II: CAUGHT RED-HANDED

“MAY gusto ka bang ipabili sa akin, Mama? Magsabi ka na dali,” malambing na tanong ni Zelica sa kaniyang ina.

Tinawagan ni Zelica agad ang ina pagkatapos ng duty sa bar dahil balak niyang dumaan sa malapit na mall para bumili ng kaniyang favorite egg pie sa Silverlocks.

“Wala naman akong gusto, Nak. Umuwi ka na lang agad dito sa bahay.”

Napanguso na lang si Zelica nang dahil doon. “Sus, nahiya pa talaga sa akin magpabili.”

“Sige na nga, polvoron ako,” natatawang sagot ni Mama kaya naman natawa si Zelica.

Nagpaalam agad si Zelica sa kaniyang ina at saka naglakad papasok sa mall.

“Isang egg pie nga po and isang pack ng polvoron…”

“Is that all, Ma’am?” tanong ng cashier.

Tumango si Zelica. “Yes po…”

“Okay, that would be 450 pesos po…”

Inabot ni Zelica ang bayad sa cashier at saka nagpasalamat matapos makuha ang kaniyang order. Wala na sana siyang balak magtagal pa sa mall pero may namataan siyang pamilyar na mukha sa isang fast food restaurant.

“P-Papa?” hindi makapaniwalang usal ni Zelica.

Kaagad na pumasok si Zelica sa loob ng restaurant para batiin ang kaniyang ama dahil hindi niya inaasahang makita ito sa mall. Nanlaki ang mga mata nito nang makarating siya sa lamesang kinauupuan nito.

“Ang akala ko nasa trabaho ka ngayon, Papa? Kayo ni Mama, ha! Kausap ko lang siya kanina pero hindi niya nabanggit na magkasama kayo ngayon dito sa mall,” pagdadaldal ni Zelica habang malawak ang kaniyang ngiti dahil tinatago pa ng mga magulang ang pag-da-date sa mall. Kita niya ang sweetness ng mga ito kasi naghahalikan pa. Ngunit sinadya niyang sorpresahin ang mga ito nang napansin niyang tumayo si Mama at mukhang pumunta sa restroom. Umupo siya sa katapat na upuan ni Papa dahil balak kong sumali sa kanila ni Mama.

“Nagda-date kayo ni Mama rito, ‘no? Ayaw ninyo pang ipaalam sa akin para hindi ako sumama!” natatawang sabi ni Zelica pero hindi umiimik ang ama at para bang kinakabahan ang itsura. Saglit siyang natigilan dahil sa kakaiba nitong ikinikilos.

“A-ahh... E-ehh—” nauutal at hindi malaman na turan ni Papa habang hindi makatingin ng diretso sa kaniya.

Agad nawala ang ngiti ni Zelica. “Hindi ba si Mama ang kasama mo rito ngayon?”

Napabuntong hininga si Papa. “H-hindi…”

“Huh? Eh, sino ang kasama mo at hinalikan—”

“Honey, ang haba ng pila sa rest room. Ngayon lang ako natapos gumamit—”

Napatingala si Zelica nang may babaeng huminto sa tapat nilang dalawa ng kaniyang ama. Nanlaki pareho ang kanilang mga mata nang magtama ang paningin nilang dalawa.

“N-Ninang Tessy?” hindi makapaniwalang turan ni Zelica.

“Z-Zelica…” kinakabahan at nauutal na usal ni Ninang Tessy.

Kaagad napatayo si Zelica at kumunot ang noo niya dahil sa pagkalito.

“Ikaw ba ang kasama ng Papa ko rito ngayon, Ninang?” mahinahon na tanong ni Zelica at imbes na sumagot ang kaniyang Ninang Tessy ay sumulyap pa ito kay Papa. Kaagad na nag-iba ang kaniyang mood nang mapagtanto niya kung ano ang nangyayari ngayon.

“Z-Zelica, magpapaliwanag ang Papa sa iyo—”

“Bakit Honey ang tawag sa iyo ni Ninang, Pa? Sa pagkakaalam ko Arthur ang pangalan mo. Malabong magkamali si Ninang sa pagkakatawag sa iyo. At bakit kayo naghahalikan at naglalandian dito?” mariin na tanong ni Zelica at kita niya ang sunod-sunod na paglunok ng laway ng ama dala ng kaba.

“Zelica—”

“Kailan pa ‘to?” nandidiring tanong ni Zelica sa dalawa. Iniiwasan niyang lumakas ang boses dahil ayaw niyang makuha ang atensyon ng ibang mga kumakain dito sa restaurant. “Naputol ba ang mga dila ninyo? Bakit hindi kayo makasagot sa akin?”

Pagak na tumawa si Zelica nang walang sumagot sa dalawa at nakayuko lamang ang mga ito.

“Hindi mo ba inaasahang makita ako rito sa mall, Papa?” natatawa ngunit mapait na tanong ni Zelica sa amang hindi na makatingin sa kaniya.

Ang kapal ng mga mukha ng mga ito. Ginagago ng dalawa si Mama nang patalikod.

“Nakakadiri kayo,” gigil na sambit ni Zelica sa dalawa at saka nagmamadaling lumabas ng restaurant. Naririnig niya pa ang pasigaw na tawag ng mga ito sa kaniyang pangalan pero hindi na siya lumingon pa dahil nanunubig na ang kaniyang mga mata dahil sa magkahalong inis at pagkadismaya.

***

“ANAK, parang awa mo na…” pakiusap ni Papa nang makauwi sa bahay. Mabilis itong nakasunod pauwi pero hindi pa rin ito kinikibo ni Zelica.

“Bakit? Ano ang nangyari sa inyong mag-tatay?” kaagad na tanong ni Mama sa kanilang dalawa nang makapasok na sila sa bahay.

Tinatabig ni Zelica ang mga kamay ng ama dahil pinipilit nitong humawak sa braso niya.

“Nagmamakaawa na ako sa iyo, Nak…” mahinang pakiusap ni Papa.

Ikinuyom niya ang kaniyang mga kamao dahil sa sobrang inis niya sa ama. “Ano? Ginawa mo iyon, tapos ngayon natatakot kang malaman ni Mama? Natatakot ka na kasi nabisto ka na?”

“Ang alin ba, Zelica? Ano ba ‘yon?!” natatarantang tanong ni Mama.

Lumapit si Zelica sa ina at lumayo sa ama. Kitang-kita sa mukha nito ang takot at pagkabahala na magsalita siya tungkol sa nakita niya kanina.

“A-anak, titigilan ko na talaga—”

“Nakita ko silang dalawa ni Ninang Tessy sa mall kanina, Mama.” pagpapaliwanag ni Zelica at nanlaki ang mga mata ni Papa dahil doon habang si Mama ay natawa.

“Oh? Nagkita pala kayo ni Tessy, Arthur? Anong sinabi niya sa iyo? Bakit hindi na lang siya dumiretso rito sa bahay?” masayang tanong pa ni Mama kay Papa dahil ang nasa isip nito ay casual lang ang pagkikita nina Ninang Tessy at Papa.

“Matulungin pala si Ninang, Mama?” tanong ni Zelica.

Tumango si Mama. “Oo naman, matulungin talaga si Tessy. Bakit?”

“Tinutulungan ka niyang mahalin si Papa. Sa sobrang matulungin, gusto ka na niyang palitan sa posisyon mo sa buhay ni Papa,” sarkastiko sabi ni Zelica.

Nawala ang ngiti sa mga labi ni Mama. “Ano ang ibig mong sabihin, Zelica?”

“Gusto mo bang masira ang pamilya na ‘to?” biglang tanong ni Papa.

Napatanga si Zelica at parang umagos ang mainit na dugo papunta sa kaniyang sentido. “Ako ba talaga ang sumisira sa pamilyang ‘to?”

Ang kapal ng mukha. Gusto pa yatang magbulag-bulagan ako sa kagaguhang nakita ko.

“Niloloko ka nina Ninang Tessy at Papa, Mama. Nahuli ko sila kaninang dalawa sa mall na naghahalikan habang nagda-date at wow, Honey pa talaga ang tawagan nila,” diretsahang pagpapaliwanag ni Zelica. Hindi mukhang gulat at natahimik lamang si Mama matapos niyang magsalita. Blangko ang ekspresyon nito sa mukha.

“M-Magpapaliwanag ako sa iyo, Felicity—” Ni-hindi na naituloy ni Papa ang sasabihin nang sinampal ito nang malakas ni Mama sa pisngi.

“Hindi ka na talaga nahiya, Arthur! Sa anak mo pa talaga ipinakita ang kababuyan ninong dalawa, ha?!” nandidiring asik ni Mama at kaagad na lumapit si Papa para magmakaawa rito.

“Patawarin mo ako… Sisiguraduhin kong ito na ang huling beses na magkikita kaming dalawa ni Tessy, Felicity. Pangako ko ‘yan sa inyo ng anak mo—”

Pagak na tumawa si Mama. “Bakit naman huling beses na ‘yon? Ituloy ninyo lang ang nasimulan ninyo.”

“H-Ha? A-Ano ang ibig mong sabihin, Felicity?” naguguluhang tanong ni Papa.

“Ituloy ninyo na ‘yan dahil lalayas ka na sa pamamahay na ‘to dahil hiwalay na tayong dalawa,” mariin at puno ng galit ang boses ni Mama nang sabihin ‘yon kay Papa. Gulat na gulat ang mukha nito.

Umiling si Papa. “H-Hindi ko kayang mawala kayo sa buhay ko... Pakiusap, patawarin mo ako sa nagawa kong kasalanan—”

“Ang kapal ng mukha mong takutin ang anak mong masisira ang pamilyang ‘to kapag nagsalita siya tungkol sa kababuyan mo?! Sa umpisa pa lamang, ikaw na ang sumira sa pamilya natin, Arthur! Hayop ka!” sigaw ni Mama habang tumutulo ang mga luha nito at saka walang hintong hinampas, sinampal, at sinuntok si Papa na nakaluhod sa harapan.

Napakagat na lamang sa labi si Zelica habang pinipigilan niyang kumawala ang kaniyang mga hikbi sa bibig. Ayaw niya man masira ang kanilang pamilya pero mas ayaw niyang magbulag-bulagan at magkunwaring maayos pa sila kahit na niloloko na sila nang patalikod ng haligi ng kanilang tahanan.