Chapter One-hundred eighteen

Nang dumating na ang pagkain ay nagsimula na kaming kumain ni Liam ng hindi nag-uusap.

 Walang nagsasalita sa amin at tahimik lang kaming kumain.

 Ako naman ay yumuko na lang sa pagkain ko at nilagay sa bibig ko at marahas na nilagok.  Napakatahimik ng paligid at tila ba ang pagnguya ng pagkain ay maririnig.

 Hindi na sana tayo nag-open ng topic na ganyan dati at binabalewala ang mga problemang kinakaharap natin.

 "Bakit ang tahimik mo?"  sunod sunod na subo ang kamay ko ng biglang nagsalita si Liam.  "Ginawa ba kitang hindi komportable?"

 Inangat ko ang tingin ko sa kanya at nakita ko ang mga mata niyang nag-aalala.

 "Galit ka ba?"

 Dahan-dahan akong umiling sa tanong niya.

 "Hindi"

 Hindi ako galit sa kanya, at kahit anong sabihin niya.  Hindi ko lang alam ang nararamdaman ko.  Hindi ko alam kung