Novels by ไปร์นดา

80. Special 2"อย่าครับแพร""อื้ม~ ทำไมล่ะคะ ก็พี่นิคบอกเองว่าพ้นขีดอันตรายแล้วอ่ะ""ถึงจะพ้นแล้วก็ยังทำแบบนี้ไม่ได้" นิคพยายามผลักภรรยาสาวออกจากตัว ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาเธอก็เอาแต่นัวเนียเขาไม่ยอมหยุด ไม่รู้ว่าฮอร์โมนอะไรทำให้ว่าที่คุณแม่พลุ่งพล่านได้ขนาดนี้"ทำเบา ๆ ก็ได้ นะนะ" สองแขนเล็กยกขึ้นมาคล้องคอสามีหลวม ๆ ซุกใบหน้าเข้าสูดดมความหอมที่ซอกคอลากไล้ไปทั่งทุกจุดอ่อนไหวจนนิคแทบจะอดทนต่อความปรารถนาในกายไม่ไหว"ไม่เอาน่าแพร เดี๋ยวกระทบลูกนะครับ" เขารีบรวบสองแขนเล็กของภรรยาเอาไว้ก่อนที่อะไรจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ถึงจะสามารถมีเซ็กส์ได้แต่เขาก็ไม่อยากให้เธอและลูกมีความเสี่ยงอะไรอีกต่อไปแล้ว"พี่นิคอ่ะ เฮ้อ~" และก็เป็นแบบนี้ในทุกคืนก่อนจะหลับ แพรชมพูจะต้องได้งอนก่อนนอนจนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วสำหรับคู่เรา แต่พอตื่นเช้าเธอก็กลับมาเป็นคนปกติไม่ได้หมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องบนเตียงเหมือนช่วงก่อนเข้านอนแต่อย่างใดนิคยังต้องเดินทางไปกลับระหว่างลอนดอนและนิวยอร์กอยู่บ่อยครั้งเพราะถึงจะมีนาวินเข้ามาคอยช่วยงานแต่บางเรื่องต้องเป็นเขาเท่านั้นที่จะต้องตัดสินใจด้วยตนเอง รอแค่ผ่านช่วงหกเดือนแรกไปก่อนให

79 : Special 1"ว้าย !" เสียงแหลมอุทานตกใจ ตั้งใจจะเข้ามาเยี่ยมลูกสาวแต่กลับเจอฉากรักโรแมนติดบนเตียงผู้ป่วยจนไพลินต้องยกมือขึ้นมาปิดตา แต่สุดท้ายก็กางนิ้วออกห่างกันเพื่อแอบมองอยู่ดีแพรชมพูรีบดันตัวหมอนิคออกทันที ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มเห่อแดงด้วยความเขินอาย ส่วนคนที่เพิ่มจะจูบลูกสาวเขาไปหมาด ๆ ได้แต่อมยิ้มโดยไม่พูดอะไร"มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณแม่" เห็นว่าอีกคนไม่ยอมอธิบายอะไรเลยแพรชมพูจึงต้องรีบปฏิเสธ ทั้งอายและทั้งกังวลว่ามารดาจะรับภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้"มันเป็นแบบที่เห็นนั่นแหละครับ" นิคเสริมขึ้น"พี่นิค! พูดจาอะไรของพี่""หยุดทั้งคู่นั้นแหละ สรุปว่าเข้าใจกันดีแล้วใช่ไหม หื้ม?" ไพลินรีบห้ามก่อนสองคนจะทะเลาะกันจนเสียฤกเสียยาม"ยัยแพรว่าไง ตกลงคนนี้พ่อของลูกแกใช่ไหม?""ค่ะแม่" ตอบเสียงเบา"ให้อภัยหมอนิคสำหรับเรื่องที่ผ่านมาได้แล้วเหรอ? ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหมที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน""ค่ะแม่ แพรรักพี่นิคค่ะ" พอแพรชมพูตอบคำถามของมารดาออกไป นิคจึงจับมือของเธอมากุมไว้และมองเข้ามาในด้วยตาคู่ใสด้วยความจริงใจ"ผมก็รักแพรชมพูครับ ถึงระหว่างทางที่ผ่านมาจะขรุขระไปบ้าง แต่จากนี้ไปผมจะตั้งใจทำทุกอย่า

Chapter 78 : จบด้วยรัก ENDเช้าของวันใหม่ทันทีที่แพรชมพูลืมตาตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เห็นก็คือใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหลับใหลเหมือนเด็กน้อยที่ดูไร้เดียงสาดูไม่ร้ายกาจเหมือนตอนตื่น เธอจ้องมองเขาอยู่เนิ่นนาน รู้ตัวอีกทีก็เผลอยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียมแล้วเมื่อคืนกว่าจะหลับได้ก็เผลอครุ่นคิดกับสิ่งที่ได้ฟังก่อนนอนจนกระทั่งหาทางออกให้กับเรื่องนี้ได้จิตใจถึงได้สงบลงเธอตัดสินใจแล้วว่าจะลองให้โอกาสหมอนิคอีกครั้ง อาจจะดูง่ายไปแต่ทำไมจะต้องทำอะไรให้ชีวิตยุ่งยากมากไปกว่านี้ ในเมื่อเรื่องระหว่างเรามันเลยเถิดมาถึงขั้นมีอีกหนึ่งชีวิตที่จะเข้ามาเติมเต็ม หากจะลองเสี่ยงดูอีกสักครั้งจะเป็นอะไรไปแต่ก่อนจะพูดคำนั้น ขอลองใจเขาเพื่อความแน่ใจอีกสักครั้งก็แล้วกัน..."กรี๊ด!! นี่คุณมาทำไมอีก ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ" แพรชมพูตั้งหลักได้ก็ส่งเสียงกรีดร้องตื่นตกใจ ดึงหมอนที่หนุนอยู่ปาใส่คนที่ฟุบหน้าหลับจนสะดุ้งตื่นและต้องรีบถอยออกให้ห่างเธอที่สุด"ใจเย็น ๆ เดี๋ยวจะสะเทือนไปถึงลูกนะแพร""ลูกของฉันกับนาวิน คุณไม่มีสิทธิมายุ่ง" แกล้งย้ำออกไปอีกครั้ง แต่เขากลับไม่มีสีหน้าไม่พอใจแต่อย่างใด สองเท้าของหมอนิคกำลังเดินตรงเข้ามาห

Chapter 77 : หัวใจที่เริ่มอ่อนไหวคนป่วยยังคงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่บนเตียงด้วยเบื่อหน่ายมาสามวันแล้ว อาการจุกหน่วงที่ท้องน้อยรวมถึงอาการแพ้ของเธอเริ่มลดน้อยลงจนคุณหมอแจ้งว่าหากไม่มีอะไรแทรกซ้อนอีกไม่กี่วันก็จะกลับบ้านได้ตอนนี้เธอไม่หิวโหยเท่ากับอาทิตย์ที่แล้ว อาการเหม็นและความหงุดหงิดกับเรื่องเล็กน้อยก็ลดลงแต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ อารณ์คล้ายกับคิดถึงใครบางคนจนกระวนกระวายในขึ้นมา โหยหาการรับกลิ่นนั้น ต้องการสัมผัสอะไรบางอย่างซึ่งตัวเธอเองก็ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร ครั้นถามแพทย์ก็ได้คำตอบเดิมนั่นก็คือเกี่ยวกับฮอร์โมนช่วงตั้งครรภ์ครืด~ ครืด~ เสียงมือถือดังขึ้นเจ้าของเครื่องจึงรีบคว้ามันเข้ามาดู แต่พอเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอไม่ใช่คนที่คิดเอาไว้แพรชมพูก็เป็นอันถอนหายใจเหนื่อยหน่ายออกมาและเลือกที่จะไม่กดรับสายได้แต่เฝ้าถามคำถามนี้กับตัวเองว่าทำไมถึงไม่ใช่เขา ทำไมตั้งแต่วันนั้นเขาถึงได้หายไปและไร้การติดต่อมาอีก หรืออาจเป็นเพราะว่าวันนั้นเธอบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็ก อีกคนเลยตัดขาดเธอกับลูกออกไปจากชีวิตแต่เมื่อคิดไปคิดมาราวกับความรู้สึกมันตีกันในหัวจนสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าตัวเองต

Chapter 76 : หลอกล่อหลังจากที่ใช้เรี่ยวแรงในการตะเบ็งเสียงต่อปากต่อคำกับหมอนิคไปพักใหญ่จนแทบหมดแรง ทำให้แพรชมพูรู้สึกเจ็บท้องน้อยจนเกือบล้มฟุบลงกับพื้น ดีที่คนอยู่ด้วยพยุงเธอเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะต้องเรียกแพทย์เข้ามาดูอาการโดยด่วนแพรชมพูตื่นลืมตาขึ้นมาในเช้าของอีกวันก็เห็นร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งกำลังยืนหันหน้ามองออกไปริมหน้าต่าง เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพยางค์สุดท้ายถึงชื่อของบอดี้การ์ดประจำตัวของเธอก่อนที่เขาจะเก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกง"พี่คะ มาได้ยังไง?" ฟลินซ์หันมาเห็นว่าน้องสาวตื่นแล้วจึงรีบเข้ามาหาเธอ ปรับหัวเตียงขึ้นเพื่อให้แพรชมพูได้เอนหลังได้สบายขึ้น"เป็นไงบ้างตัวแสบ ยังเจ็บตรงไหนอยู่ไหม?" เขายื่นมามาเกลี่ยปอยผมยาวสลวยทัดเอาไว้ข้างหู มองหน้าซีดเผือกไร้การแต่งเติมแต่ก็ยังสวยที่สุดในสายตาพี่ชายอย่างเขา"ไม่เจ็บแล้วค่ะ คุณหมอบอกว่าแพรเครียดเกินไปเลยส่งผลต่อ....พี่ฟลินซ์รู้รึยังคะว่ากำลังจะได้เป็นคุณลุงแล้ว?" ถามด้วยน้ำเสียงดีใจ ยิ่งเห็นว่ามือเรียวใหญ่กำลังยื่นมาลูบเบา ๆ ที่ท้องแบบราบของตนเองแพรชมพูยิ่งรู้สึกตื้นตันแทบน้ำตาไหล"หลานลุงคนนี้ต้องสวยเหมือนแม่แน่นอน""แล้วถ้าเกิดเป็นผู้ชา

Chaptet 75 : ฉันไม่ต้องการคุณหลังจากที่หมอนิคต้องกลับออกไปเปลี่ยนชุดเพราะมันคลุกเคล้าไปด้วยพิซซ่าที่ขย้อนออกมาจากปากของเธอ แพรชมพูจึงได้มีเวลาคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาเพียงลำพังกว่าจะกลับมาใช้ชีวิตปกติได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่พอเริ่มยืนด้วยขาของตัวเองได้อย่างมั่นคงเขาคนนั้นก็กลับเข้ามาในชีวิต พร้อมกับสิ่งที่มีค่าที่สุดที่กำลังจะลืมตาดูโลกที่งดงามในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าน้ำอุ่นใสหยดลงมากระทบกับมือที่กำลังลูบวนอยู่ที่หน้าท้องของตัวเอง ถึงจะมีเขาเพิ่มเข้ามาอีกหนึ่งชีวิตแต่แพรชมพูก็ไม่คิดจะดึงใครให้ต้องมารับผิดชอบ เธอตั้งใจจะเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตด้วยตนเองตั้งแต่แรก โดยไม่จำเป็นต้องมีพ่อที่ไร้ซึ่งความรักเข้ามาพัวพันธ์ก็อก ๆ ๆแพรชมพูรีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้าทันทีที่เห็นนาวินเปิดประตูเข้ามา ผู้ชายหน้าตาดีแต่ยิ้มยากคนนี้ส่งยิ้มมาให้เธอ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียง ยื่นมือมากุมมือของเธอเอาไว้"ยูเป็นอะไรนาวิน?" เห็นแววตาของบอดี้การด์หนุ่มแปลกไปก็อดคิดไม่ได้ว่าอีกคนกำลังมีเรื่องไม่สบายใจ"ดีใจด้วยนะว่าที่คุณแม่""อื้ม~" แพรชมพูยิ้มตอบ แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะไม่ได้แค่เข้า

Part2 chapter31" พี่พอส ช่วยถอดปิ่นปักผมให้ลินหน่อย"" ครับ ถอดแค่ปิ่นเหรอ ถอดอย่างอื่นด้วยได้เปล่า?" พอสวางเสื้อที่เพิ่งถอดออกลงบนเตียง แล้วรีบเข้าไปถอดเครื่องประดับบนศีรษะของภรรยาที่เพิ่งเข้าพิธีแต่งงานไปหมาดๆ" อะไรกันเนี่ย...?" มิลินมองค้อนคนทำท่าหื่นกาม ที่ในตอนนี้มือปลาหมึกเริ่มจะลูบไล้สัดส่วนเว้าโค้งของเธอไม่หยุด" หิว" พอสกระซิบเบาๆ ที่ข้างแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ เพียงแค่มือเขาสัมผัสเธอเองก็คล้อยตามอย่างง่ายดาย" บ้า..ลินท้องอยู่นะ""ก็ต่อแขนต่อขาให้ลูกไงครับ พี่สัญญาว่าจะทำเบาๆไม่ให้กระทบกระเทือนลูกเด็ดขาดครับ"" โอ๊ย...พูดไรเนี่ย" ว่าที่คุณแม่เขินจนตัวงอ ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกของทั้งสอง แต่ก็เป็นครั้งแรกของการที่ขึ้นชื่อว่าสามีภรรยากันเต็มตัว ใครมันจะไปทนไหว" เป็นเมียต้องรู้จักเอาใจผัวนะรู้มั้ย?" พอสใช้สองมือขังคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอด พร้อมทั้งโน้มหน้าลงไปจนปลายจมูกชนกันกับจมูกเล็กเรียว" ไม่รู้ ไม่ทำตามด้วย" มิลินหันหน้าหนี พร้อมๆ กับดันคนหื่นกามออก" ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ทำเอง" คนตัวเล็กถูกอุ้มช้อนร่างขึ้นในท่าเจ้าสาวก่อนจะถูกวางบนเตียงนุ่มอย่างเบามือพอสก้มหน้าลงมาฝังจมูกอยู่บ

Part2 chapter30" คะ...ใครนะคะ!!"" คุณหมอทำใจดีๆไว้นะคะ ป้าเชื่อว่าไอ้หนุ่มต้องปลอดภัย" ความเศร้าโศกเปลี่ยนจากคนที่เพิ่งร้องไห้ปานจะขาดใจเมื่อครู่ มาเป็นคุณหมอ เมื่อเรื่องราวกลับตาลปัตรแบบนี้ มิลินยืนนิ่งชะงักไปราวกับหัวใจกำลังจะหยุดเต้น" ฮึก...ฮือออ~ ลินกลัวเค้าตาย เป็นความผิดของลินเองที่ไล่เค้าไปแบบนั้น" มิลินร้องไห้ออกมาทันที แค่คิดย้อนถึงคำพูดของเด็กเมฆนั่นมันก็ทำให้เธอแทบหยุดหายใจ" อะไร ยังไง ทำไมไอ้หนุ่มต้องตาย?" ลุงหวินมองหน้าทุกคนสลับไปมาอย่างไม่เข้าใจ" ก็รถใหม่ตาหวินตกหน้าผาน่ะสิ ผมเห็นกับตา"" ห้ะ ! ไอ้เมฆ เอ็งไปตามชาวบ้านเร็ว เดี๋ยวข้าล่วงหน้าไปก่อน" ลุงหวินรีบวิ่งเข้าไปในบ้านก่อนจะออกมาพร้อมเชือกเส้นใหญ่หลายม้วน" ไม่ต้องห่วงนะหมอ ลุงต้องช่วยไอ้หนุ่มได้แน่ๆ พื้นที่แถวนี้ถิ่นลุง ถ้าลุงไม่อนุญาติให้ใครตายมันก็ไม่ตายหรอก" ลุงหวินยังคงใบเปื้อนยิ้มเอาไว้ ถึงแม้นัยน์ตาแกจะเริ่มแดงก่ำแล้วก็ตาม" หมอไปด้วยนะคะ หมออาจจะช่วยอะไรได้บ้าง" มิลินผุดตัวลุกขึ้นไปดึงแขนลุงหวินไว้" หมอท้องอยู่ รออยู่ที่นี่แหละ แถวนั้นมันลื่นและอันตรายเกินไป" ผู้ใหญ่บ้านพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นมา มือเ

Part2 chapter29" มึงก็ให้โอกาสพี่พอสเถอะ กูว่าเขาคิดได้แล้วล่ะ มึงเองก็ยังรักเค้าอยู่จะเล่นตัวทำไมว่ะ?"" กูไม่ได้จะเล่นตัว แต่กูกลัวจะจบลงแบบเดิม ที่ผ่านมากูเจ็บจนขยาดที่จะกลับไปอยู่กับเขาได้อีกแล้ว"" แต่ลูกมึงต้องมีพ่อ ท้องก็โตขึ้นทุกวัน กลับกรุงเทพฯ เถอะเชื่อกู ถ้ามึงอยากจะทำตามอุดมคติบ้าบออะไรนั่น รอให้ลูกมึงโตก่อนได้มั้ย แล้วมึงจะไปลำบากที่ไหนก็ไป"" กูเลี้ยงของกูเองได้ ไม่จำเป็นจะต้องให้เค้ามารับผิดชอบหรอก"" จนป่านนี้ยังไม่เลิกปากไม่ตรงกับใจอีก กูละเบื่อมึงจริงๆ เลยลิน ตอนนี้มึงยังมีโอกาสที่จะทำให้ชีวิตครอบครัวมึงสมบูรณ์นะ แต่ถ้าวันไหนที่ไม่มีโอกาสนั้นแล้วอย่ามาร้องไห้เสียใจเหมือนตอนที่พี่พอสถูกยิงล่ะ กูจะไม่ปลอบมึงเลย"จากที่คุยกันตั้งแต่วันที่ไปฝากครรภ์ครั้งนั้น จนถึงวันนี้ คำพูดของชิชาก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว มิลินนั่งเอามือเท้าคางอย่างคนคิดไม่ตก ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเธอเองก็เริ่มใจอ่อนขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะตั้งแต่พอสก้าวเข้ามาที่นี่ เขาก็ทำตัวดีขึ้นเรื่อยๆ จากคนที่เคยทำให้เธอเจ็บเจียนตายมาแล้วหลายครั้ง ตอนนี้เขากลับดูแลและใส่ใจเธอดีขึ้นกว่าเดิมมากนอกจากเขาจะดีกับเธอแล้ว เขาก็ยัง

Part2 chapter28รถกระบะตอนเดียวคันเก่าแก่ของลุงหวิน กำลังแล่นเข้าสู่ตัวเมืองด้วยความยากลำบาก นอกจากสภาพรถที่อายุเกือบถึงครึ่งของเจ้าของมันแล้ว ยังรวมถึงเส้นทางที่ขรุขระและบางช่วงที่ลาดชัน แต่ที่หนักกว่านั้นคือตอนนี้ฝนเริ่มโปรยลงมาเบาๆ" ให้พอสช่วยขับดีกว่ามั้ยคะลุง?" เมื่อเห็นท่าทางของโชเฟอร์ที่ดูทุลักทุเลในการบังคับรถ คุณหมอสาวก็อดที่จะนึกกลัวไม่ได้ ลุงหวินแกแก่แล้วหูตาก็เริ่มจะฟ้าฟาง ถึงแม้แกจะยังเชื่อว่าตัวเองยังฟิตเปรี๊ยะอยู่ก็เถอะ" ไม่ได้หรอก ไอ้เจ้านี่มันต้องคนรู้ใจมันเท่านั้น ถึงจะขับได้ " ลุงหวินยิ้มปฏิเสธในท่าทางจะหวงรถสะมากกว่า ป้าจันทร์เคยเล่าว่ากว่าลุงแกจะเก็บเงินซื้อรถคันนี้มาได้ก็ต้องเข้าไปรับจ้างในเมืองตั้งหลายปี คงไม่แปลกที่จะทั้งรักทั้งหวง" งั้นลุงก็ขับดีๆ นะครับ" พอสนั่งจับราวไว้แน่น มืออีกข้างโอบเอวของคนบนตักเอาไว้ รถมีแค่สองที่นั่งมิลินจึงต้องนั่งตักเขาเพราะข้างนอกฝนเริ่มโปรยลงมา จึงไม่สามารถนั่งหลังกระบะได้" ลุงจะซิ่งแล้วนะ เอ็งจับไว้ดีๆ ล่ะ" หลังจากผ่านพ้นเขตทุรกันดารออกมาสู่ถนนใหญ่ได้อย่างปลอดภัย ลุงหวินได้ทีก็เหยียบคันเร่งโชว์ความแรงของเจ้าฮ่างของแกทันที มิล

Part2 chapter27ค่ำคืนอันเหน็บหนาว เนื่องมาจากฝนที่ตกซัดกระหน่ำเมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา ทำให้ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงไม้แข็งๆ ใต้ถุนบ้านโล่งโจ้งต้องนอนคุดคู้ขดตัวเข้าหากัน เพื่อช่วยบรรเทาความหนาวเหน็บของบรรยากาศโดยรอบลงได้บ้างแต่ยามที่สายลมเย็นๆ พัดผ่านประทะเข้าที่ผิวครั้งใด ก็ทำให้เขาสะดุ้งตื่นด้วยความหนาวทุกครั้งไป ถึงจะรู้สึกหนาวเย็นเพียงใด เมื่อความง่วงและอ่อนเพลียเข้าเล่นงานจากการเดินทางไกลจึงทำให้พอสหลับไหลอย่างง่ายดายต่างจากอีกคนที่นอนอยู่บนเตียงนุ่มใต้ผ้าห่มผืนหนากลับนอนไม่หลับ ร่างเล็กนอนกระสับกระส่าย พลิกตัวไปมาอยู่นานหลายชั่วโมง จิตใจที่ตีกันจนสับสนวุ่นวายอย่างหนักทำให้เธอไม่อาจข่มตาหลับลงได้เสียงลมกระโชกแรง พัดกระทบกับหน้าต่างที่ปิดไม่สนิท ร่างเล็กกระชับกอดตัวเองใต้ผ้าห่มแน่นเมื่อรู้สึกเย็นไปถึงข้างใน แต่นั่นก็ทำให้เธอรู้ว่าด้านนอกนั้นคงหนาวเหน็บมากกว่าหลายเท่าและภาพตรงหน้าก็ทำให้เธอรู้สึกแย่ขึ้นมาสะอย่างนั้น เมื่อคนที่เธอห้ามขึ้นไปข้างบนบ้าน กำลังนอนตัวสั่นอยู่ที่เตียงไม้แข็งๆ ใต้ถุนบ้านอย่างน่าเวทนาเธอตัดสินใจไม่ผิดที่ยอมลงมาดูเขา ไม่ใช่เพราะความเป็นห่วง หากเป็นเพร

Part2 chapter26" ป้าจันทร์คะ หมอฝากดูต่อหน่อยนะคะ"" ได้ค่ะๆ"ภรรยาผู้ใหญ่บ้านพยักหน้ารัวๆ เมื่อจู่ๆ คุณหมอก็เดินหน้าบึ้งตึงออกไป พร้อมกับชายแปลกหน้าที่สามีพาเข้ามาในหมู่บ้านวิ่งตามหลังไปติดๆป้าจันทร์มองหน้าลุงหวินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย ก่อนที่ผู้เป็นสามีจะส่ายหน้าเบาๆ ออกมาเพราะเขาเองก็ไม่รู้เหตุผลเช่นกัน" ตามไปดูดีไหมพ่อผู้ใหญ่?"" อย่าดีกว่า เรื่องส่วนตัวของเขา ถ้ามีอะไรคุณหมอคงตะโกนให้ช่วยเองแหละ""......"สองสามีภรรยาปรึกษาหารือกันว่าจะเอายังไงกับเหตุการณ์ตรงหน้า ก่อนที่คุณหมอและชายแปลกหน้าจะเดินลับสายตาออกไป" มิลิน เดี๋ยวสิ " พอสจับแขนเล็กดึงเอาไว้ เพราะมิลินเอาแต่เดินหนีเขาไม่หยุด" กลับไปสะ" มิลินสะบัดมือออกทันที อุตส่าห์หนีมาไกลขนาดนี้แล้วยังตามมาได้อีก คราวนี้เธอจะไม่มีวันใจอ่อนแน่ๆ" ไม่กลับ และอีกอย่างพี่ก็ไม่ได้มาหาลินสะหน่อย" พอสพูดขึ้นมาหน้าตาเฉย ก่อนจะยกมือขึ้นมาโอบไหล่ของคนตัวเล็กราวกับเป็นเรื่องปกติ" ปล่อย" มิลินผลักเขาออก ไอ้บ้านี่ยังไง ฟื้นจากความตายมาแล้วลืมเอาสมองมาด้วยหรือไงกัน " ถ้าไม่ได้ตามลินมาก็ไสหัวไปให้พ้นๆ !! "" จะไปยังไงเล่า ก็คนที่พี่มาห

Min Talkหกเดือนผ่านไปสำหรับการใช้ชีวิตคู่ของเราทั้งสอง ตอนนี้ผมพาภรรยาคนสวยของผมมาฮันนีมูนที่บ้านเกิด ใช่...ฟังไม่ผิดหรอกครับ ตอนนี้พวกเราอยู่ที่สวนผลไม้ตามฤดูกาลหลังบ้านแม่ยายผมเอง " เฮ...ไอ้ลูกเขย รับนะ "" ได้ครับพ่อ "ส้มโอลูกใหญ่ถูกโยนออกจากมือพ่อตาของผม ตรงมาทางผมอย่างจู่โจม ผมต้องใช้ความแม่นยำในการรับมันให้แม่นที่สุด เพราะหากพลาดพลั้งไปนั่นหมายถึงหน้าหล่อๆ ของผมอาจจะเสียโฉมได้เลย เพราะดูเหมือนว่ากำนันพลจะตั้งใจเล็งเบ้าหน้าผมซะมากกว่า" ฮ่าฮ่า แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วหรอว่ะ "" ใครบอกละครับพ่อ จัดมาได้เลยครับไม่ต้องออมมือ" คนชวนผมมาฮันนีมูนที่บ้านเกิด นั่งส่งสายมองกันอย่างให้กำลังใจอยู่ที่กระท่อมปลายนา เล่นหยอกล้อกับเจ้าฮีโร่หมาพันธ์ุไทยบ้านที่กัดกันกับเจ้าของบ่อยกว่ากัดกับหมาด้วยกันเองซะอีกหลังจากแต่งงานกันมา ผมก็ยังคงวุ่นอยู่กับการเคลียร์งานและเร่งทำธุรกิจอยู่พักใหญ่ เพราะผมถือว่าอ่อนประสบการณ์อยู่มากสำหรับแวดวงนี้ โชคดีที่มีพื้นฐานมาจากความชอบและได้ศึกษาเรื่องรถซูเปอร์คาร์มาบ้างจึงทำให้ผมพัฒนาศักยภาพไปได้ไวนึกย้อนไปถึงครั้งที่พายเห็นรถยนต์ที่เป็นของสะสมของผมที่เกาหลี ตอนนั้นเ

Sweet Heartหวานใจนายไอดอล 56" เริสค่ะ " เสียงแหลมของพี่นิวนางแบบอาชีพรุ่นใหญ่ดังขึ้นหลังจากทำการฝึกซ้อมให้เหล่านางแบบสาวสวยร่วมสิบชีวิตในการเดินแบบของบลูสตาร์ในค่ำคืนนี้" น้องพายๆ พี่ดูแล้วยังพอมีเวลาอยู่ หนูไปที่นี่นะลูก จัดการตัวเองให้เรียบร้อย " นิวยื่นบัตรแข็งใบหนึ่งให้กับหญิงสาวที่กำลังถอดส้นสูงออกจากขาเรียวสวย พายรับมันมาอ่านดู ก่อนจะต้องรีบถามออกไปเมื่อคิดว่าพี่นิวคงจะหยิบนามบัตรให้เธอผิด" ร้านสปา...พี่นิวให้พายทำไมคะ?"" ไปถึงก็ยื่นบัตรนี่นะ เดี๋ยวคุณโรสจัดการให้ พี่รู้สึกว่าผิวน้องยังผ่องไม่พอ ไปขัดๆ พอกๆ เพิ่มอีกนิดนะ" นางแบบรุ่นพี่พูดจบก็เดินเลี่ยงออกไปคุยกับนางแบบน้องๆ อีกฝั่งด้วยความวุ่นวาย นอกจากพี่นิวจะช่วยซ้อมให้แล้วนั้นเธอยังดูแลเรื่องคอสตูมอีกด้วยพายเห็นอีกคนยุ่งจนแทบไม่มีเวลาพักจึงไม่อยากที่จะซักไซ้ เธอเดินทางไปยังร้านสปาทันทีที่ออกจากสตูฯใช้เวลาประมานสองชั่วโมงสำหรับคอสที่พี่นิวสั่งเอาไว้ ก็เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจ พายมองดูเวลาที่ยังเหลืออยู่ไม่มาก เธอจึงรีบเดินทางไปยังโรงแรมที่จัดงานทันทีระหว่างนั่งแท็กซี่ คนตัวเล็กจึงหยิบมือถือขึ้นมาวีดีโอคอลหาแฟนหนุ่ม หวังอ

Sweet Heartหวานใจนายไอดอล 55" น้ำตาจะไหล อ่านไม่ออก...!" พายถอนหายใจอย่างหนักใจออกมา ภายใต้หน้าจอที่เต็มไปด้วยภาษาเกาหลีเธอไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเพื่อนสาวตรงหน้าต้องการสื่ออะไร" เอ่อ โทษทีว่ะ กูลืม" วาวายกมือขึ้นเกาหัวแก้เขิน ก่อนจะเปิดเนื้อหาที่แปลเป็นภาษาไทยเรียบร้อยแล้วให้พายอ่านเมื่อคืนที่ผ่านมา ไอดอลหนุ่ม มินจุนCG4 ได้อัพโหลดจดหมายขอโทษที่เขียนด้วยลายมือตัวเองบนอินสตาแกรมส่วนตัว เขาได้ออกมาขอโทษและสารภาพกับทุกๆ คนถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นและเป็นข่าวฉาวในรอบหลายเดือนที่ผ่านมาก่อนจะคัมแบคผมขอโทษที่ทำให้หลายคนรู้สึกกังวลเพราะการกระทำของผม ขอโทษหญิงสาวในคลิปที่ผมไม่ได้ออกมาปกป้องเธอทั้งที่ควรจะทำก่อนสิ่งอื่นใด ตอนนั้นผมยอมรับว่าผมขลาดกลัวกับผลกระทบที่จะตามมา มัวแต่โพกัสชื่อเสียงของตนเอง จนละเลยหน้าที่ที่ควรกระทำการออกจากวงการในครั้งนี้ ผมเพียงต้องการใช้ชีวิตที่เหลือในแบบที่เรียบง่ายเหมือนผู้ชายธรรมดาๆ ทั่วไปกับคนที่ผมรัก ซึ่งตอนนี้ผมก็มีผู้หญิงในหัวใจแล้ว และเธอก็คือคนเดียวกันกับคนในคลิปครับผมต้องขอโทษจากใจจริงที่ทำให้แฟนๆ ที่สนับสนุนผมต้องมารู้สึกผิดหวัง แต่ผมก็เป็นเพียงมนุษย

Sweet Heartหวานใจนายไอดอล 54ความวุ่นวายของกองถ่ายซีรีย์เรื่องสั้น เมื่อทีมงานหลากหลายฝ่ายกำลังสนใจหน้าจอของตนเอง เสียงดังจากการเร่งเสียงจนสุด แว่วออกมาจากไอแพดของช่างแต่งหน้าชายร่างบางหน้าหวาน จนคนอื่นๆ ต่างกรูเข้าไปดูค่ายเพลงชั้นนำของเกาหลี ได้ออกแถลงเกี่ยวกับการสิ้นสุดสัญญาของสมาชิกวง CG4 ศิลปินภายใต้สังกัด MYE พวกเขาถือว่าเป็นวงไอดอลระดับโลกที่ได้รับความสนใจและมีแฟนคลับจำนวนมากค่าย MYE กล่าวขอบคุณสมาชิกสำหรับการสร้างการเติบโตให้กับวงการเพลง รวมถึงแฟนคลับของพวกเขาที่เป็นแรงผลักดัน พร้อมกับสนับสนุน CG4 อย่างเต็มที่ตลอดมา แต่นับจากนี้ไปถือเป็นอันสิ้นสุดสัญญาของสมาชิกสื่อทุกสำนักต่างกระพรือข่าวที่สะเทือนวงการเพลงเกาหลีอีกครั้ง เพราะอย่างที่รู้กันว่า CG4 กำลังโด่งดังเป็นพลุแตก อีกทั้งกระแสของเพลงและตัวศิลปินกำลังไปได้ดี ถึงแม้จะมีข่าวแว่วออกมาบ้างแล้วถึงสัญญาที่กำลังจะสิ้นสุดลง แต่เมื่อค่ายต้นสังกัดได้ออกมายืนยันด้วยตนเองทำให้แฟนเพลงมากมายต่างถามหาเหตุผลและแสดงความเสียดายกันล้นหลาม" นี่พวกเราจะไม่ได้เห็นเจย์เดนโซโล่กีตาร์แล้วหรอเนี่ย ใจหายอยู่นะ " " ฉันคงอดได้ยินเสียงหวานๆ ของโซว

Sweet Heartหวานใจนายไอดอล 53" เข้าไม่ได้นะครับคุณมินจุน "" ถอยไป ผมมีเรื่องจะตกลงกับพ่อ "" ท่านประธานไม่อนุญาติให้ใครรบกวน คุณมินจุนค่อยมาใหม่วันหลังนะครับ"" จะคุยวันนี้ และตอนนี้ เปิดประตู....! "เสียงโต้กันลั่นระหว่างมินจุนและเลขาหน้าห้องประธานค่ายเพลงชั้นนำ ดังเข้าไปถึงภายในห้องทำงานส่วนตัว จนยองจูต้องเดินออกมาเปิดประตูเอง เพราะรู้จักนิสัยของลูกชายดีมินจุนเดินตามพ่อเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตูลงอย่างเดิม ในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าจะสิ้นสุดสัญญาของ CG4 แล้วแต่ทางต้นสังกัดยังคงนิ่งเงียบไม่จัดการอะไร ทั้งที่ก็ตกลงกับเขาไว้แล้ว" ผมมาทวงสัญญา "" อีกตั้งสองอาทิตย์ พ่อว่าลูกดูรีบร้อนไปนะ แต่จะว่าไปเรายังไม่เคยคุยกันจริงๆ จังๆ ถึงอนาคตของลูกเลยนะ " ยองจูจิบน้ำชาไปด้วย คุยกับลูกชายไปด้วย" พ่อสนใจด้วยหรอว่าผมคิดจะทำอะไร หรือว่าความจริงแล้วพ่อกำลังคิดวางแผนอนาคตของผมไว้แล้วกันแน่ " คนเป็นลูกรู้นิสัยใจคอของพ่อผู้ให้กำเนิดดี พ่อผู้ที่ไม่เคยมีความรักให้เขาและแม่ นอกจากผลประโยชน์แล้วมินจุนก็มองไม่เห็นคุณค่าของตัวเองที่มีต่อชายตรงหน้าเลย" อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นเตมินทร์ นี่ฉันเป็นพ่อของแก

Sweet Heartหวานใจนายไอดอล 52เสียงพูดคุยจอแจของนิสิตนักศึกษา ที่ต่างก็เดินออกมาจากห้องสอบวันสุดท้ายของเทอมนี้ และเป็นการสอบครั้งสุดท้ายของรุ่นพี่ปีสี่ที่กำลังจะจบออกไปในอีกไม่ช้า" และแล้วก็สิ้นสุดการเป็นนักศึกษาซักที เย้~ " เสียงแหลมที่ฟังดูดีใจมากของสาวผมบลอนด์พูดขึ้นเสียงดัง หลังจากเดินออกมาจากห้องสอบด้วยความมั่นใจ เธอส่งยิ้มให้กับเพื่อนสนิทที่นั่งรออยู่โต้ะหินอ่อนหน้าคณะก่อนหน้านั้นแล้ว" ท่าทางแบบนี้ มั่นใจมาก ?" พายเองก็เอ่ยทักเพื่อนทันที เธอมานั่งรอวาวาเกือบยี่สิบนาที จนพลันนึกว่าเพื่อนสนิทสลบคาห้องสอบไปแล้วซะอีก" ล้านเปอร์เซ็นต์จ้า น้องสามี " วาวายื่นมือมาหยิกแก้มพาย เธอตกลงกับพีทเอาไว้ว่าหากเรียนจบพีทจะต้องขอเธอแต่งงานทันที โดยที่พายเองก็พอรับรู้มาบ้าง แถมยังเห็นดีเห็นงามเพราะทั้งคู่ก็เป็นคนที่พายรัก อีกอย่างอะไรจะดีไปกว่าการได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข" กูคงต้องเตรียมตัวเลี้ยงหลานแล้วสิ " ว่าที่คุณอาพูดขึ้น จริงๆ พายกับเด็กค่อนข้างจะไม่ถูกกันเท่าไหร่ ถ้าได้รับบทคุณอาขึ้นมาจริงๆ งานนี้คงบรรลัยแน่" มึงจะไม่หยุมหัวหลานหรอย้ะ ยิ่งถูกกันกับเด็กอยู่ด้วย " วาวาประชดขึ้นพลางหัวเร

พล๊วะ!" ไอ้ห่า มึงจะเอายังไงกับกูห๊ะ กูเคยบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่างยุ่งกับน้องสาวกู พวกมึงสองคนพี่น้องนี่วอนอยากตายกันจริงๆ "" น้องมึงโตเป็นสาวแล้วยังจะหวงอยู่ได้ กูก็แค่จีบไม่เล่นด้วยก็แค่จบป่าวว่ะ ?"" จีบเหี้xอะไร ถึงได้ออกมาจากคอนโดตอนเช้ามืด มึงอย่ามาเล่นลิ้นนะ วันนี้ไม่กูกับมึงต้องได้ตายกันไปข้าง! "เสียงมาเฟียหนุ่มทั้งสองที่ตอนนี้ต่างก็อยู่ในฐานะเพื่อนสนิทกำลังทะเลาะกันดันลั่นห้องทำงาน หลังจากที่หมัดแลกหมัดกันไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ลูกน้องคนสนิทฝีมือฉกาจทั้งสองฝ่ายทำได้เพียงยืนมองผู้เป็นนายฟัดกันอย่างไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัว" เกิดอะไรขึ้น?" ขาเรียวขาวบนรองเท้าส้นสูงสี่นิ้วก้าวผ่านหน้าบรรดาลูกน้องที่คุ้นตากันดีของทั้งสองฝ่าย ก่อนพวกเขาจะโค้งตัวลงเคารพเจ้านายหญิงอีกคน ดวงหน้าสวยใสเป็นต้องขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเสียงที่ดังอยู่ในห้องนั้นเป็นเสียงของชายหนุ่มที่ฟังดูคุ้นหูเป็นอย่างดี" หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด! " เธอเดินเข้าไปพร้อมแหวกเสียงดังลั่นใส่สองหนุ่มที่กำลังกระหน่ำต่อยกันอย่างไม่มีใครยอมใคร กระทั่งเสียงแหลมเล็กเมื่อครู่ที่ค่อยๆ ทำให้สติของพวกเขากลับคืนมา" นี่มันเรื

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มยามกระทบกับแสงไฟดูลึกลับและน่าหลงไหล หากแววตานั้นกลับซ่อนความอันตรายและร้ายกาจเอาไว้ผ่านแว่นตาสีดำที่เพ่งมองไปยังท้องทะเลอันน่าสะพรึงกลัวในยามค่ำคืนที่ไร้ดวงดาว เบื้องหน้าเต็มไปด้วยเรือขนส่งสินค้าจำนวนหลายลำ" แก๊งบาร์เซส หนึ่งในผู้ค้าอาวุธสงครามรายใหญ่ฝั่งยุโรป คนพวกนี้ไว้ใจไม่ได้ ของที่อยู่บนเรือต้องเช็คให้ครบทุกลัง " คนมีประสบการณ์ในชุดพลางตัวสีดำเอ่ยขึ้น ดวงตาเพ่งมองไปที่ไฟหน้ารถคันหรูส่องสว่างแล่นฝ่าละอองฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมา" ได้ยินแล้วใช่ไหม จัดการอย่าให้พลาดล่ะ " คนรับหน้าที่ในการคุมงานครั้งนี้สั่งการขึ้นโดยดวงตาคู่นั้นยังคงจับจ้องดูการเคลื่อนไหวของเรือขนส่งสินค้าไม่วางตา" ครับนาย " ลูกน้องคนสนิทตอบรับคำสั่งก่อนจะเดินไปสั่งงานลูกน้องฝีมือฉกาจร่วมสามสิบชีวิตที่ถูกส่งตรงมาจากอินตาลีเพื่อคุ้มครองสินค้าล็อตใหญ่มูลค่าหลายร้อยล้านดอลล่า รวมถึงทายาทคนเล็กของหยางหมิงในการคุมงานใหญ่ครั้งแรก" ไม่ต้องยืดเยื้อ ทำทุกอย่างให้จบโดยเร็วที่สุด คนพวกนี้ร้ายกาจกว่าที่เราคิด พวกมันพร้อมจะตลบหลังเราทุกเมื่อ "" ครับเฮียฟาน " เดรฟหันไปตอบรับคำแนะนำของผู้รับหน้าที่สอนงานและเป็นท

หลังจากที่จงใจสั่งสอนอีกคนจนได้แผลมา คืนนั้นทั้งคืนเมเบลก็ต้องมาดูแลคนสำออยที่เพ้นท์เฮาส์เพราะหลังจากพี่เดลพาคนเจ็บไปโรงพยาบาลเพื่อเย็บแผลเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ต้องกลับไปสะสางงานต่อ เว้นเพียงคนที่กำลังนอนเอนหลังบนโซฟาที่ไม่ยอมอยู่โดยลำพังท่าเดียว" ทานยาค่ะ " เธอหยิบน้ำและยาตามที่แพทย์สั่งยื่นให้คนเจ็บ แต่สิ่งที่ได้คือใบหน้าออดอ้อนพร้อมอ้าปากแทน เมเบลกระตุกยิ้มก่อนจะยัดยาและน้ำกระแทกเข้าไปพรวดเดียว" แค่กๆ นี่จะฆ่าพี่ให้ได้เลยใช่มั้ย?" หลังจากกลืนยาลงไป เดรฟก็หันมาตำหนิคนที่ทำให้เขาต้องอยู่ในสภาพนี้แทน" ถ้าเบลจะฆ่าพี่ เบลคงยิงไปแล้วล่ะคะ ไม่ปลอยเอาไว้ให้เป็นภาระแบบนี้หรอก "" โหดจังเลยนะ ตั้งแต่มาดามดารินให้ท้ายนี่กล้าขึ้นเยอะ ระวังจะไม่มีแรงลุกเดินออกจากเตียงล่ะคืนนี้ " ใบหน้าเจ้าเล่ห์หันมองคนข้างกาย สมองกำลังคิดวางแผนว่าจะจัดการคนพยศนี่ยังไงให้สาแก่ใจสมกับที่คิ้วแตกแบบนี้ ดีที่ว่าแก๊งเพื่อนๆไม่มีใครรู้ ไม่อย่างงั้นได้อับอายไปจนลูกบวช" น่ากลัวจังเลยนะคะ แต่เอาเวลาไปดูแลตัวเองไม่ให้คืนนี้ไข้ขึ้นก่อนจะดีกว่า "" เดี๋ยวจะเก่งไม่ออก....." แต่ยังไม่ทันจะต่อปากต่อคำกับเมเบลจบ มือถือของ

ร่างเล็กในชุดเดรสรัดรูปสีดำเผยให้เห็นทรวดทรงเด่นชัด เนินอกขาวเนียนโผล่พ้นขอบเสื้อสายเดี่ยวเป็นทรงสวยได้รูปกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะของการเดินบนส้นสูงสี่นิ้ว เรียวขายาวสมส่วนก้าวฉับๆเข้ามายังไนท์คลับที่คุ้ยเคยผิวขาวใสอมชมพูและใบหน้าจิ้มลิ้มได้รูปภายใต้เครื่องประทินผิวที่แต่งเติมเข้มกว่าทุกครั้ง ดึงดูดสายตาผู้พบเห็นจนต้องตกตะลึง เปลี่ยนจากสาวน้อยวัยใสให้กลายเป็นหญิงสาวสวยโฉบเฉี่ยวสุดเซ็กซี่เพียงชั่วพริบตาชายหนุ่มเจ้าของไนท์คลับเดินลงมารับด้วยตนเองหลังจากประตูรถลามูนซีคันหรูเปิดออก ก่อนเมเบลจะหันกลับไปโบกมือลาว่าที่แม่สามีบนรถด้วยใบหน้าเปื้อยยิ้ม" สวัสดีคะพี่เดล "" ทำไมถึงได้จัดเต็มขนาดนี้ ไอ้ขี้หวงมาเจอเบลสภาพนี้มีหวังบ่นไปแปดชาติสิบชาติ " เดลเอ่ยทักว่าที่น้องสะไภ้ด้วยความสนิทสนมกว่าแต่ก่อน ตั้งแต่วันนั้นที่ทุกอย่างคลี่คลายเขาก็เหมือนได้ยกภูเขาลูกใหญ่ออกจากอก ไม่ได้รู้สึกตะขิดตะขวางใจกับคนตรงหน้าอีกแล้ว" ก็คุณป้านะสิคะจับเบลแต่งตัวแบบนี้ แล้วก็พาไปปาร์ตี้ตั้งแต่หกโมงเย็น " เมเบลเอ่ยฟ้องตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเหนื่อยๆ เดลได้แต่ยิ้มกริ่มเพาะตั้งแต่มีเมเบลเข้ามามาดามดารินก็ไม่ค่อยว

คฤหาสน์อัศวพานิชความเงียบจนชวนอึดอัดปกคลุมไปทั่วทั้งห้องรับแขก ตั้งแต่กลับมาถึงที่นี่ต่างก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไร สายตาประมุขของบ้านจ้องมองมายังชายหนุ่มที่พาลูกสาวสุดที่รักหายไปข้ามวันข้ามคืน" ผมพร้อมจะรับผิดทุกอย่างครับ " เสียงเข้มเอ่ยทำลายความเงียบนั้น ถึงแม้จะหวั่นใจกับคำตอบของชายตรงหน้าอยู่บ้างแต่ก็ไม่มีทางเลือกที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว" ยังไง ?" อนันต์ถามขึ้นมา มองหน้าลูกสาวสลับกับเด็กหนุ่มที่หายไปด้วยกันนานถึงสามวัน ก่อนหน้านี้เดรฟโทรมาขออนุญาติพาเมเบลไปเที่ยวก็จริง แต่มันต้องไม่ใช่การนอนค้างอ้างแรมกันหลายวันแบบนี้" แล้วแต่คุณอาเห็นสมควรเลยครับ ผมพร้อมจะรับผิดชอบน้องทุกอย่าง" เดรฟตอบออกไปอย่างไม่ลังเล แอบลอบสบตากันกับเจ้าของบ้านด้วยสายตาที่มีเลศนัยกันทั้งคู่ ก่อนเสียงเล็กจะแทรกขึ้น" แต่เราไม่ได้ทำอะไรเกินเลยกันนะคะพ่อ " แต่เมื่อสายตาดุๆของอนันต์ตวัดมอง เมเบลจึงทำได้เพียงเงียบเสียงและก้มหน้าลงตามเดิม" เมเบลเป็นว่าที่พี่สะไภ้เธอ แล้วเธอสองคนหายไปด้วยกันมาตั้งหลายวัน เธอคิดว่าอาควรจะจัดการเรื่องนี้ยังไง ลืมมันไปดีไหมแล้วจับยัยเบลใส่ตะกร้าล้างน้ำส่งให้ไปเป็นนายหญิงของหยางหมิงตามที่พ่

" นายหญิงหายไปไหน !! " เสียงทุ้มตะหวาดขึ้นดังลั่นห้องรับรอง เมื่อกลับเข้ามาที่ห้องพบเพียงความว่างเปล่า ลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตูได้แต่ก้มหน้าลงหลบสายตาเพราะไม่มีคำตอบให้ผู้เป็นนายแต่ในขณะที่โมโหจนแทบบ้า คนตัวเล็กก็เดินกลับเข้ามาในห้องด้วยท่าทีเรียบนิ่ง เพียงแค่เมเบลไม่หันสบสายตาคมคู่นั้นก็ทำให้เดรฟรู้สึกได้ถึงความผิดปกติ" ไปได้แล้ว ถ้าทำงานพลาดอีกก็ไสหัวออกไปได้เลย " เสียงเข้มคาดโทษลูกน้องทั้งสอง ก่อนจะหันมาสนใจคนตัวเล็กในห้องเมื่อตอนนี้อยู่กันเพียงลำพังแค่สองคน" เบลไปไหนมา พี่เป็นห่วงมากรู้ไหม ทำไมชอบขัดคำสั่งอยู่เรื่อยเลยห๊ะ " น้ำเสียงติดตำหนิพูดขึ้นจากทางด้านหลังของคนที่นั่งหันหน้าเข้าหากระจก ตั้งแต่เหตุการณ์บนเกาะนั่นเดรฟก็ใจเต้นแรงทุกครั้งที่เมเบลหายไปโดยไม่บอกกล่าวเมเบลมองเดรฟผ่านกระจกเงาบานใหญ่โดยไม่พูดอะไร เธอยังไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ดีพอจริงๆอย่างที่เขาเคยบอก ตกลงแล้วเดรฟเป็นคนยังไงกันแน่ เมื่อเช้ายังเป็นพ่อพระของเด็กๆอยู่เลย แต่พอตกกลางคืนกลับสังหารคนทั้งคนได้อย่างเลือดเย็น" เป็นอะไรไป?" เห็นอีกคนเอาแต่นั่งเงียบๆ เดรฟจึงเดินเข้ามาหา แต่เมเบลกับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง