Sweet Heart 2 เหตุเกิดจากฮีโร่

Sweet Heart

หวานใจคุณชายไอดอล 2

" สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่ "

" พ่อแม่ หวัดดีค่ะ "

กำนันพลจำต้องคิ้วขมวดเข้าหากันอัตโนมัติเมื่อเห็นหน้าลูกสาวที่เดินกระแทกเท้าลงจากรถด้วยท่าทางเบื่อหน่าย ไหนจะคำทักทายห้วน ๆ นั่นอีก ช่างไม่น่ารักให้ได้สักครึ่งหนึ่งของตาพีทลูกชายสุดที่รักของแกบางเลย

" หน้าแบบนี้ทะเลาะกันมาอีกแล้วสิ ?" มารดาเอ่ยสมทบขึ้นมา ในขณะที่ลูกสาวตัวแสบยังคงหน้าบูดเป็นตูดเจ้าฮีโร่ หมาพันธ์ุไทยบ้านสีน้ำตาลหลังอานมีศักดิ์เป็นลูกชายคนเล็กของบ้าน

" ก็พี่พีทน่ะสิ บ่นตั้งแต่ออกจากกรุงเทพฯ ยังไม่หยุดเลย ไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนา แบบนี้ไงถึงได้ไม่มีเมียสักที"

" ก็แกมันน่าบ่นไหมล่ะ พ่อดูน้องนะ มันแอบแคะกระปุกออมสินผมไปซื้อลิปสติกแท่งละเป็นพัน สมควรโดนเขกกระบาลซะด้วยซ้ำ" ว่าแล้วพีทก็ทำท่าจะเขกหัวน้องสาวด้วยความเหลืออด

" แม่ค่ะ ช่วยหนูด้วยนะคะ ก็แค่ขอยืมมาใช้ก่อนทำมาเป็นหวง เงินนิด ๆ หน่อย ๆ เอง " พายรีบวิ่งไปหลบหลังแม่ก่อนที่จะโดนมะเหงกพี่ชายที่ตั้งท่าเอาจริงตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว

" พอได้แล้วสองคนนี้ แม่ละปวดหัว เฮ้อ~ " มารดาส่ายหน้ารัวพร้อมกับเดินหนีเข้าบ้านไป ไมเกรนพลางจะขึ้นให้ได้ทุกทีที่อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันครบทุกคน

" แกก็อย่าไปดื้อกับพี่เค้าให้มันมาก " กำนันพลชี้นิ้วสั่งมาทางลูกสาว หยิบมือถือที่ร้องแผดขึ้นมารับสาย

เมื่อพ่อเผลอ พายจึงถลึงตาใส่พี่ชายไปหนึ่งที ก่อนจะวิ่งหนีออกไปทางซอยหลังหมู่บ้าน พร้อมกับเจ้าฮีโร่ผู้ไม่เคยบ่นให้เธอเลยแม้แต่คำเดียว

ก่อนเข้าบ้าน สองศรีพี่น้องได้แวะศาลากลางหมู่บ้านเพื่อเลือกตั้งจนเสร็จสับเรียบร้อย พายมองดูนาฬิกาที่ข้อมือเป็นเวลาสิบโมงเช้า เธอต้องรีบกลับกรุงเทพฯ ก่อนบ่ายโมงเพื่อจะได้ไปให้ทันนัดของยัยวาวา เพื่อไม่ให้เงินเก้าพันบาทจะสูญเปล่า แต่จู่ ๆ ก็เหมือนใครบางตัวกำลังสร้างปัญหาเข้าแล้ว

"นี่..! ฮีโร่ แกไปคาบรองเท้าใครมาห๊ะ !? " เผลอแปปเดียวเจ้าหมาตัวยุ่งก็ดันไปคาบรองเท้าหนังสีน้ำตาลของใครมาก็ไม่รู้ก่อนมันจะวิ่งหนีไปอีกทาง พายเห็นดังนั้นจึงต้องรีบวิ่งตามไปเอาคืนมาให้ได้ ถ้ามองจากสายตาอันแหลมคมแล้วรองเท้าข้างนั้นน่าจะราคาแพงพอสมควร

" หยุดเดี๋ยวนี้ ฮีโร่ หยุด...!" คนตัวเล็กวิ่งตามสุนัขแสนซน ซึ่งก็น่าจะซนพอ ๆ กับเธอ จนกระทั่งไปถึงบ้านสองชั้นสไตล์โมเดริ์นสีเทาหลังใหญ่ พายยืนมองเข้าไปในตัวบ้านที่มีประตูรั้วสูงใหญ่ปิดมิดชิด แต่ยังเหลือช่องว่างพอดีตัวที่สามารถเดินเข้าออกได้สบาย และนั่นจึงทำให้เจ้าฮีโร่วิ่งเข้าไปทันที

" เฮ้ย...ฮีโร่อย่าเข้าไป !! " แต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อสุนัขแสนซนหายวับไปกับตาราวกับหมาที่มีแต่วิญญาน พายจึงค่อย ๆ ยื่นมือไปกดกริ่งหน้าบ้านเพื่อเป็นการขออนุญาติเข้าไปตามเจ้าหมาซนก่อนที่มันจะทำลายข้าวของคนอื่นจนเละเทะ

พายชะเง้อมองไปด้านใน แต่ก็ยังไม่พบเจ้าของบ้าน เว้นแต่รถเอ็มพีวีสีดำคันหรูหราที่จอดอยู่หน้าบ้าน แต่เพียงครู่หญิงวัยห้าสิบกว่าที่คุ้นตาก็เดินออกมาจากในตัวบ้านพร้อมรอยยิ้มสุดแสนจะใจดีของเธอ

" หนูพาย มาหาป้าเหรอลูก ?"

" อ้าว...สวัสดีค่ะป้าแก้วตา นี่บ้านคุณป้าเหรอคะ?" พายยืนมองใบหน้าใจดีสลับกับบ้านหลังงาม เมื่อก่อนที่เธอจะเข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ ป้าแก้วตายังอาศัยอยู่กับญาติที่บ้านไม้หลังวัดอยู่เลย

เท้าความไปสมัยที่ป้าแก้วตาพาลูกชายย้ายมาอาศัยอยู่ที่นี่ ครอบครัวค่อนข้างขัดสนพอควร กำนันพลพ่อของเธอจึงยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือจนสนิทสนมกันในที่สุด ส่วนเหตุผลที่ย้ายมาหรือแม้กระทั่งลูกชายของป้าแก้วที่หายไปหลังจากมาอยู่นี่ได้ไม่นานพายก็ไม่ทราบรายละเอียดมากเพราะในตอนนั้นเธอค่อนข้างจะยังเด็กอยู่

" บ้านป้าเองลูก พี่เตมินทร์เค้าสร้างไว้ให้ เวลากลับมาจากทำงานจะได้มาพักผ่อนได้สบาย ๆ "

พายนึกตามคำพูดของคุณป้าเรื่องพี่เตมินทร์ ลูกชายของแกเธอก็ต้องกัดฟันกรอด เพราะเท่าที่จำความได้ไอ้พี่เตมินทร์คนนี้ เมื่อก่อนเขาชอบเล่นตกปลากับพี่พีท แล้วเธอเองก็ชอบแอบเอาปลาที่พวกเขาหามาได้ไปแอบปล่อยลงคลองจนหมดเพราะว่าสงสารมัน และเด็กชายใจบาปคนนั้นก็ชอบแกล้งเธอกลับคืนด้วยการเปิดกระโปรงเธออยู่บ่อย ๆ

" อ้อ ลืมเลย คุณป้าคะคือว่าเจ้าฮีโร่หมาบ้านหนู มันคาบรองเท้าใครก็ไม่รู้วิ่งเข้าไปในบ้านน่ะค่ะ " พายพูดพลางชี้นิ้วเข้าไปในบ้าน

" เหรอจ้ะ งั้นพายเข้ามาตามมันเลยลูก เจ้าฮีโร่มันก็ซนเหมือนเจ้าของมันนั่นแหละ ตามสบายเลยนะ" แก้วตาฉีกยิ้มกว้างมองมาทางเด็กสาว

" เอะ..ว่าแต่ เจ้าของมันนี่ป้าหมายถึงใครกันคะ?"

" ตาพีทไงลูก ต้องเป็นตาพีทสิจ้ะที่ซนเหมือนหมา" ป้าแก้วกระตุกยิ้มน้อย ๆ ให้เด็กสาวที่ดูพึงพอใจในคำตอบที่ได้รับ

" ใช่ค่ะ คุณป้าเข้าใจถูกแล้วล่ะค่ะ" พายยกนิ้วโป้งให้หญิงวัยห้าสิบกว่าด้วยความถูกใจเป็นที่สุด

แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้ตามหาเจ้าฮีโร่เจอ ชายชุดดำสองคนก็โผ่ลเข้ามา พวกเขาเดินก้ม ๆ เงย ๆ คล้ายกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง

" หาอะไรกันจ้ะ ?" หญิงเจ้าของบ้านเอ่ยถาม

" หารองเท้าคุณมินครับ ไม่รู้หายไปไหนข้างหนึ่ง " ชายชุดดำหนึ่งในสองคนตอบขึ้นด้วยภาษาที่ไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำ หากดูจากหน้าตาผิวพรรณน่าจะไม่ใช่คนไทย พายค่อย ๆ ยกมือขึ้นกุมขมับเล็กน้อยเมื่อเธอรู้สึกว่างานกำลังจะเข้าเจ้าฮีโร่และตัวเธอเองซึ่งเป็นผู้ปกครองของมัน

" ขะ ขอโทษนะคะ รองเท้าที่พวกคุณตามหา คือรองเท้าหนังสีน้ำตาลใช่มั้ยคะ ?"

" ใช่ครับ คุณรู้ ?" ชายชุดดำทั้งสองหันมามองหน้าเธอเป็นตาเดียว พายเห็นดังนั้นจึงเขยิบตัวเข้าไปหลบหลังป้าแก้วตาทันที ก่อนจะกระซิบกระซาบบอกแกเบา ๆ " ข้างนั้นแหละคะ ที่ฮีโร่มันคาบไป "

" ช่างมันเถอะ แค่รองเท้าคู่เดียวทำเป็นเรื่องใหญ่โตไปได้ ไป ๆ แยกย้ายกันไปพัก อีกเดี๋ยวก็จะเข้ากรุงเทพฯ กันไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวเรื่องรองเท้าฉันจะคุยกับตามินเอง " แก้วตาสะบัดมือบอกชายชุดดำทั้งสองคนให้แยกย้าย โดยพวกเขาก็ทำตามโดยง่าย

"ใครเหรอคะป้าแก้ว ?"

" ลูกน้องพี่มินเค้าน่ะ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ ว่าแต่หนูเข้าไปทักทายพี่เค้าหน่อยไหม ไม่เจอกันตั้งหลายปียังจำพี่เค้าได้รึป่าว ?"

" จำได้สิคะ จำได้ดีเลยหล่ะ แต่หนูไม่เข้าไปดีกว่าค่ะ พอดีหนูมีธุระที่มหาลัยเย็นนี้เลยต้องรีบกลับกรุงเทพฯ เอาไว้โอกาสหน้านะคะป้าแก้ว"

" งั้นเหรอจ้ะ มาเร็วไปเร็วซะจริง แล้วนี่ตาพีทกลับพร้อมกันมั้ยลูก?"

" น่าจะยังค่ะ รายนั้นต้องอยู่อ้อนพ่อเค้าต่ออีกวัน" พายพูดถึงสองพ่อลูกนั่นขึ้นมาทีไรก็อดที่จะมุ่ยหน้าอย่างเซ็ง ๆ ไม่ได้ จนแก้วตาที่เห็นสีหน้าแบบนั้นก็จำต้องขำ

" ฮ่า ๆ สองคนพี่น้องยังกัดไม่หยุดอีกเหรอเนี่ย ?"

" ไม่ค่ะ ถ้างั้นพายลาเลยนะคะป้าแก้ว ฝากป้าลากคอเจ้าฮีโร่กลับบ้านให้ด้วยนะคะ ส่วนเรื่องรองเท้าพายจะชดใช้ให้เอง ค่าเสียหายเท่าไหร่ป้าแก้วบอกพ่อกำนันไว้ได้เลยนะคะ" พายยกมือไหว้ลาพร้อมทั้งขอโทษในเวลาเดียวกัน

" ไม่เป็นไรหนูพาย แค่เรื่องรองเท้าเองพี่มินเค้าไม่ซีเรียสหรอกจ้ะ อย่าคิดอะไรมากเราคนกันเองทั้งนั้น"

" งั้นก็แล้วแต่ป้าแก้วเลยค่ะ พายลาเลยนะคะ สวัสดีค่ะ" พายเดินออกมาพ้นประตูหน้าบ้านสูงใหญ่ ในขณะที่มีสายตาคู่หนึ่งคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เธอก้าวเท้าเข้ามาในรั้วบ้านกระทั้งเดินจากออกไปจนลับสายตา

" หึ..ยัยเด็กแสบ"

สาวน้อยในชุดเดรสสั้นสีดำ คลุมด้วยเสื้อแขนยาวขนาดพอดีตัว ดวงตาสวยชะเง้อมองหารถประจำทางอยู่ทางเข้าหมู่บ้าน เธอยกมือขึ้นมาปิดจมูกทันทีเมื่อรถยนต์แล่นผ่านไปผ่านมาพัดเศษฝุ่นจนฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ

" วันซวยอะไรของฉันว่ะเนี่ย ต้องมายืนตากแดดตากลมเพื่อจะไปดูนักร้องบ้าบออะไรนั่น เฮ้อ~ "

ในระหว่างที่สาวน้อยคนสวยกำลังยืนบ่นพึมพำหน้าหงิกหน้างออยู่นั้น รถเอ็มพีวีสีดำคันหรูก็ได้ขับเข้ามาจอดเทียบริมถนน ก่อนที่คนขับจะลดกระจกลง

" จะเข้ากรุงเทพฯ ใช่มั้ย? ขึ้นรถสิครับเราก็จะไปทางนั้นพอดี "

พายมองหน้าชายสองคนที่นั่งข้างหน้ารถ เธอก็จำได้ว่าคือชายชุดดำสองคนที่ป้าแก้วตาบอกว่าเป็นลูกน้องของพี่มินลูกชายแก ถ้าอย่างนั้นก็ถือว่าไว้ใจได้ในระดับหนึ่ง เพราะหากจะยืนรอรถประจำทางอยู่แบบนี้คงไปไม่ทันนัดยัยวาวาแน่

" ค่ะ ๆ ไปด้วยค่ะ "

****************************

Spoil next ep.

" สะ...สวัสดีค่ะพี่เตมินทร์"

" ดีค่ะน้องพาย"