Shadow Moon

"นังอ้วนสารเลว กล้ามาก กล้าปีนเตียงเซียวอ๋อง" ใบหน้าอวบอ้วนโดนตบจนแดงก่ำ เซียนหยีพลันรู้สึกตัวพบว่าตัวนางโดนอีบ่าวชั่วสองคนนั้นจับตัวไว้

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันนี่ เธอจำได้ว่าเธออยู่ในห้องวิทยาศาสตร์มิใช่รึ เธอเป็นหมอทดลองยาชีวะในห้องต้องการหาตัวยาใหม่ไปรักษาโรคของคนไข้

แล้วไหนมาโผล่โลกแห่งนี้ได้ล่ะ 

สตรีใบหน้างามล้ำสวมชุดฟ้ากำลังจะตบที่ใบหน้าอวบของเซียนหยีอีกครั้ง

"คุณหนูตบบ่าวได้อย่างไรเจ้าคะ" สาวใช้ทั้งสองคนโดนเซียนโหรวตบเพราะเซียนหยีหลบทัน

"นังสารเลวกล้าหลบข้า" เซียนโหรวหมายจะตบพี่รองของนาง

ตุบ !!! เท้าอวบถีบเข้าหน้าท้องของเซียนโหรวอย่างแรง

"คุณหนูสาม"  บ่าวสองคนรีบมาดูเซียนโหรวทันที เซียนโหรวไม่คิดว่านังอ้วนสารเลวแรงจะเยอะเพียงนี้

"แล้วอย่างไร ข้าสารเลวแล้วอย่างไร ลูกเมียน้อยอย่างเจ้ากล้าตบลูกเมียเอกอย่างข้ารึ" เซียนหยีไม่ยอมให้ผู้ใดเอาเปรียบนาง ตีนางหนึ่งครั้ง นางจะสนองคืนหมื่นเท่า

"เจ้าอย่าเข้ามานะ" เซียนโหรวมองพี่สาวลูกภรรยาเอกกระชากศีรษะสาวใช้ทั้งสองคนแล้วถีบลงพื้น สาวใช้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

"อย่ารึ ตอนที่เจ้ากับสาวใช้รังแกข้าก่อนหน้านี้ ข้าขอร้องเจ้า ทำไมเจ้าไม่หยุด" เซียนหยีจะไม่ทน นางขึ้นคร่อมร่างเซียนโหรว 

ตบซ้าย ตบขวาอย่างสาแก่ใจ เซียนโหรวพลันเลือดกบปากแล้ว 

สะใจเซียนหยีมาก ทะลุมิติมาคิดจะทำร้ายนางรึ ฝันไปเถอะ

"หยุดนะ !!!" เซียนเจิงขุนนางการคลังยามนี้ เขามุ่งหน้ามาที่เรือนเล็กหลังจวนโดยมีอนุซูเหนียงรั้งท้าย ตามด้วยเซียนฮูหยินที่มีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

นางกลัวว่าเซียนหยีจะได้รับโทษอย่างมาก เพราะเซียนหยีรังแกคุณหนูสามผู้เป็นดวงใจของนายท่าน

"ลูกแม่" อนุซูเหนียงพลันประคองบุตรสาวขึ้นมา เซียนหยีพลันถกแขนเสื้อขึ้น นางพร้อมต่อสู้กับบิดาไร้สมอง หลงอนุมากกว่าภรรยาเอก

"คุณหนูรองท่านทำเกินไปแล้วนะ โหรวเอ๋อร์ของข้าทำอะไรให้เจ้า เจ้าถึงได้ใจดำทำร้ายนางเพียงนี้" อนุซูกอดบุตรสาว

"อาหยีลูกแม่" เซียนฮูหยินยืนข้างบุตรสาว 

"พวกท่านแหกตาดู" เซียนหยีพลันให้ดูแผลรอยแดงบริเวณแขน เซียนฮูหยินต่างตกใจ

"น้องสาม เห็นว่าข้าปีนเตียงเซียวอ๋อง อีกทั้งมีพระราชโองการมาเมื่อเช้า ให้ข้าแต่งเป็นชายาเอก นางเลยโกรธแค้นข้า ทำร้ายข้า ข้าผิดรึที่โต้ตอบ" เซียนหยีโต้แย้ง

"นายท่านแต่ลูกสามเจ็บมากนะเจ้าคะ" อนุซูพลันบีบน้ำตา

"หากคุณหนูสามไม่รังแกพี่สาวก่อนมีรึจุดจบจะเป็นเช่นนี้" เซียนฮูหยินเอ่ยให้ เซียนหยีคิดว่ามารดาจะเป็นใบ้ไปแล้ว

เซียนเจิงปวดหัวเสียจริง ๆ "เจ้าทั้งสองจงไปคุกเข่าในห้องบรรพชนเถอะ" เขาพลันเหนื่อยยิ่งนักจึงรีบสาวเท้าไปที่เรือนใหญ่ ฮูหยินผู้เฒ่าเซียนทราบข่าวเรื่องบุตรสาวอนุกับภรรยาหลวงตบตีกันก็พลันด่าทออนุซูว่าไม่รู้จักสั่งสอนบุตรให้ดีทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน

ห้องบรรพชน

"เพราะเจ้าคนเดียวเลยที่ทำให้ข้าต้องเดือดร้อน" ดูท่าเซียนโหรวยังคงไม่สำนึกอีก

เซียนหนีพลันดีดก้อนหินใส่ไหล่จองเซียนโหรว

"โอ๊ย !!!" น้องสามคนงามร้องออกมาอย่างเจ็บปวด 

"เป็นอย่างไรบ้าง หากยังไม่หุบปากนะ ข้าจะทุบหัวเจ้า" คำขู่ของเซียนหยีนั้นได้ผลเกินคาดทำให้เซียนโหรวพลันเงียบปาก แค่บาดแผลบนใบหน้าเซียนโหรวก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้ว ยาที่ท่านแม่ให้บ่าวมาทาให้นาง ยังปวดอยู่เลย

เซียนหยีพลันนั่งนิ่งมองป้ายบรรพชร เจ้าของร่างเดิมอ้วนยิ่งนัก ใบหน้าก็ยังมีแผลเป็นอีกต่างหาก อ้วนกับแผลเป็นมิใช่ปัญหา แพทย์สาวเช่นนางช่วยได้

พูดถึงชีวิตของเซียนหยีก็น่าสงสารยิ่งนัก แม้จะเป็นลูกเมียเอก แต่บิดาก็ไม่เหลียวแลนางจริง ๆ เซียนฮูหยินเป็นคนไม่ค่อยที่จะสู้คน ช่างเป็นมารดาที่ไม่ค่อยฉลาดเอาเสียเลย

เซียนหยีเจ้าของร่างเดิมคิดสั้นโดยแท้ที่ปีนเตียงเซียวอ๋อง 

เนื่องจากวันพรุ่งนี้ทั้งสองจะต้องไปที่สำนักศึกษาหลวง เซียนเจิงจึงให้คนมาปล่อยตัวสองคนออกจากห้องบรรพชน

เซียนหยีกลับมาที่เรือนของนาง หญิงสาวพบว่ามารดานั่งรอนางด้วยความเป็นห่วง

"อาหยี เจ้าอย่าได้โทษแม่เลย" เซียนหยีพลันมองมารดาที่นั่งรอนางกับอาหารเต็มโต๊ะ

"ท่านแม่ ท่านอ่อนแอเกินไปแล้ว ให้คนพวกนั้นรังแกท่านได้ ท่านเป็นถึงเมียเอกเชียวนะ" สิ่งที่เซียนหยีนั้นกล่าวมาถูกต้อง จูเยียนอ่อนแอจริง ๆ นางเป็นบุตรสาวพ่อค้าต่างแคว้นมารักกับบัณฑิตหนุ่มอย่างเซียนเจิง นางรักเซียนเจิงมาก จูเยียนเป็นคนแคว้นฉิน นางถึงกับขอเงินบิดามาส่งชายคนรักเรียนจนสอบเป็นขุนนางได้ 

แต่ทว่าเซียนเจิงก็หลอกนาง เขามีอนุก่อนหน้านั้นอยู่แล้ว เซียนเจิงว่าจะไล่อนุเจียวเหมยออกจากเรือน แต่พบว่าเจียวเหมยตั้งครรภ์ก่อน กำเนิดคุณหนูใหญ่ เซียนอ้ายไม่นานนัก เจียวเหมยก็ป่วยตาย สิ่งที่ทำให้จูเยียนเสียใจที่สุด เซียนเจิงแอบซุกหญิงอื่นไว้ ในวันที่เขาสอบเป็นเจ้ากรมการคลังได้เขาพาซูเหนียงกับเซียนโหรวเข้ามาในจวนเซียน

ไม่นานนักอนุเจียวเหมยก็สิ้นใจตาย จูเยียนก็เลี้ยงดูเซียนอ้ายด้วยความรัก...