Unknown Person’s P.O.V.
“I’m with my friends and I’m already tired, Ate. I’ll talk to you tomorrow, okay?” I was not in the right mood to have a proper conversation with her. Baka kung ano lang ang masabi ko sa kanya sa tindi ng inis ko. Out of all people, I didn’t want to offend her.
We had been so close to each other because we were only a year apart. She was annoying sometimes, but she was a sister I couldn’t live without.
“Are you expecting me to believe that? Of course, you’re tired from driving all the way to Quego del Mar Bus Stop but you couldn’t even have a hold of that Diane! How many times will I tell you to stop your fucking obsession towards her? It won’t ever do you any good!” My sister snapped at me. Bakas ko ang galit sa mga mata niya. It was ironic, pero ngayon ko lang siya nakitang ganyan.
Diane’s P.O.V.“Para kayong mga bata! May I remind you both na hindi ako basta candy o laruan na pwede niyong pag-agawan anytime you want! Kung hindi kayo mag-uusap nang maayos dito, uuwi na lang ako, at wala ni isa man sa inyo ang sasamahan ko!” galit na sigaw ko. Wala na akong pakialam kung pagtinginan pa kaming tatlo rito.Nagtataas-baba ang dibdib ko sa pagsaway sa kanilang dalawa.Ganito ba talaga silang dalawa kapag nagkikita?Lagi na lang nag-aaway?I infuriatingly rolled my eyes.Sabay naman silang nanahimik, pero kapansin-pansin pa rin ang labanan nila ng mga titig. Kung nakamamatay lang ang sama ng kanilang tinginan ay pareho na silang pinaglalamayan kanina pa, at baka pinagtitirik ko na silang dalawa ngayon ng kandila.“Enough with that staring contest too, o gusto niyong dukutin ko ‘yang mga mata niyo? Magkapatid kayo,
Diane’s P.O.V.“Leand?” patanong kong bigkas sa pangalan niya. My trembling hands were on my lap. Hindi ko rin mapigilan ang pangangatog ng aking mga paa. What if… nagkamali pala ako sa pagsama ko sa kanya?“Hmm?” tugon niya habang nagmamaneho. Saglit siyang sumulyap sa akin, bago siya muling tumingin sa daan. He attempted to hold my hands using his right hand, pero iniwas ko iyon sa kanya.“Can I really trust you?” halos pabulong kong tanong kay Leand habang kinukutkot ko ang mga kuko ko.“Of course, you can. Bakit mo naman natanong ‘yan, Diane?” mabilis niyang tugon sa akin.“If that’s the case, then prove it to me. Ikuwento mo sa akin ang lahat nang ginawa mo at kung ano ang naging papel mo sa apat na taong nakalimutan ko. May it be worse than what I could have ever thought about yo
Diane’s P.O.V.Bahagya akong lumunok, pero umiwas ako ng tingin. Itinuon ko ang aking atensiyon sa menu at kunwaring pumipili ng pagkain. It made me a lot even more uncomfortable when Leand attempted to kiss me.I even frowned. I didn’t even know how to react. Pagkatapos niya akong iligtas kay Zander ay ngayon lang ulit kami nagkita. What makes him think na magpapahalik agad ako sa kanya? Was he trying to replicate what Liam did before, knowing that I had an amnesia?“Paano tayo nagkakilala ulit?” tanong ko na hindi man lang siya tinitingnan.Naramdaman ko namang tila nahimasmasan si Leand at hinawakan na lang niya ang aking kaliwang kamay. Hinayaan ko na lang siyang gawin ‘yon bago ako tumingin ulit sa kanya.His eyes were pleading the moment his face blushed. “I had always known you since I was a graduating college s
Diane’s P.O.V.Damang-dama ko ang sinseridad ni Leand sa mga sinasabi niya. Pero pilit ko mang kapain sa puso ko, alam kong hindi ko talaga nararamdaman sa kanya ang kung ano mang kakaibang nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko si Liam.Liam always made my heart flutter even from a distance. My heartbeats would effortlessly race just by hearing his voice in our paging system and without even knowing that it was indeed Liam.Hinalikan na nga ni Leand ang mga kamay ko, ngunit wala pa rin akong naramdamang kakaiba para sa kanya… pero si Liam? Wala pa siyang ginagawa, pero pinapakabog na niya nang husto ang puso ko. Wala pa siyang sinasabi, pero ginugulo na niya ang isip ko. Nakikita ko pa lang siya ay tumitigil na ang mundo ko.Paano pa kaya kapag pumayag na akong makipag-usap sa kanya nang maayos? Could true love mend all the heartaches he brought to
Diane’s P.O.V.“Thanks for the time you spent with me, Diane. I’ll treasure it for the rest of my life,” nakangiting sabi ni Leand.Hinatid niya ako rito sa amin at ngayon nga’y nasa labas na kami ng gate ng bahay namin. Malapit na ring mag-alas diyes ng gabi. Naubos lang yata ang oras namin sa pagkukuwento niya, kung kaya’t ang balak pa sana naming pamamasyal sa may seaside area ay naudlot na.“Thanks for the dinner too, Leand. Ang dami mo pa talagang pina-take out. Matutuwa nito sila Mama,” nakangiti ko ring saad sa kanya kasabay nang magiliw kong pag-angat sa dalawang malaking supot na nasa magkabilang kamay ko.“Maliit na bagay. Kahit gabi-gabi ko pang gawin ‘yan, basta ikaw!” Hindi na natanggal ang ngiti sa mga labi niya. “Anyway, I forgot to tell you this. Hmm… nakikisabay ka lang kay Karen if you ar
Diane’s P.O.V.“Okay, team. I want you to meet one of the young, richest, finest, and I must say, handsome, business tycoons in the Philippines and now the ABC’s Vice President for Finance—Mr. Liam Arthur Evangelista,” pakilala ng boss namin kay Liam pagkatapos niyang isalaysay ang lahat ng achievements nito sa business industry.“Thanks, Ma’am. That’s too much for an opening.” Liam humbly responded to Ma’am Beatrice.Tumango lang kaming lahat sa kanya bilang paggalang. Si Sharmaine lang naman ang mukhang tangang pumalakpak pa talaga.Nandito kaming lahat sa malawak na Conference Room sa ikawalong palapag. Sa gitna ng meeting room na ito ay may mahabang mesa na hindi naman namin nasakop ang lahat ng mga upuan.Si Liam ang nasa dulo nito sa pinakaharapan—head of the table kumbaga. Si Mrs. Aldama ang
Diane’s P.O.V.“Ako po, sir?” Bahagyang nagulat si Xielo sa naging tanong ni Liam sa kanya. Kumurap-kurap siya, pagkatapos ay inayos ang salamin sa mata at saka umupo nang tuwid, bago siya ngumiti kay Liam. “Hmm, c-classmate ko po kasi noon si Kyla… ‘yong kinakapatid niyo po.”Kyla? Sino si Kyla? Bahagyang kumunot ang noo ko, but as much as possible ay hindi ko pinahalata ‘yon.Pagkatapos niyon ay mariin kong ipinikit ang dalawa kong mga mata sa pag-asang maaalala ko kung sino si Kyla, kaso ay wala akong natatandaang memorya sa kanya. Baka naman ex-girlfriend lang noon ni Liam na hindi ko naman nakilala.Should I stress myself on thinking about who is that Kyla?“Ah, right! Now, I remember. It’s nice to see you here. I’ll mention you to Kyla ‘pag nagpunta ulit ako
Diane’s P.O.V.“Hey! What’s with that precious smile, huh?” I was on the process of finalizing the payroll accounts of rank-and-file employees when someone suddenly showed up. “Mukhang maganda ang araw ng sissy ko ngayon ha?”Hindi ko namalayan ang mabilis na takbo ng oras at nandito na pala si Karen sa loob ng cubicle ko. Naku, ang alam pa naman niya ay sasabay akong mag-lunch sa kanya. Hindi pa naman ako nakapagpaalam at ayoko namang mag-isa lang siyang kumain sa labas.Pinipigilan ko ang sarili kong ngumiti, but in the end, my lips only betrayed me. I felt euphoric—like nothing, or no one, could ever delete this happiness. “Hmm, nothing. Ganito naman ako palagi ha?” I said, pero halos umabot na sa dalawa kong tainga ang mga ngiti ko.Teka, bakit parang nagtunog-pabebe naman ako?“Don