KABANATA 49 :: WORRIEDWe both fell into deep silence and that's when I realized how dangerous it is for me to look into his chocolate brown eyes. I felt like drowning by just looking into it.Nag-iwas ako ng tingin at tumikhim."Since the six months is almost over, I want us to settle things," I said in a plain voice after a long stretch of silence."I still have a month…" pabulong niyang saad.I sigh inwardly and tried my best not to speak in a shaky voice."I want to settle the payment like what is written on the agreement. Isa pa, yun naman ang usapan diba? Kapag nakuha mo na ang kompanya, we are done.""Ganon na lang ba yun?"I almost scoff bitterly because the last time I checked, he is the one caught cheating.I faked a cough, pretending to remain formal."This is business right?" I stood up. "I'll leave this house immediately after the sixth month, as promised."Iniwan ko siyang tigalgal sa kinauupuan.We had a silent dinner at gaya ng dati, nagising ako kinabukasan na mag-isa
KABANATA 50 :: BROKENI'm almost convinced that Kleindro is real concerned kung pagbabasehan ang mga ikinikilos nya simula nang maabutan nya akong buhat-buhat ni Roy. Pero dahil alam ko ang totoo I find it so hard to trust both his words and actions.Everytime he's asking me if I'm okay a big part of me wants to say I'm not because he's seeing my sister but of course I have to remind myself that I should stay where I belong. That line is beyond my capacity and I should never cross that.Napabalikwas na naman ako mula sa kama nang makaramdam ng antok. Kaninang umaga pagkatapos na umalis ni Kleindro ay nagsuka na naman ako sa banyo pero walang lumalabas kundi mapait na laway.I shrugged it off dahil baka sinamaan ako ng sikmura dahil hindi pa ako nag be-breakfast. Ngayon namang nakakain na ako ay wala akong nararamdaman kundi hilo.Nang bandang tanghali ay hindi ako mapakali. I called Kleindro's office but walang sumagot kundi ang babaeng receptionist. Bukod kay Gregor, office assistant
KABANATA 51 :: BAGUIOPinagsamang kaba at gulat ang dahilan kaya hindi ako nakagalaw kaagad dahil sumabog sa sahig ang mga bubog. Ni hindi ko matingnan kung nagkaroon ba ako ng sugat dahil sa labis na takot.Hindi ako agad nakagalaw lalo pa nang tumaas ang emosyon ko kaya hindi ko napigilan ang paghikbi.However the unkind woman just ordered her people to help me get up. Ni hindi sya nag-abalang tingnan kung ayos lang ba ako habang hindi mapakali ang mga inutusan niyang bodyguard para tingnan kung may sugat ba ako o ano.I saw a small cut of glass in my palm dahil itinukod ko iyon sa sahig para makatayo. Naupuan ko rin yata ang ilang bubog at hindi ko alam…"Wag ka nang mag-inarte dyan, itayo nyo sya baka magsumbong pa na inaapi ko," anang ginang sa walang amor na tono.Sinubukan kong hanapin ang pag-aalala at simpatya sa kanya pero wala akong napala. Naupo siya sa mahabang na parang isang reyna at saka ako tiningnan mula ulo hanggang paa."I can't believe my so choose a bitch like yo
KABANATA 52 :: ANGELGustuhin ko mang humingi ng tulong kay Nana Maring, hindi magawa dahil natatakot akong madamay pa siya. Baka siya ang pag-initan ng mga magulang ko lalong-lalo na ni Mama. Masyado na siyang matanda para doon.Nahigit ko ang paghinga nang umihip ang malakas na hangin habang naglalakad ako. The temperature is gradually decreasing every minute kaya naman nagmadali ako sa paglalakad kahit hindi ko alam kung saan pupunta.Malamig ang paligid at dahil nakasuot lamang ako ng bodycon dress sa kalagitnaan ng gabi ay wala akong nagawa kundi yakapin ang sarili. Some people looked at me, I don't know if they're amazed or what while I'm nearly freezing.May inn naman siguro o hotel sa malapit, baka doon na lang ako magpalipas ng gabi dahil kaunti lang naman ang pera ko, hindi ko alam kung kaya ko bang magstay ng dalawang gabi kaya bukas ay baka magplano na ako kung anong gagawin.Dinala ako ng aking mga paa sa isang simbahan. Ilang kilometro lamang ang layo noon sa bahay namin
KABANATA 53 :: ORPHANAGEMaingay ang banda namin dahil sa pagdating ng mga bisitang sinasabi ni Sister Inca. Halos hindi nga sila magkasya sa maliit na espasyo."Mabuti naman at safe si baby, Ate. Pauwi na kami kahapon eh kakatapos naming mag serve. Si Marky nga kahit takot sa dugo mas nauna pang lumapit," kwento ni Lester, ang isa sa mga sakristan na nagdala sa akin sa ospital.Tumawa si Marky at umiling-iling. Kumpara kay Lester ay mas tahimik ito at mahiyain. "Syempre nataranta na ako," ani Marky at inayos ang bilugan niyang eyeglasses.Tuloy mukha siyang seminaristang banal gaya ng pang-aasar nina Lester. Lallo pa at puti ang suot niyang polo at itim ang pantalon. Maayos na maayos iyon at animo'y walang gusot."Salamat nga po pala sa tulong, I don't know how to pay you all. Thank you…" I said flashing a slight smile.Kahit papaano ay nabawi ko ang aking lakas bnang makakain ng solid food kanina. Pwede na akong lumabas mamayang hapon, ise-settle na lang ang bill.May pera pa naman
KABANATA 54 :: BENCHTamad akong naglakad-lakad sa gilid ng simbahan. Paminsan-minsan ay yumuyuko ako para mamulot ng mga kalat. Wala kase akong magawa. Nag-aaral ang mga bata ngayon umaga at bilin naman ni Mother Eralda, ang madre superiora, huwag akong matulog.Sabi nya masama kapag palagi akong nakahiga dahil hindi mai-stretch ang katawan ko. Hindi daw yun makakatulong kung normal delivery.Limang buwan pa bago ako manganak pero alagang-alaga nila ako. Mula sa kuwarto ko sa dulong bahagi ng unang palapag na dati ay tambakan, pinalipat ako sa mas malaking kuwarto. Si Papa din ang nagpalagay ng aircon doon kahit ayoko. Malamig doon at malambot ang kama kaya naman halos ayaw nang magmulat ng mata ko, gusto ko na lamang matulog maghapon.Marami-rami na ang nagbago, dati-rati ay hindi ako madasalin. Ngayon ay hindi ako makatulog hangga't hindi nakakapagdasal. Naging parte na iyon ng maghapon ko. Minsan ay sumasama ako sa choir practice ng mga bata kaya naman nagustuhan ko na din ang mga
KABANATA 55 :: LIFEIpinikit ko ang aking mga mata at bumalik sa simula, sa paraisong kinalakihan, kung saan ako bumuo nang mga pangarap bago pa naging bangungot ang lahat. Sa panahong maligalig ngunit masaya ang umaga, tahimik at payapa naman ang gabi. Sa panahong tanging bituin ang saksi kung gaano kadami ang mga pangarap na aking binuo.Marahan akong naglakad patungo sa harapan at dahan-dahang lumuhod nang marating ang sapat na distansya.Hindi ko inalis ang titig sa altar habang lumuluhod. I utter a short prayer and stared at the altar once again.Marami-rami na ang nagbago sa disenyo niyon. Ang dating puti at asul na dominant colors ay napalitan ng gold at silver. Ang pillars na dati-rati ay mukhang luma at babagsak na, ngayon ay bagong bago at napakaganda. Inukitan iyon ng larawan ng mga anghel at bulaklak.A slight smile suddenly appeared on my lips.Change is really bound to happen. Good or bad we must embrace the changes around us."Vanna, iha buti at nadalaw ka miss na miss
KABANATA 56 :: ADORABLENapakamot ako ng kilay dahil pababa pa lamang ako ng hagdan para magluto ng almusal ay dinig na dinig ko na ang matinis na tili ni Kendria mula sa sala."Ang aga mo naman kuya?" agad kong puna ng maabutan ang kapatid na nakikipaglaro sa pamangkin niya.Agad akong lumapit sa kanilang dalawa para halikan si Kendria sa pisngi.The little kid giggled and go back playing her dolls."Well... Hindi ako maaga, late ka lang nagising Senyorita," aniya saka bumaling kay Kendria. "Right Ken?""Yup Papi, Mimi late uwi late gising," nakangising sagot ni Kendria.Suot nya pa ang kanyang strawberry pajama terno habang ang kulot niyang buhok ay nakataas gamit ang isang ponytail."Sinong nagtaas ng buhok mo baby?"Humagikgik siya at itinuro si kuya Kendrick."Papi!" itinaas niya ang isang plastic bag na noon ko lamang napansin. "Look Mimi! Toys... Wow..."Napailing-iling na lamang ako dahil sa pagka-hypher ng bata.Ken is three, turning four. Ang mga salita niya ay bulol pa pero