Kabanata 5

Halos makatulog si Macie, ngunit nagising siya at kumunot ang noo nang kumatok ng malakas si Edward sa pinto.

Tumayo siya at binuksan ang mga ilaw, nakakunot ang noo. Pagkatapos, hirap siyang naglakad patungo sa pinto.

Ang kamao ni Edward ay huminto sa ere nang buksan ni Macie ang pinto.

“Mac—”

“Bakit nasa bahay ka, at bakit kumakatok ka ng malakas sa pinto ko ng hating-gabi?” Galit at naiinip na tanong ni Macie.

Ang ugali niya ay dumagdag sa gali ni Edward. Agad na hinawakan ni Edward si Macie sa braso at sinigaw, “Anong tanong yan? Hindi ba ako pwedeng umuwi sa bahay ko?”

Agad na naglaho ang pagiging mainipin ni Macie. Sa halip, yumuko siya at tila masama ang loob.

Noong una, akala ni Edward ay sumuko na si Macie dahil sa takot, ngunit inabot ni Macie ang kamay ni Edward para alisin ang pagkakahawak nito sa kanya.

Sa sandaling yun, napansin ni Edward na may mali. Binitawan niya si Macie at nakita ang dugo sa kanyang palad.

Sa huli ay nasaktan niya ang sugat ni Macie sa mahigpit na pagpisil niya sa braso nito.

Tumitig ng may luha sa mata si Macie sa lalaking nasa harapan niya. Gumawa ng eksena si Edward sa gitna ng gabi.

“Nasaktan ka ba?” Sinubukan ni Edward na suriin ang braso ni Macie, ngunit lumayo si Macie.

Tinanong ni Macie si Edward, “Ah, ngayon mo lang ba ako tatanungin? Ikaw ang rason sa likod nito, naaalala mo ba?”

Nabigla si Edward. Pagkatapos, naalala niya kung paano niya iniwan si Macie sa kalsada kanina.

Napunta ang tingin ni Edward sa siko ni Macie, kung saan may malalang mga gasgas. Ang sugat ay nagsimulang dumugo ulit pagkatapos hawakan ni Edward ang braso ni Macie.

Bumaba ang tingin ni Edward, napansin ang mga bandage sa daliri ng mga paa ni Macie pati na rin ang paltos sa paa nito. Dumudugo din ang daliri sa mga paa ni Macie.

May gustong sabihin si Edward, ngunit tatalikod na si Macie at isasara ang pinto.

“Bitawan mo ako,” Ang babala ni Macie, nakasimangot, nang nabigo siyang isara ang pinto.

Hindi magawang humingi ng tawad, sinigaw ni Edward, “Bakit hindi mo sinagot ang mga tawag ko? Alam mo bang—”

Ngumisi si Macie. Sa huli ay kumatok lang si Edward sa pinto ng hating gabi dahil hindi sinagot ni Macie ang mga tawag niya. Hindi makapaniwala si Macie na ang ugali ni Edward ay dahil sa “mahalagang” rason.

Hirap na naglakad si Macie papunta sa bedside table. Pinanood ni Edward si Macie habang may mabigat na pakiramdam sa dibdib.

“Ang phone ko ay nabasag pagkatapos nitong bumagsak sa sahig. Sira na ito. Hindi ko ito mapagana. Sapat na rason na ba ito?” Pinakita niya kay Edward ang kanyang phone.

Walang masabi si Edward nang makita ang basag na phone screen.

“Macie…” Sinara ni Macie ang pinto sa harap ng mukha ni Edward bago pa ito matapos magsalita, naiwan si Edward na nakatayo sa labas ng kwarto.

Makalipas ang ilang segundo, mabagal na tumalikod si Edward at umalis.

…

Si Macie, na nagising mula sa pagkakatulog, ay nakaramdam ng irita sa loob ng kanyang bedroom. Sinabi ni Edward na tumawag siya kay Macie ng maraming beses. Nang tingnan ni Macie ang kanyang phone, nakita niya ang 30 hanggang 40 missed calls mula kay Edward.

Naisip niya, “Anong problema niya? Bakit niya ako tinawagan ng maraming beses pagkatapos niya akong iwanan para kay Sharon?”

Pagkatapos nito, pinatay niya ang kanyang phone at natulog ng hindi na ito pinag iisipan pa.

…

Naligo ng mabilis si Edward at pumunta sa kama sa main bedroom.

Ang phone niya ay umilaw na may text mula kay Sharon. Nagtanong si Sharon tungkol sa kondisyon ni Macie at kung nakauwi na ba ng ligtas si Edward. Pinaalala pa ni Sharon kay Edward na wag pahirapan si Macie.

Pagkatapos basahin ang text ni Sharon, ang anumang nananatiling awa kay Macie ay naglaho. Kung hindi sinubukan ni Macie na pasuin si Sharon, hindi mangyayari ang mga nangyari pagkatapos nito.

Sumagot si Edward, “Wag kang mag abala na magtanong tungkol sa kanya. Matulog ka ng maaga. Good night.”

Si Sharon, na nakatanggap ng text ni Edward sa kanyang hotel room, ay ngumiti ng kuntento sa pagkawala ng pasensya ni Edward kay Macie.

Lagpas hating gabi na ngayon. May trabaho pa si Edward bukas.

Pinatay niya ang mga ilaw at sinubukang matulog, ngunit muli siyang gumising mula sa hindi magandang nararamdaman niya sa loob ng kanyang tiyan.

Nagdusa siya mula sa gastric issues simula noong high school. Si Macie ang nagpakita kay Edward ng pag aalaga sa pagpapaalala na kumain ng maayos si Edward araw-araw.

Ang kondisyon ni Edward ay bumuti noong nasa kolehiyo siya, ngunit muli itong bumalik pagkatapos niya magsimulang uminom sa mga business event noong nagsimula siya sa trabaho.

Bawat gabi, papainumin ni Macie si Edward ng mainit na soup upang makatulog si Edward sa gabi.

Pumunta si Edward sa kusina, inaasahan na magtitira ng soup si Macie para kay Edward. Gayunpaman, walang nahanap si Edward sa kalan o sa ref.

Sa sandaling yun, naalala niya ang natapon na soup sa private dining room at naisip na sayang ito. Kasabay nito, galit siya kay Macie sa hindi paghanda ng mas maraming soup.

Ang unang naisip niya ay ang gisingin si Macie para gumawa ng soup para sa kanya, ngunit huminto siya sa kanyang paglalakad.

Tinikom niya ang mga labi niya, at tumahimik siya ng ilang sandali bago siya nagsimulang hanapin ang first-aid kit. Gayunpaman, ang kit ay hindi mahanap sa anumang lugar.

Kumunot ang noo niya at bigla niyang naalala na nakita niya ito sa bedside table ni Macie. Ang kit ay nasa bedroom ni Macie.

Ang anumang nanatili sa konsensya ni Edward ay pumigil sa kanya na kumatok muli sa pinto ni Macie. Sa halip, hinanap niya ang spare key at ginamit ito para buksan ang pinto ni Macie.

Nang marinig niya ang tunog ng umiikot na door knob, pinigil niya ang kanyang paghinga at naglakad papunta sa kwarto ng dahan-dahan. Gayunpaman, napagtanto niya kung gaano kasama ang itsura niya na parang isang magnanakaw sa bahay na pagmamay ari niya.

May halong amoy ng bango at amoy ng gamot ang nanatili sa ere ng dim na bedroom.

Nakahiga si Macie sa kama, ang manipis na kumot ay halos walang natatakpan. Hindi tumingin si Edward kay Macie ng masyadong malapit. Handa na siyang kunin ang first-aid kit at umalis.

Mula sa sulok ng kanyang mga mata, nakita niya ang likod ni Macie habang tumayo siya, nailawan ng ilaw sa labas.

Ang hem ng pantaas na damit ni Macie ay medyo nakataas, nabunyag ang malaking mga pasa sa balat na nakikita sa ilalim ng ilaw.

Huminto saglit si Edward, ang tingin niya ay nanatili ng dalawang segundo. Sa huli ay tumayo siya at umalis, dahan-dahang sinara ang pinto sa likod niya.

Naisip niya na ito ay isang sugat sa ibabaw at hindi mapanganib sa buhay.

Kung hindi intensyonal na pinaso ni Macie ang paa niya dahil sa selos kay Sharon, hindi sana bubuhatin ni Edward si Macie—o sa huli ay bibitawan, pagkatapos ay masusugat.