KABANATA 7

Nakakunotnoo pa rin si Leigh habang naglalakad patungo sa office ni Hunter. Kung nakita ng kanilang nurse na dumaan ang kanilang direktor, marahil ay galing nga ito sa kaniyang kwarto.

"Hi!"

Huminto siya sa paglalakad, at pilit na ngumiti sa sekretarya ni Hunter na kalalabas lamang sa office.

"Si Director po ba?" bungad na usisa nito.

"Y-yeah, nasa loob pa rin ba siya?" aniya niya, at saglit na sinilip sa nakapinid na pinto.

"Kauuwi lang po."

"Talaga ba?" nadismayang sagot ni Leigh.

Pikit pa ang mga mata niya nang kunin ang cellphone na tumutunog na nasa kaniyang side table. Kauuwi lang niya galing sa duty sa hospital, matapos hindi na maabutan si Hunter kagabi.

"H-hello?"

"Good morning, babe."

Awtomatikong tumikwas ang kilay ng dalaga habang sapo pa rin ang noo. Kilala niya na ang boses, at kung sino ang tumatawag sa kaniya ng ganitong kaaga.

"Can you come at Town Case Restaurant?" malambing na alok ni Hunter sa kabilang linya.

"Why?" mahinang niyang tanong, at pinilit na huwag marinig ang pagkainis sa kaniyang boses.

"Dito ko na lang sasabihin sa iyo, please?"

Napapikit nang mariin si Leigh, hindi man niya nakikita ang binata ay naiinis na siya sa pagpapa-cute nito. Mabigat ang katawan niya nang bumangon, tulala pa rin siya habang nakatapat ang cellphone sa tenga.

"Alright. May sasabihin din naman ako sa iyo," seryoso niyang bigkas.

"Thank you, babe. See you!"

Daig pa ang isang lantang gulay nang ibaba ni Leigh ang cellphone. Nayayamot niyang hinawi ang buhok bago inalis ang pagkakatabing ng kumot sa katawan.

"I'm sorry, Hunter."

"But I can't marry you."

"I said yes, I said yes kasi ayaw lang kitang mapahiya."

Nagpatango-tango siya habang pokus sa pagmamaneho, nag-eensayo na siya sa sasabihin kay Hunter habang lulan ng kaniyang sasakyan patungo sa restaurant.

"Forgive me. Right, iyon ang dapat kong sabihin. I need to be more straight forward."

Sinulyapan ni Leigh ang singsing na suot, mamaya lang ay huhubarin niya iyon, at ibabalik sa lalakeng hindi naman niya gustong makasama habang-buhay.

"Hey, babe!" Itinaas ni Hunter ang kamay habang nakaupo sa isang silya.

Hilaw na ngumiti ang dalaga, napipilitang naglakad siya palapit dito. Doon lamang niya napansin ang isang babae, at binabaeng kaharap nito, ngiting-ngiti sa kaniya.

"Take a sit, Leigh."

Tumayo pa ito, at inalalayan siyang umupo. Muli niyang tinapunan nang tingin ang mga kaharap.

"I already order food for you, babe."

"Ang sweet naman ni Sir Hunter," panunukso ng dalawa habang bakas sa hitsura ang kilig.

"T-thank you," mahina niyang tugon, at luminga sa binata na nakapatong ang kamay sa kinauupuang silya.

"Babe, this is K and Joanna," pakilala ni Hunter habang tahimik siyang kumakain.

Nag-angat ng mukha ang dalaga, at muling ngumiti sa mga kaharap. Hindi pamilyar ang mga ito sa kaniya, imposible rin na empleyado ito ng hospital.

"K is the famous designer in town, this is Joanna our wedding planner."

Halos maibuga ni Leigh ang laman ng bibig buhat sa narinig kay Hunter. Maagap naman hinawakan nito ang likod niya, at nag-aalalang inabutan siya ng tubig sa baso.

"Ma'am, are you okay?" nababahalang tanong ni K, at Joanna sa dalagang patuloy pa rin sa pag-ubo.

Pinilit ni Leigh ang kumalma, umayos siya sa pagkakaupo, kumuha ng tissue, pinunasan ang labi at nagtatanong ang anyo nang tapunan nang tingin ang katabing binata.

"Are you okay?" tanong nito.

"I-im fine," kinontrol pa rin niya na huwag ipakita ang pagkadismaya, at pasimpleng sinulyapan ang mga kaharap.

"Are you sure?"

Tumango-tango siya habang lumulunok. Hindi siya mali ng pagkakarinig. Ang kaharap nila ngayon ay sikat na designer at wedding planner, ngayon nakuha niya kung bakit narito ang mga ito.

Pero teka-

Ang ibig-sabihin lang no'n ay-

"As I say, Joanna will be our wedding planner and K will assign in your wedding dress," patuloy ni Hunter.

"Hi. I can do everything you want in your wedding gown, Miss Leigh, soon to be Mrs. Hunter Ceneron," biro nito.

"And as your wedding planner, I can make your wedding ceremony and reception magical like a fairy tale," singit naman ni Joanna.

Mapaklang ngumiti si Leigh sa mga ito bago muling lumipad ang tingin kay Hunter, na iniwasan naman agad nito at nagpokus na lang sa mga kaharap.

Marahas ang ginawa niyang paghinga, at tumitig sa kawalan.

Paano na niya sasabihin ang pagtanggi niya sa inaalok nito nang harap-harapan?

Kung may nakausap na itong mga professional para ayusin ang kanilang kasal?

Siguradong siyang sa oras na mag-back out siya ay maraming makaaalam.

Paano niya na ngayon mahuhubad ang singsing, at ibabalik kay Hunter?

"Are you excited?"

Tila pinagbagsakan ng langit, at lupa si Leigh habang magkahawak ang mga kamay nila ni Hunter na naglalakad sa hallway ng hospital.

"Hey, are you with me?" untag nito sa kaniya, huminto at pilit na sinilip ang mukha ng dalaga.

"D-director," mabigat niyang tono nang mapaharap dito.

Kung hindi niya sasabihin ang gusto niya ay nawawalan na siya ng oras para ipagtapat ang totoo.

Bumuntong-hininga siya, at buong tapang na sinalubong ang mga mata nito.

"What's the matter?"

Nakangiti man ito ay may naaninag siyang kaba, at galit sa mukha ni Hunter na hindi niya mawari.

"Director, I, I, just can't," animo'y may nasa dulo ng dila ni Leigh ang mga salita.

"I."

"J-just."

"C-can't do this," sa wakas ay na bulalas ng dalaga habang hindi maipinta ang mukha.

"What?" Nagdugtong ang mga kilay ni Hunter.

Binasa ni Leigh ang mga labi dahil pakiramdam niya ay natutuyo ang mga iyon kasabay ng kaniyang lalamunan. Sandali pa siyang tumanaw sa malayo bago binalikan nang tingin ang kaharap.

"Everything is fine now, Leigh."

"The wedding, everything, and your Papa," seryoso pero may naulinigan siyang galit, at pamimilit sa boses nito.

Saglit pa niyang nabasa ang pagrehistro ng matalim nitong tingin. At ang pag-igting ng mga panga nito habang bakas sa mukha ang pinipigilang inis.

"I can't see any reason, why you're telling me this shit," mahina pero maawtoridad na aniya ni Hunter.

Nakadama ng siya ng kaba habang nakikipagsukatan nang tingin dito. Ilang beses niyang kinurap ang mga mata, nagbabakasakaling mawala ang nababasa niyang nakatatakot na galit sa anyo ng binata.

"In three months, you will be my wife. And Leigh, you have no reason to turn back."