“HEY, watch out!”
Nagising ang diwa ni Zelica nang marinig niya ang boses ni Luke at kaagad siyang tumabi para makadaan ito dahil nakaharang pala siya sa daan. Saglit pang tumingin kay Zelica si Luke kaya naman itinuro niya ulit ang daan para magpatuloy na ito sa trabaho. Umiling na lamang ito at saka naglakad patungo sa lamesa ng mga customers para i-deliver ang order ng mga ito. Napabuntong hininga na lamang si Zelica at saka sandaling napaupo sa lamesang nililinis niya. Ilang araw pa lamang ang nakakalipas nang maghiwalay ang kaniyang mga magulang at naapektuhan pa rin siya dahil doon. Hindi alam ni Zelica ang nararamdaman niya ngayon dahil may guilt na siya ang unang nakaalam ng pangangaliwa ng ama at kailangan niya pa itong ipaalam sa ina dahil ayaw niyang magmukha itong tanga. Walang anak ang gustong masira ang pamilya pero wala ring anak na magtitiis at isasawalang bahala ang mga pagkakamali ng magulang nila. “Ang lalim naman ng buntonghininga mo…” natatawang komento ni Luke na kasabay si Cathy at tumabi kay Zelica. Binigyan lamang ng isang tipid na ngiti ni Zelica sina Luke at Cathy. “Ano ang problema, Zelica? Sa bahay ninyo ba ‘yan?” tanong ni Cathy. “Oo, naghiwalay na mga magulang ko…” mapaklang sagot ni Zelica sa tanong ni Cathy at natahimik kaagad nang ilang sandali sina Luke at Cathy nang dahil doon. Halatang hindi makapaniwala sa nalaman. “Pwede bang malaman kung bakit naghiwalay silang dalawa?” “Nagloko si Papa, ako pa mismo ang nakahuli…” “Grabe, mga lalaki nga naman, oh.” pambibiro ni Cathy pero hindi naman makatawa si Zelica. Naramdaman yata ni Cathy na wala sa mood si Zelica makipagbiruan kaya napatikhim na lang ito. “Alam mo, para kahit papaano eh makalimutan mo ‘yang problema mo, what if uminom tayo after duty?” excited na tanong ni Cathy kay Zelica at mahina pa nitong niyugyog ang kaniyang braso para mapapayag siya. “Iinom na lang natin ‘yan!” Tumango si Zelica. “Sige ba—” “Ikaw ba, Luke? Sama ka ba sa amin uminom?” biglaang tanong agad ni Cathy kay Luke kahit hindi pa tapos sumagot si Zelica. “No, may gagawin pa ako after duty,” sagot ni Luke. Napanguso si Cathy. “Ay, sayang naman... Mas masaya sana kung kasama ka namin uminom para—” “No, hangover lang naman aabutin ko diyan,” pambabara ni Luke kay Cathy at saka ito naglakad palayo. Naramdaman ni Zelica ang pagkadismaya ni Cathy sa hindi pagsama ni Luke kaya tinapik niya ito sa balikat. “Crush na crush mo talaga ‘yon, ‘no?” natatawang pang-iinis ni Zelica kay Cathy pero umirap lang ito sa kaniya at sumunod kaagad kay Luke. Napakamot na lamang si Zelica sa kaniyang ulo nang dahil doon. Kahit labag na sa loob kong magpatuloy sa pagtatrabaho ay pinilit ko pa rin tapusin ang duty ko dahil ganado akong lumaklak pagkatapos nito. *** “T*NGINA, sobrang hirap bang maging loyal at hindi kayang gawin ‘yon ni Papa?” malutong na pagmumura ni Zelica at saka nilagok ang alak na nasa baso. Humagod ang mainit at mapait na lasa sa lalamunan ni Zelica pero dahil nakarami na siya ay hindi niya na ito inisip pa. “Ang tagal na nilang nagsasama ni Mama, eh... Lumaki na nga akong ganito tapos saka pa siya talaga nagloko,” nangingiyak na pagkukuwento ni Zelica kay Cathy at inaalo naman siya nito para hindi matuloy ang pagtulo ng kaniyang mga luha. “Hirap akong intindihin ang sitwasyon mo ngayon, Bes. Wala kasi akong kinalakihang ama pero sige, t*ngina talaga ng mga lalaki.” “G*go mo talaga kahit kailan, eh.” natatawang mura ni Zelica kay Cathy dahil kanina pa ito panay ang pabirong pagsagot sa kaniya. Siguro ay para maging light lang ang mood nilang dalawa habang nag-iinuman kahit na hinahayaan siya nitong i-vent out lahat ng mga nararamdaman niya. “Alam mo, mas maganda na ring ikaw ang nakahuli sa kaniya, ‘no.” “Bakit naman? Anong maganda doon?” “Tignan mo, hindi na kayo mukhang tanga ni Tita ngayon. Biruin mo, ang haba na pala ng panahon na niloloko kayo ni Tito at wala kayong kamalay-malay…” “Pero sira naman pamilya namin ngayon…” “Ayon nga lang pero gusto mo ba buo pa rin kayo pero naglolokohan? Ha? Ganoon ba ang gusto mo?” tanong ni Cathy kay Zelica kaya naman sunod-sunod ang pag-iling niya bilang sagot dito. “Mas mabuti nang maghiwalay sila kaysa maglokohan habang buhay. Mas masakit ‘yong nagkukunwari kang walang alam sa mga nangyayari, ‘no…” “Tama! Kaya iinom na lang natin ‘yan dahil nangyari naman na,” hiyaw ni Cathy at saka itinaas ang baso nito kaya naman itinaas rin ni Zelica ang kaniya at pinagtama nila itong dalawa. “Cheers!” sabay na sigaw nina Zelica at Cathy. *** “NAHIHILO na ako, Cathy…” pagrereklamo ni Zelica makalipas ang ilang oras na pag-iinuman nilang dalawa ni Cathy. Napapapikit na lamang siya dahil tinatamaan na siya ng mga alak na nainom niya at umiikot na rin ang kaniyang paningin. “Sus, kaya mo pa ‘yan! Hindi ako naniniwalang nahihilo ka na dahil nakakapagreklamo ka pa sa akin!” “T*rantado, ang sabi ko nahihilo ako hindi napipipe na ako!” sagot ni Zelica kay Cathy at saka umiwas sa pinaiinom nitong alak sa kaniya dahil ramdam niyang nasasagad niya na ang sarili. Kaunti na lang ay babagsak na talaga siya. Kakaiba pa naman si Zelica kapag malasing dahil nagba-black out talaga siya at wala na masiyadong naaalala sa mga ginawa niya pagkagising kinabukasan. “Magpakalasing tayo ngayong gabi hanggang sa mawala at makalimutan mo na lahat ng problema mo!” “Hindi lang proble—hik! Problema ko ang mawawala ngayong gabi, pati ulirat ko!” buwelta ni Zelica kay Cathy pero nilagok niya pa rin ang basong inaabot nito sa kaniya para matahimik na ito sa pangungulit. Nalasahan niya na kakaiba ang inabot nitong alak sa kaniya pero wala na siya sa huwisyo para tanungin kung naiba na ba ang iniinom namin ngayon o hindi. “Inom pa, Zelica! Kaya mo pa ‘yan!” natatawang udyok ni Cathy kay Zelica. Tumanggi na talaga si Zelica at saka yumuko sa lamesang pinag-iinuman nilang dalawa ni Cathy dahil unti-unti na rin siyang nilalamon ng antok sa hindi malamang dahilan. “Hindi lang problema mo ang mawawala sa iyo ngayong gabi... pati ikaw... pati ang sarili mo, Zelica…” Dahil nawawalan nang ulirat si Zelica ay hindi niya na gaanong narinig ang mga sinasabi ni Cathy bago pa siya tuluyang lamunin ng dilim at mawalan ng malay.MAKALIPAS ang pitong taon, tahimik at payapa ang umaga ko kaya naman naisipan kong maglakad na lang papunta sa trabaho ko.Minsan ay nakakagaan din sa pakiramdam ang sinag ng araw sa balat tuwing umaga dahil mas ginaganahan akong simulan ang araw ko ng may ngiti sa aking mukha.Walking distance lang naman mula sa bahay namin ang café na pinagtatrabahuhan ko kaya naman mabilis lang din akong nakarating doon. Hindi pa man ako nakakapasok ay napansin ko na mula sa labas na may commotion sa loob ng café.Kaagad akong nagmadaling pumasok sa glass door at nagitla ako nang mapahiyaw ang isa sa mga waitress sa café. Mabilis akong naglakad papunta sa lamesa kung saan nagaganap ang kaguluhan.“T*nga ka bang waiter ka? Sa tingin mo ba gugustuhin kong uminom ng iced americano sa umaga? Ang sabi ko sa counter hot americano, hindi ba?”Aniya ng isang customer sa waitress, bakas sa mukha nitong galit na galit ito dahil mataas din ang tono ng kaniyang boses. Kaagad na kumunot ang noo ko habang inoobs
“S-SAAN ba tayo pupunta?” naguguluhang tanong ni Zelica. Hindi sumagot si Hideo at nagpatuloy lamang sa paglalakad habang hawak ang kamay ni Zelica. Nakarating silang dalawa sa isang kwarto at kaagad pumasok doon. “B-boss, hindi talaga ako katulad ng iniisip mo—” “Wala akong iniisip. Alam kong hindi ka nagtatrabaho rito para sa ganoong bagay,” kaagad na sagot ni Hideo kay Zelica at napatahimik naman siya dahil assumera lang pala siya. Wala lang, payag kasi ako kung ayon yung naiisip niya—hoy, Zelica! Ano ba 'yang iniisip mo?! “A-alis na ko, hahanapin ko pa kasi ang kaibigan ko—” “You don’t have any idea what your so called friend did to you at my birthday party that my colleagues arranged for me?” Napakunot ang noo ni Zelica. “Bakit? Ano ba ang ginawa ni Cathy sa akin? Ako yung naglasing, huwag mo naman siyang sisihin kung nakatulog ako sa room niyo—” “You didn’t know bakit nandoon ka sa room namin kanina?” takang tanong ni Hideo kay Zelica kaya naman napaisip din si Zelic
“SIGURADO ka ba sa gagawin mo sa kaibigan mo, Cathy?” pagtatanong ng isang prostitute sa bar habang tinutulungan si Cathy na alalayan si Zelica na ngayon ay wala nang malay. “Oo, sigurado na ako,” nakangising sagot ni Cathy. “Pinagkakatiwalaan ka yata ni Zelica kaya uminom hanggang sa mag-black out siya tapos ipapahamak mo lang pala?” pagbibigay ng prostitute ng opinyon pero kaagad na nainis si Cathy. “Ano ba ang pakialam mo, ha? Tutulong ka ba o hindi? Ikaw na nga ‘tong makakapagpahinga diyan ngayong gabi dahil siya ang ipapalit ko sa pagpup*ta mo pero reklamo ka pa nang reklamo diyan!” inis na sagot ni Cathy kaya naman nagitla ito at tahimik na sumunod. Lingid sa kaalaman ng walang kamalay-malay na si Zelica na ilalagay pala siya sa kapahamakan ng itinuturing na kaibigan na si Cathy. Naglakad si Cathy at ang prostitute patungo sa mga VIP Rooms ng bar dahil nandoon ang supposedly customers ng babae ngayong gabi ngunit si Zelica ang ipapadala nilang dalawa sa kwartong ‘yon dahi
“HEY, watch out!” Nagising ang diwa ni Zelica nang marinig niya ang boses ni Luke at kaagad siyang tumabi para makadaan ito dahil nakaharang pala siya sa daan. Saglit pang tumingin kay Zelica si Luke kaya naman itinuro niya ulit ang daan para magpatuloy na ito sa trabaho. Umiling na lamang ito at saka naglakad patungo sa lamesa ng mga customers para i-deliver ang order ng mga ito. Napabuntong hininga na lamang si Zelica at saka sandaling napaupo sa lamesang nililinis niya. Ilang araw pa lamang ang nakakalipas nang maghiwalay ang kaniyang mga magulang at naapektuhan pa rin siya dahil doon. Hindi alam ni Zelica ang nararamdaman niya ngayon dahil may guilt na siya ang unang nakaalam ng pangangaliwa ng ama at kailangan niya pa itong ipaalam sa ina dahil ayaw niyang magmukha itong tanga. Walang anak ang gustong masira ang pamilya pero wala ring anak na magtitiis at isasawalang bahala ang mga pagkakamali ng magulang nila. “Ang lalim naman ng buntonghininga mo…” natatawang komento ni
“MAY gusto ka bang ipabili sa akin, Mama? Magsabi ka na dali,” malambing na tanong ni Zelica sa kaniyang ina. Tinawagan ni Zelica agad ang ina pagkatapos ng duty sa bar dahil balak niyang dumaan sa malapit na mall para bumili ng kaniyang favorite egg pie sa Silverlocks. “Wala naman akong gusto, Nak. Umuwi ka na lang agad dito sa bahay.” Napanguso na lang si Zelica nang dahil doon. “Sus, nahiya pa talaga sa akin magpabili.” “Sige na nga, polvoron ako,” natatawang sagot ni Mama kaya naman natawa si Zelica. Nagpaalam agad si Zelica sa kaniyang ina at saka naglakad papasok sa mall. “Isang egg pie nga po and isang pack ng polvoron…” “Is that all, Ma’am?” tanong ng cashier. Tumango si Zelica. “Yes po…” “Okay, that would be 450 pesos po…” Inabot ni Zelica ang bayad sa cashier at saka nagpasalamat matapos makuha ang kaniyang order. Wala na sana siyang balak magtagal pa sa mall pero may namataan siyang pamilyar na mukha sa isang fast food restaurant. “P-Papa?” hindi makapaniwala
“MISS, ready na kaming umorder dito!” A customer shouted and Zelica immediately stood up and walked towards their table. “Good evening po, Sir. May I take your order?” mahinahon ngunit masigasig na tanong ni Zelica. Hindi kaagad sumagot ang customer na lalaki kay Zelica n at saglit na pinasadahan nito nang tingin ang kaniyang buong katawan. “Ano po ang order ninyo, Sir?” mariin at muling tanong ni Zelica sa customer na lalaki dahil nakangisi pa ito sa kaniya habang ang mga kasamahan nito ay sinisiko ito at kinakantyawan. “Tatlong sisig, isang fried isaw, at saka apat na buckets ng light beer…” usal ng customer na lalaki at mabilis namang isinulat iyon ni Zelica ang mga order nito sa isang pirasong papel. Tumango siya at saka inulit ang order nito upang makasigurado. “Bali ang order ninyo po ay tatlong sisig, isang fried isaw, and apat na buckets po ng light beer. Am I right po?” may tipid na ngiti sa labing tanong ni Zelica. Tumango naman ang customer na lalaki kay Zelica kay