“ถ้าพ่อให้โอกาสอีกสักครั้ง ผมขอสัญญาด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายว่าผมจะรักและดูแลปั้นหยาให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลผู้หญิงที่รักสุดหัวใจได้” อ่าส์~ โคตรเท่ ประโยคนี้ของผมต้องทำให้ทุกคนบนโต๊ะซึ้ง “ถุย! มึงอ่านนิยายดูละครน้ำเน่ามาเยอะเหรอ? คำพูดมึงแม่งก๊อปละครมาเลยไอ้ลูกหมา!” หมดกันประโยคที่คิดว่าโคตรเท่ มีใครชีวิตน่าสงสารเท่าไอ้กราฟคนนี้อีกอีกไหมวะ? ความโคตรหล่อโคตรรวยไม่ได้ช่วยให้ชีวิตที่แสนห่วยตอนเจอหน้าพ่อตาดีขึ้นเลยสักนิด“เอ่อ...” พูดไม่ออกครับน้ำตาจะไหล“มึงพูดมาตรง ๆ อย่าแสดง มึงคิดยังไงกันแน่เอาที่มันเป็นตัวมึง!” พ่อกำนันชี้หน้าแล้วก็พูดออกมาเสียงเข้มผมก็เลยสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด เอาที่เป็นตัวผมงั้นเหรอ?“...พูดได้ใช่ไหมครับ”“เออ!” อ่าส์~ เอาวะ สูกลมหายใจเข้าลึก ๆ ไอ้กราฟ“ผมรักลูกสาวพ่อครับ รักมากโคตรรักเลยครับ ตอนนี้ปั้นหยาก็เป็น...เป็นเมียผมแล้วพ่อกำนันคงไม่อยากให้ลูกสาวมีสามีหลายคนใช่ไหมครับ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมแน่ถ้าเมียผมจะไปมีผัวใหม่ ถ้าพ่อกำนันไม่ฆ่าผมให้ตายก่อนในวันนี้ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้พ่อกับแม่ผมจะมาพร้อมกับสินสอดแน่นอนครับ” พูดแล้วโว้ย! กูกล้าพูดแล้ว ไ
ฉันยืนอ้าปากค้างกับคำพูดของพ่อ ตอนแรกเห็นสองพ่อรู้จักกันท่าทางจะเป็นเพื่อนซี้กันเลยน้องก็โคตรรู้สึกโอเคแต่พอพ่อกำนันของลูกแซวประโยคเมื่อกี้ไปฉันกับพี่กราฟก็ยืนเกร็ง นี่พ่อ ๆ เป็นเพื่อนหรือเป็นศัตรูกันมาก่อนวะ“อ่อ...ฮ่า ๆๆๆ เออ ๆ เหมือน ๆ นอกจากสันดานเหี้ยเหมือนพ่อก็ปากส้นตีนเหมือนพ่อตามันด้วย” พ่อพี่กราฟดูอึ้งแล้วก็ยิ้มเก้อในตอนแรกก่อนที่จะแก้เกมด้วยการซัดกลับพ่อกำนัน อืม~ดูเหมือนจะขำแต่ทำไมสงสารกราฟของน้อง กราฟของน้องยืนอยู่ห่าง ๆ แต่โดนหางเลขไปด้วยทุกดอกเลย“ฮ่า ๆๆ ปากเอ็งนี่ไม่น่าเกี่ยวดองด้วยเลยนะไอ้ชาญชัย” เสียงพ่อกำนันเริ่มหัวเราะเย็น ๆ มาแล้วค่ะฉันกับพี่กราฟก็เลยรีบจับมือกันโดยอัตโนมัติ เห็นสองพ่อคุยกันแล้วรู้สึกแปลก ๆ เหมือนจะไม่ได้คบกันต่อยังไงก็ไม่รู้“ฮ่า ๆๆ ถ้าข้าเลือกได้ก็อยากให้หนูปั้นหยาเป็นลูกคนอื่นเหมือนกันไอ้กำปั้นเพื่อนรัก ฮ่า ๆๆ” โอ๊ย~ คุยอะไรกันไม่เห็นใจลูกสาวลูกชายที่ยืนฉี่จะราดเลย ยิ่งคุยกันมากเท่าไหร่ฉันกับพี่กราฟก็ยิ่งบีบมือกันแรงมากขึ้นเพราะกลัวว่าจะต้องแยกจากกัน “พ่อ” พี่กราฟเหมือนจะทนไม่ไหวก็เลยเรียกพ่อพี่เขาเบา ๆ ทำดีมาค่ะที่รักของหยา“ว่าไงไอ้เสือ เรีย
"ใครเชิญมึงมา!” ไอ้เหี้ยคริชไอ้ส้นตีนหมาอดีตเพื่อนรักเพื่อนตายของผมเอง ย้ำว่าแค่อดีตเท่านั้นเพราะตั้งแต่มันกระทืบไข่ผมจนใช้งานไม่ได้เป็นเดือนผมก็ดีดมันออกไปจากชีวิต ไม่ใช่สิผมนี่แหละดีดตัวเองออกมาเพราะมันทำไข่ผมบอบช้ำแล้วยังกล้าพูดง่าย ๆ แค่ว่า ไข่ระบมของผมแลกกับใจช้ำ ๆ ของไอ้เควินน้องชายมันไอ้เหี้ย! มันเทียบกันได้ที่ไหน น้องชายมึงมันก็หวังฟันหญิงเล่นเหมือนกูนั่นแหละ มันจะเอาเศษใจส้นตีนที่ไหนมาช้ำวะ“แฟนเก่ากูเชิญกูมา” แม่งพอถามก็ยิ้มหน้าระรื่นตอบ แต่เมื่อกี้มันพูดว่ายังไงนะแฟนเก่ากูงั้นเหรอ?“พี่คริช!” ผมหันไปมองหน้าปั้นหยาที่ทำหน้าตื่นแล้วก็รีบหันไปดุไอ้เหี้ยคริช“ไหนบอกพี่ว่าแค่รุ่นพี่รุ่นน้อง” ตอนนี้นอกจากจะอยากถีบปากลามไปถีบไข่ไอ้เหี้ยคริชผมยังอยากกินหัวเมียตัวเองด้วย“รุ่นพี่รุ่นน้องจริง ๆ ค่ะ” ปั้นหยารีบหันมาบอกผมเสียงตื่นแต่ความโมโหที่ไอ้คริชมันพูดว่าเป็นแฟนเก่ากำลังจะทำให้ผมอยากอาละวาดหนัก ๆ เอาให้งานแต่งของตัวเองพังไปเลย“แล้วที่ไอ้เหี้ยนี่มันพูดหมายความว่ายังไง” กูจะพังงานเลี้ยงถ้าปั้นหยาโกหกแล้วจะจับไปลงโทษที่เตียงตอนนี้เลยคอยดู“ก็พี่คริชตอแหล เอ๊ย! ไม่ใช่ ๆ โกหกค่ะ พี่ค
“อุตส่าห์ไม่บอก ทำไมพี่กราฟถึงรู้”“คนสวยมาไลค์แทบทุกรูปใครจะไม่อยากรู้จักล่ะที่รัก พี่เคยเข้าไปส่องไอจีหยาบ่อย ๆ”“อ่อ ลืมไปว่าไอ้พี่กร๊วกมันร่านนี่เนอะ”“แต่ตอนนี้ร่านแค่กับเมียคนเดียวนะคะ”“อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานนะพี่กราฟ ปล่อยได้แล้วหยาจะไปอาบน้ำ”“ไม่ปล่อย พี่กราฟอยากกอดเมีย”“อื้อ~ แต่หยาเหนื่อยจนแทบสลบอยู่แล้วนะ”“ก็สลบได้เลยที่รัก สลบคาอกพี่ได้ตามสบาย~”“อื้อ~” ผมพูดจบก็ปิดปากปั้นหยาด้วยจูบเร่าร้อน จูบแล้วก็บดจูบลงไปหนัก ๆ เอาให้เมียเครื่องติดเร็ว ๆ เพราะผมอยากเต็มที่แล้ว ปั้นหยาอยู่ในชุดเจ้าสาวที่ผมรอมานาน พอเห็นเธอในชุดนี้ก็ห้ามใจแทบไม่ไหว“อื้อ~ พี่กราฟ~” ผมดูดตามซอกคอของเธอแล้วจับปั้นหยานอนลงที่เตียงจากนั้นก็จัดการลอกคราบชุดเจ้าสาวออกไป ชุดมันไม่ได้รุ่มร่ามก็เลยจัดการได้ง่ายด้วยการรูดซิปข้างตัวแล้วก็ดึงออกเลย เป็นชุดเจ้าสาวที่ออกแบบมาเพื่อเจ้าบ่าวรึเปล่าวะ เพราะนอกจากใส่แล้วจะสวยจนอยากลากขึ้นเตียงมันยังถอดโคตรง่ายอีกด้วยจ๊วบ~“อื้อ~”จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~ผมดูหน้าอกเธอพร้อมกับสะกิดติ่งสวาทของเธอแรงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนปั้นหยาก็ครางด้วยเสียงหวาน ๆ ของเธอ“อื้อ~ พอแล้วพี่กราฟ ซี๊
“นั่งเพ้อ”“เพ้อสิพี่กราฟเดินผ่านไปต่อหน้าเลยนะหยี”“ไม่เดินไปกระชากมาจูบเลยล่ะคุณปั้นหยา”“ทำแบบนั้นพี่เขาก็คงจิกหัวหยาไปกระทำชำเราแล้วก็เฉดหัวทิ้งแน่นอนค่ะยาหยี”“ถ้างั้นก็เลิกเพ้อถึงพี่สุดหล่อคนนั้นแล้วก็มาตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือเถอะค่ะคุณปั้นหยาคะ ต้องสอบนะคะอย่าลืม”“ค่า~”^^ฉันทำตามที่เพื่อนแนะนำด้วยการยิ้มอ่อนให้แล้วก็ก้มหน้าก้มตาลงไปจดจ่อสายตาอยู่ที่หนังสือเล่มหนาตรงหน้าเพราะวันพรุ่งนี้ต้องสอบ สอบ สอบ!สวัสดีค่ะฉันมีชื่อน่ารัก ๆ ว่า ปั้นหยา พ่อแม่เรียกลูกหยา ปู่ย่าตายายลุงป้าน้าอาเรียก หนูหยา ส่วนเพื่อน ๆ เรียก อีหยา แต่ที่เห็นเรียกคุณปั้นหยาเมื่อกี้คือการเรียกแบบดัดจริตล้วน ๆหยาอายุ 21 ค่ะ เรียนอยู่ปี 3 ม. S มหาวิทยาลัยชื่อดังที่โคตรจะไฮโซ การสอบเข้าที่นี่ของฉันนำมาซึ่งความภาคภูมิใจของพ่อแม่และวงศ์ตระกูลเพราะน้องหยาคนนี้สอบชิงทุนของจังหวัดได้ และคณะที่ฉันสอบได้คือคณะแพทย์ศาสตร์รู้ไหมคะว่าวงศ์ตระกูลของฉันภาคภูมิใจระดับไหน อย่าให้พูดเลยค่ะ เดินไปไหนก็ยิ้มหน้าบานเพราะโรงเรียนทำป้ายแสดงความยินดีพร้อมรูปนางสาวปริชญาใส่ชุดมัธยมปลายกระโปรงสูงถึงซี่โครงซี่สุดท้าย มัดผมรวบตึง ฉีก
“เธอเป็นใครมายืนทำอะไรตรงนี้ ถ้ามาจากปาร์ตี้เห่ย ๆ ข้างบ้านฉันก็รีบไสหัวไปซะ!” ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าใครพูดอยู่ข้างหลัง น้ำเสียงโคตรหล่อ เส้นเสียงโคตรแบด แต่ประโยคโคตรถ่อย พูดแบบนี้ทั้งที่ไม่เห็นหน้าสวยใสปานนางฟ้าของอีหยาถือว่าผิด!“เป็นใครแล้วหนักหัว...” ฉันหันไปคิดว่าจะหันไปด่าให้ลืมหัวลืมตีน แต่! คนที่อยู่ข้างหลังทำให้ฉันกลืนทุกคำพูดที่จะงัดมาถ่อยสู้ไปจนหมด รวมถึงลืมคำพูดสุดถ่อยของคนตรงหน้าด้วยปั้นหยา นี่เธอกำลังชมศิลปะชั้นเลิศอยู่ใช่ไหม...ช็อคค่ะ แค่เห็นหน้าก็ช็อคเพราะถ้าไม่ช็อคก็ไม่ใช่อีหยา นี่มันบุพเพสันนิวาสยิ่งกว่าคุณพี่เดชกับแม่กาละเกดชัด ๆ ไม่ต้องลำบากให้ผีมาหลอกจนรถคว่ำตายก็เจอเนื้อคู่ได้ พี่กราฟ~ พี่กราฟของหยา มาอยู่ที่นี่ได้ไงคะที่รัก >///“ไง...มายืนทำไรตรงนี้ มางานเห่ย ๆ ห่วย ๆ ตรงสวนข้างบ้านฉันเหรอ” พี่กราฟมองหน้าฉันแบบไร้รอยพิศวาส ไม่มีแววตาตกตะลึงในความงามประมาณ 5 นาทีเหมือนในละคร ไม่มีอะไรเลยนอกจากน้ำเสียงหล่อกับคำพูดถ่อย ๆ เฟลสิคะ อยากจะร้องไห้ทันที อยากลบวันเวลานี้ไปเลย“เอ่อ...ค่ะ มางานวันเกิดพี่กันต์ค่ะ” ฉันตอบเสียงตะกุกตะกัก ความตื่นเต้นเต็มร้อยแต่ความมั่นใจต
“ปั้นหยา เกิดอะไรขึ้นครับ ไปตกน้ำได้ยังไงใครทำ”“มีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยค่ะก็เลยตกน้ำแต่เคลียร์แล้วค่ะ ไม่มีอะไรแล้ว”“ใครเคลียร์กับเธอ!” ฉิบหาย! อีหยานึกว่าไปผุดไปเกิดอยู่ใต้หนองน้ำของคฤหาสน์ใหญ่แล้วซะอีก แม่งเอ๊ย! ตามมาหลอนขนาดนี้ติดใจความสวยของปั้นหยาเหรอไอ้พี่กราฟ!“มึงเป็นคนทำน้องเขาตกน้ำเหรอ” พี่กันต์หันไปถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรกับไอ้พี่กราฟทันทีที่เห็นหน้า“เออ กูผลักยัยนี่ตกลงน้ำเองโทษฐานที่กล้าเสนอหน้าไปใกล้ปาร์ตี้ของกู” น้ำเสียงพี่กันต์ว่าไม่เป็นมิตรแล้วน้ำเสียงไอ้พี่กราฟโคตรไม่เป็นมิตรยิ่งกว่าค่ะ แค่ได้ยินสองประโยคก็รู้แล้วว่าสองคนนี้ไม่ได้กินเส้นกัน“ไอ้เหี้ยกราฟมึงมีสิทธิ์อะไรวะ!”“สิทธิ์ที่กูเป็นเจ้าของบ้านไง มีมดเหลือบไรเข้ามาในบ้านของกูกูจะจัดการยังไงก็ได้” โคตรจุก! ว่ากูเป็นมดเป็นเหลือบเป็นไรเหรอ? โถ~ ไอ้เห็บหมา! ได้แค่ด่าในใจถึงแม้จะคันปากยิบ ๆ แต่ก็ต้องให้เกียรติพี่กันต์ซึ่งฉันเองก็เพิ่งรู้จักได้ไม่ถึงชั่วโมง“มากไปแล้วนะไอ้กราฟ นี่ผู้หญิงนะ!” พี่กันต์ตรงดิ่งเข้าไปยืนเผชิญหน้ากับไอ้พี่กราฟ ฉันเห็นพี่เขากำหมัดจนเห็นเส้นเลือดแถมยังสั่น คงกำลังพยายามควบคุมอารม
“กราฟคะเมื่อกี้ริต้าเห็นกันต์อยู่แว็บ ๆ ริต้าว่าเราเข้าไปทักทายกันต์หน่อยไหม”“ทำไม? คิดถึงมันรึไง”“เปล่าสักหน่อยก็แค่เจอคนรู้จักนี่คะ ตามมารยาทก็ควรไปทักไม่ใช่รึไง กราฟอ่ะขี้หึงจนคิดมากไปทุกเรื่องเลยนะ” ริต้ารีบซบหน้าลงที่ไหล่ผมเพราะผมหน้าตึงขึ้นมา ตอนแรกว่าจะพามากินอะไรอร่อย ๆ แต่ริต้าดันพูดขัดหูผมอารมณ์อยากกินเลยหายไปหมด ยิ่งรู้ว่าอยู่ในร้านเดียวกันกับมันผมก็ยิ่งหงุดหงิด“สั่งอาหารได้แล้ว” ผมยื่นเมนูที่พนักงานเอามาให้ ๆ กับริต้าเธอก็จัดการสั่งอาหารทั้งของเธอและของผมให้อย่างรู้ใจ ริต้ารู้ใจผมไปหมดนั่นล่ะครับ ทุกเรื่องยกเว้นชอบทำตัวเหมือนอยากให้ผมกับไอ้เหี้ยนั่นญาติดีกัน“เอ๊ะ! นั่นกันต์มาทานข้าวกับผู้หญิงที่มีเรื่องกับกราฟเมื่อตอนวันเกิดนี่คะ ริต้าจำเธอได้ เอ่อ...ขอโทษนะคะริต้าแค่สงสัยไม่ได้ตั้งใจจะพูดถึงกันต์นะ” ริต้าแม่งทำผมอารมณ์เสียคูณ 2 แล้วครับ ยิ่งบอกว่ามียัยนั่นอยู่ด้วยผมยิ่งอารมณ์ไม่ดีมากขึ้น ผู้หญิงอะไรแม่งปากกล้าบ้าบิ่นฉิบหาย“เป็นแฟนกันเหรอ?” ผมแค่ปรายตาขึ้นถามริต้าแล้วก็เบนสายตาไปทางโต๊ะไอ้เชี่ยกันต์ มันทำเหมือนไม่เห็นผมแต่ผมรู้ดีว่ามันเห็นตั้งแต่ผมเข้ามาแล้ว“ริต้าไม
“อุตส่าห์ไม่บอก ทำไมพี่กราฟถึงรู้”“คนสวยมาไลค์แทบทุกรูปใครจะไม่อยากรู้จักล่ะที่รัก พี่เคยเข้าไปส่องไอจีหยาบ่อย ๆ”“อ่อ ลืมไปว่าไอ้พี่กร๊วกมันร่านนี่เนอะ”“แต่ตอนนี้ร่านแค่กับเมียคนเดียวนะคะ”“อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวานนะพี่กราฟ ปล่อยได้แล้วหยาจะไปอาบน้ำ”“ไม่ปล่อย พี่กราฟอยากกอดเมีย”“อื้อ~ แต่หยาเหนื่อยจนแทบสลบอยู่แล้วนะ”“ก็สลบได้เลยที่รัก สลบคาอกพี่ได้ตามสบาย~”“อื้อ~” ผมพูดจบก็ปิดปากปั้นหยาด้วยจูบเร่าร้อน จูบแล้วก็บดจูบลงไปหนัก ๆ เอาให้เมียเครื่องติดเร็ว ๆ เพราะผมอยากเต็มที่แล้ว ปั้นหยาอยู่ในชุดเจ้าสาวที่ผมรอมานาน พอเห็นเธอในชุดนี้ก็ห้ามใจแทบไม่ไหว“อื้อ~ พี่กราฟ~” ผมดูดตามซอกคอของเธอแล้วจับปั้นหยานอนลงที่เตียงจากนั้นก็จัดการลอกคราบชุดเจ้าสาวออกไป ชุดมันไม่ได้รุ่มร่ามก็เลยจัดการได้ง่ายด้วยการรูดซิปข้างตัวแล้วก็ดึงออกเลย เป็นชุดเจ้าสาวที่ออกแบบมาเพื่อเจ้าบ่าวรึเปล่าวะ เพราะนอกจากใส่แล้วจะสวยจนอยากลากขึ้นเตียงมันยังถอดโคตรง่ายอีกด้วยจ๊วบ~“อื้อ~”จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~ผมดูหน้าอกเธอพร้อมกับสะกิดติ่งสวาทของเธอแรงขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนปั้นหยาก็ครางด้วยเสียงหวาน ๆ ของเธอ“อื้อ~ พอแล้วพี่กราฟ ซี๊
"ใครเชิญมึงมา!” ไอ้เหี้ยคริชไอ้ส้นตีนหมาอดีตเพื่อนรักเพื่อนตายของผมเอง ย้ำว่าแค่อดีตเท่านั้นเพราะตั้งแต่มันกระทืบไข่ผมจนใช้งานไม่ได้เป็นเดือนผมก็ดีดมันออกไปจากชีวิต ไม่ใช่สิผมนี่แหละดีดตัวเองออกมาเพราะมันทำไข่ผมบอบช้ำแล้วยังกล้าพูดง่าย ๆ แค่ว่า ไข่ระบมของผมแลกกับใจช้ำ ๆ ของไอ้เควินน้องชายมันไอ้เหี้ย! มันเทียบกันได้ที่ไหน น้องชายมึงมันก็หวังฟันหญิงเล่นเหมือนกูนั่นแหละ มันจะเอาเศษใจส้นตีนที่ไหนมาช้ำวะ“แฟนเก่ากูเชิญกูมา” แม่งพอถามก็ยิ้มหน้าระรื่นตอบ แต่เมื่อกี้มันพูดว่ายังไงนะแฟนเก่ากูงั้นเหรอ?“พี่คริช!” ผมหันไปมองหน้าปั้นหยาที่ทำหน้าตื่นแล้วก็รีบหันไปดุไอ้เหี้ยคริช“ไหนบอกพี่ว่าแค่รุ่นพี่รุ่นน้อง” ตอนนี้นอกจากจะอยากถีบปากลามไปถีบไข่ไอ้เหี้ยคริชผมยังอยากกินหัวเมียตัวเองด้วย“รุ่นพี่รุ่นน้องจริง ๆ ค่ะ” ปั้นหยารีบหันมาบอกผมเสียงตื่นแต่ความโมโหที่ไอ้คริชมันพูดว่าเป็นแฟนเก่ากำลังจะทำให้ผมอยากอาละวาดหนัก ๆ เอาให้งานแต่งของตัวเองพังไปเลย“แล้วที่ไอ้เหี้ยนี่มันพูดหมายความว่ายังไง” กูจะพังงานเลี้ยงถ้าปั้นหยาโกหกแล้วจะจับไปลงโทษที่เตียงตอนนี้เลยคอยดู“ก็พี่คริชตอแหล เอ๊ย! ไม่ใช่ ๆ โกหกค่ะ พี่ค
ฉันยืนอ้าปากค้างกับคำพูดของพ่อ ตอนแรกเห็นสองพ่อรู้จักกันท่าทางจะเป็นเพื่อนซี้กันเลยน้องก็โคตรรู้สึกโอเคแต่พอพ่อกำนันของลูกแซวประโยคเมื่อกี้ไปฉันกับพี่กราฟก็ยืนเกร็ง นี่พ่อ ๆ เป็นเพื่อนหรือเป็นศัตรูกันมาก่อนวะ“อ่อ...ฮ่า ๆๆๆ เออ ๆ เหมือน ๆ นอกจากสันดานเหี้ยเหมือนพ่อก็ปากส้นตีนเหมือนพ่อตามันด้วย” พ่อพี่กราฟดูอึ้งแล้วก็ยิ้มเก้อในตอนแรกก่อนที่จะแก้เกมด้วยการซัดกลับพ่อกำนัน อืม~ดูเหมือนจะขำแต่ทำไมสงสารกราฟของน้อง กราฟของน้องยืนอยู่ห่าง ๆ แต่โดนหางเลขไปด้วยทุกดอกเลย“ฮ่า ๆๆ ปากเอ็งนี่ไม่น่าเกี่ยวดองด้วยเลยนะไอ้ชาญชัย” เสียงพ่อกำนันเริ่มหัวเราะเย็น ๆ มาแล้วค่ะฉันกับพี่กราฟก็เลยรีบจับมือกันโดยอัตโนมัติ เห็นสองพ่อคุยกันแล้วรู้สึกแปลก ๆ เหมือนจะไม่ได้คบกันต่อยังไงก็ไม่รู้“ฮ่า ๆๆ ถ้าข้าเลือกได้ก็อยากให้หนูปั้นหยาเป็นลูกคนอื่นเหมือนกันไอ้กำปั้นเพื่อนรัก ฮ่า ๆๆ” โอ๊ย~ คุยอะไรกันไม่เห็นใจลูกสาวลูกชายที่ยืนฉี่จะราดเลย ยิ่งคุยกันมากเท่าไหร่ฉันกับพี่กราฟก็ยิ่งบีบมือกันแรงมากขึ้นเพราะกลัวว่าจะต้องแยกจากกัน “พ่อ” พี่กราฟเหมือนจะทนไม่ไหวก็เลยเรียกพ่อพี่เขาเบา ๆ ทำดีมาค่ะที่รักของหยา“ว่าไงไอ้เสือ เรีย
“ถ้าพ่อให้โอกาสอีกสักครั้ง ผมขอสัญญาด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายว่าผมจะรักและดูแลปั้นหยาให้ดีที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลผู้หญิงที่รักสุดหัวใจได้” อ่าส์~ โคตรเท่ ประโยคนี้ของผมต้องทำให้ทุกคนบนโต๊ะซึ้ง “ถุย! มึงอ่านนิยายดูละครน้ำเน่ามาเยอะเหรอ? คำพูดมึงแม่งก๊อปละครมาเลยไอ้ลูกหมา!” หมดกันประโยคที่คิดว่าโคตรเท่ มีใครชีวิตน่าสงสารเท่าไอ้กราฟคนนี้อีกอีกไหมวะ? ความโคตรหล่อโคตรรวยไม่ได้ช่วยให้ชีวิตที่แสนห่วยตอนเจอหน้าพ่อตาดีขึ้นเลยสักนิด“เอ่อ...” พูดไม่ออกครับน้ำตาจะไหล“มึงพูดมาตรง ๆ อย่าแสดง มึงคิดยังไงกันแน่เอาที่มันเป็นตัวมึง!” พ่อกำนันชี้หน้าแล้วก็พูดออกมาเสียงเข้มผมก็เลยสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด เอาที่เป็นตัวผมงั้นเหรอ?“...พูดได้ใช่ไหมครับ”“เออ!” อ่าส์~ เอาวะ สูกลมหายใจเข้าลึก ๆ ไอ้กราฟ“ผมรักลูกสาวพ่อครับ รักมากโคตรรักเลยครับ ตอนนี้ปั้นหยาก็เป็น...เป็นเมียผมแล้วพ่อกำนันคงไม่อยากให้ลูกสาวมีสามีหลายคนใช่ไหมครับ แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมแน่ถ้าเมียผมจะไปมีผัวใหม่ ถ้าพ่อกำนันไม่ฆ่าผมให้ตายก่อนในวันนี้ผมสัญญาว่าพรุ่งนี้พ่อกับแม่ผมจะมาพร้อมกับสินสอดแน่นอนครับ” พูดแล้วโว้ย! กูกล้าพูดแล้ว ไ
“กูจะเล่นให้ใช้งานไม่ได้เลยไอ้หมา!”ปั๊ก!ปั๊ก ๆๆ“พ่อ!” ฉันขึ้นมาดูลาดเลาว่าตอนนี้พี่กราฟเป็นยังไงบ้างแต่ภาพตรงหน้าคือพ่อกำลังเอาหัวไม้ตะพดกระทุ้งใส่เป้าพี่กราฟโดยมีพี่เข้มมือขวาของพ่อเป็นคนคอยอำนวยความสะดวกให้ส่วนพี่กราฟก็หน้าเขียวขาอ่อนจนแทบทรุดอยู่แล้วแต่ก็คงทรุดลงพื้นไม่ได้เพราะพี่เข้มนั่นแหละที่ล็อกตัวเอาไว้ปั๊ก!“พ่อ! หยุดได้แล้ว!” ฉันวิ่งไปจับไม้ตะพดของพ่อที่กำลังจะซัดเข้าเป้าอีกครั้งด้วยความรู้สึกสงสารพี่กราฟ ตายแน่กราฟน้อยสูญพันธุ์แน่ ๆ หมดกันไม่ได้สืบพันธุ์แน่เฮียเอ๊ย!“ปล่อยพ่อเลยนังหนู พ่อจะเอามันให้ตาย!”“ซี๊ด~ อูย~” เสียงพี่กราฟก็ดังขึ้นมาด้วยความทรมาน ท่าทางจะอยากมามือกุมเป้าเต็มทีแต่พี่เข้มก็ไม่ปล่อยให้พี่กราฟได้ใช้สิทธิ์นั้นเพราะพี่เข้มเอาแต่จับแขนไว้ไม่ยอมปล่อย“พ่อจ๋าอย่าทำพี่กราฟเลยนะคุยกันดี ๆ นะคะ” ฉันจับไม้ตะพดยื้อแย่งกับพ่อไปมา พ่อก็ไม่ฟังหรอกค่ะ พ่อกำนันคนจริงจะตายถ้าลองได้ลงมือพ่อจะทำจนกว่าจะพอใจเอาช้างมาฉุดก็หยุดไม่อยู่“ไม่! มันหยามศักดิ์ศรีพ่อ ปล่อยเลยนังหนู!”“ไม่พ่อ พ่อหยุดเลย”“ไม่! ปล่อยพ่อนังหนู! / ไม่ปล่อย!” / ปั๊ก!“อ๊าส์! เจ็บโว้ย!” มัน...ไปโดนเ
ปัง!!อ๊าส์!“ไอ้เหี้ย!!!” คราวนี้ปืนครับ ปืนของจริงแถมลูกปืนยังเพิ่งวิ่งผ่านส้นตีนกูไปด้วย!“เหี้ยพ่อมึงสิ!” ผมสบถคำว่าไอ้เหี้ยออกมาพร้อมกับกระโดดหลบลูกปืนที่มันเฉียดฝ่าเท้าไปแค่นิดเดียวก่อนที่จะตั้งสติแล้วก็เงยหน้ามองขึ้นไปบนตัวบ้านเพื่อมองหาที่มาของลูกปืนโคตรระห่ำนัดเมื่อกี้พ่อกำนันของปั้นหยาแน่นอนเลยครับ ผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาโคตรแตกต่างจากที่ผมมโนภาพไว้ นึกว่าจะหัวล้านลงพุงไว้หนวดมีผ้าขาวม้ามัดเอวเอาไว้แล้วก็ลากปืนไทยประดิษฐ์ยาว ๆ มาจ่อยิงไข่ผมเหมือนกำนันบ้านทุ่งในละครไทย แต่ที่ไหนได้พ่อตากูโคตรหล่อและโคตรสมาร์ท หน้าตาหล่อกิ๊กไม่แพ้พ่อผมเลยสักนิดกำลังมองมาที่ผมแล้วก็ใช้มือขวามือเดียวเล็งปืนสั้น Nighthawk GRP มาที่ผม โคตรฉีกทุกกฎของการเป็นกำนันบ้านทุ่งเลยว่ะ ยิ่งตอนนี้ที่ปืนกำลังเล็งมาที่ผมและนิ้วชี้ของพ่อกำนันกำลังขยับไปหาไกปืนช้า ๆ ก็ยิ่งโคตร...เท่“เฮ้ย! / พ่ออย่ายิง!” เสียงของผมกับปั้นหยาร้องขึ้นพร้อมกันจากนั้นก็ปัง!“กรี๊ด! พ่อ!” ปั้นหยารีบวิ่งมาหาผมแล้วก็กรี๊ดเสียงดังลั่นแต่ผมกลัวปั้นหยาโดนลูกหลงเลยรีบกอดเธอเอาไว้จนแน่นแล้วก็เบี่ยงตัวหันหลังบังเธอเอาไว้ ลูกปืนมันไว้ใจไม
(ฮ่า ๆๆ แต่วันนี้พ่ออยู่นะนังหนู กลับมาหาพ่อเลยวันนี้)“วันนี้เลยเหรอคะพ่อ” ปั้นหยาถามแล้วก็บิดขี้เกียจก่อนที่จะพาดขาเรียวมาบนตัวผม ความเป็นกุลสตรีมีโคตรเยอะเลยว่ะเมียกู(เออวันนี้แหละ กลับมาวันนี้ตอนนี้พร้อมกับไอ้หมาที่มันเอาตัวลูกสาวข้าไปกกจนไม่ยอมกลับหอ!)“เชี่ย!” เสียงผมเองครับ ร้องเชี่ยหนักมากเพราะความตกใจที่อยู่ ๆ ว่าที่คุณพ่อตาดันรู้ว่าผมเอาตัวลูกสาวคนสวยหมากระเป๋าตัวน้อยแห่งเมืองสุพรรณมากกไว้ที่คอนโด(เชี่ยพ่อมึงสิไอ้ลูกหมา! มันฟังอยู่ใช่ไหมนังหนู หนอย~ กล้าเอาลูกสาวกำนันกำปั้นไปกกแล้วยังเสนอหน้าเสนอหูมาฟังพ่อลูกเขาคุยกันอีก มึงได้ตายคาตีนกูแน่!)“พ่อจ๋า พ่อใจเย็น ๆ ก่อนนะจ้ะ” ตอนนี้ปั้นหยาน้ำตาคลอแล้วครับ ผมโคตรสงสารแล้วก็โคตรรู้สึกผิดเลยที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้(กลับบ้านเดี๋ยวนี้นังหนู ลากคอไอ้ลูกหมาหางจุกตูดนั่นมาด้วย! ไม่มากูจะตามไปล่ามึงถึงกรุงเทพฯ!) พ่อปั้นหยาตะโกนสั่งแล้วก็ตัดสายทิ้งทันที เอาแล้วกูความซวยมาเยือนฝีปากว่าที่คุณพ่อตาอย่างโหด กูจะโดนยิงไข่ทิ้งไหมวะยิ่งใหญ่ ๆ เล็งเป้าง่ายอยู่ด้วย“พี่กราฟ ตายแน่เลย~” ปั้นหยาหันมาหาผมแล้วก็ทำเสียงเหมือนจะร้อง แต่ฟ
“อื้ม~” ปั้นหยากำลังทำผมคลั่งเพราะผมเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่านอกจากปากจะร้ายแล้วลิ้นปั้นหยาก็ยังร้ายไม่แพ้กันจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~ตอนนี้เราสองคนกำลังกลืนกินกันและกัน คงไม่ต้องบรรยายนะครับว่าทำยังไงและทำท่าไหน เดี๋ยวจะหาว่าผมใบ้หวย หึ ๆๆ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมกำลังชิมน้ำหวานจากคนสวยของผมส่วนคนสวยที่ทำให้ผมหลงเช้าหลงเย็นก็กำลังกินไส้กรอกยักษ์ที่ใกล้จะกลายเป็นไส้กรอกชีสเยิ้ม ๆ ในเวลาอีกไม่นานถ้าหากผมไม่บังคับให้เธอหยุดกินซะตอนนี้จากตอนแรกเธอไม่กล้าทำเท่าไหร่แต่พอเห็นผมสูดปากด้วยความเสียว ความกล้าของปั้นหยาก็มาเต็มเล่นเอาสติผมกระเจิง แล้วตอนนี้ผมก็ทนที่จะกินน้ำหวานเมียต่อไปไม่ไหวแล้ว“ซี๊ด~ ที่รัก อ่าส์~ อย่าดูดแรง อ่าส์~ หยาจ๋า~” ผมแทบจะแตกอยู่แล้วเพราะลิ้นนุ่มของปั้นหยากำลังปั่นป่วนไปทั่วทั้งลำของผม“อื้อ~ พี่กราฟ~” ผมกลัวว่าจะเสร็จก่อนได้เข้าไปในตัวของเธอก็เลยผละออกแล้วพลิกให้ปั้นหยานอนลงจากนั้นก็ก้มลงไปดูดหน้าอกหวานเต็มแรง“พี่กราฟ~” ปั้นหยากดหัวผมให้ซุกลงไปที่เต้านมใหญ่ของเธอแถมยังแยกขาออกจนกว้างเพื่อให้ผมซุกตัวลงกลางหว่างขาได้ถนัด“หืม~ ทนไม่ไหวแล้วเหรอครับ” ผมขยับขึ้นไปจูบขมับเปียกชื้นของปั
“หึ! ทำไมหมอแม่งไม่ยกกูออกมาก่อนวะ” พี่กันต์บ่นด้วยความหงุดหงิด“หึ ๆๆ เพราะมึงหน้าตาส้นตีนตั้งแต่เด็กไงน้องชาย มึงไม่น่ารักและไข่ใหญ่เหมือนกู ถ้ามึงเป็นเหมือนกูสักนิดก็อาจจะมีสิทธิ์ลุ้นให้หมอยกมึงออกจากท้องแม่ก่อนกูอยู่บ้างเหมือนกัน~”“อืม~ แม่กับพ่อก็ยุติธรรมดีนะมึงว่าไหม” พี่กันต์พยักหน้ารับแล้วก็รำพึงรำพันออกมา“ยุติธรรมอะไร?”“ให้มึงใหญ่ที่ไข่ ส่วนกูใหญ่ที่...” พี่กันต์ลากเสียงช้า ๆ แล้วก็หลุบตามองลงไปที่เป้าตัวเองจากนั้นก็ช้อนตามองพี่กราฟด้วยสายตามีเลศนัย“โถไอ้ห่า กูก็ใหญ่โคตรใหญ่ด้วย” พี่กราฟนางดูโมโหนะคะที่ข่มพี่กันต์ไม่ได้ แต่ปั้นหยาคนนี้นี่สิ หยาคะมึงมานั่งฟังคนบ้าอวดไข่อะไรตรงนี้! “ควักมาวัดไซต์เลยไหมล่ะ?” พี่กันต์พูดท้าทายแล้วท้าใครไม่ท้านี่กราฟนะคะ พ่อคุณสุดถ่อยมีเหรอเขาจะไม่กล้า“หึ ๆๆ มึงท้าผิดคนแล้วไอ้กันต์”“นี่! พวกพี่เป็นบ้าอะไรกัน หยานั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้นะ!” ฉันไม่ไหวแล้วจริง ๆ ฉันเป็นบ้าอะไรต้องมานั่งฟังผู้ชายตัวเท่าควายสองคนทะเลาะกันเรื่องไข่เรื่องไอ้จ้อนเหมือนเด็กอนุบาล นี่พี่เขาไม่เห็นใจฉันบ้างเหรอ?“หยาก็ดูแค่ของพี่สิวะ” พี่กราฟหันมาบอกฉันหน้าตาซีเรียสขึงขั