Napatingin sina Jay at Rose kay “Jenson” sa gulat.Ang mga salitang sinabi ni “Jenson” ay inalarma silang dalawa.Kabadong tumingin si Rose kay Jay, natatakot na maghihinala si Jay.Tumingin nang masama si Jay kay Rose, ang manipis at kaakit-akit niyang mga labi ay ngumisi. “Rose, maaari kayang tama ang hula ni Jenson?”Nakita ni Rose ang mga apoy na nagbabaga sa mga mata ni Jay at ang kaniyang puso ay hindi mapakali.Kaysa ang hayaan siyang malaman ang totoo, akala niya ay mas maganda na sabihin sa kaniya ang kalahati lamang ng katotohanan. “Mayroon akong anak na babae,” mabagal niyang sinabi. “Isang taong mas bata kay Jenson… Nitong nakalipas na dalawang araw, siya ay nagkasakit. Nahuli ako dahil kailangan ko siyang alagaan.”Napakunot ang kilay ni Jay.Siya ay naiinis kapag naisip niya na ang babaeng iyon ay naghanap ng ibang lalaki upang gumawa ng bata pagkatapos siya nitong iwan.Walang galang siyang pinigilan ni Jay, “Ayokong malaman ang tungkol sa pamilya mo. Dahil wala kang ora
Nanlilisik ang mga mata ni Jay kay Rose at muntik nang maging apoy sa galit.Gayunpaman, kailangan muna niyang puriin ang kaniyang anak. “Mahusay,” sabi niya.Nang marinig ni Robbie ang papuri mula kay Daddy, agad niyang tinanong nang masaya, “So, pwede na bang manatili dito si Rose?”“Hindi,” matigas na sagot ni Jay.Alam ni Rose kung ano ikinababahala ni Jay at mabilis na sinabi, “Ang dalawang tula na iyon ay hindi ko tinuro.”Naisip siguro ni Jay na nagpakahirap pa siyang ituro ang kagalingan ng pagmamahal ng isang ina upang ihanda ang kanilang pagkikita bilang mag-ina sa hinaharap.Nang makita ni Robbie ang natatakot na ekspresyon ni Mommy, napagtanto niya na mayroon siyang nagawang mali.‘Ang dalawang tula na iyon ay tungkol sa pagmamahal ng isang ina.’‘Kaya pala hindi masaya si Daddy.’Dali-daling sinabi ni Robbie, “Daddy, pakiusap ‘wag kang mag-isip ng kung ano-ano. Pwede mo pa akong subukin sa iba pa!”Tumingin si Jay sa abnormal na “Jenson” at sinabi, “Ano pa ba ang mga natut
Natakot si Robbie at dali-daling nagtago sa ilalim ng kama upang magtago.Pagkatapos makasiguro na si Robbie ay nakatago na, naglakad si Jenson papunta sa pinto at binuksan ito, ang gwapo niyang mukha ay walang ekspresyon nang tumingin siya kay Jay.Naghihinalang tumitig si Jay sa kaniyang malamig na anak at napakunot ang kaniyang mga kilay. Ano’ng nangyari sa masigla niyang mga ekspresyon kanina.Pagkatapos guluhin ang itim na buhok ni Jenson, nagpaalam na si Jay.“Pupunta na si Daddy sa trabaho ngayon. Ihahatid ka ng tagapangalaga mo sa eskwela. Hindi naman ‘yon problema, hindi ba?”Nag-alinlangan ang mga mata ni Jenson, ngunit masunurin pa rin siyang tumangi at sumagot, “Uh-huh!”Napansin ni Jay ang pag-aalinlangan at naalala ang sinabi sa kaniya ni Rose. Ang mga bata’t magulang sa kindergarten ay hindi masyadong mabait kay Jenson. Naalarma ang puso ni Jay.Ang matangkad niyang katawan ay biglang umupo, at tinanong niya si Jenson nang seryoso, “Sabihin mo kay Daddy. Totoo ba na ayaw
Ngayon naman, sa hindi inaasahan, masunuring tumango si Jenson!Ayaw niyang isipin ng kaniyang mommy na siya ay isang masamang bata.Pagkatapos ihatid ni Rose si Jenson sa eskwela, pumasok si Jenson sa eskwela sa isang tahimik na paraan.Si Rose ay bahagyang natuliro. Bakit ang bait-bait ng batang ito? Nakikinig talaga siya sa mga sinasabi ni Rose?Sa hapon, nagtungo si Rose sa kindergarten upang sunduin si Jenson.Sa sandaling lumabas si Jenson ng kindergarten, muntik nang maiyak si Rose.Ang puting damit ni Jenson ay nababalot sa dumi at tinta, ang kaniyang mukha ay nababalot ng maraming marka dahil sa pang-aapi ng iba pang mga estudyante. Maraming mahaba, madugong mga bakas ng kuko, pati na rin ang kaniyang labi ay naglalabas ng sariwang dugo.Nang makita si Rose, gumilid si Jenson, malinaw na ayaw ipakita kay Rose ang itsura niya.Tumakbo si Rose papalapit kay Jenson at niyakap siya. “Jenson!”Habang yakap-yakap nang mahigpit si Jenson, nabuo ang mga luha sa kaniyang mga mata.Tumi
Pagkatapos kargahin ni Rose si Jenson pauwi at ibinaba siya, tinawagan niya agad si Jay.“Hello, Ginoong Ares, naka-uwi na si Jenson. Nakaranas ang bata ng kawalan ng dignidad sa eskwela ngayong araw. Sana’y harapin mo nang maayos ang isyu tungkol sa kaayawan ni Jenson na magtungo sa eskwela--”Seryosong sinabi sa kaniya ni Rose ang tungkol sa sitwasyon ni Jenson, ngunit kalahati pa lamang ang sinasabi niya bago siya nito pigilan. “Rose Loyle, ipinapaalala ko sa ‘yo na wala kang karapatan na turuan ako kung paano pangalagaan ang aking anak.”Ang kaniyang mga salita ay hatalang isang deklarasyon kung sino ang namumuno sa bata.Walang magawang nagbuntong-hininga si Rose.“Maaari ka nang umalis. Malapit na ako makabalik.” Pagkatapos sabihin ito, pinatay ni Jay ang telepono.Pagkatapos ay nagbigay siya ng utos kay Grayson. “Iparke mo ang kotse sa gilid.‘Di nagtagal, lumabas si rose sa villa ng Pamilya Ares habang dala-dala ang kaniyang bag. Tila siya ay nagmamadali nang mabilis siyang nag
Si Zetty ay nagulat sa biglaang kilos ng lalaki. Hindi niya sinasadyang mahawakan ang pera, ganap na nagtataka.“Hindi ako nauubusan ng pera,” dagdag ni Jay, malinaw na pinapahiwatig na hindi niya kailangang dumakip ng mga bata.Binigay ni Zetty ang pera pabalik kay Jay, mahinang humihingi ng tawad, “Pasensya na, ginoo. Hindi na kita tatawaging masamang tao. At hindi ko kailangan ng perang ito.”Si Jay ay nagulat. Sa kabila ng bata niyang edad, alam ng bata na hindi dapat tumatanggap ng mga libreng bagay na may tsansang galing sa kasamaan.Simula noong dumating si Jay, pigil sa paghinga si Rose. “Zetty, ang lalaking ito ay ang bagong boss ni Mommy,” bulong niya. “Doon ka muna. Kakausapin siya ni Mommy.”Sa sandaling malaman niya ang pagkakakilanlan ng lalaki, agad na sinimulang makipagnegosyo ni Zetty kay Jay. “Ginoo, maaari bang tigilan mo na ang pagbibigay ng napakaraming trabaho kay Mommy? Pagod na pagod na siya, eh.”Kahit na hindi niya ito aaminin, hindi mapigilan ni Jay na bahagy
Pinanood ni Rose na umalis ang Rolls-Royce, nag-iiwan ng alikabok sa likod nito, at ang luha ay tumulo sa kaniyang mga mata.Mula ulo hanggang paa ay mali ang pagkakaintindi sa kaniya ni Jay. Ang pagbabawal na makita niya si Jenson ay isang halatang pagsubok na walang-awang putulin ang pagsasama nilang mag-ina.Nang lumabas si Robbie ng kindergarten, nakita niyang nanginginig ang mga balikat ng kaniyang mommy, malinaw na umiiyak.Dali-daling lumapit si Robbie upang patahanin siya. “Mommy, ano’ng nangyari?”Nagsumbong si Zetty sa kaniyang kapatid. “Robbie, narito kanina ang boss ni Mommy. Tinanggal niya sa trabaho si Mommy, kaya wala nang trabaho ngayon si Mommy.”Ang maliit na mukha ni Robbie ay bahagyang namutla. Alam niya na ang boss ng kaniyang Mommy ay ang daddy ni Jenson.Kung mawawala sa kaniyang Mommy ang kaniyang trabaho, ibig sabihin ba no’n ay hindi na niya makikita pang muli si Jenson?Kaya pala umiiyak nang ganito ang kaniyang Mommy.Bumalik si Rose sa Splendid Town nang ma
Tumingin si Jenson kay Jay. “Kung gayon, papapuntahin mo ba siya dito?”Tumayo si Jenson at naglakad papalapit kay Jenson. Sinubukan niyang magrason sa kaniyang anak. “Jenson, ang bahay ni Binibining Lorle ay mayroon pang ibang bata, at kailangan niya itong alagaan. Maging mabuting bata ka. Maghahanap si Daddy ng mas magaling na tagapangalaga para sa’yo, ayos ba ‘yon?”Marahas na umiling si Jenson. “Ayoko.” Nagsisimulang mabuo ang mga luha sa kaniyang mga mata.Niyakap ni Jay si Jenson, mainit na pinapakalma ang malapit nang gumuho na mga emosyon ni Jenson. “Jens, hahanap si Daddy ng isang mommy, para sa’yo, okay?”“Ayoko,” inulit ni Jenson. Bigla niyang tinulak palayo si Jay at tumalikod, tumakbo patungo sa hardin.Ang makapangyarihang si Jay sa unang pagkakataon sa kaniyang buhay ay walang magawa.Gusto ni Jenson ang kaniyang Mommy. Kung si Rose ang taong nararapat sa titulong iyon, marahil ay kinumbinsi niya ang kaniyang sarili na bitawan ang personal niyang galit upang pasiyahin si