“Huy, okay ka lang ba?” tanong ko kay Jacob pagkalabas niya sa banyo. Parang pagod na pagod ito at kahit na bukas ang aircon ng staff room, pawis na pawis siya.Dire-diretso siyang naglakad patungo sa lamesa kung saan may available na alcohol at wet wipes.“Hoy, parang wala kang narinig ah. Tinatanong kita kung okay ka lang ba?”Nang lumingon siya sa akin ay kitang-kita ko ang pagkairita sa kaniyang mukhang. Iyong tipong konti nalang, titirisin niya na ako dahil sa pangungulit ko.“Sa tingin mo ba okay ako?”Nakagat ko ang ibabang labi at marahang umiling. Halatang hindi siya okay. Alam ko naman kasi ang ginawa niya sa loob ng banyo. He masturbated. Narinig ko ang kaniyang mahihinang pagmumura kanina. I know it’s my fault. But he’s at fault too. Kasalanan niya naman kung bakit siya na-turned on.“Sorry…” mahinang sambit ko saka yumuko.“Bakit ka nagso-sorry? Wala kang kasalanan.”Napayuko naman at simpleng lumabi. Hinihintay ko lang siyang maunang maglakad palabas dahil ayoko namang m
Napahinto si Jacob sa paghuhugas ng pinggan nang marinig niya ang tanong ko. Nakakunot ang kaniyang noo nang bumaling siya sa akin.“Sino ulit?” he asked. Makikita rin sa kaniyang mga mat ana confused siya.“Tinatanong ko kung sino si Gabriella,” mahinang sambit ko. Sa totoo niyan, sa pangalawang beses na binanggit ko ang pangalan nito ay kinabahan na ako.“How did you know about her? Saan mo…” natigil siya sa pagsasalita at tinitigan niya ako. Ako naman ay pasimpleng tinuro ang puwesto na tinayuan ko kanina.“I heard you and your sister talking about her. Kaya naisip ko…”I stopped in the middle of the sentence and shakes my head.“Nevermind. Hindi mo naman kailangang sagutin.” Ngumiti ako sa kaniya bago tumayo para ayusin ang sarili ko.“You don’t have to know about her.”Marahan akong tumango nang marinig ang kaniyang sagot. Expected ko na rin naman na hindi niya sasagutin ang tanong na iyon. It might be a personal question.“Sorry.”He lightly nodded and went back to finishing wha
Tanghali na ako nagising kinabukasan. Kung hindi nga lang dahil sa paulit-ulit na pagkatok ni Yaya Gina sa kuwarto ko, hindi ako magigising at babangon para pagbuksan siya. Ngunit pagbukas ko ng pinto, hindi pala si Yaya Gina iyon kundi si Jacob.Nagulat ako dahil pagbukas ko ng pinto ay agad niya itong tinulak kaya napaatras ako. He was looking at me intently. And I became more shocked when he held me on both of my arms and pushed me on the bed. Hindi man lang niya ni-lock ang pinto. Pumatong agad siya sa itaas ko at nagmadaling kinalas ang butones ng aking suot na pantulog.He wasn’t talking or saying anything. Nakatingin lang siya sa akin na may halong ngisi na para bang tuwang-tuwa siya sa kaniyang ginagawa. Nang sa wakas ay maalis niya ang suot ko na pang-itaas at lumantad na nang tuluyan sa kaniya ang aking dibdib. Marahan niyang inilapat ang kaniyang magkabilang palad doon at minasahe nang marahan. Napapikit nalang ako nang maramdaman ang sarap ng paglamas niya sa aking
First love? Eh halos magkamukha naman sila. Kumunot pa ang noo ko at pinagmasdang maigi ang mukha noong batang babae. Nasa gitna ako ng pag-e-eksamin ng larawan nang bigla niya iyong ilayo sa akin at agad na inilagay sa kaniyang bulsa. Ngumuso ako at sinimangutan siya. Ang damot. Parang tinitingnan lang eh.“Normal naman iyang ganyan. Usually, brothers’ first loves are their little sister.”Kumunot ang noo niya sa sinabi ko.“What?” he asked. He looked so annoyed. Eh mas dapat nga, ako ang naiinis sa kaniyang ngayon.“Ang sabi ko, cute mo,” sabi ko nalang saka ibinaling sa dingding ng elevator ang atensiyon ko. Kung puwede nga lang makipag-usap sa elevator wall, ginawa ko na.Nang makababa kami roon. Naglakad pa kaming dalawa sa isang hallway at may inakyatan pang hagdan.Sumunod nalang ako sa kaniya. Hindi na ako nagsalita pa. Mahirap na, baka ilaglag ako ng lalaking ito mula rito sa taas. Mukhang nakakatakot siyang mapikon eh. Pagkarating namin sa helipad ng hotel, hindi ko maiwasan
“Maiwan na po namin kayo, Sir. Tawag nalang po kayo kapag may kailangan kayo,” saad ng lalaking kausap ni Jacob.Naunang bumaba si Jacob sa sasakyan para ma-check lahat ng mga gamit namin kung naibaba ba ito nang maayos. Ang ibang lalaki ang naghatid nito sa loob ng bahay na matatagpuan sa gitna ng maliit na lawa. Narinig kong tinawag ito ng lalaki na The Lake House. Pag-aari ito ng mga Castillo dito sa San Isidro.Nahuli lang akong bumaba dahil sinagot ko ang tawag ni Mama. Kinamusta lang ako nito kung safe ba akong nakarating dito sa Siargao. Tinted ang bintana ng sasakyan kaya hindi ko gaanong kita ang kapaligiran kanina, kaya nang makalabas ako, halos hindi ako makapaniwala sa aking nakita.Ang ganda ng paligid. Puno ng berdeng halamang ang palibot ng maliit na lawa na kinatatayuan ng bahay. Yung bahay naman, kung hindi ako nagkakamali ay gawa sa puno ng narra. Malinis sa labas. At ang buong palibot nito ay mayroong hanging plants na namumulaklak. Ang daan patungo roon ay tulay na
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Maaga rin kasi ako nakatulog kagabi. Malaki ang pasasalamat ko kay Jacob dahil hindi talaga siya umalis hangga’t hindi ako nakakapag-settle nang maayos sa kuwarto. He made me feel that I am safe with him just like he always says.Paglabas ko ng aking silid, agad kong nabungaran ang mga pagkaing nakahain sa lamesa. Inikot ko agad ang aking paningin sa paligid. Dumungaw rin ako sa nakabukas na bintana pero wala siya sa loob at labas ng bahay. Sandali kong naituon ang aking atensiyon sa papasikat na araw.Saan kaya siya pumunta?Pagbalik ko sa lamesa, nakita ko ang isang sticky note. Lumapit ako nang maigi para makita ko kung ano ang nakasulat doon.Eat your breakfast. See me at the seaside.Iyon ang nakasulat doon. Kinuha ko ang sticky note at marahang tinupi at nilagay sa bulsa ng suot kong denim na tokong na above the knee ang sukat.Gaya nang sinabi niya, kumain muna ako at nagsipilyo. Maliligo na rin sana ako, pero naisip kong huwag na muna dah
“Anong ginagawa mo?” Nang marinig ko ang boses ni Jacob, mabilis akong huminto sa ginagawa ko. Isinara ko ang drawing notebook at itinago iyon sa likuran ko at sinandalan ito.Nasa sala ako ngayon. Nakaupo ako sa sofa. Umaandar din ang TV pero kanina pa wala ang atensiyon ko roon. Abala kasi ako sa pagdo-drawing. Kanina pa wala si Jacob, nagpaalam ito na aalis muna para bumili ng kaniyang lulutuin para sa hapunan. Ang sabi ko ay dapat hindi niya makikita ang ginuguhit ko, ang kaso, nagkataong hindi ko napansin na dumating na pala siya.“What’s that you’re hiding, Miss Bernardo?”Napangiwi ako nang marinig ang pangalang tinawag niya sa akin.“Miss Bernardo? Why so professional?”Nginisihan niya ako. Nagpatuloy siya sa paglalakad patungo sa kusina. Bitbit niya ang mga pinamili. Ang akala ko ay magtatagal siya roon, pero lumabas din siya agad.“Can I see what you’re doing?”“Wala naman akong ginagawa,” pagsisinungaling ko. Umayos ako sa pagkakaupo at umusod nang kaunti para matakpan ko n
R-18 Ako na yata ang pinakamasayang tao sa buong araw na ito. Maaga ako nagising para gisingin si Jacob. Alas singko palang nakapagligpit na ako ng mga gamit sa kuwarto. Paglabas ko, mabilis akong nagtungo sa kuwarto niya. Hindi siya nagla-lock ng pinto kaya mabilis akong nakapasok sa loob. Tulog na tulog pa siya kaya naman kinailangan ko pa siyang tapikin sa balikat.“Jacob, I think we should go to the seaside. I want to see the sunrise.”Nakita ko ang pagkunot ng kaniyang noo. Nang imulat niya ang kaniyang mga mata ay naitakip niya agad ang braso roon dahil nasilaw siya sa liwanag ng fluorescent light. Mula sa pagkakahiga ay pumuwesto siya nang maayos para umupo.“Leandra, ang aga pa.”Hinawakan ko nang mahigpit ang isa niyang braso at umusod ako palapit sa kaniya.“Please. I needed to see the sunrise. I want to see the sunrise before I started the painting. I want to feel motivated today. Also, sasamahan mo ako mamaya sa bilihan ng canvas sa bayan para makasimula na ako sa