Hindi na nga maganda ang simula ng araw ni Abraham dahil sa inaanak niyang binasura siya, ay mas lalo pa itong nasira ng salubungin siya ni Astrid pagkarating na pagkarating niya ng opisina."Good morning, Abraham," malambing na bati nito sa kanya saka siya niyakap nang mahigpit. Agad na nanuot sa ilong niya ang matamis at mamahalin nitong amoy.Hinintay niya lang na kumalas ito sa yakap niya. He did not even bother to hug her back or at least return her greetings. Hindi siya masayang makitang muli ang babae, dahil isa lang ang ibig sabihin nito, panibagong sakit ng ulo."Didn't you miss me?" tanong nito at ngumuso pa.Other men might find that cute, but not him. "I don't have to answer that, do I Astrid?" masungit niyang tugon dito bago siya nagtuloy-tuloy sa pagpasok sa kanyang opisina."I was away for months, tapos magsusungit ka lang sa akin?" hindi makapaniwalang saad nito saka siya sinabayang maglakad."Kahit dekada pa tayong 'di magkita, I would never miss you," matigas niyang
Napabuga na lang ng hangin si Yvonne nang makalayo ang kanyang Ninong Abraham. Mukhang hindi pa talaga nito matanggap ang desisyon niya na itigil na ang ginagawa nila.Hindi rin naman madali sa kanya lalo na't nagmarka na sa sistema niya ang sensasyong naramdaman niya sa lalaki, pero kailangan niyang lumayo. Kailangan nilang tumigil dahil gusto niyang ayusin ang relasyon nila ni Brent. She wants to give him a chance to redeem himself.At isa pa, alam niyang kailangan na rin talaga niyang itigil ang nangyayari sa kanila ng Ninong niya. She's walking on thin ice, a very thin ice that could break with the slightest force.Bumalik na lang siya sa kwarto para maligo at maghanda na pumasok sa opisina.Nang matapos ay bumaba na siya sa kusina at nadatnan ang Ninong niya na inihahain ang mga niluto nito."I'm done here. Kumain ka na," malamig na sabi nito sa kanya saka siya iniwan sa kusina. "Magbibihis muna ako."Tumango lang siya at pinagmasdan itong umalis saka siya naupo. Hindi na muna si
"N-Ninong, ano ba!" Malakas siyang itinulak ng inaanak. Kitang-kita sa mukha nito ang prustrasyon habang matalim na nakatingin sa kanya. "Ayoko na nga, 'di ba? How many times do I have to tell you that we need to stop this!" sigaw nito sa kanya. "Bakit na hindi mo ako maintindihan?""I refuse to," matigas na sabi ni Abraham. "I just can't let you dump me this way. Nakakainsulto," dagdag niya pa at huminga nang malalim para kontrolin ang emosyong nararamdaman niya. "I feel like a stupid disposable toy!""Hindi ba't 'yon ang gusto mo?" mabilis nitong sagot sa kanya. "You wanted me to use you; to use you in any way I can, at ngayon nagrereklamo ka?"Napakurap siya sa sinabi ng dalaga. Her words hit a nerve in him. "But I didn't tell you to discard me like a piece of shit.""Well, you didn't tell me either how to discard you," matapang na sagot nito. She sounded like a brat her father warned him about. "Kaya please lang, Ninong, stop imposing yourself to me, because we're done with our li
Pagkatapos maligo ni Abraham ay tanging puting tuwalya lang ang suot niya nang bumaba siya sa kusina para magluto ng breakfast. Malaki ang tiyansa na ma-late siya sa ginagawa niya pero mas priority niya ang maakit ang dalaga.Nadatnan siya ni Yvonne sa kusina na ang tanging suot lang ay itim na apron at puting tuwalya. Kita niya kung paano siya pasimpleng tingnan ng dalaga.Habang nagluluto ay sinadya niyang i-flex ang muscles niya. Gusto niyang ipakita sa dalaga ang mga braso niyang kayang bumuhat dito nang walang kahirap-hirap. Pero napasimangot na lang siya nang mapansing nasa cellphone nito ang atensyon at may pangiti-ngiti pa habang nagta-type.Nakasimangot niyang inilapag ang pagkain sa mesa. "Kain ka na," walang gana niyang sabi. "Magbibihis lang ako."Napamura na lang siya sa kanyang isipan saka umakyat sa kwarto para magbihis.**Dama na ni Abraham ang init ng ulo niya. Patapos na ang araw pero wala pa ring nangyayari sa pang-aakit niya. Lahat na ng pwedeng gawin ay ginawa na
Nakatitig sa kisame si Abraham. Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga sinabi ng inaanak sa kanya.After sharing passionate nights with him, gano'n-gano'n na lang? After she begged him to fúck her hard and deep, biglang tigil na?"Fúck..." naibulong na lang niya sa hangin saka ipinikit ang kanyang mga mata.He refuses to accept it. Pakiramdam niya'y basta-basta na lang siyang ibinasura ng dalaga."I'll show you I am way better than your boy, Yvonne," inis niyang bulong sa hangin. "I'll make you realize that what you need isn't a boy but a man."Sinubukan niyang matulog dahil maaga pa siya kinabukasan, pero hindi talaga siya dinadalaw ng antok. He's still bothered by the fact that he was easily dumped as if he weighs nothing in her scale.At dahil hindi rin naman siya makatulog ay nagdesisyon na lang siyang ituloy ang trabaho. Kinuha niya ang laptop at pinagpatuloy ang mga binabasang reports. Pero hindi rin niya magawang mag-focus dahil lumilipad ang isipan niya papunta sa dalaga."Fuck
Agad na tumayo si Brent at mabilis na nilapitan ang kabababa lang na si Yvonne, sabay bigay ng bulaklak. "I came here to talk about us, babe. Please, pag-usapan natin 'to."Napatingin si Abraham sa kanyang inaanak.Makikita sa mga mata nito na humihingi ito ng privacy kaya napatango na lang siya at sinabihan ang dalawa na pupunta na siya sa kusina. As much as he wants to stay and listen to their conversation, ayaw niya namang magmukhang tsismoso kaya dumiretso na lang siya sa kusina para magluto ng hapunan. Sa isip niya ay personal na isyu ng dalawa 'yon, kaya hahayaan niya na lang.Habang nagluluto siya ay hindi niya mapigilang mapaisip kung ano na ang pinag-uusapan ng dalawa, kaya naman ay sinilip niya ito sa living room pero wala na ang mga ito roon. Saglit siyang kinabahan at agad na ginalugad ang bahay dahil baka itinakas na ito ng binata, pero napanatag siya nang makita ang dalawa sa garden.Pero habang tumatagal ay nagsisimula na siyang mainis.Nangangati ang mga kamay niya na p