Diane’s P.O.V.
“Thanks for the time you spent with me, Diane. I’ll treasure it for the rest of my life,” nakangiting sabi ni Leand.
Hinatid niya ako rito sa amin at ngayon nga’y nasa labas na kami ng gate ng bahay namin. Malapit na ring mag-alas diyes ng gabi. Naubos lang yata ang oras namin sa pagkukuwento niya, kung kaya’t ang balak pa sana naming pamamasyal sa may seaside area ay naudlot na.
“Thanks for the dinner too, Leand. Ang dami mo pa talagang pina-take out. Matutuwa nito sila Mama,” nakangiti ko ring saad sa kanya kasabay nang magiliw kong pag-angat sa dalawang malaking supot na nasa magkabilang kamay ko.
“Maliit na bagay. Kahit gabi-gabi ko pang gawin ‘yan, basta ikaw!” Hindi na natanggal ang ngiti sa mga labi niya. “Anyway, I forgot to tell you this. Hmm… nakikisabay ka lang kay Karen if you ar
Diane’s P.O.V.“Okay, team. I want you to meet one of the young, richest, finest, and I must say, handsome, business tycoons in the Philippines and now the ABC’s Vice President for Finance—Mr. Liam Arthur Evangelista,” pakilala ng boss namin kay Liam pagkatapos niyang isalaysay ang lahat ng achievements nito sa business industry.“Thanks, Ma’am. That’s too much for an opening.” Liam humbly responded to Ma’am Beatrice.Tumango lang kaming lahat sa kanya bilang paggalang. Si Sharmaine lang naman ang mukhang tangang pumalakpak pa talaga.Nandito kaming lahat sa malawak na Conference Room sa ikawalong palapag. Sa gitna ng meeting room na ito ay may mahabang mesa na hindi naman namin nasakop ang lahat ng mga upuan.Si Liam ang nasa dulo nito sa pinakaharapan—head of the table kumbaga. Si Mrs. Aldama ang
Diane’s P.O.V.“Ako po, sir?” Bahagyang nagulat si Xielo sa naging tanong ni Liam sa kanya. Kumurap-kurap siya, pagkatapos ay inayos ang salamin sa mata at saka umupo nang tuwid, bago siya ngumiti kay Liam. “Hmm, c-classmate ko po kasi noon si Kyla… ‘yong kinakapatid niyo po.”Kyla? Sino si Kyla? Bahagyang kumunot ang noo ko, but as much as possible ay hindi ko pinahalata ‘yon.Pagkatapos niyon ay mariin kong ipinikit ang dalawa kong mga mata sa pag-asang maaalala ko kung sino si Kyla, kaso ay wala akong natatandaang memorya sa kanya. Baka naman ex-girlfriend lang noon ni Liam na hindi ko naman nakilala.Should I stress myself on thinking about who is that Kyla?“Ah, right! Now, I remember. It’s nice to see you here. I’ll mention you to Kyla ‘pag nagpunta ulit ako
Diane’s P.O.V.“Hey! What’s with that precious smile, huh?” I was on the process of finalizing the payroll accounts of rank-and-file employees when someone suddenly showed up. “Mukhang maganda ang araw ng sissy ko ngayon ha?”Hindi ko namalayan ang mabilis na takbo ng oras at nandito na pala si Karen sa loob ng cubicle ko. Naku, ang alam pa naman niya ay sasabay akong mag-lunch sa kanya. Hindi pa naman ako nakapagpaalam at ayoko namang mag-isa lang siyang kumain sa labas.Pinipigilan ko ang sarili kong ngumiti, but in the end, my lips only betrayed me. I felt euphoric—like nothing, or no one, could ever delete this happiness. “Hmm, nothing. Ganito naman ako palagi ha?” I said, pero halos umabot na sa dalawa kong tainga ang mga ngiti ko.Teka, bakit parang nagtunog-pabebe naman ako?“Don
Diane’s P.O.V.[Flashback about what happened last night…]“Liam…” tawag ko sa pangalan niya.Lumingon siya sa akin at mabilis pa sa alas-kwatrong tinawid ang pagitan naming dalawa. Siguro, dapat ko nang putulin ang kung ano mang pangit na nakaraan na nag-uugnay sa aming dalawa. Dapat ko nang matutunan ang magpatawad.“Diane? T-Totoo bang tinawag mo ako?” hindi makapaniwalang tanong niya. Kitang-kita ko ang biglang pagkislap ng mga mata niya kahit gabi na.Tumango ako. “Baka gusto mong pumasok muna sa loob para… makapag-usap tayo nang maayos?” patanong kong sabi sa kanya.Sa mga sandaling ito ay alam kong handa na akong makipag-usap kay Liam. Handa na akong pakawalan ang lahat ng lungkot at sama ng loob na dapat sana’y matagal ko nang ginawa.
Diane’s P.O.V.[Back to the Present]Ngayon, oras naman para hampasin ‘yong kaibigan ko. Mas kinikilig pa siya kaysa sa akin eh—grabe, daig pa talaga ako!“Ano ka ba, Karen? Kung makatili ka naman diyan, wagas! Dadaigin pa ng sigaw mo ‘yong lakas ng lindol, sa totoo lang. We only agreed to be friends, ‘no? Nothing more and nothing less! Kung pinapatapos mo muna kasi ako at hindi ka agad nag-a-assume ng kung ano-ano riyan!” I rolled my eyes after I reminisced what happened last night.But above all, I couldn’t help but smile and be happy. Pakiramdam ko ay ang gaan-gaan na ng aking dibdib. Parang wala nang bigat at unti-unti na ring nawawala ang sakit.Ngumuso naman ito. “Eh sorry naman po! Kung wala ka lang kasing amnesia eh maiintindihan mo kung bakit ako nagkakaganito! Baka nga nandoon ka pa rin sa E
Diane’s P.O.V.Maya-maya ay nagbeso na kaming dalawa ng kaibigan ko para magpaalam sa isa’t isa. Tinungo ni Karen ang lobby samantalang tinungo ko naman ang shortcut papuntang parking lot—iyong hindi na ako lalabas pa ng kumpanya.While walking, I was busy searching my cellular phone inside my bag and it didn’t take long before I finally saw it. Hindi pa ako nakakapunta sa parking lot and I was about to check my phone, nang maramdaman kong may taong para namang sumasabay sa aking kaliwang bahagi.Tumingin ako sa kanya at nagulat pa ako nang mabungaran ko ang dimple niya sa kanang pisngi. I must say, it was stunning, breathtaking, and it made my heart race for a moment. Ganito ba talaga ang epekto niya sa akin?“I was wrong when I said that I’ll just wait for you in the parking lot. I’m not sure kung alam mo ‘yong itsura ng kotse ko, so
Diane’s P.O.V.Masuyong inangkin ni Liam ang aking mga dibdib at halos ayaw niyang pagsawain ang sarili. But eventually, his lips moved downwards leaving a trail of excitement from my breasts until he reached the mysterious triangle in between my legs.I just moaned with pleasure when he licked my clit down there. He took his time to explore until he fingered me with intensity. For that, I felt my own tightness.Never in my entire life had I thought that this kind of carnal thing would happen to me in reality. I was gasping for air while my fingers grabbed the white sheets hard, at the same time, driving me like I was about to pee.“Ah… I love you, Liam! Please, d-don’t stop… ah!” I arched my back while squealing with desire.Hindi ko
Liam’s P.O.V.Nagising akong wala na sa loob ng kuwarto ko si Diane. Kahit medyo nanlalabo pa ang paningin ko ay nagmamadali akong bumangon, tumakbong tinungo ang balcony, mabilis na hinawi ang kurtina at binuksan ang glassdoor sa pag-asang makikita ko siya roon na nagpapahangin lang… pero wala siya.Then, I hurriedly strode to the comfort room. “Diane, are you there?”Ilang ulit ko siyang kinatok doon. Nag-aalala ako na baka kung ano nang nangyari sa kanya hanggang sa namalayan kong hindi ‘yon naka-lock mula sa loob, pero wala rin namang tao roon nang pinasya kong pasukin ‘yon.Did Diane leave me alone? I pressed my lips together. There was a swift stab of grief in my chest because I couldn’t accept that ‘yes’ would be the answer to my question.Wala na rin ang bag niyang nasa bedside table