Days past after that night, and I'm still filled with jealousy. Ang tagal na naming magkasama pero pakiramdam ko hindi natitibag ang malaking pader sa aming dalawa. Kaya't heto ako ngayon. Inaaliw ang sarili upang hindi ko na mapansin ang pagseselos na nararamdaman ko. Inayos ko ang ang libro'ng aking binasa at binalik ito sa shelf. I closed my laptop and carefully put it inside its own cover. Tinali ko rin ang aking buhok at sinukbit ang bag sa 'king balikat. “Aalis na tayo?” tanong ni Daniela. I nodded my head. Nagmadali naman itong nag-ayos sa kanyang mga gamit at binalik din ang libro'ng kanyang kinuha kanina for reference. Nauuna akong lumabas ng library at kasunod ko siya. My husband still treats me soflty and with care. Of course. Ako lang ang nakakaramdam ng pait sa aming dalawa. I know too well why I'm keeping this bitterness in me. “Wala na tayong pasok ngayong hapon. Uuwi ka na ba?” tanong ni Daniela habang naglalakad kami. I pursed myself and shook my head. “Hindi. Ay
My hands are sweating cold. Hindi pa rin ako makahuma sa sinabi ni Leo sa akin na dadalhin niya ako sa kanyang mga magulang. I'm shocked. Hindi mag-resgister sa utak ko ang katotohanang makikilala ko na ang pamilya ni Leo! Bumaling ako sa kanya at kinagat ang aking ibabang labi. “Leo, are you sure?” Nangunot ang noo nito at sinusulyapan ako. “Why? Do you think I'm just kidding around?” Napalunok ako at umiling. Tumingin ako sa labas ng bintana at pinanood ang mga nadaraanan naming street lamps at mga taong palakad-lakad. Napanguso ako nang ma-realized kong isang mabuting hangin ang nagdala sa amin ni Dani para magpunta sa mall at nang magmukha akong presintable. Hindi ako chaka sa first meet namin ng parents ng asawa ko. Bumaling ako kay Leo at tinawag siya. “Leo…”“Hmm?” he hummed. “Do you think your family will like me?” I asked nervously. He pursed his lips and nodded his head. Sumulyap ito sa akin. “Don't worry. They don't judge. Just be yourself and don't be scared. I'm her
I was running and panting at the same time. Hindi ko alam kung bakit ako tumatakbo ngunit heto ako, mabilis na tumatakbo habang humihikbi. Madilim na ang langit ngunit hindi ko alintana. Pinagtitinginan ako ng aking mga nadadaanan ngunit hindi ko sila pinagtutuonan ng pansin. “Izzy!” Someone's chasing me, I know. Ngunit hindi ko kilala. Hindi ko alam. Nang makita ko ang pagkukulay green ng traffic light ay agad akong tumawid. Madulas ang daanan dahil kakatapos lang umulan. Nasa kalagitnaan pa ako ng kalsada nang makita ko ang napakaliwag na sinag ng headlights mula sa sasakyang papalapit sa akin. I stilled. I can't move. My feets rooted where I stand. Gusto kong tumakbo ngunit katawan ko na mismo ang huminto at hinintay mahagip ng sasakyan. My eyes are blurry. Nalaman ko na lang na gumulong ako sa roof ng sasakyan at nahulog sa likod ng sasakyan. But the moment I landed on the road, a sharp thing hit my eyes. I'm bleeding, but I can't feel pain. Hindi ko alam bakit wala akong narar
Umikot ako sa harap ng salamin sa hindi ko mabilang na pagkakataon. I'm wearing a red satin sleeveless dress na may string sa magkabilang gilid. Hanggang kalahati lamang ng aking hita ang natatakpan. Kitang-kita ang suot ong necklace at wedding ring kong ginawa kong pendant. Namaywang ako sa harap ng salamin nang may brasong pumulupot sa 'king beywang. Nag-angat ako ng tingin at nakita ang pagyakap ni Leo sa 'king likuran. He kissed my shoulder blades soflty. Nakaramdam naman ako ng bolta-boltaheng dumaan sa 'king mga ugat. “Pangit ba?” nahihiya kong tanong. Umiling ito. Halos mapugto ang aking hininga nang nilapit nito ang kanyang ilong sa 'king leeg. “I don't like the dress.” Nangunot ang aking noo. “Bakit?”“Ang ikli,” he replied. I shook my head. Inabot kami ng madaling araw. After doing it in the kitchen, kumain muna kami bago niya na naman ako niromansa sa kwarto at shower. I realized my husband is insatiable. Hindi agad napapagod. Kung hindi lang siguro ako nag-knock down k
Nang makabalik ako sa party ay naging tahimik na ako. Paulit-ulit na sumasagi sa 'kin isipan ang mga sinabi sa 'kin ni Ylena. I tried erasing those thoughts but every time I do, it will just go louder and louder. “Hoy, ayos ka lang? Si Shina na ang sumagot sa game na host ka kasi wala ka rito. Sabi ni Dani umalis ka raw kasama ni Professor Hoax. Anong nangyari? Bakit ka pinatawag?” I pursed my lips and shook my head. “Wala. May importanteng binilin lang.” Importanteng importante. Dahil lahat ng sinabi niya ay parang tattoo na nakatatak na isipan ko at nahihirapan na akong alisin pa. It's been engraved. Kaya ngayon ay maraming katanungan sa isip ko na alam kong dalawa lang ang makakasagot.It's either my husband, or his brother. Sinumpa ko nang hinding hindi ako lalapit kay Leon. Pero bakit parang sa loob-loob ko ay may nagsusulsol na siya ang lapitan ko? There's something in me that believes Leon won't lie to me. “For the last game!” ani ni Yuri sa matinis na boses. “This game is
Niyakap ko ang aking sarili habang pinapanood siyang hinaan ang aircon sa kanyang opisina. After the steamy moment we had, he tucked me in this sofa bed and wrapped me up with blanket. Ramdam ko pa rin ang hapdi but it was more bearable than the last time. Bumalik si Leo sa tabi ko at nakipagkasya ang sarili sa ilalim ng blanket. Inusog niya ako palapit sa kanya at niyakap ako. His arms around me is making me feel warm no matter how cold the room temperature is. H******n niya ako sa noo at pinaunan ako sa kanyang braso. “I'm sorry for taking you again even knowing you're sore.” He kissed my temple. “I'm just really jealous, Allys.” Mariin kong pinikit ang aking mga mata. Kung dati…kung dati masaya akong marinig ang pangalang 'Allys' mula sa kanyang bibig. I thought he's creating a cute nickname for me because he find me unique and special. Ngunit matapos kong malaman ang tungkol kay Allysa Rockwell, wala na. I feel like he's not talking to me anymore. He's talking to the Allys he se
“Leon…” I sobbed. Kumalas siya sa yakap at kinapa ang aking pisngi. He wiped the tears on my cheeks. His eyes flashed with emotions I can't even name. Kita ko ang pawis sa kanyang sintido at parang hinihingal pa ito. “What happened? Bakit ka umiiyak?” Umiling ako. I can't utter a single word. I just keep sobbing so hard. Muli niya akong niyakap at narinig kong nagsalita ang police na kanina pa ako kinakausap at tinatanong bakit ako umiiyak. “Hindi rin po namin alam bakit siya umiiyak, Sir, e. Pumasok lang siya rito sa station na umiiyak. Akala namin ginahasa o ano sa daan. Hindi rin siya nagsasalita bakit siya umiiyak. Ikaw lang po hinahanap.” I felt him sighed. “Thank you for calling me. Iuuwi ko na siya.”Inalalayan ako ni Leon palabas ng Police Station. Yakap-yakap niya ako habang naglalakad. I keep sobbing as we reached his car. Pinagbuksan niya ako ng pinto at halos kargahin na ako para makapasok sa loob ng sasakyan. Nang ma-i-settle ako sa loob ay sinarado niya ang pinto at
Tahimik akong nakaupo sa kanyang couch habang siya ay nakaupo sa single couch at pinapanood ako. Tulala ako habang hawak ang whiskey na aking hiningi kanina. I need to breathe. I need to calm myself. The informations I discovered, the truths I unveil this morning, cannot sink in inside my head. Ayaw kong maniwala. Feeling ko parang laging kulang. Parang may kulang. Naramdaman kong may umagaw sa hawak kong baso. I lifted my gaze and found Leon did that. Nilapag niya ang baso ng whiskey sa center table at sinamaan ako ng tingin. Kung kahapon siguro— o sa mga nagdaang araw, siguro ay matatakot ako sa paraan ng pagtitig niya. But now? Nah. I can't even feel any emotions. I'm starting to get numb.“Matulog ka na.”Mahina akong natawa sa kanyang sinabi.“Umaga na. Dapat pa ba akong matulog?” walang buhay kong ani. I leaned against my seat and closed my eyes. “Kapag ba nakatulog ako, hindi na ako magigising?”“Allison, stop saying that.” I didn't talk. Pinagpahinga ko muna ang aking mga