bunso siyang kapatid ni Papa na halos twenty years din ang agwat ng edad sa kaniya. I’ve known her since I was just a kid. I know, she’ll take good care of Xaw as much as she did to me during our childhood days.Nakilala ko si Xaw noong high school dahil kay tita Jayzel. Ipinakilala siya sa akin ni tita as a friend na taga-kabilang school na kinumpirma naman sa akin ni Xaw. Magkaedad sila at parehong ahead sa akin ng dalawang school year. Mula nang araw na ‘yun ay napadalas na ang pagkikita namin ni Xaw nang patago kay tita Jayzel.Bago ko pa man naging kaibigan sina Quin at Jey ay si tita ang una kong naging best friend. Ganun pa man, may kung ano sa akin na natatakot sabihin sa kaniya ang
Thunder’s POV“You can’t. Bakit ba ang tigas ng ulo mo? Sinabi ko naman sa iyo na wala kang mapapala kahit pa makita mo siya!”“Why can’t I?!” sigaw ko.Nagtama ang mga mata namin ni Jheane na nagulat sa biglang pagtaas ng boses ko. Nakaupo siya sa itim na couch, salungat sa direksyon na kinauupuan ko. Nakipagtitigan siya sa akin. Ako na ang kusang umiwas ng tingin nang bumukas ang pinto at iniluwa nito si Claud.They are my friends whom I met on the first day that I got here in the US to live with Tito Marco’s family. They happened to be dating each other.May bitbit na plastic bag ng canned soda sa kaliwang kamay si Claud at isang box ng pizza naman sa kabila. Maingat niyang isinara ang maingay na pinto at lumapit sa amin. Ibinaba ko ang mga paa ko na nakapatong sa mesa nang ilapag doon ni Claud ang mga dala niya. Nagkatinginan sila ni Jheane.Palagi na lang akong nagmumukhang third wheel
Malamlam na ilaw at acoustic music ang sumalubong sa akin nang pumasok ako sa isang bar. Nakipagsiksikan sa mga taong nakaharang sa daan at idinuduyan ang kanilang mga katawan, saliw sa indak ng musika. Nang marating ko ang counter ay agad akong umupo sa bakanteng stool sa bandang gilid. “A glass of Malibu Sunset, please.” Inunahan ko na ang bartender na lumapit sa gawi ko. Mariin akong pumikit para sana iwaksi ang panlalabo ng paningin gawa ng nagbabadyang mga luha. I was supposed to be enjoying this day ‘til the very last hour but here I am. Ditching my own birthday party, looking like a pathetic martyr lady. Nang mailapag ng bartender sa counter, sa harapan ang baso ng alak na hinihingi ko ay walang imik akong sumimsim doon. Bawat lunok ay nag-iiwan ng marka, hindi lamang sa lalamunan ko kung ‘di pati na rin sa puso ko. I sometimes hate my instin
"Susmaryosep! Ano ka ba namang bata ka! Saan ka pumunta kagabi?” salubong na sermon ni Nanay Dolor na siyang nagbukas ng bakal na gate para sa akin. “Alam mo bang muntik ng atakehin ng sakit niya ang Lolo mo nang malamang nawawala ka sa party?" Nanlaki ang mga mata ko sa narinig. Humigpit ang pagkakahawak ko sa aking cellphone na siyang tanging nadampot nang magising ako kanina sa hindi pamilyar na kwarto. Hindi ko mahagilap ang stilettos na suot kagabi kaya nakayapak akong sumakay ng taxi pauwi rito sa bahay. Mabuti na lang at may naipit akong pera sa case ng cellphone ko na siyang aking ipinambayad. Nahihilo pa rin ako. "Si Mommy po?" Tila ba ako hinahabol sa paraan ng paglakad ko papasok sa bahay namin. Tinted ang salamin na wall sa living room kaya naman agad kong nakita ang mukha ko bago ako pumasok sa main door. To tell you,
“Babe!” boses ni Vhan ang pumigil sa akin sa paglalakad palayo sa entrance gate ng university. Nilingon ko siya sa likuran ko na nagmamadali namang lumapit sa akin. “Mr. Llorico, ‘yang boses mo!” saway ko sa kaniya. Ngumiti siya sa akin na siyang ikinahugis-parihaba ng kaniyang labi. Huminto siya sa tabi ko at sinalubong ako ng mahigpit na yakap. It’s been three weeks since my birthday. Vhan and I, we’re doing fine and our relationship goes on. Isinawalang-bahala ko na lamang ang mga pagdududa ko sa kaniya. Baka naman kasi namamalikmata lang ako ng gabing iyon dala na rin ng tama ng alak. Today isn’t the first day of the new school year but this is the first time that I’ve seen him here in the university. Wala naman daw kasing klase sa una at pangalawang araw ng pasukan kaya kesa sa tumunganga sa room at magbilang ng
“Aquinah pala, ha?” Natigilan ako sandali pero agad ding nakabawi at bumalik sa ginagawa. Binalot kaming dalawa ng nakabibinging katahimikan. Mabuti na lang at dumating si Cham at binasag ang katahimikang iyon. “Thunder, saan mo banda iginarahe ‘yung kotse ni Xaw?” Nakangiting itinuro ni please-censor-his-name si Cham na para bang alam niya ang tumatakbo sa isipan nito. Hinuli ni Cham ang kamay niyang iyon tsaka hinawakan nang mahigpit. Tila ba nagmamakaawa na siya. “Sus. Iyang mga tingin na iyan, alam ko na ‘yan.” “E? Sige na kasi. Sabihin mo na.” Umiling si please-censor-his-name na siyang ikinainis ni Cham. Binitiwan niya ang kamay nito at nagawa pa ngang pumadyak sa sahig. “Bubutasin mo lang naman ang gulong n’on. Cham, maawa ka naman sa akin na magpapaayos kung saka-sakali.” Ila
Pumakala ako ng naiiritang ungol bago itinuon pabalik sa ginagawang pagsulat sa notebook ang aking atensyon. In fairness, kahit nasa 50’s na si sir ay hindi siya boring magturo. Sa sobrang lively ng klase ni Sir ay nagamit pa namin ang another five minutes na dapat ay sa susunod ng subject. Good thing, wala pa raw kaming instructor para sa subject na iyon. Nang magpaalam na si Sir na aalis ay nagligpit na rin ako ng mga inilabas kong gamit. Sumunod ang mga mata ko sa kamay ni Thunder na naunang dumampot sa notebook ko. Binigyan ko siya ng nagtatakang tingin subalit tila hindi man lamang siya natinag at binuklat pa nga ang nasabing notebook. Aagawin ko sana ito sa kaniya nang bigla siyang tumayo at naglakad papunta sa direksyon ng pinto. Minadali ko ang pagliligpit ng aking mga gamit pabalik sa bag tsaka hinabol si Thunder. Naabutan ko siyang naglalakad sa lobby sukbit ang backpack sa kanan niy