“เตียงมันแคบพอสำหรับสองคน แต่ใจของอีกคนเหมือนจะล้ำเส้นไปไกลเกินกฎ FWB ระวังให้ดี คนที่รักก่อน มักเจ็บก่อนเสมอ” Friends with Benefits รักสนุกแต่ไม่ผูกพัน ความสัมพันธ์แบบไม่เปิดตัว ไม่มีสถานะ พวกเขาตกลงคบกันแบบไม่มีชื่อเรียก ไม่มีสถานะ ไม่มีสิทธิ์หึงหวง ไม่มีใครรู้ แม้แต่เพื่อนสนิท มีเพียงแค่ เวลาที่ว่าง กับ เตียงที่ว่าง เท่านั้น ที่ทำให้เขาและเธอ วนกลับมาหากันเสมอ แต่ในความสัมพันธ์ที่เหมือนจะเล่นๆ กลับมีบางคนรู้สึกจริงขึ้นมาทุกวัน… ในขณะที่อีกคนยังเย็นชาเหมือนไม่เคยเริ่มอะไรเลย จนวันหนึ่งมีคนนึงหายไป ไม่ทัก ไม่โทร ไม่มาหา และอีกคนก็เพิ่งรู้ว่า เจ็บกว่าการเลิก คือการไม่เคยได้เป็นอะไรเลยตั้งแต่แรก เพราะกฎเหล็กของ Friends with Benefits คือ “ห้ามรู้สึก ห้ามหวง ห้ามล้ำเส้น” แต่ถ้ารู้สึกขึ้นมาจริงๆ ล่ะ? ใครจะเป็นคนเจ็บก่อน? ความสัมพันธ์แบบนี้ เข้าแล้วออกยาก ถ้าใจไม่แกร่งพออย่าเล่นกับไฟ
View More“ครั้งสุดท้าย อย่าให้มีครั้งที่สาม” เขากัดฟันพูดเสียงเรียบ พลางใช้มืออีกข้างกลับลูบหลังเธอเบาๆ “ขอบคุณค่ะ^^” เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มตาหยี ดีดตัวขึ้นนั่งอย่างร่าเริง จนจินต้องกลั้นยิ้มไว้แน่น ราวกับอยากจะตีให้หายซน แต่ก็ทำไม่ลง เจอลูกอ้อนแบบนี้ จินทำไม่ลง “จะขายของก็ขายไป แต่ห้ามทำตัวแรด ไม่ชอบ” เสี
บทที่ 144 หลังจากนั้นไม่นาน อาจารย์ที่ปรึกษาก็มาเรียกไอมิเอะไปซ้อมรำ ทำเอาเธอแทบอยากมุดโต๊ะหนี ไม่อยากไปสักนิด แต่โดนจิ้มชื่อมาขนาดนี้ จะปฏิเสธก็คงไม่ได้ ได้แต่ถอนหายใจยาว ๆ แล้วลากขาไปอย่างจำใจ แค่คิดถึงวันงานกีฬาสีที่จะมาถึง เธอก็อยากร้องไห้แล้ว ทั้งต้องเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่ง เดินนำขบวนพาเหรดตอ
“ชาติที่แล้วมันทำบุญด้วยอะไรวะ” “รุ่นนี้แค่มีเงินก็เข้าไปครึ่งแล้ว” เพื่อนผู้ชายอีกคนมองไปที่ไอมิเอะด้วยความเสียดาย อยากจะเป็นคนนั้นบ้าง คนที่ได้เข้าไปครึ่งลำ “ไม่ครึ่ง อาจจะมิดเลย” “แม่งเอ้ย ทำไมชาติที่แล้วกูไม่ทำบุญเยอะๆ วะ จะได้ส่งผลมาถึงชาตินี้” “หล่อเลือกได้ แต่รวยเลือกก่อน คำนี้แม่งจริง”
บทที่ 143 ไม่นาน เขาก็เดินเปลือยกายออกมาจากห้องน้ำ โดยมีหยดน้ำเกาะพราวตามแผ่นอกแน่นและกล้ามหน้าท้อง เส้นผมเปียกชื้นแนบกรอบหน้า ในขณะที่เธอหันหลังให้ประตูห้องน้ำ กำลังเล่นกับจูเนียร์อยู่บนเตียง เขาก็เดินมาหยุดข้างเตียง “ใช้ปากทำให้มันหด” เธอก็หันมามอง แล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับความเป็น
เธอไม่ควรจะทำแบบนั้นกับเขา เธอไม่ควรโกรธ ไม่ควรแสดงความอ่อนไหวเกินไป แต่หัวใจมันก็ยังสั่นไหว เจ็บจัง... เจ็บจนตัวเองก็ไม่เข้าใจ เธออยากลบความรู้สึกนี้ออกไป แต่มันก็ยากเหลือเกิน “กูไม่ได้ชอบผู้หญิงที่พ่อเลือกให้” เขาเงยหน้าขึ้นมามองเธอ ยิ่งเห็นเธอน้ำคลอ เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด เจ็บยิ่งกว่าแผลที่หลัง
บทที่ 142 ปึก! ปึก! ปึก! ปลายหัวเห็ดแดงก่ำกระแทกจุดกระสันอย่างอ่อนโยน จินถอนจูบออกมาให้เธอได้หายใจ แล้วจูบซ้ำอีกครั้ง ครั้งนี้จูบแนบแน่นมากขึ้น สอดลิ้นลึกขึ้น ทำเอาเธอหลับตาเคลิ้มไปกับจูบของเขา เขาก็จูบซ้ำ ๆ ดูดดึงลิ้นเล็กรูดขึ้นลงอย่างหนักหน่วง แรงดูดดึงนั้นทำให้หัวใจของเธอสั่นสะท้าน สายตาของเขา
Comments