Saturday, August 28, 7:12 PM
Napailing si Gunther. Hindi niya ugaling hatulan agad ang isang tao nang walang lang makapagpapatunay na ito nga ang may sala.
Innocent until proven guilty.
May nalalaman ito. Ito ang tanging nasisiguro niya nang mga oras na iyon.
Ang kailangan niyang gawin ay ang mapaamin ito sa mga nalalaman nito. Ngunit sa paanong paraan?
Pinasadahan pa ng mga mata niya ang iba pang news article na available online ngunit bigla siyang natigilan nang mabasa ang isang detalyeng ngayon lamang niya nalaman. It was his father who pronounced and vouched for Damien Argento’s innocence.
Matibay ang alibi at napatunayang nasa ibang lugar si Dam
Saturday, August 28, 7:30. PM Nakabibingi ang katahimikang namamayani sa kanyang bagong loft apartment. At nakakabaliw. Tulad ng pakilala ni Lucio sa kanya, moderno ang apartment. Minimalist industrial at low-key luxury ang motif ng interior design. May floor-to-ceiling window sa living room area at nang mga oras na iyon ay tanaw niya ang cityscape ng Anselmo City, ang makikinang at iba’t ibang kulay na ilaw sa mga kabahayan at mga gusali ang pumalit sa mga bituing nagtatago sa likod ng makakapal na ulap ulan. Tanging ang living room area lamang ang buong-buong naliliwanagan ng shaded pendant ceiling lights sa bahaging iyon. Nakaupo siya sa mahabang itim na leather couch sa gitna ng living room. Sa coffee table ay nakalapag ang isang manila envelope na
Hindi ito ang unang beses na pumatay siya ng tao, pero kung ikukumpara sa iba-- sa mga normal at pangkaraniwan, sa mga ordinaryong tao-- ang pumatay siguro ng isa ay marami na.Ang pumatay… Hindi ito madali, pero hindi rin naman gano'n kahirap na tulad ng sa una niyang inaasahan.Sa simula, noong wala pa siyang karanasan, ay masyadong kumplikado ang proseso.At madugo.Kahit na pinag-aralan pa niyang mabuti ang tungkol sa anatomiya ng tao batay sa mga impormasyong kanyang nakalap ay hindi pa rin naging madali ang lahat.Ang ilang suson na meron sa pagitan ng balat at buto, ang eksaktong mga posisyon ng lamang-loob a
Saturday, August 28, 5 AM May nakatayo sa tabi ng kanyang kama, pinagmamasdan siya habang natutulog. Hindi pa man lubusang nagigising ang diwa ni Damien ay alam na niya ito. Pigura ito ng isang babae, nakayuko sa tapat ng kanyang mukha kung kaya’t ang mga dulo ng mahaba nitong buhok ay halos lumapat na sa kanyang pisngi. Tanging mga puti lamang ang kanyang nakikita sa mga mata nitong hindi kumukurap. ‘Nandito ka na naman.’ nawika niya sa isipan. Gabi-gabi halos nitong ginagawa ang gayon, ang panoorin siya habang natutulog. Hindi niya alam kung ano ang pakay nito sa kanya. Bukod sa walang sawa nitong panonood sa kanya habang siya ay natutulog o
Saturday, August 28, 7:30 AM Hanggang ngayon ay hindi pa rin sanay si Damien sa biglaang pagbabalik ng koneksyon ng kanyang kamalayan sa kanyang katawan. Ang pakiramdam ay katulad ng sa biglaang pagkahulog mula sa isang napakataas na bangin at bumulusok sa lupa ngunit ika’y nagising bago tuluyang maramdaman ang kabuuang impact ng pagbagsak ng iyong katawan. Isang segundo… dalawang segundo… unti-unting bumalik ang mga pandama ng kanyang katawan. ‘Alay…’ Bumalik sa kanya ang nag-iisang salitang binanggit ng batang kaluluwa sa parking lot. Dumilat ang mga mata ni Damien. Wala na ang babaeng multo sa kanyang kwarto ngunit may kakaunting lamig pa rin na natitira na hindi dahil sa nakabukas na aircon. Bumangon siya a
Saturday, August 28, 7:55 AM Narinig ni Damien ang langitngit ng de-gulong na cart sa labas ng kanyang kwarto. Bumukas ang pinto at pumasok ang orderly na nag-aasikaso sa kanya. Nakalimutan niya kung ano’ng pangalan nito dahil pang-ilan na itong pumalit sa mga nauna kaya hindi na siya nag-aaksaya ng panahon na alamin o tandaan pa ang pangalan nito. Pumasok ito sa loob ngunit bahagyang natigilan nang maramdaman nito ang kakaibang lamig sa silid na iyon. Lumunok ito. “Good morning, Mr. Argento. Masyado yatang mataas ang setting ng aircon dito sa kwarto.” Napatingin ito sa nag-iisang kama sa silid. Sa uluhan nito ay tila may hamog na bumabalot kung kaya’t malabo ang tingin niya rito. Kinusot-kusot niya ang mga mata sa pag-aakalang
Saturday, August 28, 11 AM Makulimlim ang kalangitan, nagbabadya ng malakas na ulan, nang marating ni Detective Gunther Oliviera ng Homicide Department sa lalawigan ng Anselmo ang crime scene. Mahaba at lubak-lubak ang kalsadang kailangang baybayin patungo sa pupuntahan kaya natagalan siyang marating ito. Doble ingat siya sa pagmamaneho dahil ramdam na ramdam na niya ang pagod dala ng ilang araw na kakulangan sa tulog at pahinga. Sunod-sunod ang mga kaso ng mga bayolenteng krimen ang idinulog sa presinto nila nitong mga nakaraang araw at hindi na sila magkandaugaga kung ano ang uunahin nilang lutasin sa mga ito. Lahat ng mga kasamahan niya sa trabaho ay nasa parehong kalagayan niya kaya hindi niya magawang magreklamo. Katatapos lang ng huling kaso niya, isang suspected murder ng isang mayamang negosyante
Saturday, August 28, 12:37 PMIsang sigil ang nakaukit sa likod ng dalawang puno. Ang itsura nito ay dalawang concentric circles na sa gitna ng nasa pinakaloob na bilog ay kakaibang mga simbolo at mga letrang hindi siya pamilyar kung saang lengguwahe nagmula. Ngayon lamang niya nakita ang mga iyon.‘Gawa nga kaya ito ng isang kulto?’ tanong ni Gunther sa sarili. Maraming mga palatandaan ang tila pinapaboran ang teoryang iyon, ngunit hindi pa siya sumasang-ayon doon nang lubusan.“Kulto nga kaya ang may gawa nito?” pasimpleng tanong ni Guevarra sa kanya. Ilang kaso na ang pinagsamahan nila kung kaya’t kabisado na nila kung paano mag-isip an
Saturday, August 28, 1 PM Nakalimutan na ni Damien kung gaano kalayo sa sibilisasyon, o sa pinakamalapit na kabahayan ng mga ordinaryong residente, ang buong pasilidad ng North Star Safe Haven. Maluwag ang kalsada dahil tanging ang kotse lang nila ang bumabyahe roon nang mga oras na iyon. Maraming mga malalago at berdeng mga puno at mga halaman sa magkabilang gilid ng daan. May mga nadaanan din silang malawak na kapatagan na puno ng mga matataas na damuhan. Pagkalipas ng ilang taon, maaaring maging okupado na ito ng mga bagong-tayong subdivision, pero sa ngayon ay pag-aari pa ito ng kalikasan. Ang isa pang nakalimutan ni Damien ay kung gaano katagal ang inaabot ng biyahe at kung gaano kalubak-lubak ang kalsada na hindi masyadong napapanatiling maayos dahil sa bihira lamang ang mga nagdaraan d