LOGINShare
EP 6 : กลัวตกหลุมรัก
Last Updated:
2025-05-04 19:39:23เกลียด!
ตอนนี้มีแค่คำเดียวคือคำว่าเกลียด เกลียดคำเดียวสั้น ๆ แต่ความหมายโคตรยิ่งใหญ่ เป็นคำเดียวที่อยากพ่นใส่หน้าไอ้คนที่กำลังขับรถอยู่ข้าง ๆ
“หน้าบูดเป็นตูดเลยครับคุณหมอ ยิ้มหน่อยสิคันนี้พี่ให้หยานั่งเป็นคนแรกเลยนะ เมื่อเช้าพี่เอาคันอื่นมานะเนี่ยอุตส่าห์กลับไปเปลี่ยนเป็นคันนี้เพื่อมารับหยาโดยเฉพาะ”
“ปั้นหยา เรียกปั้นหยาอย่ามาเรียกหยาสั้น ๆ ไม่ได้สนิทกัน” ฉันสวนกลับด้วยความหงุดหงิด กล้าดียังไงมาเรียกหยาสั้น ๆ วะสนิทกันมาจากไหน แล้วยิ่งบอกว่ากลับไปเปลี่ยนรถเป็นคันนี้เพื่อมารับอีหยาโดยเฉพาะนี่ยิ่งไม่ได้อยากยิ้มค่ะคุณ เพราะเขาเอา Ferrari สีเหมือนขี้มารับ ปั้นหยาไม่ได้โง่ที่จะไม่รู้ว่าไอ้กร๊วกนี่แอบจิกกัด
“ก็สนิทไงถึงเรียก”
“ฉันไม่ได้สนิทกับนาย ขนาดนายชื่ออะไรฉันก็ยังไม่รู้จักเลย” ฉันกอดอกเชิดหน้าใส่
“เหรอ~ แสบขนาดนี้คงไม่อยากรู้จักคนที่โยนตกน้ำหรอกมั้งน้อง” เขาพูดเหมือนพูดลอย ๆ แต่มันทำให้ปั้นหยาคนนี้หมั่นไส้มาก อยากทำอะไรสักอย่างเพื่อเอาคืนความด้านความมึน เกลียดการที่ด่าอะไรว่าอะไรไปก็ไม่มีผลต่อจิตใจไอ้บ้านี่เลยสักนิด เสี้ยวเดียวก็ไม่สะเทือน!
แล้วเมื่อกี้ถึงมันจะเป็นเวลาทุ่มกว่า ๆ แล้วแต่ก็ยังมีนักศึกษาอยู่นะคะ อีตานี่เป็นคนดังของมหาลัยแถมหล่อลากไส้จัญไรลากดิน แล้วยังเอา Ferrari สีเหมือนขี้มองจากทางไหนก็เห็นมาจอดหน้าคณะอีก มันเป็นจุดสนใจมากและแน่นอนว่าแทบทุกคนในบริเวณนั้นเห็นเขาลากกระเป๋าดึงฉันขึ้นรถแน่นอน
Line!
yahyee : หยามีคนบอกว่าพี่กราฟลากหยาขึ้นรถ
พอไลน์จากยาหยีดังขึ้นปั้นหยาคนนี้ก็รู้ได้ในทันทีเลยค่ะว่ามีหลายปากกำลังเม้าท์ T_T
Panhya : อือ T_T
yahyee : เฮ้ย! เขาพาไปไหน
Panhya : ไปกินข้าว แต่หยาไม่อยากไป ด่าแล้วเดินหนีแล้วแต่ไอ้บ้านี่กระชากเป้ลากขึ้นรถ
yahyee : ที่ไหนให้ตามไปช่วยไหม พี่กันต์มารอหยาพอดี พี่เขาเป็นห่วงมาก
Panhya : ไม่เป็นไรหยี เขาไม่กล้าทำอะไรหยาหรอก ฝากบอกพี่กันต์ด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง
yahyee : แน่นะหยา
Panhya : แน่ใจ หยาดูแลตัวเองได้หยีกลับบ้านเถอะค่ำแล้ว
yahyee : จะกลับได้ไงอ่ะหยาโดนลากไปแบบนี้
Panhya : กลับเถอะหมอหยีขา ไอ้บ้ากราฟนี่ปั้นหยาจัดการได้สบายมาก
yahyee : จะสแตนบายรอ มีอะไรรีบโทรบอก เป็นห่วงมาก
Panhya : โอเคค่ะแม่ จุ๊ฟฟฟฟ
“เนี่ยเพราะนายมาลากฉันขึ้นรถทำให้เพื่อนฉันกับพี่กันต์เป็นห่วงมาก แทนที่เราจะได้ไปกินข้าวกัน” ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วก็หันไปบ่นไอ้พี่กราฟด้วยความอารมณ์ที่เสียมาก มากจนบูด
อุตส่าห์นัดกับยาหยีจะออกไปกินหมูกระทะข้างมหาลัย ยาหยีก็อีกคนมัวแต่คุยกับเพื่อนเรื่องงานฉันเลยหนีลงมาข้างล่างก่อน ถ้าลงมาพร้อมกันคงพอช่วยไม่ให้ฉันโดนลากมาแบบนี้แน่นอน แต่จะโทษเพื่อนก็ไม่ได้หรอกทุกคนต้องมีธุระ และทุกคนต้องมีเวรกรรมและเจ้ากรรมนายเวรคอยตามรังควาญเหมือนปั้นหยาตอนนี้ไง
“ไอ้กันต์เหรอ?” เขาหันมาเลิกคิ้วข้างหนึ่งถาม ถามอะไรวะไม่ได้ตั้งใจฟัง
“อะไรนะ”
“นัดกับไอ้กันต์ไว้?” อ่อ ไม่ได้นัดหรอกแต่จะไม่ยอมรับเพราะเห็นเขม่นพี่กันต์อยู่พอดี
“เยส~”
บรื๊น!!!
“เฮ้ย! นายขับช้า ๆ หน่อย ได้ยินไหมเนี่ย” อยู่ดี ๆ ไอ้บ้าพี่กราฟนี่ก็เหยียบคันเร่งให้รถพุ่งเร็วมาก แถมปาดซ้ายปาดขวาชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด เขาปาดจนได้รับการบีบแตรสรรเสริญจากรถทุกคันที่ขับปาดหน้า ฉันได้ยินเสียงแตรรถยนต์บีบยาว ๆ มาทุกวินาทีไม่มีว่างเว้น
ฮือ~ ปั้นหยากลัวตายมาก ณ เวลานี้ กลัวมากจนต้องเอามือพาดไปด้านหลังเพื่อเกาะเบาะรถเอาไว้
ไอ้บ้ากราฟ ไอ้คนถ่วงความเจริญบนท้องถนน!
เอี๊ยด!!!
“ฟู่ว~ ขับแบบนี้ไม่พาไปกินที่นรกเลยล่ะฮะ!” พอรถจอดหลังเบรคจนล้อลากไปกับถนนฉันก็เลยตะโกนลั่นรถ ไม่กล้าตะโกนตอนรถยังไม่นิ่งเพราะรู้สึกเหมือนยิ่งตะโกนด่าเขา รถ Ferrari สีเหมือนขี้มินเนี่ยนกินคัสตาร์ดคันนี้ก็ยิ่งเพิ่มความเร็วมากขึ้น
“ไม่เอาหรอก พาไปกินบนสวรรค์ดีกว่า” เขาหันมาบอกแล้วก็ยิ้มแถมยังทำเสียงพร่าตอนที่พูดว่ากินบนสวรรค์อีก ด่าอะไรก็ไม่เคยสะเทือนจริง ๆ เจ็บใจที่ไม่เคยทำอะไรไอ้บ้านี่ได้เลย
“นายพาฉันกลับเดี๋ยวนี้” พอด่าไปแล้วมันทำอะไรไม่ได้ฉันก็เลยเลือกที่จะทำเสียงแข็งใส่เผื่อจะได้ผลบ้าง
“กินข้าวก่อน” ไอ้พี่กราฟมันพูดลอย ๆ แล้วก็ลงจากรถไปเลยทิ้งให้ฉันนั่งอยู่บนรถคนเดียว พอเห็นฉันไม่ลงเขาก็เดินอ้อมรถมาเอามือค้ำประตูรถฝั่งฉันแล้วก็เคาะบนหลังคารถ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“ไม่ลงจะกลับ!” ฉันตะโกนออกไปนอกรถ เขาก็ทำเป็นไม่สนใจแล้วก็เคาะต่อ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“ไม่! ลง!"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“บอกว่าไม่ลงไงโว้ย!"
“อย่าให้พี่ถ่อยอีกน่าหยา ลงมาเถอะครับไปกินข้าวก่อนมันจะดึกแล้ว” อีพี่กราฟเปิดประตูรถออกแล้วก็ก้มหน้าลงมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่...ช่างมันเถอะค่ะ
“ไม่! ฉันจะกลับ อยากกินก็เข้าไปกินคนเดียว”
“หยา...” ไอ้พี่กราฟเรียกฉันเสียงดุ แล้วก็มองหน้าฉันทำเหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่ที่กำลังดุเด็กดื้อ เหอะ! โทษทีนะอีหยาไม่ได้เป็นเด็กดื้อของเขาค่ะ!
“รีบกินด้วย!” เออลงก็ลง มัวแต่ลีลาก็ยิ่งได้กลับช้า ไม่รู้เป็นบ้าอะไรถึงได้พามากินไกลถึงพัทยา ว่างมากนักรึไงวะ!
“อยากกินไรเดี๋ยวพี่สั่งให้” กินหัวนายนั่นแหละ!
“เดี๋ยวสั่งเอง”
“เอาเป็นเซ็ตทะเลเผาไหม หยาแพ้อาหารอะไรรึเปล่า”
“เดี๋ยวสั่งเอง”
“เอาห่อหมกทะเลไหมครับ”
“นายอยากกินอะไรก็สั่งมาเหอะ ท่าทางจะหิว” ฉันวางเมนูอาหารที่ยกขึ้นมาปิดหน้ากั้นไม่ให้ฉันกับเขาต้องเจอหน้ากันลงแล้วก็บอกเขาที่เอาแต่ถามว่าเอาอันนั้นไหมเอาอันนี้ไหมเหมือนกำลังหิวมากแต่ที่ไหนได้ไอ้บ้านี่ไม่ได้ดูเมนูอาหารแต่นั่งเท้าคางมองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มต่างหาก
“หิวแต่พี่อยากให้หยาเลือกเมนูมากกว่า” เหอะ! จะมาแอ๊บแอ้ทำตัวสุภาพบุรุษอะไรตอนนี้ ตอนที่คนสวยแสนฉลาดอย่างปั้นหยาเห็นธาตุแท้ของนาย เห็นไส้เห็นพุงเห็นยันเซลล์ของเซลล์ของเซลล์ของเซลล์!
“พี่คะเอาทะเลเผาชุดใหญ่ ๆ เลยนะคะ แล้วที่เหลือเอาอะไรก็จัดมาเลยค่ะพี่ อะไรก็ได้พี่อยากให้หนูกับผู้ชายคนนี้กินจัดมาเลยนะคะ ราคาไม่เกี่ยงปริมาณไม่เน้น เน้นที่แพง ๆ ก็พอค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ฉันหันไปสั่งพี่พนักงานเสิร์ฟซึ่งพี่เขาก็งง ๆ กับการที่ฉันไปสั่งแบบนั้น ก็มันไม่รู้จะสั่งอะไรนี่ หนูขอโทษนะคะพี่
พอฉันสั่งก็เหมือนพี่พนักงานไม่กล้าจะไปจัดการอาหารให้หรอกหันไปมองไอ้พี่กราฟเลิกลั่กเลย
“เอาเป็นเมนูเด็ดของร้านครับ สัก 7-8 เมนู เน้นซีฟู้ดครับจัดการมาให้ได้เลย ขอบคุณมาก” อีตานี่คงเห็นสีหน้าพี่พนักงานที่แสดงออกถึงความลำบากใจก็เลยหันไปบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพเกินนิสัย
“ได้ค่ะ สักครู่นะคะ” หืม~ ยิ้มหวานเลยนะคะคุณพี่
“เกลียดอะไรพี่นักหนา พี่ขอโทษ” หลังจากที่พี่พนักงานเดินออกไปอีตานี่ก็หันกลับมาคุยกับฉัน
“เกลียดปากร้าย ๆ แล้วก็การโยนผู้หญิงที่ไม่เคยรู้จักกันลงน้ำของนายไง” ฉันตอบกลับไปเสียงนิ่ง คิดแล้วยังไม่หายโกรธ วันนั้นฉันเป็นตัวตลกของไอ้พวกมีอันจะกินพวกนั้นโดยที่ฉันไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด
“พี่เมาจริง ๆ เหมือนไม่เมาใช่ไหม แต่พี่เมามาก พี่คออ่อนกินแก้วเดียวก็เมาแล้ว”
“เมาก็ควรนอนไม่ใช่กร่าง”
“เฮ้อ! ขอโอกาสทำดีหน่อยเถอะปั้นหยาไม่ใช่ปิดกั้นทุกช่องทางแบบนี้ แล้วจะรู้ได้ไงวะว่าที่จริงพี่ก็เป็นคนดีเหมือนกัน”
“โอ้โห~ ทำไมกล้าพูดว่าตัวเองเป็นคนดี แล้วที่บอกว่าเมาเอาไปหลอกเด็กอนุบาลเถอะจ้ะพ่อหนุ่ม ตกน้ำแล้วเดินตัวตรงมาหาเรื่องฉันถึงงานวันเกิดพี่กันต์ได้มันไม่ใช่ลักษณะของพวกคออ่อน”
“ก็ทั้งเมาทั้งโมโหไงเลยทำแบบนั้นได้ ถ้าไม่เชื่อว่าคออ่อนเดี๋ยวกินให้ดูเลยก็ได้ ขับรถไปรถคว่ำตายจะได้ขึ้นสวรรค์พร้อมกัน” ไอ้พี่กราฟมันบอกฉันด้วยน้ำเสียงกวนส้นตีนและยิ้มด้วยความมั่นใจ แถมคำว่าขึ้นสวรรค์ยังทำสีหน้ากระลิ้มกระเหลี่ยส่งมาให้อีก
“...” ฉันเลือกที่จะเงียบดีกว่าค่ะ อย่าเอาตัวไปจมปลักกับการเถียงสู้ไอ้บ้าพี่กราฟนี่เลยเสียเวลา เถียงไม่ชนะหรอก
“ดื่มเบียร์สักแก้วกับอาหารทะเลไหมครับคุณหมอ เข้ากันนะ” เหอะ! ไหนว่าคออ่อนไงแล้วทำไมมาชวนดื่มเบียร์
"..." ไม่สน
"เดี๋ยวพี่สั่งให้"
“...” ไม่คุย
“ปั้นหยา”
“...” ไม่ตอบ
“หยา”
“...” ฉันไม่สนไม่คุยไม่ตอบอีตานี่เลยสักประโยค นั่งกดโทรศัพท์เล่นดีกว่ามีสาระกว่าเยอะ คนไม่ชอบขี้หน้ากันจะให้มาคุยกันทำไมวะ แค่มานั่งกินข้าวด้วยกันนี่ก็กระอักกระอ่วนมวนท้องมวนไส้จะแย่แล้ว
“ที่ไม่อยากคุยกับพี่ดี ๆ เพราะกลัวตกหลุมรักพี่เหรอ”
ขวับ!
"..."
พ่อง!!!
Related chapters
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 7 : รุก
“ที่ไม่อยากคุยกับพี่ดี ๆ เพราะกลัวตกหลุมรักพี่เหรอ”ขวับ!"..."พ่อง!!!อย่าคิดว่าพูดในใจอย่างเดียวนะคะเพราะฉันทำปากพูดคำว่า พ่อง! ออกมาด้วยแค่ไม่ออกเสียงเท่านั้น พอด่าด้วยรูปปากไอ้พี่กราฟก็แสดงอารมณ์ผ่านรูปปากเช่นกันด้วยการ...กระตุกยิ้ม!“พี่โคตรชอบเลยผู้หญิงหยาบ ๆ อย่างเราเนี่ย” ไอ้! พอเห็นฉันทำแบบนั้นเขาก็พูดแก้เกมออกมาแล้วก็อมยิ้มสะใจที่แก้เผ็ดฉันได้“เลิกเล่นได้รึยัง เพื่อนเล่นเหรอ?”“หึ ๆๆ อาการแบบนี้กลัวตกหลุมรักพี่แน่นอน” กรี๊ด! ปั้นหยาเกลียด! เกลียดไอ้พี่กราฟ! เกลียดโว้ย!“ขออนุญาตค่ะ” เจ้พนักงานคนเดิมเดินมาพอดีฉันกับเขาก็เลยต้องสงบศึกพร้อมกับมองอาหารที่กำลังทยอยมาเสิร์ฟ กลิ่นมันหอมมากและหน้าตาก็น่ากินมาก พออาหารมาครบทุกเมนูถึงจะหยิ่งแต่ปั้นหยาคนสวยไม่ยอมอดตายแน่นอนค่ะ นี่มัน 3 ทุ่มกว่า ๆ แล้ว เรียนตั้งแต่ บ่าย 3 ยันทุ่มครึ่ง จนถึงเวลานี้ข้าวปลาอาหารน้ำสักหยดยังไม่มีตกถึงท้อง ยิ่งเจออาหารทะเลยิ่ง อื้ม~ ลองกินคำแรกก็พบว่าร้านนี้อร่อยเลิศค่ะ!ตอนนี้หยาขอถือคติด้านได้อายอด ฉันกินด้วยความหิวทันทีกินข้าวกับคนที่ไม่ชอบขี้หน้าจะยัดอาหารด้วยท่าทางซกมกแค่ไหนก็ไม่น่าเกลียด“นี่ครับ”ไ
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 8 : ศัตรู
“เลือกมีดโกนหนวดให้พี่ก่อน”“ไม่เลือก!”“หรือว่าหยาชอบให้พี่มีไรหนวด ถ้าไม่รำคาญพี่ไม่โกนก็ได้ค่ะ ตกลงพี่ไม่โกนแล้วเนอะที่รักจะได้ไม่หงุดหงิด”OoO!สักวันฉันจะต่อยปากไอ้บ้านี่!หมับ!“เอาไปจ่ายเงิน!” แม่งเอ๊ย! คนหันมามองกันเต็มไปหมดกับประโยคนั้นแถมพวกผู้หญิงก็อายกันเป็นแถวทำอย่างกับว่าไอ้พี่กร๊วกพูดต่อหน้าตัวเองฉันก็เลยต้องรีบหยิบส่ง ๆ แล้วก็ยื่นให้ไม่งั้นคงไม่จบแน่“เอาอะไรไว้กินตอนดึกไหม อยู่คนเดียวพี่เป็นห่วง” ยังตอแหลไม่เลิกอีก จะให้คนคิดว่าฉันกับเขามีซัมติงกันให้ได้เลยใช่ไหม“ไม่เอา รีบไปจ่ายเงินซะที!” ฉันพูดเสียงดุเบา ๆ เพราะอายคนมากแล้วตอนนี้“เอาหน่อย นะครับ” กูจะไม่ไหวแล้วโว๊ย! ไอ้พี่กราฟมันจะแกล้งฉันไปถึงไหน มันพูดคำว่าเอาหน่อยด้วยน้ำเสียงอ้อนชวนให้คนอื่นคิดลึกมาก มากซะจนผู้หญิงในร้านหน้าแดงกันเป็นแถว“...”“โอเค ๆ เลิกแกล้งก็ได้คะแนนความพิศวาสของพี่ติดลบมาล้านกว่า ๆ แล้วเนอะ รอพี่เลือกของแป๊บเดียว” พูดว่าคะแนนตัวเองติดลบด้วยท่าทางโคตรชิลนี่นะ เหอะ! ไม่เห็นจะรู้สึกว่าเขาอยากได้คะแนนอะไรนั่นเลย เหมือนกำลังเก็บแต้มสะสมการทำให้อารมณ์เดือดของฉันพุ่งมากกว่าเขาเดินแยกออกไปเลือกข
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 9 : ท้าพนัน
“ยังไงครับกับน้องหยาของกู ได้ข่าวว่าไปบังคับขืนใจให้น้องเขากินข้าวเที่ยงข้าวเย็นด้วยทุกวัน”“เสือก” ผมเงยหน้าจากหนังสือเพื่อตอบไอ้ฟรังซ์เพื่อนรักด้วยคำตอบเดิม ๆ เวลาที่มันถามเรื่องปั้นหยาหมากระเป๋า“ตอบคำอื่นบ้างก็ได้ กูก็อยากรู้เรื่องความรักของเพื่อน เห็นตามเกินปกติ ไม่เหมือนทุกคน”“ก็ปกติ แต่ยัยเด็กนี่กวนตีนเข้าถึงยากเลยไม่ปกติ” ผมตอบมันโดยที่ไม่ได้เงยหน้าไปตอบ คิดถึงปั้นหยาแล้วอดอมยิ้มไม่ได้กับความดื้อแล้วก็ความเกรี้ยวกราด แม่งเกรี้ยวกราดไปหมด หลายครั้งผมก็นึกสงสัยว่าต่อปากต่อคำกับผมขนาดนี้แล้วในใจของเธอจะด่าไปถึงไหนแล้ววะ ไม่รู้ถึงโคตรเง่าตั้งแต่สมัยบรรพกาลของผมรึยัง“ระวังตกหลุมรักแล้วจะขึ้นไม่ไหวนะมึง ทำอะไรคิดบ้างอย่าเลวเยอะ” ไอ้ฟรังซ์พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังทำเอาผมกระตุกยิ้มขำแทบไม่ทัน“มึงเตือนกูแบบนี้กับทุกคนแล้วกูเคยรักใครบ้างรึยัง?”“เออ ๆ เรื่องของมึงเถอะไอ้ห่า” ไอ้ฟรังซ์ตอบกลับมาเหมือนเบื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับผม ซึ่งผมก็เบื่อที่จะคุยเรื่องนี้กับมันเหมือนกัน“มันเป็นไงบ้างล่ะ”“มันก็ปกติดี เห็นไปหาน้องหยาบ้างแต่ไปไม่เคยทันเพราะหมาคาบไปแดกก่อน”“ไอ้สัส!” แม่งด่าว่ากูเ
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 10 : ความอ่อนแอ
ติ๊ง!: เดี๋ยวพี่ไปรับรอก่อนนะPanhya : สัพเพสัพตา จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด~: กวนตีนPanhya : ...: จะกินไรPanhya : ไม่รู้: โอเคค่ะ เดี๋ยวค่อยเลือกก็แล้วกันPanhya : ไม่ต้องไปกินข้าวด้วยกันสักวันได้ไหมเนี่ย: เด็กมันกลัวตกหลุมรักสินะPanhya : รีบมาเถอะสุดหล่อ ยืนรอกลางถนนแล้วหึ ๆๆ ความกวนส้นตีนไม่สิ้นสุด ผมนึกสภาพเรียนจบไปเป็นหมอตรวจคนไข้ไม่ได้เลย ต้องกวนตีนคนไข้จนคนไข้รักษากับหมอหยาเสร็จต้องไปตรวจสุขภาพจิตต่อแน่นอนปัง!“ปิดแรงขนาดนี้คงมั่นใจว่าจะไม่ได้มันเป็นเจ้าของสินะถึงไม่คิดจะทนะถนอม” ผมทักทายยัยเด็กนี่ที่ปิดประตู Ferrari เหมือนมันเป็นรถกระป๋องที่ปิดเบา ๆ ประตูจะไม่สนิท กระแทกซะรถสะเทือน สะเทือนมายันไข่กูเลยครับ“เหอะ!”“อยากไปไหนเป็นพิเศษไหมคะ”“ไปส่งที่หอก็พอได้ไหม” ปั้นหยาหันมาบอกผมด้วยเสียงเหนื่อย ๆ หน้าตาก็ดูล้าสงสัยช่วงนี้คงเรียนหนัก ช่วงใกล้สอบแล้วด้วย“ไม่ได้ หยายังไม่ได้กินข้าว พี่พาไปกินข้าวก่อนแล้วเดี๋ยวไปส่ง” เห็นสภาพแล้วก็อดสงสารไม่ได้หน้ามันแผล็บหัวก็โคตรฟู ก่อนขึ้นรถไม่คิดจะเช็คสภาพความสวยของตัวเองเลยรึไงวะ โคตรไม่ให้เกียรติความหล่อของผมเลย“นี่ ถามจริง” หลังจากขั
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 11 : ห่วง
“...ปล่อยพี่ ลงไปได้แล้วหยา ไปพักผ่อนซะ” เขาขยับมือให้ออกห่างจากฉันแถมยังหันหน้าไปอีกด้านแบบนี้แล้วฉันจะปล่อยไปได้ยังไงเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ปกตินะคะ ถ้าเขาเกรี้ยวกราดเหมือนไปกัดกับศัตรูต่างฝูงฉันจะไม่สนใจเลยแต่นี่เขากำลังเสียใจ ฉันสัมผัสมันได้“ไม่ ตอบมาก่อนว่าเป็นอะไร”“ลงไปหยา”“...พี่กราฟ พี่เป็นอะไร”ไม่ว่าจะด้วยสัญชาตญาณความเป็นหมอหรือว่าอะไรก็แล้วแต่ในตอนนี้มันทำให้ฉันปล่อยเขาไปไม่ได้จริง ๆ“หืม? ยอมเรียกพี่แล้วเหรอ” เขาหันมายิ้มให้ ไม่สิฝืนยิ้มแล้วก็แกล้งแซวฉันมากกว่า แต่ฉันไม่มีอารมณ์ขำด้วยหรอกนะ“พี่เป็นอะไร?” ฉันถามคำเดิม สายตาจ้องเขาไม่วางตา“พี่ไม่ได้เป็นอะไร ลงไปได้แล้ว อ่ะนี่หนังสือ” เขาไล่ฉันรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่ไม่ค่ะ ปั้นหยาอยากรู้ก็ต้องได้รู้ว่าอะไรที่ทำให้สุดถ่อยเสียใจได้ขนาดนี้“ตอบ...” ถ้าคิดว่านายอึนและมึนมากกว่าฉันวันนี้มาแข่งกันอึนได้เลย ยิ่งเห็นคนถ่อยทำหน้าหงอยเป็นน้องหมาตัวน้อยโดยเอาไปปล่อยวัดฉันยิ่งไม่มีทางปล่อยให้กลับไปเฉย ๆ แน่“...เฮ้อ! ไม่รีบไปทำงานต่อรึไง”“ที่จริงก็ไม่รีบหรอกแค่ว่างเลยอยากเคลียร์งานให้เสร็จแค่นั้น” ฉันไม่ได้รีบไปทำงานต่อจริง ๆ แค่ว
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 12 : ครั้งสุดท้าย
“อืม~”ไอ้พี่กราฟเขา เขา...จูบฉัน จูบเบา ๆ แค่แตะปากลงมาแล้วก็เม้มริมฝีปากฉันเอาไว้ แต่มันทำให้ฉันสติหลุดลอย เขาแตะอยู่แบบนี้นานเท่าไหร่ฉันก็ไม่รู้ก่อนที่เขาจะเอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากฉัน“เดี๋ยวพี่จะพุ่งชนอย่างที่หยาแนะนำ”“...”-///-“ลงไปได้แล้วคุณหมอพี่จะได้กลับ” เขาผละตัวออกมาแล้วก็พูดด้วยเสียงอารมณ์ดี แต่อีหยานี่สิคะ ค้างเป็นหิน จูบแรกของฉัน T_T“หยา...ปั้นหยา”“ฮะ? อือ” ฉันรับคำแบบงง ๆ แล้วก็เอื้อมมือไปจับประตูรถ พอก้าวขาลงจากรถสติมันถึงได้กลับมา“ไหวไหมเนี่ยเรา” ไอ้พี่กราฟลดกระจกฝั่งฉันลงแล้วก็ชะโงกหน้ามาถามแถมยังมายิ้มล้อเลียนใส่ฉันอีก แล้วคนแกร่งอย่างปั้นหยาควรหันไปตอบว่ายังไง ไม่ตอบมันดีกว่าแค่นี้ก็ทำหน้าไม่ถูก ฮือ~ ไอ้โจร! ไอ้พี่กราฟมันเป็นโจรมาปล้นจูบฉันฉันหันไปมองเขาแค่แป๊บเดียวแล้วก็เผ่นแน่บเลยค่ะ เผ่นขึ้นห้องให้มันเร็วกว่าความไวแสงทำให้ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ ไล่หลังมากรี๊ด!!!>///หยา! ปั้นหยาทำไมแกยอมให้เขามาจูบแบบนั้น ไอ้พี่นั่นมันเจ้ากรรมนายเวรนัมเบอร์วันของแกเลยนะ แกไปนั่งเป็นอนุสาวรีย์หุ่นอีงั่งแบบนั้นได้ยังไง แกเป็นหุ่นขี้ผึ้งมาดามทุสโซเหรอที่ได้นิ่งแข็งเป็นห
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 13 : หวง
“โอ้โหน้องครับ น้องมาเลทไปหลายนาทียังกล้าขึ้นมานั่งบนรถหน้าชื่นตาบานอีกเหรอครับ”“ชิส์~ พูดมาก” ฉันกลอกตามองบนแล้วก็บ่นขึ้นมา ได้ทีขี่แพะไล่เชียวนะไอ้พี่กร๊วก“ยัง ยังไม่สำนึกอีกว่าตัวเองเลท นัดเองเลทเอง”“แค่ 5 นาทีเอง” ฉันหันไปบอก เออรู้ตัวว่าสายแล้วที่สำคัญก็เป็นคนบอกเองว่า 7 โมงตรง“ขอโทษพี่ก่อน” ไอ้พี่กราฟหันหน้าหล่อ ๆ มามองฉันเชิงบังคับ เหอะ! อย่าคิดว่าจะชนะคนอย่างปั้นหยาได้“ฉันบอกว่าถ้านายมาสาย ไม่ได้บอกว่าถ้าฉันมาสาย และไม่มีคำไหนที่เอ่ยว่าถ้ามีคนใดคนหนึ่งมาสาย ฉันหมายความว่าแค่นายมาสายคนเดียว ยูโนว~”“กวนตีน” ไอ้พี่กราฟมองฉันที่ร่ายยาวอธิบายอะไรบ้าบอก็ไม่รู้ด้วยความงงในประโยคของฉันแล้วก็หน้ามุ่ยหันกลับไปจับพวงมาลัยรถพร้อมกับเหยียบคันเร่งรถออกไปที่ท้องถนน“หิว” ฉันพูดขึ้นหลังจากที่เรานั่งรถออกมาพักหนึ่ง“อืม”“ยังไม่ได้กินข้าวเช้า” ฉันย้ำอีกรอบเผื่อว่าเมื่อกี้เขาอาจจะได้ยินไม่ค่อยชัดเพราะปกติถ้าบอกว่าหิวไอ้พี่กราฟจะถามว่าแวะร้านสะดวกซื้อไหม จะกินอะไร“อือ ยังไม่ได้กินเหมือนกัน เจ๊ากัน” พอได้ยินประโยคคำตอบที่ตอบเนือย ๆ ของเขามันเลยทำให้ฉันหันขวับไปมองเสี้ยวหน้าของไอ้คนหล่อระย
Last Updated : 2025-05-05So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 14 : ขี้หึง
“คบกับพี่นะหยา~ ตอนนี้ยังไม่รักไม่คิดอะไรกับพี่ก็ไม่เป็นไรแค่ให้โอกาสพี่อีกสักนิดก็พอ...แค่นิดเดียว~”“เอ่อ...” ช็อคค่ะคนหล่อมาขอคบ เพิ่งโดนจูบจนปากช้ำปากชามาหยก ๆ ก็โดนขอคบต่อเลยทันที หัวใจไม่ได้หยุดพักเลย เกิดเป็นหยานี่ทั้งน่าอิจฉาและน่าสงสารซะจริง -///-“ไม่ต้องปฏิเสธ หยาไม่มีสิทธิปฏิเสธเพราะพี่ไม่ยอมรับ” ฮะ? เอาแบบนี้เลยเหรอ?“...”“กลับเลยเนอะดึกแล้ว” เขาถามฉันที่นั่งเงียบ พอสบตากันตอนนี้ฉันก็รีบก้มหน้าลงต่ำมองหาเศษเหรียญไปเลยค่ะก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี๊ดี แล้วก็ขับรถออกไปเลย“หิวอะไรไหม แวะกินก่อนก็ได้นะ” ประโยคสุดฮิตประโยคติดปากที่เขาชอบถามเวลาลากฉันไปตะลอนแล้วก็พามาส่งช่วงดึก ๆ ถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้ง“...”“ที่ไม่ตอบนี่เพราะไม่หิวหรือเพราะโดนจูบจนปากชาเลยตอบไม่ได้”เพี๊ยะ!“พี่กราฟ!” อุตส่าห์นั่งอายดี ๆ อยู่แล้วเชียว ขนาดเพิ่งขอคบยังปากร้ายไม่เลิก!“ฮ่า ๆๆ จ๋า~ เรียกแฟนทำไมคะน้องหยาคนสวย”“ใครเป็นแฟนพี่!” ฉันรีบพูดไปด้วยความเขิน แฟนบ้าอะไรล่ะฉันยังไม่ได้ตกลงเลย“หยาไง อย่าเล่นตัวน่าคนหล่อขนาดนี้มาขอคบเลยนะ”“ชิส์~ ระดับปั้นหยามีคนหล่อ ๆ มาจีบเยอะจะตายอย่าหลงต
Last Updated : 2025-05-05
Latest chapter
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 44 : กันและกันตลอดไป...THE END
“อุตส่าห์ไม่บอก ทำไมพี่กราฟถึงรู้”“คนสวยมาไลค์แทบทุกรูปใครจะไม่อยากรู้จักล่ะที่รัก พี่เคยเข้าไปส่องไอจีหยาบ่อย ๆ”“อ่อ ลืมไปว่าไอ้พี่กร๊วกมันร่านนี่เนอะ”“แต่ตอนนี้ร่านแค่กับเมียคนเดียวนะคะ”“อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานนะพี่กราฟ ปล่อยได้แล้วหยาจะไปอาบน้ำ”“ไม่ปล่อย พี่กราฟอยากกอดเมีย”“อื้อ~ แต่หยาเหนื่อยจนแทบสลบอยู่แล้วนะ”“ก็สลบได้เลยที่รัก สลบคาอกพี่ได้ตามสบาย~”“อื้อ~” ผมพูดจบก็ปิดปากปั้นหยาด้วยจูบเร่าร้อน จูบแล้วก็บดจูบลงไปหนัก ๆ เอาให้เมียเครื่องติดเร็ว ๆ เพราะผมอยากเต็มที่แล้ว ปั้นหยาอยู่ในชุดเจ้าสาวที่ผมรอมานาน พอเห็นเธอในชุดนี้ก็ห้ามใจแทบไม่ไหว“อื้อ~ พี่กราฟ~” ผมดูดตามซอกคอของเธอแล้วจับปั้นหยานอนลงที่เตียงจากนั้นก็จัดการลอกคราบชุดเจ้าสาวออกไป ชุดมันไม่ได้รุ่มร่ามก็เลยจัดการได้ง่ายด้วยการรูดซิปข้างตัวแล้วก็ดึงออกเลย เป็นชุดเจ้าสาวที่ออกแบบมาเพื่อเจ้าบ่าวรึเปล่าวะ เพราะนอกจากใส่แล้วจะสวยจนอยากลากขึ้นเตียงมันยังถอดโคตรง่ายอีกด้วยจ๊วบ~“อื้อ~”จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~ผมดูหน้าอกเธอพร้อมกับสะกิดติ่งสวาทของเธอแรงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนปั้นหยาก็ครางด้วยเสียงหวาน ๆ ของเธอ“อื้อ~ พอแล้วพี่กราฟ ซี๊
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 43 : แต่งงาน
"ใครเชิญมึงมา!” ไอ้เหี้ยคริชไอ้ส้นตีนหมาอดีตเพื่อนรักเพื่อนตายของผมเอง ย้ำว่าแค่อดีตเท่านั้นเพราะตั้งแต่มันกระทืบไข่ผมจนใช้งานไม่ได้เป็นเดือนผมก็ดีดมันออกไปจากชีวิต ไม่ใช่สิผมนี่แหละดีดตัวเองออกมาเพราะมันทำไข่ผมบอบช้ำแล้วยังกล้าพูดง่าย ๆ แค่ว่า ไข่ระบมของผมแลกกับใจช้ำ ๆ ของไอ้เควินน้องชายมันไอ้เหี้ย! มันเทียบกันได้ที่ไหน น้องชายมึงมันก็หวังฟันหญิงเล่นเหมือนกูนั่นแหละ มันจะเอาเศษใจส้นตีนที่ไหนมาช้ำวะ“แฟนเก่ากูเชิญกูมา” แม่งพอถามก็ยิ้มหน้าระรื่นตอบ แต่เมื่อกี้มันพูดว่ายังไงนะแฟนเก่ากูงั้นเหรอ?“พี่คริช!” ผมหันไปมองหน้าปั้นหยาที่ทำหน้าตื่นแล้วก็รีบหันไปดุไอ้เหี้ยคริช“ไหนบอกพี่ว่าแค่รุ่นพี่รุ่นน้อง” ตอนนี้นอกจากจะอยากถีบปากลามไปถีบไข่ไอ้เหี้ยคริชผมยังอยากกินหัวเมียตัวเองด้วย“รุ่นพี่รุ่นน้องจริง ๆ ค่ะ” ปั้นหยารีบหันมาบอกผมเสียงตื่นแต่ความโมโหที่ไอ้คริชมันพูดว่าเป็นแฟนเก่ากำลังจะทำให้ผมอยากอาละวาดหนัก ๆ เอาให้งานแต่งของตัวเองพังไปเลย“แล้วที่ไอ้เหี้ยนี่มันพูดหมายความว่ายังไง” กูจะพังงานเลี้ยงถ้าปั้นหยาโกหกแล้วจะจับไปลงโทษที่เตียงตอนนี้เลยคอยดู“ก็พี่คริชตอแหล เอ๊ย! ไม่ใช่ ๆ โกหกค่ะ พี่ค
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 42 : สู่ขอ
ฉันยืนอ้าปากค้างกับคำพูดของพ่อ ตอนแรกเห็นสองพ่อรู้จักกันท่าทางจะเป็นเพื่อนซี้กันเลยน้องก็โคตรรู้สึกโอเคแต่พอพ่อกำนันของลูกแซวประโยคเมื่อกี้ไปฉันกับพี่กราฟก็ยืนเกร็ง นี่พ่อ ๆ เป็นเพื่อนหรือเป็นศัตรูกันมาก่อนวะ“อ่อ...ฮ่า ๆๆๆ เออ ๆ เหมือน ๆ นอกจากสันดานเหี้ยเหมือนพ่อก็ปากส้นตีนเหมือนพ่อตามันด้วย” พ่อพี่กราฟดูอึ้งแล้วก็ยิ้มเก้อในตอนแรกก่อนที่จะแก้เกมด้วยการซัดกลับพ่อกำนัน อืม~ดูเหมือนจะขำแต่ทำไมสงสารกราฟของน้อง กราฟของน้องยืนอยู่ห่าง ๆ แต่โดนหางเลขไปด้วยทุกดอกเลย“ฮ่า ๆๆ ปากเอ็งนี่ไม่น่าเกี่ยวดองด้วยเลยนะไอ้ชาญชัย” เสียงพ่อกำนันเริ่มหัวเราะเย็น ๆ มาแล้วค่ะฉันกับพี่กราฟก็เลยรีบจับมือกันโดยอัตโนมัติ เห็นสองพ่อคุยกันแล้วรู้สึกแปลก ๆ เหมือนจะไม่ได้คบกันต่อยังไงก็ไม่รู้“ฮ่า ๆๆ ถ้าข้าเลือกได้ก็อยากให้หนูปั้นหยาเป็นลูกคนอื่นเหมือนกันไอ้กำปั้นเพื่อนรัก ฮ่า ๆๆ” โอ๊ย~ คุยอะไรกันไม่เห็นใจลูกสาวลูกชายที่ยืนฉี่จะราดเลย ยิ่งคุยกันมากเท่าไหร่ฉันกับพี่กราฟก็ยิ่งบีบมือกันแรงมากขึ้นเพราะกลัวว่าจะต้องแยกจากกัน “พ่อ” พี่กราฟเหมือนจะทนไม่ไหวก็เลยเรียกพ่อพี่เขาเบา ๆ ทำดีมาค่ะที่รักของหยา“ว่าไงไอ้เสือ เรีย
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 41 : เหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูก
“ถ้าพ่อให้โอกาสอีกสักครั้ง ผมขอสัญญาด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายว่าผมจะรักและดูแลปั้นหยาให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลผู้หญิงที่รักสุดหัวใจได้” อ่าส์~ โคตรเท่ ประโยคนี้ของผมต้องทำให้ทุกคนบนโต๊ะซึ้ง “ถุย! มึงอ่านนิยายดูละครน้ำเน่ามาเยอะเหรอ? คำพูดมึงแม่งก๊อปละครมาเลยไอ้ลูกหมา!” หมดกันประโยคที่คิดว่าโคตรเท่ มีใครชีวิตน่าสงสารเท่าไอ้กราฟคนนี้อีกอีกไหมวะ? ความโคตรหล่อโคตรรวยไม่ได้ช่วยให้ชีวิตที่แสนห่วยตอนเจอหน้าพ่อตาดีขึ้นเลยสักนิด“เอ่อ...” พูดไม่ออกครับน้ำตาจะไหล“มึงพูดมาตรง ๆ อย่าแสดง มึงคิดยังไงกันแน่เอาที่มันเป็นตัวมึง!” พ่อกำนันชี้หน้าแล้วก็พูดออกมาเสียงเข้มผมก็เลยสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด เอาที่เป็นตัวผมงั้นเหรอ?“...พูดได้ใช่ไหมครับ”“เออ!” อ่าส์~ เอาวะ สูกลมหายใจเข้าลึก ๆ ไอ้กราฟ“ผมรักลูกสาวพ่อครับ รักมากโคตรรักเลยครับ ตอนนี้ปั้นหยาก็เป็น...เป็นเมียผมแล้วพ่อกำนันคงไม่อยากให้ลูกสาวมีสามีหลายคนใช่ไหมครับ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมแน่ถ้าเมียผมจะไปมีผัวใหม่ ถ้าพ่อกำนันไม่ฆ่าผมให้ตายก่อนในวันนี้ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้พ่อกับแม่ผมจะมาพร้อมกับสินสอดแน่นอนครับ” พูดแล้วโว้ย! กูกล้าพูดแล้ว ไ
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 40 : ไอ้ลูกหมา
“กูจะเล่นให้ใช้งานไม่ได้เลยไอ้หมา!”ปั๊ก!ปั๊ก ๆๆ“พ่อ!” ฉันขึ้นมาดูลาดเลาว่าตอนนี้พี่กราฟเป็นยังไงบ้างแต่ภาพตรงหน้าคือพ่อกำลังเอาหัวไม้ตะพดกระทุ้งใส่เป้าพี่กราฟโดยมีพี่เข้มมือขวาของพ่อเป็นคนคอยอำนวยความสะดวกให้ส่วนพี่กราฟก็หน้าเขียวขาอ่อนจนแทบทรุดอยู่แล้วแต่ก็คงทรุดลงพื้นไม่ได้เพราะพี่เข้มนั่นแหละที่ล็อกตัวเอาไว้ปั๊ก!“พ่อ! หยุดได้แล้ว!” ฉันวิ่งไปจับไม้ตะพดของพ่อที่กำลังจะซัดเข้าเป้าอีกครั้งด้วยความรู้สึกสงสารพี่กราฟ ตายแน่กราฟน้อยสูญพันธุ์แน่ ๆ หมดกันไม่ได้สืบพันธุ์แน่เฮียเอ๊ย!“ปล่อยพ่อเลยนังหนู พ่อจะเอามันให้ตาย!”“ซี๊ด~ อูย~” เสียงพี่กราฟก็ดังขึ้นมาด้วยความทรมาน ท่าทางจะอยากมามือกุมเป้าเต็มทีแต่พี่เข้มก็ไม่ปล่อยให้พี่กราฟได้ใช้สิทธิ์นั้นเพราะพี่เข้มเอาแต่จับแขนไว้ไม่ยอมปล่อย“พ่อจ๋าอย่าทำพี่กราฟเลยนะคุยกันดี ๆ นะคะ” ฉันจับไม้ตะพดยื้อแย่งกับพ่อไปมา พ่อก็ไม่ฟังหรอกค่ะ พ่อกำนันคนจริงจะตายถ้าลองได้ลงมือพ่อจะทำจนกว่าจะพอใจเอาช้างมาฉุดก็หยุดไม่อยู่“ไม่! มันหยามศักดิ์ศรีพ่อ ปล่อยเลยนังหนู!”“ไม่พ่อ พ่อหยุดเลย”“ไม่! ปล่อยพ่อนังหนู! / ไม่ปล่อย!” / ปั๊ก!“อ๊าส์! เจ็บโว้ย!” มัน...ไปโดนเ
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 39 : พ่อกำนัน
ปัง!!อ๊าส์!“ไอ้เหี้ย!!!” คราวนี้ปืนครับ ปืนของจริงแถมลูกปืนยังเพิ่งวิ่งผ่านส้นตีนกูไปด้วย!“เหี้ยพ่อมึงสิ!” ผมสบถคำว่าไอ้เหี้ยออกมาพร้อมกับกระโดดหลบลูกปืนที่มันเฉียดฝ่าเท้าไปแค่นิดเดียวก่อนที่จะตั้งสติแล้วก็เงยหน้ามองขึ้นไปบนตัวบ้านเพื่อมองหาที่มาของลูกปืนโคตรระห่ำนัดเมื่อกี้พ่อกำนันของปั้นหยาแน่นอนเลยครับ ผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาโคตรแตกต่างจากที่ผมมโนภาพไว้ นึกว่าจะหัวล้านลงพุงไว้หนวดมีผ้าขาวม้ามัดเอวเอาไว้แล้วก็ลากปืนไทยประดิษฐ์ยาว ๆ มาจ่อยิงไข่ผมเหมือนกำนันบ้านทุ่งในละครไทย แต่ที่ไหนได้พ่อตากูโคตรหล่อและโคตรสมาร์ท หน้าตาหล่อกิ๊กไม่แพ้พ่อผมเลยสักนิดกำลังมองมาที่ผมแล้วก็ใช้มือขวามือเดียวเล็งปืนสั้น Nighthawk GRP มาที่ผม โคตรฉีกทุกกฎของการเป็นกำนันบ้านทุ่งเลยว่ะ ยิ่งตอนนี้ที่ปืนกำลังเล็งมาที่ผมและนิ้วชี้ของพ่อกำนันกำลังขยับไปหาไกปืนช้า ๆ ก็ยิ่งโคตร...เท่“เฮ้ย! / พ่ออย่ายิง!” เสียงของผมกับปั้นหยาร้องขึ้นพร้อมกันจากนั้นก็ปัง!“กรี๊ด! พ่อ!” ปั้นหยารีบวิ่งมาหาผมแล้วก็กรี๊ดเสียงดังลั่นแต่ผมกลัวปั้นหยาโดนลูกหลงเลยรีบกอดเธอเอาไว้จนแน่นแล้วก็เบี่ยงตัวหันหลังบังเธอเอาไว้ ลูกปืนมันไว้ใจไม
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 38 : เตรียมตัวตาย
(ฮ่า ๆๆ แต่วันนี้พ่ออยู่นะนังหนู กลับมาหาพ่อเลยวันนี้)“วันนี้เลยเหรอคะพ่อ” ปั้นหยาถามแล้วก็บิดขี้เกียจก่อนที่จะพาดขาเรียวมาบนตัวผม ความเป็นกุลสตรีมีโคตรเยอะเลยว่ะเมียกู(เออวันนี้แหละ กลับมาวันนี้ตอนนี้พร้อมกับไอ้หมาที่มันเอาตัวลูกสาวข้าไปกกจนไม่ยอมกลับหอ!)“เชี่ย!” เสียงผมเองครับ ร้องเชี่ยหนักมากเพราะความตกใจที่อยู่ ๆ ว่าที่คุณพ่อตาดันรู้ว่าผมเอาตัวลูกสาวคนสวยหมากระเป๋าตัวน้อยแห่งเมืองสุพรรณมากกไว้ที่คอนโด(เชี่ยพ่อมึงสิไอ้ลูกหมา! มันฟังอยู่ใช่ไหมนังหนู หนอย~ กล้าเอาลูกสาวกำนันกำปั้นไปกกแล้วยังเสนอหน้าเสนอหูมาฟังพ่อลูกเขาคุยกันอีก มึงได้ตายคาตีนกูแน่!)“พ่อจ๋า พ่อใจเย็น ๆ ก่อนนะจ้ะ” ตอนนี้ปั้นหยาน้ำตาคลอแล้วครับ ผมโคตรสงสารแล้วก็โคตรรู้สึกผิดเลยที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้(กลับบ้านเดี๋ยวนี้นังหนู ลากคอไอ้ลูกหมาหางจุกตูดนั่นมาด้วย! ไม่มากูจะตามไปล่ามึงถึงกรุงเทพฯ!) พ่อปั้นหยาตะโกนสั่งแล้วก็ตัดสายทิ้งทันที เอาแล้วกูความซวยมาเยือนฝีปากว่าที่คุณพ่อตาอย่างโหด กูจะโดนยิงไข่ทิ้งไหมวะยิ่งใหญ่ ๆ เล็งเป้าง่ายอยู่ด้วย“พี่กราฟ ตายแน่เลย~” ปั้นหยาหันมาหาผมแล้วก็ทำเสียงเหมือนจะร้อง แต่ฟ
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 37 : กลืนกินกันและกัน
“อื้ม~” ปั้นหยากำลังทำผมคลั่งเพราะผมเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่านอกจากปากจะร้ายแล้วลิ้นปั้นหยาก็ยังร้ายไม่แพ้กันจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~ตอนนี้เราสองคนกำลังกลืนกินกันและกัน คงไม่ต้องบรรยายนะครับว่าทำยังไงและทำท่าไหน เดี๋ยวจะหาว่าผมใบ้หวย หึ ๆๆ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังชิมน้ำหวานจากคนสวยของผมส่วนคนสวยที่ทำให้ผมหลงเช้าหลงเย็นก็กำลังกินไส้กรอกยักษ์ที่ใกล้จะกลายเป็นไส้กรอกชีสเยิ้ม ๆ ในเวลาอีกไม่นานถ้าหากผมไม่บังคับให้เธอหยุดกินซะตอนนี้จากตอนแรกเธอไม่กล้าทำเท่าไหร่แต่พอเห็นผมสูดปากด้วยความเสียว ความกล้าของปั้นหยาก็มาเต็มเล่นเอาสติผมกระเจิง แล้วตอนนี้ผมก็ทนที่จะกินน้ำหวานเมียต่อไปไม่ไหวแล้ว“ซี๊ด~ ที่รัก อ่าส์~ อย่าดูดแรง อ่าส์~ หยาจ๋า~” ผมแทบจะแตกอยู่แล้วเพราะลิ้นนุ่มของปั้นหยากำลังปั่นป่วนไปทั่วทั้งลำของผม“อื้อ~ พี่กราฟ~” ผมกลัวว่าจะเสร็จก่อนได้เข้าไปในตัวของเธอก็เลยผละออกแล้วพลิกให้ปั้นหยานอนลงจากนั้นก็ก้มลงไปดูดหน้าอกหวานเต็มแรง“พี่กราฟ~” ปั้นหยากดหัวผมให้ซุกลงไปที่เต้านมใหญ่ของเธอแถมยังแยกขาออกจนกว้างเพื่อให้ผมซุกตัวลงกลางหว่างขาได้ถนัด“หืม~ ทนไม่ไหวแล้วเหรอครับ” ผมขยับขึ้นไปจูบขมับเปียกชื้นของปั
So Good เปลี่ยนรักร้ายให้กลายเป็นกู๊ด EP 36 : กินได้ไหม
“หึ! ทำไมหมอแม่งไม่ยกกูออกมาก่อนวะ” พี่กันต์บ่นด้วยความหงุดหงิด“หึ ๆๆ เพราะมึงหน้าตาส้นตีนตั้งแต่เด็กไงน้องชาย มึงไม่น่ารักและไข่ใหญ่เหมือนกู ถ้ามึงเป็นเหมือนกูสักนิดก็อาจจะมีสิทธิ์ลุ้นให้หมอยกมึงออกจากท้องแม่ก่อนกูอยู่บ้างเหมือนกัน~”“อืม~ แม่กับพ่อก็ยุติธรรมดีนะมึงว่าไหม” พี่กันต์พยักหน้ารับแล้วก็รำพึงรำพันออกมา“ยุติธรรมอะไร?”“ให้มึงใหญ่ที่ไข่ ส่วนกูใหญ่ที่...” พี่กันต์ลากเสียงช้า ๆ แล้วก็หลุบตามองลงไปที่เป้าตัวเองจากนั้นก็ช้อนตามองพี่กราฟด้วยสายตามีเลศนัย“โถไอ้ห่า กูก็ใหญ่โคตรใหญ่ด้วย” พี่กราฟนางดูโมโหนะคะที่ข่มพี่กันต์ไม่ได้ แต่ปั้นหยาคนนี้นี่สิ หยาคะมึงมานั่งฟังคนบ้าอวดไข่อะไรตรงนี้! “ควักมาวัดไซต์เลยไหมล่ะ?” พี่กันต์พูดท้าทายแล้วท้าใครไม่ท้านี่กราฟนะคะ พ่อคุณสุดถ่อยมีเหรอเขาจะไม่กล้า“หึ ๆๆ มึงท้าผิดคนแล้วไอ้กันต์”“นี่! พวกพี่เป็นบ้าอะไรกัน หยานั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้นะ!” ฉันไม่ไหวแล้วจริง ๆ ฉันเป็นบ้าอะไรต้องมานั่งฟังผู้ชายตัวเท่าควายสองคนทะเลาะกันเรื่องไข่เรื่องไอ้จ้อนเหมือนเด็กอนุบาล นี่พี่เขาไม่เห็นใจฉันบ้างเหรอ?“หยาก็ดูแค่ของพี่สิวะ” พี่กราฟหันมาบอกฉันหน้าตาซีเรียสขึงขั
