Chapter One Hundred

"Tingnan mo ang bahay na iyon Noah."

 Tinuro ko ang malaking bahay na parang kastilyo sa harapan namin.

 Palagi akong nalulula sa paligid ng bahay na ito, parang sinasaklaw nito ang buong buhay ko.

 “Ano naman iyon?”  Sumilip si Noah sa tinuturo ko at parang hindi niya alam kung ano ang espesyal dito.

 "Iyan ang aking pinakamamahal na bahay."  Napangiti ako ng buong puso.  Pakiramdam ko ay umabot sa tenga ko ang sulok ng labi ko.

 Hanggang ngayon, itong bahay pa rin ang pinakamaganda.

 Hindi pa rin nawawala ang ambiance at mood.

 "Oh andito na tayo?"  bulalas ni Noah.

 "Ano?  Hindi!  Hindi iyon ang tinitirhan ko—kahit gusto ko."  Ipinatong ko ang mga kamay ko sa harapan niya.

 "Kung gayon, bakit mo ito tinawag na iyong pinakamamahal na bahay?"

 “It’s because I have the most memorable memories in this ho