Kabanata 2

Umalis si Edward ng may malaking mga hakbang, buhat niya si Sharon sa kanyang braso. Nang lampasan niya ang pinto, aksidente niyang nabangga ang balikat ni Macie, kaya naman bumagsak si Macie sa tabi ng frame ng pinto.

Ang sakit na nagmumula sa tuktok ng kanyang paa at kanyang binti ay rason para mapakapit siya ng mas mahigpit sa frame ng pinto.

Ang mga tao sa kwarto ay tumingin sa kanya ng kakaiba. Ang iba ay tumingin sa kanya ng may pagkasuklam.

Ngunit hindi na ito mahalaga kay Macie. Mabagal siyang tumayo at tumalikod. Hawak niya ang pader, hirap at mabagal siyang lumabas ng kwarto.

Noong dumating si Macie sa hospital, ang nurse ay sinubukan siyang lapitan para gamutin ang kanyang paso ay nabigla nang makita ang paso sa paa ni Macie.

Tiningnan niya ang malaki at maliit na mga paltos sa paso ni Macie, sinabi niya, “Diyos ko! Paano nangyari ito?”

Kagat ni Macie ang kanyang ngipin mula sa pambihirang sakit. Masakit ang muscles sa kanyang pisngi, at hirap siyang sagutin ang nurse.

Nagbuntong hininga ang nurse habang nagpapahid ng gamot. Pinaliwanag niya, “Kanina lang, may pasyente kami na may paso. Ang boyfriend niya ay dinala siya sa hospital at pinilit na ipacheck siya sa isang physician. Pero ang mga paso na yun ay masyadong maliit at gagaling naman yun ng walang gamot.”

Tila mapait at walang pag asa si Macie nang marinig niya ito. Ang hula niya ay ang magkasintahan na binanggit ng nurse ay malamang na sina Sharon at Edward.

Si Edward ay sobrang nag alala kay Sharon na ang nurse ay iniisip na magkasintahan ang dalawa.

Ang nurse ay kaswal na sinabi, “Ang boyfriend na yun ay malamang na mas mag aalala kung nasaktan ang girlfriend niya ng kasing lala ng sa inyo.”

Dahil sa komento, si Macie ay tumingin sa malaking mga paltos sa tuktok ng kanyang paa.

Kung si Sharon ay nasaktan ng ganito kalala, baka kumuha pa si Edward ng lahat ng medical expert sa lungsod para gamutin si Sharon.

Dahil si Macie ang nasaktan ng malubha, binalewala siya ni Edward sa tabi ng hindi nag aatubili. Hinayaan ni Edward na pumunta si Macie ng mag isa sa hospital ng hindi man lang nagpapakita ng anumang simpatya.

Ang paboritismo ni Edward ay halata.

Sa sandaling yun, umilaw ang screen ni Macie. Tumatawag si Edward. Naisip ni Macie na kasama ni Edward si Sharon. Iniisip ni Macie kung bakit tumatawag si Edward.

Tumanggi sa pagtanggap ng call ni Edward, ibinaba ni Macie ang kanyang phone habang nakaharap sa baba ang screen.

Ang nurse ay naghanda na tusukin ang pinakamalaking paltos, kailangan ilabas ang likido dahil ang katawan ay hindi kayang iabsorb ito ng mag isa.

Sa sandaling yun, nagkataon na muling dumating si Edward sa emergency department. Nang makita si Macie sa kama, agad niyang hinarap si Macie, “Bakit hindi mo sinasagot ang tawag?”

Nainis si Macie nang marinig niya ang boses ni Edward. Ngunit hindi niya balak makipagtalo kay Edward. Hindi man lang siya nag abala na kausapin si Edward.

Ang tanging sinabi niya ay, “Iniwan ko sa silent mode ang phone ko. Hindi kita narinig na tumawag.”

Tumingin si Edward sa phone ni Macie sa tabi ni Macie. Nakaharap ang screen nito sa baba. Ang galit niya ay unti-unting nawala.

Ang nurse ay humarap para tumingin kay Edward at napagtanto na ito ang lalaking nagmadali na ipasok ang iba pang babae sa hospital.

Nagtanong ang nurse, “Ano ang relasyon niyo sa pasyente?”

Sasagot na sana si Edward, ngunit dumating si Sharon mula sa likod at nagtanong, “Edward, kamusta si May?”

Humarap si Edward si Sharon. Hindi niya magawang aminin na sa sarili niya na siya ang asawa ni Macie. Nanginig ang mga labi niya, ngunit walang tunog na lumabas.

Nang mapansin ang pagdadalawang isip ni Edward, ngumisi lamang si Macie at suamgot sa nurse para kay Edward, “Wala kaming relasyon sa isa’t isa.”

Nagalit si Edward nang marinig niya ang sagot ni Macie at nakita ang walang emosyon sa mukha nito. Ngunit wala siyang ideya kung bakit galit siya kay Macie.

Tumingin siya ng masama kay Macie at sinabi niya, “Ang pasente na ito ay ang asawa ko.”

Pagkatapos ay idinagdag niya, “Akala ko ay desperado ka magpakasal sa akin. Bakit tumatanggi ka na umamin sa publiko?”

Kumunot ang noo ni Macie kay Edward sa pagkalito. Ang sitwasyon ay talagang ironic. Tutal, hindi ba’t si Edward ang tumanggi na tanggapin ang relasyon nila? Sinabi lang ni Macie ang mga iniisip ni Edward dahil nagdadalawang isip ito na magsalita.

Nang umamin si Edward na si Macie ay asawa niya, mukhang nabigla at nasaktan si Sharon. Pagkatapos, tumingin siya ng malupit kay Macie habang bumaon ang mga kuko niya papunta sa kanyang palad.

Ang nurse ay tumingin sa tatlong mukha habang nagdududa. Nang maintindihan na ang kanilang relasyon, tumingin siya kay Edward na parang nakatingin sa basura at galit niyang sinabi, “Lumayas ka kung wala kang relasyon sa kanya. Wag niyong guluhin ang trabaho ko dito.”

Kumunot ang noo ni Edward noong pinagalitan siya ng nurse. Ngunit sa sandaling yun, umusog sa tabi ang nurse, at nakita niya na ang sugat sa tuktok ng sugat ni Macie.

Ang nakakatakot na mga paltos ay nanatili sa paningin ni Edward. Nakalimutan niya ang kanyang sasabihin dahil sa kirot sa kanyang puso.

Si Edward ay sumenyas ng hindi nag iisip kay Sharon na lumabas ng pinto. Si Edward ay umusog din papunta sa tabi upang hayaan ang sinag ng araw na dumaan sa pinto.

Hindi siya umalis ng kwarto. Sa halip, ang kanyang likod ay nasa pader at tumitig siya sa mga binti ni Macie ng hindi umaalis ng tingin kahit isang beses.

Ang paso ay mula sa tuktok ng kanyang paa hanggang sa kanyang binti. May mga paltos na iba’t ibang laki sa ibabaw ng lugar na may paso.

Ang nurse ay ginamit ang karayom para gumawa ng butas sa mga paltos at inalis ang mga likido gamit ang malinis na telang gawa sa bulak. Ang paa ni Macie ay makikitang nanginginig sa sakit.

Si Macie ay asawa lamang sa papel para kay Edward. Marami siyang ginawa para kumbinsihin si Yosef upang pakasalan siya ni Edward. Sa nakalipas na dalawang taon, hindi siya pinansin ni Edward. Ito ang unang beses na napansin siya ni Edward.

Noong ang nurse ay tapos nang alisin ang mga likido, ninaalala niya kay Macie, “Wag kayong magsusuo ng sapatos sa short term. At wag kayong kikilos masyado. Maglagay kayo ng gamot tatlong beses sa isang araw.”

Tumango si Macie at sinubukang tumayo, ngunit ang sakit mula sa kanyang paa ay rason para manginig ang buong katawan niya.

Sa sandaling yun, mabilis na lumapit si Edward at binuhat si Macie sa kanyang mga bisig. Agad na inabot ni Macie ang mga balikat ni Edward na para bang nawawalan siya ng balanse.

Nang mapagtanto kung ano ang ginawa niya, agad niyang inalis ang kanyang kamay at sinabi kay Edward, “Ibaba mo ako.”

“Kumapit ka ng mahigpit. Wag mo akong sisihin kapag bumagsak ka,” Ang sagot ni Edward.

Pagkatapos, lumipat siya sa paghawak kay Macie gamit lang ang isang braso. Mabilis na kumapit si Macie sa leeg ni Edward upang hindi siya bumagsak. Kinuha ni Edward ang slippers at phone ni Macie gamit ang isa pang kamay.

Tahimik na pinanood ni Macie ang gilid ng mukha ni Edward. Tinikom niya ang kanyang labi at sumuko sa pagpipilit na lumayo. Alam niya na hindi siya buhat ni Edward dahil sa pag ibig.

Ito ay isang late na pagpapakita lamang ng simpatya pagkatapos makita ni Edward ang malubhang paso ni Macie. O baka gusto lang bumawi ni Edward kay Macie, dahil baka sisihin ni Yosef si Edward pagkatapos marinig ang pagkakapaso ni Macie.

Binuhat niya si Macie palabas ng kwarto. Pinilit ni Sharon na ngumiti nang makita niya ang dalawa. Tinanong niya ng may pag aalala, “May, ayos ka lang ba?”

Nanatiling malamig ang tingin ni Macie. Wala siyang sinabi habang tumanggi siya na maniwala sa pagpapanggap ni Sharon.

Suamgot si Edward, “Sharon, kailangan kong buhatin si Macie dahil hindi niya kayang maglakad dahil sa paso sa kanyang paa.”

Habang nakangiti, sinabi ni Sharon, “Hindi mo kailangan ipaliwanag ang sarili mo. Normal lang para buhatin mo ang asawa mo, lalo na kapag may sugat siya.”