Kabanata 6

"Oh, so there's a lot of farmhand, here!"

Napalingon ako sa gawi ni Noraisa. "Are you sure na magaling ka sa pangangabayo?" paninugurado kong tanong rito.

"Yeah, of course! You can call my dad and ask him," sagot nito sa'kin habang inilibot ang tingin sa rancho.

"You need to wear something for horse riding. Tara na, pumasok muna tayo sa loob. Tatawagin ko pa rin si Kier para maging gabay mo. Mahirap na, mas maigi pa rin ang maging mangat. Lalo na at nasa ilalim ka ng pangangalaga namin," mataray kong tugon. Nagpatiuna na akong pumasok sa loob ng malaking mansion. Sinalubong agad kami ng ilang mga kawaksi.

"Maligayang pagdating, senyorita."

Tanging tango lang ang naging tugon ko. Iginiya ko si Orson sa may living room. Pansin ko ang pagkamangha sa itsura ni Noraisa. Lihim akong napangiti. Ang mansion na ito ay may malaking value sa'kin. And the Del Fuego Farm is my home. Hindi man halata. But I do cherish all the memories na nakatatak na sa aking puso't isipan.

"Manang Tasing, pakisuyo po kay Kier. Pakisamahan si senyorita, Noraisa mo. Gusto raw niyang mangabayo," pakiusap ko sa aming mayordoma.

"Sige po, senyorita."

Ibinaling ko ang tingin kay Noraisa na kasalukuyang tinitingnan ang ilang mga frames kung nasaan naroon ang ilang pictures ko no'ng bata pa. Then, napalingon ako sa gawi ni Orson na ngayo'y nakaupo lang sa couch habang hinihilot ang sariling sentido. He looks tired. It's obvious. Ikaw ba naman ang busy sa ilang mga business na hawak nito, tapos aasikasuhin pa nito ang ilang problema ng aming kompanya. Talagang nakakapagod. Medyo nakaramdam ako nang awa rito.

Tinawag ko ang isang katulong. "Ate, pakihatiran po kami ng meryenda."

"Yes, po senyorita."

"Salamat."

"Ate, Hera. Is this you?" tanong ni Noraisa sa'kin.

"Yeah, lahat nang nariyan, ako. Sa kabilang estante ay puro kay kuya Lance. Bakit? Pangit ba?" mataray kong tanong rito.

"Hindi ko sinabi 'yan, ate," nakangising sagot ni Noraisa sa'kin.

Nakarinig ako ng ilang yabag na papalapit sa gawi namin ni Noraisa. Napasulyap ako kay Kier. Nagulat ako nang magsalubong ang dalawang kilay nito. Napalingon ako kay Noraisa. Nakapameywang ito.

"You!" Narinig kong asik ni Noraisa kay Kier kaya pumagitna ako sa dalawa.

"Excuse me? May problema ba kayo, ha?" mataray kong tanong sa dalawa na ngayo'y nagtagisan ng titig.

"Oh, yeah, ate Hera. Siya lang naman ang dahilan kaya na postpone ang ihahatid sana naming mga prutas sa fruit stand ni Aling Toyang. This girl is a reckless one," asik ni Kier kay Noraisa. Kunot-noo akong napasulyap kay Kier.

"Oh, really? FYI, you're the first one who bump our car, idiot!" asik naman ni Noraisa kay Kier, napahilot ako sa sariling sentido.

"Enough!" sigaw ko. Mabuti nalang at tumahimik ang dalawa. Narinig ko ang papalapit na yabag ni Orson.

"Hey, what's happening here?" Narinig kong tanong ni Orson. Sinalubong ko ang tingin nito. Oh, damn it! Ba't ba ang hot ng damuhong lalaking 'to? Hayan na naman ang praning kong puso. Ano bang nangyayari sa'kin? Gusto kong pektusan ang sarili. Mas pinili kong maging mataray pa rin para itago ang kakaibang pakiramdam. What the!

"Ang babaeng 'yan, ate Hera ang dahilan kaya nasira ang pickup na ginamit namin. Naalala niyo po ba 'yon?"

Hindi pa rin nawawala sa mukha ni Kier ang inis nang sabihin nito iyon sa'kin. Nagpakawala ako ng marahas na hininga. "Fine, mabuti pa Kier umalis ka na muna. Walang mangyayaring peace talk sa Russia at Ukraine kung puro kayo ma-pride," palatak ko at matalim na pinukol nang tingin si Noraisa. Argh! Maldita talaga. I'm wondering kung alam ba ng mga magulang nito ang nangyari. Whatever! Dagdag stress ko pa kung pati iyon iisipin ko.

"Ang mabuti pa, bumalik ka na sa barn, Kier. Maghahanap nalang ako ng ibang makakasama ni Noraisa para sa pangangabayo niya. Dahil tiyak kong World War III ang mangyayari sa inyong dalawa," saad ko na lamang kay Kier. Si Kier ang anak ng caretaker ng farm.

"Idiot!"

"Stop it, Noraisa!" sita ko rito. Umikot lang ang mata nito at maktol na umalis. Damn! Napakawalang manners talaga ng batang 'to! Damn it! Sarap sabunutan. "I'm still talking to you, Noraisa!" tawag ko rito.

"Oh, come on, ate Hera. Please, I need to sleep. Inaantok ako," sagot lang nito sa'kin at nahiga nga ito sa couch na nasa living room.

"Hayaan mo na siya," saad ni Orson sa'kin. Napasulyap ako rito.

"Are you, okay? Pansin kong tila kanina ka pa panay hilot sa sentido mo. Masakit ba ulo mo?" tanong ko rito. Pero agad din akong nakahuma nang ma-realize na tunog may pag-alala ang boses ko. Sh*t!

"A little. Ang dami ko kasing inaasikasong kliyente kanina para makipag-negotiate sa kompanya niyo. Hindi naman sila mahirap kausapin, since malaki ang tiwala nila sa'kin, well, salamat sa concern," sagot ni Orson sa'kin, halata ang pagod sa mukha nito. Tila hinaplos ang aking puso sa narinig mula rito. Gusto ko siyang yakapin. What the! Pero hindi ko iyon gagawin, nasa isip lang. Damn!

Dumistansiya ako rito. Pilit kong nilalabanan ang kahibangan na nagsisimula na namang umusbong sa marupok kong damdamin. I know na attractive lang ako sa kanya. Orson is a damn, hot gorgeous man. Kahit sinong babae ay nanaisin na magpapansin dito.

"Mabuti pa, magpahinga ka na lang muna," saad ko rito. Saka ko tinawag ang isa sa mga kawaksi.

"Ate, pakiusap samahan mo si senyorito Orson mo sa kwartong kanyang pwedeng gamitin," ani ko sa isang kawaksi na agad namang lumapit.

"Sige po, senyorita. Senyorito, sumunod na lang po kayo sa'kin."

"Sige na, Mr. Acosta. Kailangan mo ring magpahinga, kakausapin ko pa sina Noraisa at Kier mamaya. At bibisitahin ko pa ang ilang mga hayop dito sa farm. Mamaya after mong makapagpahinga, I tour you in our whole farm."

"Thank you for your understanding."

Ngumiti ako ng tipid dito. Saka ito sumunod sa isa naming kawaksi. Nasundan ko na lamang sila nang tanaw. I need to find Noraisa. Argh! Baka naman, nagkita na ang dalawa at nag-away. Kainis talaga ang brat na iyon.

Ngunit nang mapalingon ako sa couch sa may living room. Then, I found her lying on the couch. The bratty angel was peacefully sleeping. Wow, ha! Sana all na lang ako. Ako na walang pahinga. Kailangan ko rin yata ng tulog. But I need to check something first.

Gustuhin ko mang magpahinga, kailangan kong kumustahin ang ilang mga tauhan sa farm. Lalo na ang ilang mga hayop. Sa ganitong sitwasyon, wala talaga akong alam. Pero naniniwala akong tutulungan ako ng Dios sa lahat ng mga bagay.

Tinungo ko ang barn. Kung saan makikita, ang Dairy and beef cattle, horses, pig, sheep, goats and poultry. Naabutan ko doon ang ilang tauhan kasama si Kier. Binati agad ako ng lahat nang makita ako ng ilang mga trabahador sa farm. Ngumiti lang ako ng tipid sa mga ito.

"Kumusta na nga pala rito Mang Berto?" nakangiti kong tanong sa matandang pinagkakatiwalaan ng aking ama.

"Awa po ng Dios, senyorita Hera okay naman po," sagot nito sa'kin. Napatango ako.

"Mabuti naman po kung gano'n. Kasama ko na nga po pala ang taong gustong tumulong sa'kin para maibangong muli ang DFI," tugon ko rito. Inilibot ko ang tingin sa buong kapaligiran.

"Sigurado po ba kayong mapagkatiwalaan iyang taong gustong tumulong sa'yo, senyorita?"

"Kung ako po ang tatanungin, mabait po si Orson Acosta. Kilalang businessman po siya. Kaya nga po, hindi na ako nag-aksaya pang i-background check siya. Dagdag gastos lang. Bakit kailangan ko pang mag-aksaya ng pera Mang Berto kung pwede ko namang gamitin iyon sa tamang paraan.

"Sabagay, kilalang negosyante ang mga Acosta. Hindi naman iyan lingid sa ibang mga tao iyon. Pero sana nga, senyorita matutulungan ka niya. Ramdam kong malaki ang tiwala mo sa kanya."

"Opo, Mang Berto. Nakadepende po ako ngayon sa kanya. Ayoko rin namang maging pabigat pa sa mga Montenegro. Kahit pa nga sabihing pamilya na rin namin sila. Pero ma-pride na tao ang aking amang si Hercules. So far, with the help of ate Meriam and kuya Moises, medyo gumaan ang alalahanin ko," sagot ko kay Mang Berto. Kasalukuyan nitong pinapakain ang sandamakmak na mga manok.

"Kumusta po ang ilang hayop, na monitor po ba kung ilan ang namatay at nagkasakit nitong nakaraang buwan?" Muli ay tanong ko rito. Napalingon ito sa gawi ko.

"Wala pong problema, nagkakasakit sila pero agad ding naagapan. Palibhasa'y hindi natin sila pinapakain ng mga feeds na binibili sa merkado."

Napatango ako kay Mang Berto. Ilang minuto rin ang itinagal ng aming nag-uusap. Saka ako nagpasyang umalis. I need some rest. Nakaramdam kasi ako ng konting hilo. I massage may temple. Argh!

Kasalukuyang naglalakad ako papasok sa looban ng malaking mansion. Damn! Mas lalo kung naramdaman ang konting kirot sa aking sentido. Stress, maybe. Napalingon ako sa kaliwang bahagi nang marinig ang tinig na iyon ng isang kawaksi.

"Senyorita, kanina pa po iyong meryendang ipinahanda niyo. Kakainin niyo po ba?" tanong nito sa'kin.

"Pakihatid nalang iyan do'n kay Mang Berto. Pakidalhan mo nalang ako ng gatas mamaya. Aakyat ako sa taas para magpahinga. Hahayaan ko na lamang na nakabukas ang pintuan ng aking kwarto. Para hindi maabala ang aking pamamahinga," saad ko rito, saka ako pumanhik sa naturang grand staircase.

"Sige po, senyorita."

Agad na tinungo ko ang sarili kong silid. Hindi pa man ako tuluyang makarating. Hayan na naman ang tila umiikot kong paningin. Damn, ano ba?! Argh!

"Hey, are you alright?"

Tila lumundag ang puso ko nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. Damn! Kilala ko ang baritonong boses na iyon. Akala ko ba magpapahinga ito. Bagkus ay hindi ako lumingon dito. "Akala ko ba natulog ka na?"

"Humiga lang ako saglit at naidlip," sagot nito sa'kin saka ako nito inalalayan. Damn! Hayan na naman ang kinikilig kong puso. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko sa lalaking ito? Natatakot na tuloy ako. Ang hirap pa namang mahulog sa isang punong-kahoy tapos walang sasalo sa iyo. Tiyak na mababalian ka. Argh! Too bad. Kailangan kong labanan at patayin ang walang-kwentang pakiramdam na ito. Baka heto pa ang makapagpahamak sa'kin.

"Bigla lang kasi akong nahilo kanina. Salamat," sagot ko dito. Pinipilit kong umakto na wala lang. Kung kanina ang pagkahilo ko ang problema. Ngayon naman ay ang kakaibang damdamin na kailangan kung balewalain. Damn!

Inalalayan ako nito hanggang sa makapasok ako sa looban ng sarili kong silid. Nang makalapit na kami sa kama. Hindi ko napansin na medyo basa pala ang naturang sahig.

Awtomatikong nadulas ako dahilan para mahila ko si Orson kasama sa'kin palibhasa'y nakaalalay ito sa'kin. Sumalampak kami sa malambot na kama. Napaibabawan ko siya. What the heck! I automatically felt his both arms encircled on my waist. Tila ba sinisiguro nitong huwag akong mahulog. F*ck!

Naririnig ko ang malakas na pagkabog ng aking puso habang nakatitig sa dalawang pares na mga matang iyon. Amoy ko ang mabango nitong hininga na tila naghatid ng iba't ibang sensayon sa buo kong katawan. Ramdam ko ang malapad at matigas nitong dibdib sa dalawang palad kong kasalukuyang nakatukod roon. Pucha! Ano ba itong nararamdaman ko? Bakit nawiwindang nito pati ang puso ko.

Gusto kong magsalita pero ni isang salita ay walang kumawala mula sa aking bibig. What the heck! Damn, my body wants to feel his warm masculine body. Hindi ako makakilos. Please, hangin. Liparin mo na ako palayo sa nakakatuksong lalaking ito.

Bumaba ang tingin nito sa aking mga labi. Damn! I need to control this sinful lust. Hindi ito pwede. Kailangan kong labanan ito.

"Senyorita na—"

Mabilis pa sa hangin na lumayo ako mula sa pagkakadagan ko kay Orson. Damn! Save by the intruder. Argh! Mabuti na lang talaga. Kung hindi ay mabaka nadala na ako sa tukso. Inayos ko ang aking sarili at napasulyap sa naturang kawaksi.

"Ilapag mo na lamang riyan, salamat," sagot ko rito. Muli, ibinaling ko ang tingin sa binatang nakahiga parin sa malambot kong kama. "Pwede ka ng lumabas, sorry kanina. Nadulas lang ako," saad ko kay Orson.

"No, it's okay. Hindi mo na kailangang mag-sorry. Inumin mo nalang ang gatas mo at matulog ka na rin. Kaya kong maglibot sa farm niyo kahit wala ka. I'm going to check all the machines na ginagamit niyo. At titingnan ko rin ang ilang mga hayop niyo rito. Honestly, ang ganda ng farm niyo.

"Salamat. Maybe, kulang lang talaga ako sa pahinga," tugon ko at naglakad para kuhanin ang aking gatas. Inubos ko iyon.

Tumayo si Orson mula sa aking kama at inayos iyon. "Magpahinga ka na muna, maiwan muna kita."

Tango lang ang naging tugon ko dito. Sumalampak ako sa malambot kong kama. Kinuha ang throw pillow at niyakap iyon. "Please, kindly close my door. Paki-locked na rin. Thank you," saad ko rito. I closed my eyes, I heard of his footsteps and the sounds of the closed door. I smiled quietly. Ngunit ang nangyari kanina'y gumugulo sa nalilito kong damdamin. Damn!

Too, bad. Hera.