Chapter 6: He accuse me?

NAKATAYO na siya ngayon sa harap ng elevator, nagpasya siyang bumaba at dalhin na lamang ang bata sa front desk, baka kasi may naghanap na rito. Hindi pa naman masyado makita sa camera ang pwesto nila kanina. Hindi niya alam kung bakit, basta narinig niya iyon rati na blind spot raw roon. Buhat-buhat niya ang bata na walang imik, tumigil na ito sa pag iyak habang nakayaka sa kaniyang leeg.

Pagkabukas ng elevator ay napa-angat siya ng tingin at nagulat na lamang siya nang makita niya ang familiar na mukha ng isang lalaki. Hindi niya alam pero paramg may sumipa sa puso niya. Napakurap-kurap siya nang makitang dumilim ang anyo ng lalaking kaharap, buhat din nito ang isang batang lalaki na kamukhang-kamukha ng batang lalaki buhat niya.

"Daddy!" bulalas ng batang buhat niya.

Bago pa man bumuka ang labi niya para magtanong ay hinawakan na ng lalaki ang kaniyang kamay at hinila siya papasok sa elevator. 

"Teka–" 

Binaba ng lalaki ang buhat nito bata at kinuha sa kaniya ang batang buhat niya. 

"Are you trying to kidnap my son?" akusa nito at sinamaan siya ng tingin.

"Huh?" nanlalaki ang mga matang bulalas niya. 

"You need to come with me," giit nito at hinila siya palapit rito gamit ang isa nitong kamay.

"Wait, sir. I'm not a kidnapper or a bad person, l was trying to help your son to find you–"

"No, l won't listen to your alibi, let's just go to my hotel room–"

"Wait, why l should do that? l didn't commit any crime, l was trying to help–"

"Save your alibi later," seryosong sabi ng lalaki at bumaling sa anak nitong yumakap sa leeg nito habang ang isa ay nakatingin sa kaniya.

Napatampal siya sa kaniyang noo at hindi alam ang sasabihin at gagawin. She is trying to help pero siya pa ata napasama. Parang gusto niyang mapasigaw sa inis at galit pero baka matakot ang mga bata sa kaniya. Napa-angat siya ng tingin ng bigla na lamang tumunog ang elevator at bumukas iyon. Kaagad siyang hinawakan ng lalaki sa braso at hinila palabas.

"Wait, you don't need to force me, l will come with you by myself!" inis na asik niya at winaksi ang kamay ng lalaki.

"Pisteng yawa! Ako na iyong nag magandang loob, ako pa ang napahamak–" 

"So, you are a filipina, l see–"

Nanlalaki ang mga matang napatitig siya sa lalaki. "You can understand Tagalog?"

Ngumisi ito. "Yes, l can, kung iniisip mong pwede mo akong mura-murahin gamit ang Tagalog language, then think again. l can under you clearly."

Sinamaan niya ng tingin ang lalaki, nawala ang paghangang nararamdaman niya rito noong nag-meet sila sa eroplano. Akala niya mabait ito pero mali siya, kaya dapat lang nakalimutan na niya ang paghanga niya rito.

"Oh, natahimik ka? Nauubusan ka na ba ngayon ng rason at pinaplano mong mag isip ng bago?"

"Isipin mo kung ano gusto mo isipin basta malinis ang konsensya ko at mapapatunayan ko iyon sa iyo," seryosong sabi niya.

"I'm one of the room attendant here, if gusto mo pumunta tayo sa HR Department at tingnan natin sa CCTV, para malaman mong hindi ko pinaplanong kidnapin anak mo o gusto kong kidnapin anak mo," dagdag pa niya.

"Kung iisipin may kasalanan ka din, hindi mo kasi binabantayan ng maayos anak mo, ano na lang sasabihin ng asawa mo pang nalaman niya binabayaan mo mga anak niyo–"

"Shut up! I don't need your opinion, just go with me and we will find out later if nagsasabi ka ba talaga ng totoo."

Natahimik na sila, wala na rin naman siyang masabi sa lalaki dahil sa tuwing bumuka labi niya lagi na lang sila nag aaway. 

BRANDON is about to lose hope, nang biglang bumukas ang elevator at bumukad sa kaniyang paningin ang isang babae at ang kaniyang anak na buhat-buhat nito. Hindi niya alam pero umakyat ata hanggang ulo niya ang kaniyang dugo nang makita niyang namumula ang mata ng kaniyang anak. He find himself grabbing that woman waist, at dun silang dalawa nagtalo.

Ngayon ay tinatahak na nila ang daan patungo sa kaniyang hotel room, dun niya naisip dalhin ang babae, dahil he is sure na naroon ang mga police officer and ang hotel manager ng hotel. Dahil pinatawag niya mga ito kanina, napatingin siya sa babaeng na tahimik na sa kaniyang tabi. Napataas ang kilay niya nang mapansin niyang hindi naalis ang tingin ni Tristan sa babae habang tahimik naman si Tres.

"Get inside," seryoso giit niya at tinulak ang babae papasok. 

Bumukad sa kanila ang mga taong pinatawag niya. 

"Sir, l was trying to help the child, l have no attention to kidnap him, you know l'm one of the room attendant here in this hotel, you can ask, sir Anton, that I'm saying the truth," paliwanag ng babae sa chief police. 

Napasulyap sa kaniya ang police officer. "Well, let's just watch the CCTV footage."

Tinanong ng Police officer kung saang floor nakita ng babae ang kaniyang anak at kaagad naman ito sumagot. Nang mapanood na nila ang video ay napapikit siya dahil tama ang babae, kitang-kita niyang niligtas nito ang kaniyang anak na mahuhulog na sana hagdan at dinala nito sa may bahagi kung saan hindi masyado mahagilip ng camera. 

"I'm sorry, dahil sa pinaghalong galit at pag-alala naging unreasonable ako–"

"Whatever you say, ngayon pwede na ba ako umuwi?" tanong ng babae na hindi tumingin sa kaniya.

Bumaling siya sa kanyang secretary at binigay rito si Tres na ngayon ay nakatulong na pala habang tahimik na nakamasid lamang si Tristan. 

"Later, l need talk to you," sabi niya at ginaya na mga police officer palabas sa kaniyang hotel room. 

HABANG parang gustong suntukin ni Chris ang lalaki sa inis pero pinigilan niya lang ang sarili. Napakurap-kurap siya nang maramdam niyang may yumakap sa kaniyang binti at nagulat siya nang makitang ang batang lalaking buhat kanina ng lalaki, na hula niya'y kakambal ng batang lalaking sinagip niya kanina.

"What's wrong? Are you okay?" masuyong tanong niya at tinignan ang bata.

Hinawakan niya ang mga kamay nitong nakapulupot sa kaniyang binti at lumuhod siya sa harap nito.

"I'm hungry," nakangusong giit nito.

Hindi niya alam pero natawa siya, ang kyut kasi nito. 

"What kind of food you want to eat, sweetheart?" malambing na tanong niya.

"Pizza, l want to eat pizza!" mabilis na sagot nito.

Ginulo niya ang buhok ng bata at kinurot ang pisngi nito. Hindi naman ito nagreklamo, ngumiwi lang. Bumaling siya sa lalaking nakatayo sa may gilid, na hula niya'y secretary ng ama ng kambal.

"Excuse, but it seems this cute little thing is hungry and he wants to eat pizza, could you please order food for him?" pakiusap niya.

Tumango-tango naman kaagad lalaki nakinangiti niya. Bumaling siya sa batang yumakap sa leeg niya. Napangiti na lamang siya dahil alam niyang nanlalambing ito. Tatayo na sana siya buhat ang bata nang bigla na lamang may humawak sa siko niya at pinatayo siya ng biglaan.

Sinamaan niya ng tingin ang taong may gawa noon. 

"Ano na naman ba problema mo? Kanina ka pa hila ng hila a, paalala ko lang, braso ko ito hindi sa iyo kaya–"

Nabitin sa eri ang iba pa niyang sasabihin nang kinuha nito sa kaniya ang bata na hindi naman nagreklamo. Ngumuso lang ito at tinaas ang dalawang kamay, pinapahiwatig na gusto nitong magpabuhat sa kanya.

"Pwede na ba ako umuwi?" naiinip na tanong niya nang tinalikuran siya lalaki habang buhat pa rin ang anak nito na ngumiwi.

"What do you want?" 

Napakurap-kurap siya sa tanong lalaki. "What you do mean?"

Lumingon ito sa gawi niya. "What l mean is, what price do you want me to give you? Money? Higher position here in this hotel or in my company?"

Hindi niya alam pero umakyat yata sa ulo niya lahat ng dugo niya. 

"Aalis na ako–"

"Wait, I'm talking to you–"

"Noong niligtas ko anak mo, walang ibang pumasok sa utak ko kundi mailigtas lang siya, kaya't hindi ko kailangan ang pera o ano pa man bilang bayad dahil kusa ko iyong ginawa," seryosong sabi niya.

"Are you sure?" 

Nilingon niya ang lalaki. "Yes, hindi lahat ng tao ay habol ang pera mo, simple thank you will do."

Hindi umimik ang lalaki, tumititig lang ito sa kaniya na tila ba pinag-aaralan siya nito. Napa-iwas siya ng tingin dahil hindi niya makayanan ang bigat ng titig nito. 

"Okay, thank you for saving my son and I'm sorry for accusing you."

Tumango siya. "Welcome, can l go home now?"

"Sure," maikling sagot nito.

Tinalikuran na niya ang lalaki at humakbang palabas na sana nang…

"Wait, can l know your name?"

Lumingon siya muli sa lalaki. "For what?"

Bumuntonghininga ang lalaki. "Nevermind, you may go now."

Napailing siya at humakbang na palabas, bago pa niya maisira ang pinto ay kumaway siya sa batang buhat ng lalaki na kumaway rin sa kaniya.

"How l wish, makita ko muli kayo…" bulong niya sa hangin habang tinatahak ang daan sa corridor hotel.