Chapter 5
A/N: So sa chapter 4 ko na ipagpapatuloy yung magkakantutan sila after class. Sa ngayon po magbibigay ako ng overviews about sa totoong identity ng ating male lead. Sa tingin niyo anong ginagawa niya sa university at nag sub as professor? Pakihulaan nga! Char heto na sana magustuhan niyo! Maya na yung kantutan huh! Overview muna HAHAHHAHA -yshanggabi Yhlorie Salves also known as Dark Salves Overview!! "Hi i'm Dark Salves" sabi ko at nakipag kamay. Dark is my alyas name. And need ko gumamit ng alyas name para maitago ang tunay kung pagkatao. Tinatawag nila akong Dark Salves pag nasa ilalim ako ng operasyon. Kung wala kayong idea, I'm a billionaire and a secret mafia. Hindi ko kailangang ipakita sa iba kung sino talaga ako, at dahil nga wlaa akong tiwala maging sa mga tauhan ko ay pagdating sa mission, ako mismo ang gumagawa. Mahirap na baka mahuli. Kita ko kung paano nag hugis puso ang mata ng babaeng nasa harap ko ng makita ako. "Your the man I'm chatting with?" Tanong niya para bang hindi makapaniwala "Ah huh" sagot ko habang nakangiti. Pilit na inaakit ang babae upang makuha ang gusto ko. Pagkatapos kung makuha ang mga important files galing sa kaniyang ama ay papatayin ko na agad siya at hindi na mag iiwan ng bakas pa. "I'm Cheska" sabi niya at ngumiti. Pero para bang may itinatago siyang hindi makatarungan dahil ang ngiti niya ay nakakapagtaka din. "Then should we find some place then?" Tanong ko. Handa nang makipag bakbakan sa loob ng kwarto. Isa sa plano ko ang pakikipagtalik sa kaniya bago siya patayin, ang pagpatay sa babaeng galing pa sa talik ay masarap sa pakiramdam. "Sure" sagot nito. Hinila niya na ako papunta sa vip room, mukhang mahirap nga siyang abutin dahil na afford niya ang ganito ka mahal na vip room para sa amin. Pumasok na kami sa isang kwarto at handa ng makipag talik sa isa't isa. Unti unti niya nang hinubad anf kaniyang damit at parang napangiti naman ako dahil talagang magtatagumpay na ang plano. Pero.. ng mahubad niya ito, agad niya akong tinutukan ng baril. Anong nangyayari? Sabi na nga ba at hindi siya ang cheska na kailangan kong hanapin! Ngunit mukha niya ang nasa picture? Paano nangyari ito? Isa nanaman ba sa mga tauhan ko ang nagtraydor sa akin? "So ikaw si Dark Salves" sabi niya at ngumiti, nakatutok pa rin sa akin ang baril niya "Mukhang atat na atat ka talagang makakantok sa mga bibiktimahin mo!" Napangiwi naman ako! Aba't mukhang sinusubukan talaga ako ng isang ito huh! "Pumili ka, kakantutin kita at lalamasin mo ang sarap habang buhay ka pa at aantayin na malabasan ka bago kita papatayin o Papatayin kita bago kita kakantutin?" Tanong ko sa kaniya "Aba't mahilay kang lalaki ka! Mahiya ka naman! Manyak!" Sigaw niya at kita ko ang panginginig ng baril siguro dahil kinakabahan na siya. "Mahilay naman talaga ako, at wala akong pinapalpas na babae, kung akala mo hahayaan lamang kita sa gusto mong gawin puwes nagkakali ka, dahil hindi mo pa napipitik yang baril mo, mamamatay ka na" sabi ko at kinindatan siya "What about, papalayain kita basta pakantutin mo lang ako?" "Siguraduhin mo lang na makakalaya ako!" Sagot niya! Napangiti naman ako, iba nanamang putahe ngayong araw. Tinapos niya na ang paghubad at talagang ang ganda ganda ng view dahil matambok ang puday nito. Mabuti na lang ay ibinaba niya na ang kaniyang baril kaya nagsimula na rin akong maghubad, lahat ng damit ko ay hinubad ko na "Patayuin mo muna" utos ko, kaya unti unti namna siyang lumuhod sa harap ko, at hinawakang aking pagkalalaki. Malamig ang kamay niya, halata g kinakabahan dahil baka hindi na siya lumabas ng buhay dito, ano bang akala niya sa akin? Mabilis lang mauto? Kasalanan niya ito dahil tinutukan niya ako ng baril At isa pa, kasalanan din ng mga taong kasabwat niya. Kung sino man sila ay malalaking sindikato rin ito na pilit pino-protektahan ang cheska na iyun. Hinawakan niya na ang aking pagkalalaki at sinimulang halik halikan at laro laroin, para naman akong mababaliw sa ginawa niya kaya naman hindi na ako makapagpigil pa na hawakan ang kaniyang likod ng ulo upang maipasok na sa kaniyang lalamunan ang aking mahabang pagkalalaki. Mabilis at mapusok ako sa bawat kaldak ko sa loob ng lalamunan niya at talagang ramdam ko na nahihirapan siyang sumabay sa ginagawa ko. Nahihirapan siyang kontrolin ang sarili niya dahil kahit ayaw niya mang aminin, unti unti niya itong nagugustuhan. At nang masawa na ay pinatuwad ko na siya, gusto ko pa sanang kainin ang kaniyang pagkababae pero pag tingin ko sa watch lo mukhang wala na akong oras kaya bibilisan ko nalang itong matapos hanggang sa mapatay ko na siya! Hawak hawak ang kaniyang puwit, sinumulan ko ng paglabas masok sa loob niya, at tlagang ramdam ko na nasasarapan na siya dahil parang napapaungol na siya ng mahina. Sige lang masarapan ka lang, hanggang sa hindi mo mamalayang mamamatay ka na. Ang mga traydor ay kailangang patayin. Hindi ko naman itinatanggi na m*****g ako kasi totoo naman yun, pero walang pweding bumangga sa gaya ko! Kung gusto ko ng kantut nakukuha ko. At ayun na nga nalabasan na siya, kaya mabilis kong dinampot ang baril niya na nakalapag sa kama, ungol ungol ka pa huh, lagot ka sa akin ngayon. "We have a de-" saad nito pero walang awa ko siyang binaril sa may dibdib niya. Kita ko kung paano pumasok ang bala sa kaliwang dibdib ng babae. "Kantot lang pala katapat mo eh" sabi ko bago nilisan ang lugar. Nagyon, sino ang wlanag hiya g nag traydor sa gaya ko!? "SINONG NAGTANGKANG TRAYDURIN AKO!" Sigaw ko sa mga tauhan ko. Nagkakasayahan pa sila dahil akala nila patay na ako? Pero nagkakamali sila! Agad naman nilang tinuro ang isa sa mga may malalaking ranggo. Kaya tiningnan ko ito at hindi ko na pinakinggan pa ang sasabihin niya at agad na binaril sa ulo. "Sino pa?!" Sigaw koPagbaba ko sa hagdan, bumungad agad sa akin ang malakas na tunog ng balita mula sa sala. Nakabukas ang TV, at doon ko nakita—breaking news. Isang live footage mula sa presscon venue kung saan nandoon si Jayten. May mga tao sa labas, may media, may mga galit na fans… at may tension sa paligid na parang puputok sa kahit anong segundo.“Q! Alam mo na?” boses iyon ni Daddy, gulat man pero may tensyon din sa mukha niya. Nakaupo siya sa sofa, hawak ang remote, at nakatutok ang mga mata sa TV screen. Hindi na niya inalis ang tingin niya roon habang nagsalita.Tumango lang ako, bitbit ang bag ko at nakasuot na ng jacket. “I have to go,” mabilis kong paalam habang sinusuot ang sapatos sa paanan ng hagdan.“Quicee, teka lang—delikado ‘yan,” habol niya, pero hindi ko na siya tiningnan. Napalingon lang ako saglit.“Si Jayten… siya ang nagsilbing kuya namin ni Cheska. Kahit mas matanda lang siya sa’min ng ilang buwan Daddy. Hindi ko siya kayang pabayaan,” sago
Pagkatapos ng agahan, dala-dala ko pa rin ang bigat ng naging pag-uusap namin ni Daddy. Parang ang daming gumugulo sa isip ko—mga alaala, mga pangakong binitiwan noon, at mga tanong na kahit anong pilit ay hindi ko pa rin kayang sagutin.Dahan-dahan akong umakyat sa hagdan. Tahimik ang buong bahay, tanging marahang pag-ikot ng ceiling fan sa sala lang ang naririnig ko. Pagkarating ko sa kwarto, agad kong isinara ang pinto at sinarado ang ilaw, hinayaang ang liwanag mula sa bintana ang magbigay ng munting sinag sa loob.Inalis ko ang tsinelas at dahan-dahang lumapit sa kama.Pagbagsak ko sa kutson, naramdaman ko ang buong bigat ng katawan ko na para bang sumuko na rin sa pagod. Niyakap ako ng malamig at malambot na sapin. Hinayaan kong humimlay ang likod ko sa pagitan ng unan at kumot, habang pinapikit ko ang mga mata kong nanlalabo pa mula sa kakaisip kagabi.Napabuntong-hininga ako.Amoy ko pa ang bahagyang lavender scent ng punda ng una
Saglit siyang natigilan, parang inaalala ang bawat taon ng pagod at sakripisyo, ngayon naririnig mula sa anak niyang gusto ring maglingkod, sa sarili niyang larangan."Alam mo bang matagal ko nang hinihintay yang tanong na ‘yan?" sagot niya, malumanay pero may halong emosyon. "Anak, hindi ko ipagkakait sa’yo ang oportunidad na matuto sa lugar kung saan ako tumayo’t lumaban. Gusto kong makita mong hindi lang ito tungkol sa trabaho—ito’y tungkol sa puso.""Kaya oo. Welcome ka sa hospital, Quicee. Pero tandaan mo... hindi ka na anak ko doon. Intern ka. Ipapasok kita sa ilalim ng pinakamatinding head nurse.""Oh no," natatawa kong sagot. **"So hindi tayo magkakampi?""Depende. Kapag tama ka, kakampi mo ako. Pero kapag tinamad ka—ako mismo ang magtatanggal sa’yo sa duty!"Tumawa kami ni Daddy, habang si Mommy ay umarte pa ng mahigpit ang kilay, pero hindi maitago ang ngiti sa dulo ng labi niya.Sa gitna ng tawanan, alam ko: ito ang si
Habang nilalagyan ko ng butter ang pandesal ko, napansin kong biglang tumigil si Daddy sa pagbabasa ng diyaryo. Hindi siya agad tumingin sa akin, pero naramdaman kong may bumigat na katahimikan sa mesa—yung uri ng katahimikang alam mong may susunod na tanong na may laman."Kamusta kayo ni Yhlorie?" tanong niya, diretso, pero walang halong pamimilit.Napatigil ang kamay ko. Sandaling natigilan ang paggalaw ng kutsilyo sa ibabaw ng tinapay.Napatingin ako sa kanya—sa mata niyang palaging kalmado pero laging nakakabasa. Hindi niya ako tinatapangan. Tanong lang talaga. Pero alam kong hindi siya basta curious. Concerned siya.Huminga ako ng malalim at pilit ngumiti."Okay lang po," sagot ko, maiksi pero may diin, parang gustong tapusin agad ang usapan.Pero ngumiti lang si Daddy, ‘yung tipong may kasamang payo na hindi binibitawan."Huwag kang maging masungit sa kaniya ha," sabi niya habang muling humigop ng kape, pero hindi inaalis an
May saglit na katahimikan. Wala nang nagpa-ping na notipikasyon. Wala nang hangin na dumadaloy sa kwarto, dahil isinara ko na ang bintana kanina. Kahit ang orasan sa dingding, parang ayaw nang tumunog. Lahat ay tila hinihimok akong isuko na ang gising.Hanggang sa dahan-dahan, bumigat na ang talukap ng mata ko.Yung mabigat na parang hinihila pababa ng mundo mismo.Muli kong sinubukang bumaling sa kaliwa, pero sa pagkilos ko, may kirot sa gilid ng ulo ko.‘Yung kirot na galing sa sobrang pag-iisip.‘Yung tipong parang sinasakal ng pagod ang sentido ko.Huminga ako nang malalim. Isa pa. Isa pang mas malalim.At sa wakas, tuluyan akong nadala ng antok.Hindi man buo ang tulog,hindi man tahimik ang loob ko,pero kahit paano...natalo ng katawan ko ang ingay sa utak.Sa huling segundo ng malay ko, may bumigkas sa loob ko ng tahimik:"Sana, kahit sa panaginip… may sagot."At doon, sa pagitan ng pa
Kinagabihan.Tahimik ang biyahe pauwi, pero mas tahimik ang loob ko. Pagdating ko sa tapat ng bahay, ilang sandali akong napatitig lang sa gate—parang inaalam ko pa kung karapat-dapat ba akong pumasok. Parang matagal na akong hindi tumira rito, kahit ilang araw lang talaga ang lumipas.Bitbit ko ang sling bag ko sa balikat, may hawak na maliit na paper bag ng fries na hindi ko rin natapos.Hindi ko na piniling bumalik sa hotel.Hindi ko alam kung dahil sa pagod, sa gutom, o sa kung anong emosyon na hindi ko pa rin mabigyang pangalan. Basta alam ko lang—kailangan kong makauwi.Kahit saglit lang.Binuksan ko ang gate. Kumalabog ito nang bahagya—kilalang tunog ng bahay, ng pag-uwi. Ang amoy ng gabi—yung halimuyak ng damong nadiligan, ng alikabok sa kahoy na pinto, ng luma ngunit pamilyar na hangin—lahat ‘yon ay tila yumakap sa akin.Pagbukas ko ng pintuan, sinalubong ako ng katahimikan.Walang tao.Tulog na siguro s