Kabanata 3

Huminto si Edward sa gulat at tinikom niya ang kanyang mga labi. Tumitig siya sa harap niya, ngunit sa huli ay hindi siya nagsalita.

Nakinig si Macie sa usapan sa pagitan ni Edward at Sharon. Isang mapanglait na ngiti ang nakalagay sa kanyang mga labi. Maaaring siya ang legal na asawa ni Sharon, ngunit sa katotohanan, nararamdaman niya na isa siyang third wheel sa pagitan nila Edward at Sharon.

Patuloy na naglakad si Edward habang naglakad si Sharon sa tabi niya. Ayaw ni Macie na kausapin si Sharon, ngunit hindi tumitigil si Sharon sa pagsimula ng gulo.

“May, masakit siguro. Patawad. Una akong dinala ni Edward sa hospital dahil nag aalala siya tungkol sa epekto nito sa trabaho ko. Sana ay wag mo siyang sisihin,” Ang sabi ni Sharon.

Ngumitsi si Macie, sumagot ng walang emosyon, “Hindi kita sinisisi. Ikaw ang pinaka importanteng tao sa kanya.”

Kahit na totoo ang sinasabi ni Macie, ito ay tila isang atake kay Edward.

Sumagot si Edward dahil hindi siya natuwa, “Anong tono yan? Kahit na si Sharon ang nadulas sa paghawak ng container, ikaw rin ang responsable sa hindi maayos na pagsara ng lid.”

Hindi na nag abala si Marcie na makipagtalo kay Edward. Hindi rin naman maniniwala sa kanya si Edward. Tumingin lang siya kay Edward ng may bakanteng mga mata.

Tumingin si Edward sa kalmadong tingin ni Macie. Sa hindi malamang rason, tila malamig ang ugali at matigas ang ulo ni Macie.

“Sige na. Nakaraan na ang lahat ng ito. Hindi naman malubha ang paso ko, kaya Edward, wag mo nang sisihin si May,” Sumingit si Sharon sa tamang oras, tila mabait. “May paso si May. Hindi ka dapat sumigaw sa kanya.”

Halos masuka si Macie habang pinapakinggan ang mga komento ni Sharon. HIndi siya makapaniwala na pinapahiwatig ni Sharon na siya—ang biktima—ay ang may sala. Hindi lang yun, mabait pa siyang “pinatawad” ni Sharon at nagsabi ng mga pambihirang komento.

“Mag ingat ka na lang sa susunod,” Ang sabi ni Edward kay Macie. Ngumisi si Macie nang mabangit ang susunod. Alam niya na wala nang susunod.

Nang dumating sila sa tabi ng kalsada, narinig nila ang isang sigaw. Tumalikod si Edward at nakita si Sharon na bumagsak sa sahig. Hawak ni Sharon ang kanyang paa habang nakangiwi.

“Sharon!” Ang nag aalala na sigaw ni Edward.

Binitawan niya si Macie ng hindi nag aatubili. Bumagsak si Macie sa sahig at napangiwi sa biglang sakit.

Samantala, kabadong tumakbo si Edward patungo kay Sharon. Agad niyang binuhat si Sharon papunta sa emergency department.

Gayunpaman, tumalkod siya pagkatapos tumakbo ng ilang hakbang. Pinanood niya habang hirap tumayo si Macie mula sa sahig.

Kumunot ang noo niya. Kasabay nito, si Sharon ay nagsimulang umiyak.

“Ang sakit! Sa tingin ko ay napilay ako! Ano ang gagawin ko? Kailangan ko maglakad sa show sa araw pagkatapos ng bukas!”

“Wag kang mag alala. Tatawag ako ng medical attention.” Pagkatapos, inalis ni Edward ang kanyang tingin mula kay Marcie at umalis siya ng hindi na ulit tumitingin pabalik.

Nang wala na siya, tumayo si Macie pagkatapos itong hirap na gawin. Hindi man lang siya makatayo ng diretso dahil sa sakit.

Gayunpaman, hindi siya tumingin kela Edward at Sharon. Habang may luha sa kanyang mga mata, tumawag siya ng isang taxi.

Noong pumasok siya sa taxi, tumitig siya sa dumudugong daliri sa paa na nasugat noong bumagsak siya. Hindi lang sa nasaktan ang paa niya, pati na rin ang ilalim ng kanyang spine. Ang mga siko niya ay malubha din ang gasgas.

Pinunasan niya ang kanyang dugo gamit ang napikn habang tumulo ang luha sa kanyang mga pisngi. Kinagat niya ang kanyang dila at umiyak ng hindi gumagawa ng tunog.

Naisip niya, “Ito ang huling buwan. Pagkatapos nito, malaya na ako.”

Ang phone niya ay nag buzz mula sa parating na text. Ito ay mula sa parehong unknown number.

“Patawad, May. Kasama ako ni Edward upang ipacheck ang binti ko. Iniwan ka niya ulit. Ngayon, baka mas mahaba niya akong sasamahan. Sana ayos lang sayo.”

Mabilis na binasa ni Macie ang text at hindi na ito pinansin.

Pagkatapos ng dalawang taon na magkalayo, hindi pa rin maalis ni Edward ang nararamdaman niya para kay Sharon. Basta’t nandito si Sharon, pipiliin siya ni Edward ng walang atubili.

Lumipat si Macie sa kanyang messaging app at nakita niya ang text mula kay Julian Atkins, ang kanyang college senior. Gusto ni Julian kung kailan babalik sa bansa si Macie.

Sa katotohanan, ginawa niyang sikreto ang kasal. Sinabi niya kay Julian na lumipat siya sa ibang bansa, ngunit sa simula pa lang ay nakatira na siya sa Williamford.

Ang Williamford ay hindi isang metropolis, ngunit hindi rin ito isang town. Ang publiko ay narinig ang tungkol sa kasal ni Edward, ngunit walang may alam kung sino ang asawa niya, dahil ito ang kahilingan niya.

Sa nakalipas na dalawang taon, si Macie ay nabubuhay lamang para kay Edward. Kahit kailan ay hindi siya nagpakita sa publiko at naglalakbay lang siya sa pagitan ng kanyang bahay at sa opisina ni Edward.

“Babalik ako pagkatapos ng isang buwan. Maghintay ka muna habang inaayos ko ang ilang problema,” Ang text niya kay Julian.

Kailangan niya ayusin ang problema niya kay Edward.

Sumagot ng mabilis si Julian, nangako na kunin si Macie bilang director ng kumpanya niya. Pumayag si Macie na sumama sa kumpanya ni Julian, ngunit tumanggi siya sa alok nito na maging isang director. Tutal, nagpakasal siya kay Edward diretso mula sa kolehiyo at nabuhay siya bilang isang house wife—hindi, isang full-time housekeeper.

Kailangan niya balikan ang kaalaman na nakuha niya sa kolehiyo, kung hindi ay baka mahirapan siya na gawin ang mga simpleng trabaho.

“Wag mong sabihin yan! Masyadong malaki ang talento mo kahit maging isang director. Naaalala mo kung paano ka nakakuha ng isang scholarship bawat taon sa kolehiyo? Ikaw ang namuno sa isang team ng mag isa sa sophomore year mo at nanalo ng gold sa isang entrepreneurship contest. Macie, mahusay ka.”

Tumitig si Macie sa text ni Julian at natulala. Naalala niya agad ang panahon noong nasa kolehiyo siya.

Dati siyang ang top student at pinamunuan niya ang kanyang team para manalo sa maraming prize. Sa panahong yun, doon niya nakilala si Yosef.

Nagsimula siya sa salitang “mahusay” at naramdaman niya na tinamaan siya ng isang kidlat.

Mahusay talaga si Macie. Kahit na hindi siya nagsimula ng isang kumpanya kasama si Julian, siya ay mapupunta sa isang senior management ng isang prestihiyosong kumpanya.

Ngunit ano ang ginawa niya sa sarili niya sa nakalipas na dalawang taon? Ibinaba niya ang kanyang sarili para sa pag ibig, isinuko niya ang kanyang pride.

Ang kanyang kasalukuyang sarili ay parang isang estranghero na walang hiya.

Pagkatapos niya sumagot kay Julian, pinatay niya ang kanyang phone na may basag na screen at natulog na siya sa taxi.

Bumalik sa kanyang isipan ang mga alaala. Naalala niya kung paano sinimulan ni Julian ang isang business kasama siya. Para makakuha ng mga investor, lumapit siya kay Yosef. Pumayag si Yosef na mag invest sa baong kumpanya ni Macie sa kondisyon na pakakasalan ni Macie si Edward, dahil hindi gusto ni Yosef si Sharon bilang asawa ng kanyang apo.

Nakita ni Macie ang alok bilang win-win at nawala ang tamang pagpapasya niya. May crush siya kay Edward simula pa noong high school, at ang nararamdaman niya ay hindi nagbago, kahit na nagsimulang maging sina Edward at Sharon.

Napagtanto ni Macie na naging sakim siya. Gusto niya ang investment ni Yosef at ang pagmamahal ni Edward, kaya pumayag siya sa kondisyon ni Yosef.

Ngunit ngayon, nagsisisi siya ng walang hanggang sa kanyang desisyon. Tutal, walang libre sa mundong ito.

Sa huli ay nagbayad ng malaki si Macie para sa tila isang magandang deal.