HI READERS! JUST WANNA LET YOU KNOW THAT UPDATE IS EVERY SATURDAY AND SUNDAY. BALAK KO NAMAN NA SANANG TAPUSIN ITONG STORY NILA ALIYAH BUT I JUST CAN’T. THIS IS THE LAST STORY I AM MAKING AS OF NOW. IF TATAPUSIN KO NA, WALA NA AKONG IBANG WAY PARA MAKAPAG RELEASE NG STRESS FROM OTHER CIRCUMSTANCES. SORRY IF ANG TAGAL AND ANG BAGAL. ANG DAMI KO PA KASING GUSTONG MANGYARI SA STORY NILA LIKE SINO PA YUNG MGA MAMAMATAY CHAR. BUT I JUST WANT TO BE HONEST, ITS OKAY IF YOU FIND THIS STORY BORING AND DULL, PWEDE NAMANG ANTAYIN NYO NALANG MATAPOS BAGO NYO IADD SA LIBRARY NYO OR KUNG AYAW NYO TALAGA THEN BE IT. HINDI NAMAN AKO NAGSUSULAT JUST TO EARN, I ALSO DO WRITING BECAUSE IT IS MY HOBBY. SO YUN LANG, I WILL UPDATE TOMORROW. MAYBE BEFORE MIDNIGHT. DUN LANG KASI GUMAGANA YUNG UTAK KO HOW TO PORTRAY THE CHARACTERS. BYEEERS! -YDEWONS
“HERE, take a drink first. Aayusin ko lang yung kwarto na gagamitin nyo.” Naiilang na kinuha ko ang isang basong tubig na inaabot ni Rocco sa akin. Halos ilang minuto pa lamang nang makarating kami dito sa bahay niya. I’ve never been here before. Bago para sa akin ang lugar. Kung sabagay, kung tutuusin ay wala naman akong alam na ibang bagay tungkol kay Rocco kung hindi ang pagiging magaspang ang ugali nito sa akin noon. At saka pala yung flower farm niya na pinuntahan namin dati. Para namang makakalimutan ko pa yun. “A-ah sige… salamat…” “Are you sure you’re okay with this? Pwede naman akong mag stay sa penthouse ko kung naiilang ka.” Agad na nanlaki ang mga mata ko at dahan dahan na umiling.“Ha? Hindi na. Okay lang naman.” Rocco stared at me like he was not convinced at all to what I said. “Okay nga lang talaga.” Pangungumbinsi kong muli. Isang kibit balikat lang ang sinagot sa akin ng binata bago ito muling magpaalam at maya maya nga lamang ay tuluyan nang nawala sa pani
“HEY where did you go? Kanina ko pa kayo hinahanap.”Mabilis akong napalinga nang marinig ang boses na iyon. I immediately hid my face with my long hair and simply peaking if Rocco was still with somebody else. Nakahinga ako nang maluwag nang makitang mag isa nalang ang binata. I tried to compose myself and did my really best not to look suspicious even though I to myself knows that I have this anxious smile on my lips. “Ahhh kasi…”“Are you okay, Aliyah?” I jump a little bit when I felt Rocco’s firm hand suddenly landed on my shoulders. Mahina niya rin iyong pinisil na para bang iyon ang paraan niya para mapabalik ako sa huwisyo. “O-oo naman ‘no! Bakit naman hindi?” I really tried my best not to stutter but I can’t. Pasimple ko ring hinawi ang balikat ko dahilan para mapabitaw ang binata sa pagkakahawak sa akin. Rocco stared at me while raising one of his eyebrows. Ilang ulit niya ring pinabalik balik ang tingin niya sa akin at kay Riley na tahimik na naglalaro sa isang gilid
“TAKE a deep breath first, Aliyah. Don’t worry, they are your family, of course they won’t harm you.” Bakas na bakas sa mukha ko ang matinding kaba at pagdadalawang isip sa gagawin ko ngayon. Naging mabilis lang ang pagdaan ng mga araw. At ngayon nga ay dumating na ang araw na hindi ko akalain na nangyayari na pala nitong mga nakaraang taon pa. It’s my mother’s third year death anniversary now.Halos parehas lang pala ang taon kung kailan ko pinanganak si Riley at kung kailan nawala ang mama ko. I am kissing the top of my son’s head while taking a long and deep breathe.Hindi pa din ako makapaniwala. I was move a bit when Riley suddenly looked at me while having a strong confusion in his eyes. “Are you okay mommy? Why are you breathing so heavily? Is there something wrong po ba?” Pinilit kong hindi mapaluha at masaktan sa paraan ng pagkakatanong ng inosente kong anak. I know it’s not his fault. No one is at fault for what happened. But I can’t explain the strong guilt I am hav
“HEY, how are you? Are you okay?” Mabilis akong nag angat ng ulo nang marinig ang tanong na iyon. I immediately saw Rocco standing right in front few meters away from me. Agad akong ngumiti at tumango. Hindi nga lumipas ang ilang segundo at naglakad ito papunta sa akin. I moved a little bit when I saw he was about to get seated also in my side. “Well, that’s good. At least kahit papaano ay okay kana. You deserve to be at peace and of course maging masaya Aliyah.” Dahan dahan akong napaiwas ng tingin at ngumiti. Hindi ko alam kung paano ko kakausapin ang binata pagkatapos ng mga bagay na nalaman ko. Mukhang napansin nito ang hindi ko pagkibo kaya naman hindi na ako nagtaka nang magbuga ito ng isang malalim na buntong hininga.“And also, mauuna pala akong umalis ngayon, I’m going to do some errands. I can fetch you after if you want—““Hindi na Rocco!” The side of his lips suddenly rose because I cutted him off. Wala naman itong sinabi pagkatapos at basta na lamang tumango tango.
ROCCO POV“HAVE you already compiled everything and put it in my desk?”Agad kong tanong sa pinsan kong si Paul pagkaandar na pagkaandar ng sasakyan ko. Saglit ko ring tiningnan ang side mirror ko at ganoon na lamang ang pangungunot ng noo ko nang makitang tanaw na tanaw ko pa rin hanggang ngayon si Aliyah na nakatayo sa tapat ng pinto nila at halatang malalim na naman ang iniisip. Kung nandoon lang ako ay baka tinanong ko na naman ang dalaga kung okay lang ba siya. I feel like there’s something wrong with her or am I just assuming things?Ang dalas ko kasi siyang makitang laging tulala at parang ang lalim ng iniisip. “Yeah, it’s already in your desk. Don’t forget my favor, Rocco. Baka matakwil kitang pinsan pag hindi mo ginawa—““Siguraduhin mo munang tama at totoo ang mga impormasyong nakuha mo.” “Well of course everything of it was true!” Awtomatiko ko pang nailayo ang tenga ko sa cellphone ko nang marinig ko ang malakas nitong pagsigaw mula sa kabilang linya. “… my source nev
ALIYAH POV“SO HOW’S life without me?” Nakataas ang isang kilay na tinitigan ko si Migo sa tabi ko pagkarinig na pagkarinig ko ng tanong niya. We’re here at the nearest mall, roaming while eating our ice cream. “Pinagsasasabi mo?” Mataray ko pang tanong sa kanya at binalik na nga ang atensyon sa chocolate dip ice cream na kinakain ko.“Hays Aliyah…” rinig na rinig ko ang malalim na buntong hininga nito. Akala mo naman ay may malalim na pinoproblema. Riley was with my family. Nag aya kasi si papa na umuwi saglit ng probinsya para daw maibsan ang init dito sa lungsod. I bet they are now having their best time. Kanina nga ay nagsend pa ang kapatid ko ng picture ni Riley na nagtatampisaw sa dagat. “…don’t you miss me?” Dagdag pang tanong ng binata. Nang may makita akong bakanteng upuan ay hinila ko roon si Migo na wala namang reklamo na sumunod. Nilapag ko muna rin ang ice cream na kanina ay nilalantakan ko at isang masamang titig na naman ang pinukol rito. “Ano bang pinagsasasab
MASAYA akong nakikipagkwentuhan sa mga kaklase ko dito sa eskwelahan namin nang biglang tumunog ang cellphone ko. Agad ko itong kinuha at nag-excuse sa mga ito. Si Mama pala tumatawag. "Ma? Nandito pa po ako sa school." saad ko agad sa isipin na baka hinahanap lang ako ni mama. "Oo anak alam ko naman. Pero pwede ka bang umuwi nang maaga ngayon? May mahalaga kayong pag-uusapan ng papa mo." sa sinabing iyon ni mama ay agad akong kinabahan at tila nakaramdam na may nangyaring hindi maganda. "Oo ma sige, uuwi na din po ako ngayon." sagot ko na pilit pinapasigla ang boses. Agad akong nagpaalam sa kanila at dali-daling sumakay ng jeep. Isang jeep lang at tricycle ang sasakyan ay makakarating na ako sa bahay. Ilang sandali lang ay nakarating na ako agad sa amin. Inabutan ko si mama na tila tulalang nakatingin sa mga maliliit kong kapatid. Tinawag ko siya para lang matigil sa pagkakatulala. "Oh anak andyan kana pala." wika nito sabay tayo at lahad sa akin ng kamay niya. Agad ko naman i