magagalit na kayo kay Fabian. Magalit na kayo kay Fabiaaaaaan!!! Charaught T.T Eniweeeysss, enjoy reading!
KHALESSI MONDRAGONNaalimpungatan ako nang maramdaman ko ang mahinang haplos sa ulo ko. Maliit na kamay ang siyang naramdaman ko.“You are my sunshine,” a little voice began to sing, soft and steady. “My only sunshine.”Napangiti ako nang makilala ko ang boses na iyon. Ilsang maliit na tingig pero sobrang galing kumanta. His voice was like warm light breaking through the storm I’d been carrying for days.“You make me happy when skies are gray.” Unti-unting lumambot ang puso ko sa bawat salitang binibigkas niya. My sunshine. My only constant in this chaotic world. Sa gitna ng lahat ng sakit, takot, at pagod, siya lang ang bukod tanging nagpapakalma sa’kin. My anchor. My breath.“You’ll never know, dear, how much I love you.”I reached for his tiny hand and brought it close to my lips. Marahan ko iyong hinalikan, pinipigilan ang pagtulo ng luha habang pinakikiramdaman ang init ng palad ng anak ko.“Please don’t take my sunshine away.”Ako na ang kumanta ng dulo. Garalgal man ang boses
KHALESSI MONDRAGONI couldn’t believe him. He used my son’s condition—my son’s life—to blackmail me?Hindi ko alam na aabot ng ganito si Fabian, na pati ang inosenteng buhay ng anak ko ay pakikinabangan niya para sa sariling hangarin. Me.Hindi ako mapakali. Palakad-lakad ako sa loob ng dressing room habang pilit pinapakalma ang sarili. Kakatapos lang ng pictorial at nakabihis na ako, pero hindi ako makalabas ng silid. Hindi dahil sa hindi ko kaya—kundi dahil ayaw ko. O baka hindi ko na rin alam kung alin.Nasa parking lot si Fabian. Sa van ko mismo. Hinintay niya talaga ako roon. Sabi niya, huwag na huwag ko raw subukang takasan siya. He said it calmly, but his words carried a threat deeper than any scream.How can I escape when he holds all the cards? Nasa kanya ang van ko. At higit sa lahat—nasa kamay niya ang kaligtasan ng anak ko. My Khalian.I thought about paying the bills myself. Transferring my son to another hospital. Maybe even flying out of the country and disappearing com
KHALESSI MONDRAGON“Manigas ka,” giit ko sa kanya.He chuckled darkly, leaning closer. “Naninigas na,” bahagyang napaatras siya at natawa. “You sure you don’t want to join me? Might be fun. Especially if we talk about how you betrayed me… While you’re underneath me.”His words sent a rush of unwanted heat between my legs, and I hated myself for the way my body reacted.His hands were already at my waist, fingers ghosting over my skin like they had every right to be there, like he still owned me.“Ganyan nga!” Natauhan ako nang marinig ko ang boses ni Kyle na siyang photographer namin ngayon.Napaangat ang sulok ng labi ni Fabian nang makitang nagulat ako. Nagtangis ang panga ko sa ginagawa niya, pero pa-simple siyang humahaplos sa katawan ko na para bang walang katao-tao sa paligid. His touch was deliberate. Deceptively subtle. Smooth enough to pass for posing, but beneath the surface, every brush of his fingertips was a brand on my skin.He moved like no one was watching, like I was
KHALESSI MONDRAGON“And Fabian…”Nanlamig ako sa sa pag-mention niya ng pangalan ni Fabian, na para bang may kinalaman si Fabian sa nangyayari. Doon ko lang nalaman na meron nga nang dahil sa sunod niyang sinabi. Parang tinakasan ako ng kaluluwa ng marinig ko iyon. “Fabian is my twin sister’s fiance before she died.”Gusto ko pa sanang magtanong kung bakit sinasabi ni Sereia ang lahat ng ito sa’kin, but my phone rang. Akala ko kay Iko, Alej o kay Mama na nasa loob ngayong ng ospital room ni Khalian. But it was from Aya.Doon ko lang naalala na may photoshoot pa kami ngayon ni Fabian para maging cover ng isang magazine. May mall show ulit sa makawala. At endorsements photoshoots sa susunod na araw.Lahat ng mga projects ko ngayon ay kasama siya.Bumalik kami ni Eya sa kwarto ng walang salita. Hindi ko rin alam kung anong sasabihin ko. Ayokong pangunahan ang utak ko at baka may maitanong lang ako na hindi ko sinasadya.I want to ask once my brain is clear. Pagpasok ko ng banyo ay nagul
KHALESSI MONDRAGONNaikuyom ko ang kamao ko at gusto ko man sugurin ang lalaki ngayon ay hindi ko magawa.Narinig ko ang pagtawag sa’kin ng anak ko kaya nagmamadali akong lumapit sa kanya na halos matisod na ako sa kakamadali kung hindi lang ako inalalayan ni Alej.“Yes, baby?” napaubo pa ako nang maramdaman kong basag na basag ang boses ko.Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang kamay niya. Hinalik-halikan ko pa iyon kaya napangiti siya sa ginawa ko. His smiles are so contiguous kaya nahawa ako sa mga ngiti niya. Kahit paano ay naibsan ang pagod at pangangambang nararamdaman ko para sa kanya. Para sa’kin. Para sa’min.His gentle brown eyes met mine. It was the most beautiful eyes I’ve ever seen. Well, aside from Fabian, Khalian’s eyes were innocent, so pure and gentle.“Am I dying?” Napasinghap si Mama sa naging tanong ni Khalian. Tumalikod ito sa’min at ako naman ay napatingin sa kesame, pinipigilang pumatak ang nababadya kong mga luha. I squeezed his tiny yet cold hands.“N-no,” m
KHALESSI MONDRAGONNaalimpungatan ako nang may bumuhat sa’kin. Si Iko ang unang bumungad sa’kin ng pagkadilat ng mga mata ko. Buhat niya ako sa hindi ko alam na dahilan.Gumalaw ako para maramdaman niyang gising na ako. Bumaba naman ang tingin niya sa’kin saka siya ngumiti ng pagkatamis-tamis.“You’re awake,” aniya sa mababang tono. Binaba niya ako pero nakaalalay pa rin siya sa’kin. “Kumusta ka?”Pagkababa ko ay agad kong inilibot ng tingin ko sa paligid. Napakunot-noo ako nang makita kong wala na kami sa private room ni Khalian. Sa halip ay nasa isang presidential suite na ako. Mas malaki, mas malawak. Nakita ko si Khalian na tulog na tulog habang inaasikaso ito ng kanyang private nurse. Pero nakakagulat dahil malaki na ang kama niya at may isa pang kama sa gilid.Kompleto din ang gamit kusina at may dining table din.Nilingon ko si Iko na nakakunot ang noo. “Bakit tayo nandito?”Napakamot naman siya ng batok at iniwasan ang tingin ko. “Kumain ka na. Nagluto si Eya kanina bago umali