Greeting to Miss Zen Yang, Jenmiel Mina, Nihan, and Angel! Thank you sa palaging pagco-comment. Pinapasaya niyo po ako sa ganoong paraan hehe. Mahal ko po kayooo. H'wag po kayong mag-alala. Papunta na tayo sa exciting part hihi. Pero hmm...buntis si Izzy? Parang hindi naman mwehehe
“What are you doing?” I asked.Sabado ngayon at nagtataka ako sa mga taong pabalik-balik sa loob ng silid kung saan ko natagpuan ang mga litrato ni Allysa. Kakagising ko pa lang at ito ang pinakaunang pagkakataong nagpapasok si Pierce ng ibang tao.Nilapitan niya ako at binalot ng yakap. Kaagad naman akong napahinga ng malalim nang maramdaman ko ang init ng kanyang katawan. For the past few days, palagi ko na lang siyang inaaburido sa aking mga gustong kainin. And thank goodness someone blessed him with a longer patience to understand me.“I'm removing her things inside that room,” he said.Just the mere mention of the word 'her', I already know who he meant. Nangunot ang aking noo at bahagyang humakbang palayo sa kanya. Kita ko rin ang pagtataka niya sa ginawa ko. His green eyes are observing me and my reaction.“Bakit? Sayang naman. You've been taking care of that things—her things for many years...tapos paaalisin mo lang?” Puno ng pagtataka kong wika.“I already have you.” He shrugg
Nakayuko ako habang naglalakad sa hallway ng school. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Lahat sila ay nakatingin sa akin at napupuno ng bulungan ang buong paligid. Hindi naman ako ganoon ka-tanga para hindi malamang ako ang pinag-uusapan nila.I held the strap of my bag tighter and I continue walking with my head held high. Criticisms are part of my life. But I never expect it to be this way. I am always the role model of this school. Ako ang palaging tinitingala. Tinitignan nila ako nang may paghanga sa kanilang mga mata. The admiration look upon their faces every time they see me walking by.But now... it's all gone. Ibang titig ang kanilang ginagawad sa akin.“Grabe, ang taas pa naman ng tingin ko sa kanya.”“Akala ko pa naman mabait. Inakala ko pa nga si Gio ang dahilan o 'di kaya ay nag-cheat sa kanila, e.”“True! Baka siya talaga ang cheater at reason bakit sila naghiwalay ni Gio. Nadamay pa tuloy si Andrea.”“Hay, napakasayang niya naman.”I bit my lips hard but I
Pinilit ko ang aking sariling tumayo. Inalalayan ako ni Mommy ngunit kaagad ko siyang tinulak. I don't need anyone's sympathy to me. Punong-puno ng galit at puot ang puso ko. I was fooled. I was manipulated. My whole life is a lie. Everyone around me is manipulating me. Fvck.“Izzy, anak—”“Anak?” Walang humpay ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. “You still call me anak, Mommy? After selling me?!”“Izzy, makinig ka muna sa akin...”Katulad ko, puno na rin ng luha ang kanyang mga mata. Sumasakit ang tagiliran ko ngunit hindi ko ito binibigyang pansin. Nakatitig lamang ako sa kanila habang lumuluha. I lost all my composure. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman para sa kanila. Kung dapat ba akong magalit. Ngunit parang mas nangingibabaw ang awa ko sa aking sarili. I feel so pity of myself. Niloloko na pala ako ng mga taong nakapaligid sa akin."So all this time...all this time hindi niyo talaga ako pinakasal sa kanya dahil nag-aalala kayo sa aking kinabukasan. It's beca
"Pierce.." I mumbled.Narinig iyon ni Leon kaya agad siyang lumayo sa akin. Nilingon niya'ng panandalian ang kanyang kapatid bago muling bumaling sa akin bago tipid na ngumiti. At nagulat ako sa sumunod niyang ginawa. He kissed my forehead in front of my husband!"I'll go check on something. Just call me if something happens. Kumain ka na rin. Don't hunger yourself," he said before he stood and face his brother.Pansin ko ang pagsusukatan nila ng tingin. Gusto kong sitahin si Leon ngunit wala akong sapat na lakas para magsalita nang may kalakasan. At isa pa, gutom ako. Ilang araw din akong nakaratay dito at walang kinakain. Hindi ko dapat hinahayaan ang sarili kong magutom. Lalo na ngayong alam kong...may munting buhay ang nasa sinapupunan ko.I still can't believe this. I am pregnant. May baby sa tiyan ko. The reason behind my weird behaviors these past few days. And heck.. I'm still nineteen. Masyado pa akong bata para magdalang-tao. Pero anong magagawa ko? It's my fault. I was so ca
Nangingig ang mga kamay kong sinara ang maleta na pinagsidlan ng aking mga damit. Muli kong nilibot ang aking paningin sa buong silid. This will surely be the last time I'll take a step inside this room. The room that witnessed the passed months- or should I say for almost a year. Today is the exact day of our wedding day. Our first anniversary as husband and wife. But how ironic it is for us to finally separate ways after a year.This is when I finally realized that sometimes, love isn't an enough reason for someone to stay. Love isn't an enough reason for you to keep living the dreams that wasn't even yours in the first place. Love can also be the reason for someone to leave to have your peace mind. That's the power of love.Mahigpit akong napahawak sa handle ng maleta at mariing kinagat ang aking ibabang labi. Kinumchaba ko si Manang Karen para hindi niya sabihin kay Peirce na umuwi ako rito at para rin masuyo niya ang mga security ni Pierce na umalis muna panandalian para makatakas
"Cheska!" I screamed her name for the nth time.Sumasakit na ang lalamunan ko kakatawag sa kanyang pangalang ngunit para bang wala itong narinig. Patuloy lamang siyang naglalaro sa kanyang barbie at kumakanta pa. Nasapo ko ang aking noo at humugot ng malalim na hininga.Nilapitan ko ito at umupo sa kanyang tabi. Kita ko ang pasimple nitong pagnguso at umirap. Napailing ako. This girl is acting stubborn again. Kapag ganitong nagkukunwari siyang hindi ako naririnig o nakikita, it means she's upset at me for something that I forbid her to have.Tinignan ko ang aking relo sa 'king palapulsuhan at muling napahugot ng malalim na hininga. Our flight bound to Norway will be thirty minutes from now. At kagabi pa nagmamatigas si Cheska na ayaw umalis. Ayaw niya na raw bumalik sa Norway even if she's still studying there. Okay lang sana kung vacation days niya ngayon. Pero hindi, e. Kailangan na naming bumalik ng Norway para matapos niya ang school year na ito. Humirit lang nga ako sa pagdala sa
Inayos ko ang aking suot na damit. Alas otso na ng umaga ngunit wala pa ring Leon ang dumating. Nagsisimula nang mainip si Cheska kakaantay sa kanya. Malapit na rin ang meeting time ko with the Liason's head manager. Kanina pa tumatawag sa akin ang aking manager dahil malapit na ang akong ma-late.Muli kong tinignan ang aking phone at humugot ng malalim na hininga. I dialed his number again. Ang again, the operator keeps telling me he's out of coverage area. Anong oras ba siyang umalis ng Pinas at ang tagal niyang dumating? I might miss this another big project because of him.Pwede ko namang iwan si Cheska sa kanyang yaya, ngunit mas mapapanatag siguro ako kapag nandito si Leon at inaalagaan ang anak ko. Kung pwede ko lang sigurong dalhin si Chessy ay kanina ko pa ginawa. Pero hindi pwede, e. I'm keeping her away from my messy life, remember? Leon should be here any moment by now.I let out a huff and glance at myself in the mirror. Pregnancy didn't affect my body at all. Isang taon m
"It's a pleasure to meet you," aniya sa malamig na tinig habang ang kanyang kamay ay nakaabot sa aking harapan.I gulped. Pakiramdam ko ay nanlalamig ang aking sikmura habang nakatitig sa kulay berde niyang mga mata. Natutuliro ako. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Parang gusto kong tumakbo palabas ng coffee shop na ito at kalimutan ang lahat.My eyes traced his whole face. Pati na rin ang katawan niya. He looks more mature now. He grew some beards on his chin and jaw. Hindi makapal ngunit mas lalong nagbibigay sa kanya ng appeal. Makinis pa rin ang mukha nito at ang matangos nilang ilong na wala man lang akong makitang konting white heads."Excuse me, miss?"I blinked my eyes to wake myself from my reverie. Wala sa sarili akong napatingin sa aking manager na pinandidilatan ako ng mga mata at kay Miss Madelo na nakatitig sa akin na parang nagtataka na parang natatawa. Hindi ko alam. Maybe she thinks I looked like a fool who was whipped by her boss.I cleared my throat and s