บททั้งหมดของ Sold to my Professor (Tagalog): บทที่ 1 - บทที่ 10

 I wiped the tears rolling down my cheeks. It's past three in the morning, ngunit gising pa rin ako. Hindi ako makatulog. Paulit-ulit na pumapasok sa isipan ko ang sinabi ni Mommy at Daddy.  Na ikakasal na ako.  I feel so betrayed. Buong buhay ko… buong buhay ko ay sila ang lagi kong sinusunod. I admired the way they treated each other as couple and I wanted that kind of relationship too for myself.  Bakit pakiramdam ko ay napakasama ko na kapag hindi ako sumunod sa kanila?  I'm just fighting for my rights, right?  I groaned and opened the room's window. Tulog na ang lahat. Pati ang guwardiya sa labas ng gate ay mukhang humihilik na rin. Madilim ang buong bahay dahil tulog na ang lahat. 

“Sigurado ka bang papasok ka? Hindi mo naman kailangang pilitin ang sarili mo, anak.”My eyes remained on my reflection in the mirror. Suot ko ngayon ang aking school uniform. Unlike yesterday, medyo maaliwalas na ang mukha ko. Hindi ko na masyadong nahahalata ang eye bags sa ilalim ng aking mga mata. After the dinner I had with my fiancé last night, I went home feeling so overwhelmed. Hindi ko alam kung bakit. Hindi kami halos nagkausap dahil hindi ito palasalita. Siya ang naghatid sa akin pauwi kaya masasabi kong hindi naman ito masyadong 'cold at masungit'. “Anyway…” Hinawakan ni Mommy ang aking balikat at pinihit ako paharap sa kaniya. “How's your meeting with your fiancé last night, hmm?” I smiled tightly. Oo nga pala. Hindi ko nga pala nakausap si Mommy kagabi dahil sa pagod at pagkaantok ko.“Maayos naman po, Mom. Hindi siya masyadong nagsasalita.” I shrug

“Here.” He offered me his hanky. “Stop crying.” “H-Hindi na.” Suminghot ako at kinuha ang panyo na nasa bulsa ng aking blazer. It was the hanky the stranger gave me. Hindi ko alam kung bakit pero gusto ko ang panyong ito. Pinahiran ko ang aking luha at siningahan ito. We're still inside his office and I'm sitting on one of his couch. After my emotional break down, I am now embarassed to lift my gaze at him. Sino ba namang hindi mahihiya? Kakakilala pa lang namin. Ni hindi nga kami close tapos kung umiyak ako kanina ay parang sobrang lapit na namin. Ang gusto ko na lang mangyari ay malunin ako ng lupa.“Here.” He placed a glass of water on the center table. “Drink up.” Tumango lamang ako rito at sinunod ang kanyang sinabi. Alas siete na kaya paniguradong wala nang mga estudyante sa labas. And it's better. Hindi nila ako makikitang lumabas sa opisina ni Professor Farr

Nagising ako sa mula sa ilaw na simisilip sa nakabukas na kurtina ng bintana. Iritado kong tinakpan ang aking mga mata at bumaling ng higa para makatulog ulit. Ngunit isang boses ang aking narinig dahilan upang magising ang aking buong sistema. “Get up, we'll be late for school.” Wala sa sarili akong bumangon at tumingin sa kanya. His green orbs looked at me dead in eye. Saka ko ang napansin na nagbubutones na ito sa kanyang polo. Tapos na rin siyang maligo dahil naaamoy ko na ang kanyang mabangong pabango na magkahalo sa amoy ng kanyang sabong panligo.Naiilang akong ngumiti rito. “G-Good morning, Prof.” Tumigil ito sa pagbubutones at tumingin sa akin. “How many times do I have to tell you to drop the formalities?” Namilog ang aking mga mata at kaagad akong humingi ng paumanhin. Ugh, lagi ko na lang nakakalimutan ang bagay na 'yon. Naiilang pa rin ako sa presensiya niya.“Uhm

Busy ako sa pag-i-empake ng aking mga dadalhin sa camping para bukas. It's really not a camping but I called it one. Parang ganoon na rin kasi, e. Nang matapos ay humikab ako. Masakit ang aking buong katawan dala ng training na ginagawa ng mga etiquette teachers na ini-hire ni Professor Farris. Limang araw na rin ang nakalipas mula nang meeting namin nang hapon na 'yon.I did my best ignore Gio and Andrea. I became closer with Daniela Ann at school. Si Professor Farris naman...wala kaming kibuan. After school, nauuna akong umuwi at naghihintay sa akin ang mga teachers for etiquettes. Mabuti na lang may mga kasambahay rito kahit papano. May nagluluto sa amin ng panghapunan. We don't sleep on the same bed—or that's what just I thought. Kapag kasi umuuwi siya, tulog na ako. Kapag rin aalis siya, tulog pa ako. I don't know if this is just his plan to make me feel comfortable while learning to be a wife? O talagang wala siyang pakialam sa akin? Ni m