แชร์

Chapter 4

ผู้เขียน: Sashi
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2022-10-01 11:58:46

#Let's Divorce

“Nagkita pala kayo kanina ng ex mo sa ospital?” 

Nang makapasok ako sa bahay at habang nagtatanggal na rin ako ng sapatos, hindi ko agad napansin na nasa mahabang upuan pala si Mike habang mag-isa siyang umiinom ng alak doon. Most of the time kasi ay mas nauuna ako sa kanya na umuwi since madalas siyang ginagabi sa school sa rami ng mga papel ng mga estudyante niyang kailangang tapusin.

“Si Morgan ba?” natatawa kong tugon. Hanggang ngayon pa rin pala ay iniisip ni Mike na ex-boyfriend ko si Morgan. “Kaibigan ko nga lang ‘yong si Morgan. Tiyaka nagkataon lang din na nagkita kami kanina sa ospital since dinalaw niya ‘yong lola niya. Inatake nga raw sa puso.”

“Nasa ibang bansa siya, ‘di ba?” Hindi pa rin nakikipag-eye-contact sa akin si Mike. Sa baso ng alak lang nakapako ang mga mata niya. “Babalik ba siya ulit doon? Gaano katagal naman siya magse-stay rito sa Pinas?”

“Hindi ko naitanong ‘yong tungkol d’yan kanina-”

“Halos isang oras kayong magkausap kanina sa cafeteria, ni hindi mo man lang naitanong sa kanya ‘yong tungkol d’yan? Bakit? Ano bang pinag-usapan n’yong dalawa?” Ngayon ay nanghahamon ang mga mata niya na pumalag ako sa kanya at magsabi ng totoo. “Asawa mo ako kaya curious lang ako. Nakikipagbalikan ba siya sa iyo?”

“Ano bang pinagsasasabi mo, Mike?!” Hindi ko na na-control pa ang boses ko na magtaas dala ng inis ko sa asawa ko. Hinihiling ko sanang nanonood ng movie sa kwarto niya si Gian para hindi niya kami marinig dito. “Sana naririnig mo pa ‘yang mga sinasabi mo ngayon. Kasi hindi ko na alam kung hanggang kailan ko ba kailangang ulitin sa iyo na wala ngang something sa amin ni Morgan simula noon, at mas lalong imposible namang magkaroon ngayon!” mariing sambit ko. 

Mababaw lang ang luha ko kaya kaunting pintig lang sa puso at nararamdaman ko, magiging emosyonal na ako. Hindi ko kasi kinakaya ‘yong mga nagiging pangdududa ni Mike sa akin. Sa lahat ng tao, ako pa talaga ‘yong paghihinalaan niya na nangangaliwa sa aming dalawa?

“Ikaw naman ang tatanungin ko ngayon.” Hinablot ko sa kamay niya ang baso na may alam na sana ay iinumin niya na. Just to gain his attention, wala munang alak. “Sino ‘yong babae? Anong relasyon mo sa kanya?”

“Sino?” Magkasalubong ang kilay niya na nagtanong. “Ako naman ang gagawan mo ng kwento para maging masama ako? Andrea, gusto mo na naman bang mayroon tayong pag-awayan-”

“Hindi ako gumagawa ng kwento. Hindi pagdadahilan ito para makalusot ako, Mike. Kasi kitang-kita ng mga mata ko mula sa second floor ng ospital na mayroon kang babae, na mas bata ang mukha sa akin, na inihatid sa kotse niya. Hinalikan ka pa nga niya sa pisngi, ‘di ba?” Hinuli ko ang mga mata niyang pilit umiilag mula sa akin. “Sino ‘yon, Mike?”

“What are you talking about? Hindi ko alam ‘yang sinasabi mo, Andrea. Bakit ba gustong-gusto mong isipin na nangangaliwa ako? Gumagawa na lang yata ng imaginary scene ‘yang utak mo para lang mapatunayang nambababae ako kahit na hindi naman, e!”

“Kilala ko ‘yong babae. At sure ako na hindi imahinasyon ko lang ang nakita ko kanina, Mike,” may diin na sambit ko. “Naging pasyente ko kanina ang babaeng ‘yon. Takot na takot siya. Alam mo kung bakit?”

Hindi siya nagsalita. Kinuha niya na lang muli ang baso na nakapatong sa lamesa at sinalinan iyon ng alak, tiyaka niya ito diretsyong tinungga nang isang tauban lang.

“Natatakot siyang malaman na buntis siya. Kasi ang mas ikinakatakot pa ng dalagita na ‘yon, ayaw niyang malaman ng mga magulang niya na nabuntis siya ng isang lalaking pamilyado na pala.” 

Ang sabi ko kay Kath kanina ay gusto kong maniwala sa pinaninindigan ko, na baka walang malisya ang mga nakita ko at gusto kong pakinggan muna si Mike kung paano niya ipagtatanggol ang sarili niya sa akin. Pero sa nangyayaring eksena ngayon, mas lalo niya lang pinatutunayan sa akin na tama ang mga suspetsya ko. Na ang maging desisyon ko ngayon ay manatiling pagdudahan siya. Kasi ni hindi man lang niya magawang tingnan ako sa mga mata, e. Kanina pa ilag ang mga tingin niya sa akin. Sa tuwing kinukwestyon ko siya tungkol doon sa babae, ang palagi niya lang sagot sa akin ay gumagawa ako ng kwento. Na gumagawa ako ng dahilan para mag-away kami at sumama ang loob ko sa kanya.

“Kaya ako agad ang naisip mo-”

“Hindi lang naman ‘yon ang tinitingnan kong dahilan, Mike! Paulit-ulit na lang ba tayo rito?” Gigil na gigil na ang boses ko kasi para bang nahihirapan siya na intindihin ang point ko. “Let’s say hindi kita nakita na kasama mo ang babaeng ‘yon at hinalikan ka pa niya sa pisngi, hindi naman ako magdududa na baka may something sa inyo. Kaso nakita nga ng dalawang mata ko, Mike! Nakita ko kayo! Kaya mas lalong tumibay ‘yong pundasyon ng pagdududa ko kasi hindi ko malaman kung anong dahilan bakit kayo nagkakilalang dalawa? Kung paano? Kung ano ba ang relasyon mo sa kanya? O baka naman ikaw rin ‘yong tatay ng anak no’n?”

Bahang-baha na ng luha ang pisngi ko. Hindi ko kayang tanggapin kung ngayong gabi man na ito ay aminin sa akin ni Mike na lahat ng suspetsya ko sa kanya ay totoo. Feeling ko… hindi ko kakayanin. Baka mag-collapsed ako.

“Andeng-”

“Totoo ba ang mga pagdududa ko sa iyo?” Hinampas ko palayo ang mga kamay niya sa akin nang tangkain niya akong hawakan. “Kasi kung totoo lahat… mabuti na rin sigurong mag-divorce na rin tayong dalawa.” 

Wala nang patumpik-tumpik, kailangan kong dumiretsyo na sa punto hangga’t maaari. Alam kong hindi ito ang unang beses na hinamon ko ng hiwalayan si Mike, pero this time… hindi ko na talaga kaya. Ayoko namang manatili nga ang relasyon naming dalawa bilang mag-asawa habang siya ay mayroong baby na pinananagutan sa ibang babae. Hindi ako nag-asawa para lang magkaroon ng kahati.

“Tell me you’re not serious about this, Andrea.”

“Bakit hindi?” Nagngangalit sa galit na tinapunan ko si Mike ng tingin. “Hindi mo lang alam pero matagal na akong pagod sa relasyon nating dalawa. Hindi ko pinangarap na maikasal para lang ibuno ang sarili ko na magduda kung may babae ka ba o wala. Hindi ko deserve ito, Mike… kasi all along, naging honest ako sa iyo!” 

Marahas na pinahid ko ang panibagong batch ng luha na tumulo. “Kaya ayoko na. Hindi ko na kaya pang magbigay ng another chance. Mag-divorce na lang tayo, Mike.”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Struggles of the Legal Wife   WAKAS

    10 years ago... I’m not really a fan of using idiomatic expressions to describe what I feel. I simply state the feeling. Kung masaya ako, I simply say I’m happy. Kung malungkot ako, edi malungkot. Kung natatakot ako, I simply zip my mouth, and that’s all. Not until I arrived at my happiest destination… so far. I learned to put a description towards my feelings. While I walked down the aisle, pakiramdam ko lumulutang ako sa alapaap. Am I walking in seventh heaven? I don’t… really know. All I’m aware is a minute from now, magiging misis na ako ng lalaking kinakikiligan ko lang noon na kausap ko sa internet. “I, Adrian Minatozaki, am accepting Maui Tenorio as my bride.” Habang isinusuot sa akin ni Adrian ‘yong singsing, nanginginig pa ‘yong kamay ko. “At sa harap ng Poong Maykapal, nangangako akong aalagaan kita at poprotektahan.” “To the best of my ability, I will work hard to make you the happiest wife on Earth. Hindi ako magsasawang mahalin ka. Hindi ako mapapagod na intindihin k

  • Struggles of the Legal Wife   Chapter 42

    In this battle, the man I love is my opponent.Malinaw namang naipaliwanag ni Miss Claire sa akin ang plano niya. To defeat Chelsea's fear, kailangan kong makahanap ng butas kay Adrian... or Arian?And the funny thing here is that... the plan is... I have to gain his trust. Kailangan kong mapaniwala si Adrian na kakampi niya ako—which is why I have to use 'yong pagmamahal na mayroon ako para sa kanya to make him believe I'm not his enemy.Pero hindi ba ako nagiging unfair? Kay Adrian at sa sarili ko?Nakakatakot na ang maging labas nito... isipin ni Adrian na hindi ko talaga siya mahal. Na niloloko ko lang siya, and in the end... iwan na naman ako ng lalaking mahal ko."Mag-smile ka naman, Maui. That gown fit you perfectly, kulang ka lang sa smile." Hinawakan ni Adrian ang magkabila kong pisngi at binatak ang labi ko na ngumiti. "Ugh... I want to see your genuine smile again."Hindi ako sanay na parang nagiging masyadong sweet naman si Adrian sa akin. Although sweet naman siya sa akin

  • Struggles of the Legal Wife   Chapter 41

    Hindi pa man ako nakakabawi sa gulat na ibinigay sa akin nang malaman na si Adrian at Arian Caidic ay iisa, bigla akong nakatanggap ng tawag kanina mula kay Yaya Manang. Pinapupunta niya ako kaagad sa ospital dahil isinugod raw nila si Chelsea.Sa ngayon ay hindi ko pa alam ang dahilan kung bakit biglang isinugod 'yong batang 'yon.Nasa taxi ako habang hindi mapakali sa upuan, my phone vibrated again. I received a text message from Adrian this time.I've been calling you many times pero hindi ka sumasagot. Where are you? Saan kita p'wedeng sunduin?Hindi ko muna inabala ang sarili ko na reply-an siya. I just can't sacrifice my duty as a nurse just to be with him for the second time. Bukod sa ayaw kong matanggal sa trabaho o mawalan ng lisensya, hindi rin kakayanin ng konsensya ko kung dahil sa kapabayaan ko kay Chelsea, mapunta sa peligro ang buhay niya.Babe, please answer me. We're gonna go and meet our wedding planner for today. Gusto rin niyang malaman kung anong taste mo sa weddi

  • Struggles of the Legal Wife   Chapter 40

    "Bakit pala kailangang may mga... uhh..."Nag-aalangan akong napapalingon sa paligid. On both sides, napapaligiran kami ni Adrian ng mga camera."Mga reporters ba 'yan? Bakit nila tayo kailangang kuhanan?""For vlogging, actually.""Vlog? So, scripted ba 'yong proposal mo sa akin-""Of course not."Nakarating na kami sa harap ng kotse niya, but Adrian wanted to see my face, and then brushed my hair."Vlogging, for me, means saving memories. If I wasn't able to go back to the past para mabalikan 'yong masasayang alaala na naiwan sa nakaraan, I find vlogging suits the best way para mabalikan ko ang mga 'yon nang hindi nahihirapan."Mukhang hanggang isang linggo ang itatagal ng ngiti ko, ah?Masyado nang malaki ang effort na ginagawa ni Adrian para sa akin, that I could no longer measure the amount it has been. Sobra niya na akong na-spoiled. Sobra niya na akong napasaya. And he gave me all the reasons para hindi ko pagsisihan na iniasa ko ang love life ko sa isang dating app—because wit

  • Struggles of the Legal Wife   Chapter 39

    Winakasan ko na 'yong conversation ko with her since nakatanggap ako agad ng text message kay Adrian na kitain ko siya sa labas ng mall.By the way, located kasi 'yong salon sa loob ng mall.However, nanatiling nakatatak sa isip ko ang mga sinabi sa akin kanina no'ng babae.It's funny that I didn't even bother asking her name. Nawala rin kasi sa isip ko, but I'm very much thankful sa mga sinabi niya sa akin.Somehow... It helps my mind be open towards necessary things na kailangan kong malaman.Tulad ng huli niyang habilin sa akin kanina, kung hindi kayang tanggapin ni Adrian na may anak ako, wala na ring saysay na ipagsiksikan ko ang sarili ko sa kanya. Kung hindi niya kayang tanggapin ang anak ko, ibig sabihin hindi niya rin ako kayang tanggapin.Gian served my blood pumping to give me life... and without him, I'll die."You're so stunning today, my love." Sinalubong ako ni Adrian as he slouched down and ask for my hand. He kissed it afterwards. "Handa ka na bang samahan ako sa para

  • Struggles of the Legal Wife   Chapter 38

    Hindi ko p'wedeng tingnan bilang si Adrian ang nagbayad sa tuition fee ng anak ko; una sa lahat, hindi niya pa alam na mayroon akong anak.Until now, hindi pa ako nakakabwelo na ipakilala ang sarili ko kay Adrian. Baka kasi ma-turn-off siya sa akin bigla once na malaman niyang... may anak na ako."O-Oh? Adrian?" Ikinagulat ko nang paglabas sa gate ng school ni Gian, nakaabang sa labas si Adrian at nakasandal sa kanyang puting Toyota Vios."Uh... I mean... paano mo nalaman na nandito ako?""When we're on a date last time, did you remember I borrowed your phone?"Kunot ang noo ko nang inaalala ang araw na 'yon... as I remember na no'ng nasa burger chain kami, ang awkward lang na biglang nanghiram si Adrian sa akin ng phone."Phone ko?" pag-uulit ko sa tanong niya,As his response, Adrian nodded his head. "Ise-save ko lang 'yong phone number ko sa contacts mo. Later this evening, magte-text ako sa iyo so, please save my number as well."Wala namang malisya sa akin ang reason niya, so I h

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status