Galit na galit akong lumabas sa banyo. Pero hindi pa ako nakakalayo ay isang kamay ang pumigil sa akin upang mahinto ako. Pagharap ko ay isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko.Hindi agad ako nakagalaw. Pakiramdam ko ay namanhid ang buong mukha ko."Marcus is mine. Hindi ako makakapayag na mapunta siya sa iyo!" galit na galit na sigaw ni Tiffany sa harapan ko.Dahil sa galit ko ay humarap ako sa kanya ay binigyan ito ng isang malakas na suntok sa mukha. Bumulagta ito. Dumudugo ang ilong."Damn you, Tiffany!" sigaw ko dito. "Kung makaasta ka, akala mo mahal ka ng lalaki. Eh, di sa iyo na. Pakasalan mo na ngayon. Sawang sawa na ako sa mga kaartehan mo!"Tinalikuran ko ito. Inayos ang buhok ko. Papunta na ako sa classroom ko ng sumakit ang mukha ko. Kaya naisipan ko na lang ang umuwi.Pagdating ko sa mansion ay nagkulong agad ako sa kwarto ko. Kahit sino ang kumatok ay hindi ko pinagbuksan.Hanggang sa magsalita ang isang boses na ayaw kong marinig."Amara, open the door, please
Sue Amara POV Monday mornings, abala ako sa mga ginagawa ko. Dahil may hinahabol akong project. Kung di lang siguro ako naging busy. Nagawa ko na ito. Nasa cafeteria ako nang madatnan ko ang mga kaibigan ko. Kaya umupo agad ako. "I order your fav." "Thanks, bestie." "You're always welcome." Napalingon kaming tatlo sa pinto ng cafeteria. Pumasok mula sa labas si Marcus. Lalapit na sana ito sa akin ng malapitan ito ni Tiffany. "Alam mo, Sue, ang lakas ng apog ng Tiffany na iyan. Ayaw naman sa kanya ni Marcus. Pero talagang pinipilit niya ang sarili sa lalaki." "Hayaan nyo na. Hindi naman big deal sa akin." "You are his fiance. Paanong hindi big deal. Siguro kung ako ang fiance ni Marcus. Magagalit ako, magwawala." "Unfortunitely, I am not you. At sinabi ko na sa inyo. Arrange marriage kaming dalawa. So I don't feel for him." "Sabagay." Hinayaan ko na lang na sa table nila Tiffany na umupo si Marcus. Kahit alam ko na sa akin nakatuon ang paningin niya. Abala ako buong maghapo
Sue Amara POV"Marcus, ano ang ginagawa natin dito?"Walang imik si Marcus. Kanina pa kami dito, tapos na ang mga subject kaya lumiban na lang kami sa klasse namin."Look, Amara. What did Tiffany isn't true. Please, wag mo naman akong iwasan." Humarap ito sa akin. Hinawakan nito ang dalawang kong kamay. "Amara, alam ko na hindi mo na ako maalala."Kumunot ang noo ko. Dahil sa sinabi nito, "Masyado pa tayong mga bata noon. Noong unang tayong magkita. Dinala ka ng parents mo, kayo ng Kuya Angelo mo, kaya naging matalik kaming magkaibigan. Amara, I like you." Nagulat ako sa sinabi nito.Bigla akong napabitaw kay Marcus."Marcus, please don't. Balang araw ay ikakasal ako. Kaya ayaw kong sumugal.""Amara, I am your fiance. Pumunta ako dito, dahil gusto kitang makilala. Gusto kitang makasama, bago tayo magpakasal. Gusto kong magustuhan mo din ako, iyong hindi ka napipilitan na magpakasal sa akin. Dahil kailangan."Umatras ako, "Please, Marcus. Give me time. Gusto ko ding maka-usap si Kuya A
Sue Amara POVNapalingon kaming apat sa nagsasalita."Shut up, Gerald. Dapat ka lang palitan. Sa ginawa mo kay Sue? Go to hell," maanghang na sambit ni Katty."Please, Sue. I beg you. Wag mo akong iwan. Mahal na mahal kita.""Hindi mo ako mahal, Gerald. Ang mahal mo ay ang pera ko," saad ko dito.Nalaman ko lang din ito, kahapon. Kaya nagising ako sa katotohanan na hindi naman pala talaga niya ako mahal. He just love my money."And Marcus is not my boyfriend. He is my fiance."Nanlalaki ang mga mata ni Katty at Marian. Napalingon ako may Marcus. Hindi man lang ito nagulat."Halika na, Marcus. Sasamahan pa kita sa registrar. Para malaman mo kung saan ang room mo."Iniwan namin sila doon na nakatulala. Kaya hinila ko na si Marcus."I am sorry, Marcus. Ginamit kita para lang layuan niya ako.""It is okay. Naiintindihan kita.""Salamat, gusto ko lang lumayo siya sa akin. Alam ko na hindi niya ako titigilan. Ikakasal din naman ako balang araw.""Mamahalin mo ba ang lalaking papakasalan mo?
In year 2004Sue Amara POV"Sue, please. Wag mo naman akong iwan," pigul sa akin ni Gerald.Tumigil ako sa paglalakad. Humarap ako sa kanya."Kung naging matapat ka lang sa akin. Hindi tayo maghihiwalay. I love you, Gerald. Nagpaka martyr ako sa iyo. Kahit ilang ulit mo akong niloko, tinanggap kita nang paulit-ulit. But this is enough. Tama na ang pagiging tanga ko sa iyo," lumuluha kong sambit.Hindi ito nagsalita kaya tinalikuran ko ito at iniwan na lang siya doon. Nasa harapan na ng gate ng school namin ang dalawa kong kaibigan na babae.Nakita nila ang hitsura ko. Kaya agad nila akong nilapitan at niyakap."Mabuti naman at nagising ka na sa katangahan mo sa kanya."Hindi ako umimik. Patuloy lang ako sa pagluha. Nakarating ako sa hacienda na sawi. Kaya nang makita kong pababa ang kapatid ko ay agad akong tumakbo papunta sa kanya at niyakap ito nang mahigpit."I heard na naghiwalay na daw kayo ng gago mong boyfriend." Mas lalo akong humagolhol.Hindi ko agad napansin ang isang pigur
Amara POVNaghihintay pa rin ako hanggang ngayon. Limang taon na ang nakakaraan, mula ng makabalik ako sa pamilya ko.Naghihintay pa rin ako sa pagbabalik ni Marcus. Kahit na sinabi na ng pinsan nitong si Devon na hindi niya nakita doon si Marcus, pagkadating nila doon."Mommy, are you crying again?" nilingon ko ang limang taong gulang na anak kong babae.Katabi nito ang kakambal nito. "I just miss your dad, Carlie Ann.""Mom, don't worry, daddy will be back to us," saad naman ng anak kong lalaki."I know, Jude, I know."Bumalik ako nang tanaw mula sa malayo. Isang buntong hininga ang ginawa ko.Kahit na may mga anak na ako at nanatili pa rin ako sa serbisyo. Hindi ako umalis. Pero hindi nila na ako inilagay sa field. Kahit na gusto ko sa field upang magkaroon ng pagkakataon na mahanap ko si Marcus ay hindi na pumayag ang superior ko.Mas lalong naging maliit ang chance ko na malagay sa field nang malaman kong buntis ako. Nabuo ang anak namin noong unang gabi naming magkasama. Sobrang