Chapter 2. First duty

TBPL-2

PAGSAPIT ng alas sinco ng hapon ay nagsimula na si Bela na mag-ayos ng sarili para sa unang gabi ng duty niya. No choice siya pero kakayanin niya ang lahat para sa mga kapatid niya. 

Habang si Monique ay nakamasid lang sa kaniyang ginagawa. Kahit ito ay handa siyang tulungan sa lahat ng bagay na makakaya nito pero siya lang ang ayaw. Gusto niyang mapatunayan na kaya niyang mabuhay na hindi umaasa sa ibang tao. Ayaw niyang dumagdag sa problema ng kaibigan niya, libre na nga siya sa pagtira sa bahay nito  pati pa rin sa mga gastusin. Nahihiya na siya ng sobra kaya maghahanap siya ng kahit anong trabaho basta marangal. 

“Beshy, ihahatid kita mamaya ha. Ayokong mag-isa ka sa first day ng duty mo,” wika ni Monique saka naupo sa tabi niya. 

“Sure besh, pero hanggang sa labas lang siguro ng club.”

“Oo naman. Hindi naman puwede na tumambay ako roon. Basta gusto lang kitang okay ka roon.”

Pinasadahan niya ng tingin si Bela na abala sa pag-aayos ng kilay nito. Hindi siya kumbinsido sa ginagawa ng kaibigan kaya siya na ang kumuha ng eyebrow pencil. 

“Izabela Oceania Calvez, ang tanda mo na hindi ka pa rin marunong magkilay? Kaloka, besh, ako na nga ang mag-makeup sa’yo para maganda at nang makahanap ka roon ng mayaman, kundi tapos na ang paghihirap mo,”aniya. Pagbibiro lang naman niya ito pero sana magkatotoo at nang maiahon na ni Bela ang sarili sa kahirapan. Hindi man niya inaasam ang ganun pero baka naman, sino pa ang tatanggi sa ganitong grasya, di ba? Parang naka-jackpot ka lang sa lotto. 

“Sorry naman, hindi naman ako pala-ayos ng ganito e.”

“Don't worry, ako ang bahala,” wika nito saka inayusan na siya. 

“Besh, sakto lang ha. Hindi makapal o masyadong mapula ang cheeks at lips ko,” wika niya. Panay reklamo niya kay Monique. Ngayon lang siya makapaglalagay ng full makeup, dati pulbo at lipstick lang okay na e. 

“Ayan na. You looks more beautiful and elegant. Parang ang yaman mo na tingnan,”wika ni Monique matapos siyang pagandahan. Nilagyan siya nito ng pink lipstick. “Okay, done. Perfect,” dagdag pa nito. 

“Thank you, besh,” nakangiting wika ni Bela saka niyakap si Monique. “Pero parang sobra naman ang makeup ko, baka mapagkamalan akong babaeng mababa ang lipad,” nakangiwing sabi niya. Hindi siya confident na may makeup siya kaya niya ito naisip. 

“Hindi kaya. Simpleng makeup lang naman ‘yan. Likas ka namang maganda at sexy kaya nga ako naiinggit sa’yo, ‘di ba?”Birong-totoo ni Monique. 

“Maganda ka rin naman, in denial ka lang, ” sagot niya. Napapangiti naman si Monique. 

“Hmm, bolahin mo Lola mo. Tara na nga, ihahatid na kita para maaga ka pa makapasok at makita kita sa puwesto mo bago ako umalis.”

“Sure!”

INIHATID siya ni Monique sa puwesto niya sa kaha. Tiningnan muna ni Monique ang ayos niya roon bilang cashier. Napakunot-noo ito. 

“Alam mo besh, hindi ka bagay maging cashier lang. Dapat nasa opisina ka. You looks innocent at this job pero keri na. I told you already what to do if somebody will harass you here. Tawagan mo ako o tumawag ka ng guard on duty ha. Hindi naman puwede na nandito ako para bantayan ka at maghihintay ng out mo,”mahabang litanya ni Monique. Concern lang naman siya kapakanan ni Bela. 

“It's okay, besh. Walang mangha-harass sa akin. Mapapatay ko siya kung gagawin niya ‘yon sa akin. Marunong kaya ako ng karate,” sagot niya. 

“Kahit na, babae ka pa rin. Basta mag-ingat ka rito. Call me if there's something wrong happen here.”

“Oo, nandito lang ang phone ko sa table. I can handle myself. Sige na, umuwi ka na rin para hindi ka gabihin.”

“Sige, ingat ka rin dito. Bye,” wika nito saka lumabas na. 

Inayos niya ang sarili at pinasadahan muli ang repleksyon niya sa salamin na dala niya. “Okay, maganda nga ako pero wala namang nagbabalak na manligaw sa akin. Siguro dahil mahirap lang ako,” usal niya. Bigla siyang nalungkot. Ito ang isang realidad na malaking sampal sa katauhan dahil mahirap lang siya. 

“Miss, kanina pa kita tinatawag. Bingi ka ba?”sigaw ng isang customer. “Cashier na absent minded.”

Natauhan siya Bigla dahil sa pagkagulat. “I'm sorry sir. Ano ulit ang sinabi mo? I mean ano ang order ninyo?” natataranta niyang tanong. 

“Additional order,”sabi nito saka sinabi ang mga gusto niyang order. Kanina pa ito order nang order, di pa rin nalalasing. 

Mabilis namang tumalima si Bela. Narinig pa niya ang sabi ng lalaki. ‘Maganda sana kaso bingi. Dapat itong paalisin sa trabaho’ umigting ang mga panga niya. Sarap sapakin ng lalaking sobrang pangit na makapal ang mukha. 

“Here's your receipt, kindly claim your order at the counter sir,”sabi niya. 

“Okay, wala kang tip sa akin. Hindi ka very good.” Bumungisngis pa ito, ew, ang pangit tingnan. 

Napangiwi si Bela. Ews, sino naman ang may sabi na bigyan siya nito ng tip. Kung galing sa mukhang bakulaw na ‘to, edi mabuti na wala na lang. Nakakawalang gana. 

“No need. Thanks,”sagot niya. Umismid ang lalaking mukhang bakulaw. “Sarap ikutan ng mga mata, grrr. Feeling pogi, nakakadiri,”usal niya saka naupo ulit sa puwesto niya. Sobra siyang naiinis pero as usual sanay na siya na maging kalmado, gumagaan na ang pakiramdam niya kung maiisip niyang para sa pamilya niya ang rason kung bakit siya nagtatrabaho. 

Mula sa madilim na sulok ay may mga matang nakatitig sa kaniya, pero hindi niya maaninag ng husto. Pero hindi niya pinagtuunan ng pansin dahil baka mawala naman siya sa focus at hindi lang sigaw ang matatanggap niya mula sa mga customer. 

First day of duty ganito na agad. Makakatagal ba siya rito? How could Bela survive? Pero si Bela pa, lalaban yan. 

“Kaya ko ‘to, para sa mga kapatid ko, sa pag-aaral nila. Fighting Bela, kaya mo ‘to,”usal niya. Para na siyang timang na pinapalakas ang loob niya pero ito ang kailangan niya. 

Lahat kakayanin niya para sa mga kapatid niya. Wala na siyang ibang maaasahan pa. Kung ang nanay nila, wala na ‘yon. Sumama na sa ibang lalaki, ni hindi na nga sila siguro naalala nito. 

Kaya hanggang kaya niya ay kakayanin niya. Ayaw niyang mapariwara ang buhay ng dalawa niyang kapatid. Gusto niyang makapagtapos rin ang mga ito ng kolehiyo gaya niya dahil kung hindi, echapwera sila sa lipunan na ginagalawan natin. 

Graduate nga ng Business Management si Bela nahihirapan pang maghanap ng trabaho ano pa kaya kung Elementary at High school graduate ka lang? 

Natauhan na lamang ulit siya ng may mga customers ulit. Masaya naman siyang in-entertain ang mga ‘yon dahil mga mababait at may malaking tip sa kaniya, dos mil ba naman. 

LUMIPAS ang mga oras at lumalim na ang gabi. Sobrang antok na niya pero marami pa rin ang mga customers kaya hindi siya puwedeng umalis sa kaha. 

Ihing-ihi pa naman siya. Nang matantiya na wala na ay umalis muna siya sa kaha at pinabantayan sa isang guard ang kaha para secure na rin. Hindi na niya kasi mapigil, parang sasabog na ang pantog niya. 

Papasok pa lang siya sa comfort ay parang tutulo na ang ihi niya. Buti na lang ay mapigil pa. 

“Hmm, sa wakas na ilabas na rin kita. Ang sarap sa pakiramdam na okay na,” wika ni Bela. Naghugas muna siya ng kamay sa sink at pinasadahan ang repleksyon niya sa malaking salamin.

“Bela, you're so pretty,”usal niya. “Iyan ‘yong when ko maririnig sa isang lalaking may gusto sa akin?”Saglit pa siyang natawa sa sinabi niya saka inayos ang sarili saka lumabas na ng comfort room. 

Naglalakad na siya sa hallway ng may narinig siyang ingay. Omg, may lalaking binugbog ng dalawang lalaki. Ang isang lalaki ay ‘yong mukhang bakulaw na nakita niya kanina. 

Hindi naman puwede na wala siyang gawin dahil madadaanan niya ang mga ito. Bahala na kailangan niyang sawayin ang mga ‘yon. 

“Hoy, tumigil kayo! Tatawag ako ng security!”sigaw niya. Parang hindi siya narinig ng mga iyon. “Tigil!”

Walang tumigil kaya hinablot niya ang isa sa mga sumusuntok sa lalaking may putok sa labi at maga sa mukha nito. Isang malakas na sipa ang dumapo sa panga ng lalaki na nagpabuwal dito. Nagulat ang lalaking mukhang bakulaw kaya tumigil ito sa ginagawa niya. Napasubsob sa sahig ang lalaking sinunsuntok nila. 

“Oy, Miss cashier, ang tapang mo ah. Wala pang nagsabi sakin na tumigil kahit  na ang mga bouncer at guards dito sa club na ‘to, ikaw pa lang,”nakangising wika ng lalaki saka nilapitan siya nito. 

“Eh, ano ngayon? Tingnan mo naman nakatulog na ang isa mong kasama. Gusto mo bang sumunod?”

“Wow, matapang ka talaga. Anong ipinagmamalaki mo? Hoy, umalis ka rito kung ayaw mong masisante agad. Don't you dare, darling,”wika nito saka kumindat pa sa kaniya. 

“Yuck! Do what you want pero hindi puwede na hahayaan lang kitang manakit ng  taong walang kalaban-laban,” nang-aasar na sabi niya. Nakita niyang nakatayo na ang lalaking pinagsusuntok ng mga lalaking bakulaw. 

“Fight me, after that you can do what you want, okay?” ang tapang ni Bela. Hindi naman siya sigurado kung mapapatumba niya ito dahil napakalaki ng katawan ng bakulaw na ‘to pero susubukan niya. 

“Aba matapang ka ha. You'll regret this, woman. No one ever makes me fall on the ground,” he said confidently. 

“Then, make an attack on me now,”pang hahamon niya. Naiinip na siya. Kailangan pa naman niyang bumalik sa kaha dahil alam niyang marami na ang mga customers na naghihintay sa kaniya. 

Pinagsusuntok siya ng lalaki pero nailagan niya ito lahat. Siya naman ang umatake, isang malakas na flying kick ang pinakawalan niya. Sapol sa panga ang bakulaw. Luckily, she made it. Natumba sa sahig ang lalaki.  

“Edi tulog ka ngayon. Ako pa ang hahamunin mo?”usal niya. 

Nilapitan niya ang lalaking maraming sugat sa mukhang at kinausap. “Are you okay, sir?”

“Yeah, I'm fine. You're so brave. How did you make it?” sagot nito. Maganda ang boses, so manly. Nagtama ang mga mata nila. Ang ganda ng mga mata nito, kulay gray. 

Yumuko siya dahil hindi siya makatingin ng diretso sa mga mata nito. “Nakita mo naman ang ginawa ko. Sir, excuse me. Kailangan ko nang bumalik sa kaha. Ikaw na ang bahala sa kanila, puwede ba?”

“Alright,” tipid nitong sagot saka napangiti. Umalis na si Bela. “She's adorable and brave. One of a kind,”usal niya saka inalog-alog ang dalawang lalaking tulog, wala pa ring malay ang mga iyon kaya tinawag na nito ang security at umalis na roon.

SAMANTALANG panay naman ang sorry ni Bela sa mga customers na naghihintay sa kaniya mabuti lang, naintindihan siya ng mga ito. 

Hindi niya sinabi kay Monique  na napaaway kaagad siya sa unang gabi ng duty niya. Ayaw niyang mag-aalala ang kaibigan niya. 

Maya-maya nakita niya na dumaan ang mga guards at kasama na nila ang dalawang bakulaw. Tabingi ang mga panga ng mga ito. Masama pa ang mga tingin nila sa kaniya. Inirapan naman niya ang mga ‘yon. Hindi siya takot sa mga ‘yon kahit balikan pa siya ng mga ito. 

Pero hinahanap ng mga mata niya ang lalaking binugbog ng dalawang lalaki pero hindi na niya nakita muli. Hindi niya nakilala, sayang, curious pa naman siyang malaman kung anong pangalan nito. Ang ganda kasi ng boses at mata nito, kulay gray pa naman. Attracted siya sa mga magaganda ang mga mata, pero sayang talaga. 

Pagsapit ng madaling araw ay kumunti na lang ang mga customers at nakakatulog na siya sa sobrang antok. Daig pa niya ang nag customer service, but still, kayayanin niya para sa mga kapatid niya. 

“Besh, wake up,” umugong lang siya. Nanaginip lang siya siguro, masarap kaya ang matulog. “Besh, bawal ang matulog, nasa work ka!”parang totoo ang narinig niya kaya dumilat siya. 

“Hala, jusmiyo marimar, nakatulog ako. Omg,”natataranta niyang wika. 

“It's okay, wala namang customers,”sagot ni Monique. Ang aga pa, alas kwatro pa lang nandito na siya. 

“Besh bakit nandito ka na? Mamayang 6 AM pa ang out ko e,” sagot niya saka inuusog ang mga mata niya. 

“Eh, paano kasi, nanaginip ako na may nakaaway ka rito sa club kaya nagworry ako ng husto. Alas dos pa lang nagising na ako tapos hindi na mapakali at nag-aalala na ako sa’yo.”

“Sos, wala naman. Okay naman ako, ito nga lang… Nakatulog ako sa sobrang antok. Di naman ako ginising ng guard.”

“Here, coffee and croissant,”natatawang wika ni Monique. 

“Kape at pandesal kamu,” sagot naman ni Bela na siyang natawa rin sa biro ni Monique. 

“Sige na, inumin mo na ang kape mo habang mainit pa para mabuhay ang mga dugo mo,” wika ni Monique. 

Sobrang saya niya dahil may kaibigan siyang kagaya ni Monique. Mami-miss niya ito ng sobra kapag umalis na ito papuntang America. Ang swerte niya na ito ang naging kaibigan niya. 

Hinintay siya ni Monique hanggang sa makalabas siya ng trabaho. Antok na antok siya kaya kumain lang siya at natulog. Kailangan niya ang mahabang tulog pambawi ng lakas para sa duty niya mamayang gabi.