Chapter 57

I had a great time talking with my mother. Magandang bungad iyon sa umaga. Kahit papano ay naibsan ang munting kirot sa aking dibdib at pangungulila sa kanila. Wala raw si Daddy dahil may ginagawa pa raw siya. I miss him too but it's fine. The last memory I can recall with him was our argument.

Mahaba-haba ang naging usapan namin ni Mommy. Kinwento ko sa kanya lahat ng mga pangyayari sa buhay ko. Isa na roon ang pagpapatawad ko kay Gio at pagkakabuntis ni Andrea. She was shocked to hear that. Of course, who wouldn't? Andrea was so prim and proper whenever mom's around.

“You done talking?”

Napabaling ako sa hamba ng pinto at doon ko natagpuan si Pierce na nakasandal at matamang nakatitig sa 'kin. Tumango ako. “Yes!”

He smiled and advanced toward me. Umupo siya sa kama kaya inabot ko ang kanyang phone. Maagap din naman niya itong tinanggap.

“Thank you, Pierce. I'm happy that finally...after months, nakausap ko na rin si Mommy. Sayang lang at wala si Daddy.” I smiled.

“Shall we go and eat