CHAPTER 8"Please Ziyo palabasin mo na ako rito, I need to work!" Hindi n'ya ako pinansin pinagpatuloy lang n'ya ang pagbabasa ng newspaper na hawak n'ya, ni hindi n'ya ako tinapunan ng tingin. "Ziyo naman, please? I'm begging you. Kailangan kong magtrabaho!" This time lumingon na siya sa akin. He shoot me a deadly glare, tanda na kapag hindi ako tatahimik may mangyayari sa akin na masama. Why is he so heartless? Ano bang ginawa ko sa kanya para itrato n'ya ako ng ganito? "Stop it Heaven. Your voice irritates me. I wish Hope is here. Kung hindi lang siya namatay dahil sa kagagawan mo, maybe we're not living like this!" Why does he keeps on bringing the dead? Alam ko namang hindi ako sapat para sa kanya pero bakit paulit ulit nalang? "Tama na please. Palabasin mo nalang ako rito." Nanghihina kong saad. "No, that's your punishment for flirting infront of my eyes Heaven." He coldly said. Umalis ako sa harap n'ya at bumalik sa kwarto. I screamed like a mad woman, gusto kong ipalabas
CHAPTER 9Nagiging desperada ako dahil sa pagmamahal ko sa kanya. Ganyan ko siya kamahal, kahit magiging kawawa ako okay lang dahil mahal ko naman siya eh. Kahit saktan n'ya ako ng paulit ulit okay lang ulit dahil mahal ko siya. Bahala na, I know one day it is all worth it. He's worth it, lahat ng ginagawa ko. Pero kapag mapagod ako, pagod na talaga ko sa puntong 'yon. Sa puntong iyon hindi na ako ang maghahabol. True to his words, hindi nga n'ya ako pinalabas ng bahay. Bantay sarado rin ako sa kanya. He's really cruel and heartless. Hindi ko na kilala ang dating bestfriend ko. I was busy preparing the kitchen when he came in drunk. It's already 8PM at umuwi siyang lasing. Umupo siya sa lamesa, kakaluto lang ng niluto kong adobo kaya kahit hindi kami ayos nilagyan ko parin siya ng pagkain. He isn't really drunk, medyo naka inom lang. "Here eat this habang mainit pa." He doesn't look at me pero kinuha n'ya ang tinidor at kutsara, uminom muna siya ng malamig na tubig at kumain. Ni h
CHAPTER 10I will live like Hope, magiging ako siya para lang sa pagmamahal ko kay Ziyo. I know one day he'll love me like how I love him. I need to forget who I am to live like her. Para kapag susuko na ako hindi wala akong pagsisisi kasi ginawa ko naman ang lahat bago sumuko. Alam ko sa araw na 'yan napagod na talaga ako. I know how Hope talk and I know how she treat Ziyo, gagayahin ko lahat ng ginagawa n'ya. I saw Ziyo walking downstairs and I called him, tila nagulat siya sa inasta ko. Ngumiti ako sa kanya at kinaway siya papunta sa akin. "Good morning love, how's your night? Nakatulog ka ba ng maayo?" Nakangiti kong saad. Hindi n'ya ako pinansin at nagpatuloy sa paglalakad. Alam kong magtitimpla siya ng kape kaya binigay ko kaagad sa kanya ang hawak ko. "Here love, may tinimpla na ako para sa'yo." I told him while smiled and handling him the coffee. Nakakunot ang noo n'ya habang kinuha ito. "Nagluto na rin pala ako, I'm not a chef but I did my best. Hope you'll like it love.
CHAPTER 11 "Good morning love." Nagulat ako nang may biglang yumakap sa likod ko. It's Ziyo. Ang aga ko nagising, I was really excited, this time sigurado akong matutunan na akong mahalin ni Ziyo and I will make the most out of it. "What are you cooking wife? Hmm?" He asked. Hinalo halo ko ang niluto kong adobo at ngumiti sa kanya, he kissed me on the lips and smiled. My heart is really full right now, parang ang saya saya ng pakiramdam ko. I just wanna live like this forever. Walang lungkot halos saya lang ang nararamdaman ko. This is so great. Parang puputok ang puso ko sa saya. I really love this man too much. "Let's eat pagkatapos nito. Malapit na eh hihi." Saad ko at patuloy na hinalo halo ang niluto ko. Nagulat ako nang yakapin n'ya ako sa bewang at nilagay ang ulo n'ya sa balikat ko habang nakatingin sa ginagawa ko. "I miss you so much love. I'm happy you're back in my arms now." He told me. My heart sank in despair. Who am I kidding? It is not me in his mind, it's Hope
CHAPTER 12 Last day was so fun, naramdaman kong mahal ako ng lalaking mahal ko. Sana ganoon nalang palagi, sana palagi nalang kaming masaya. "Hello my dear, what are you doing?" Saad ko dahil may kinakalikot siya sa kanyang laptop. Ngumiti naman siya sa akin at hinalikan ako sa pisngi, parang kailangan ko na atang masanay sa mga halik n'ya, he is really a kisser! "I'm finalizing reports on my company. How about you? Are you done drawing that dress?" Saad n'ya sa hawak kong sketch pad. Tumingin naman ako roon at umiling iling. I pouted, ngumisi naman siya at hinalikan ang mga labi kong nakausli na parang bebe. "You can do it love. Kaya mo 'yan! Fighting!" Ngumiti lang ako sa sinabi n'ya at bumalik sa ginagawa ko. I need to do unique designs, kailangan ko na itong matapos by next week dahil may competition akong sasalihan. It's a really big competition for fashion designer and I need to win it. "Hays, this is so frustrating! I can't think of anything!" I am really frustrated! I nee
CHAPTER 13 Kung siguro hindi lang pagpapanggap ang lahat ng ito siguro ang saya saya ko ngayon but I should not let it blind me. Loving someone who doesn't love you back is something terrible, masakit at halos uubusin ka hanggang sa sumuko ka but one thing for sure gagawin ko muna ang lahat hanggang sa maubos ako bago ako bibitaw dahil sa puntong iyan wala na akong pagsisihan. "What is my beautiful wife doing in here huh? Hm?" Hinalikan n'ya ako sa leeg ko and I feel the sensation. Pumikit ako pero napadilat ako nang humalakhak siya. "Pft HAHAHAHA what are you doing? Are you thinking something huh? Is my wife thinking dirty things?" Namula ang mukha ko sa sinabi n'ya. Tila napahiya ako sa aking sarili dahil alam kong totoo ang kanyang sinasabi. Ang sarap sa pandinig ang sinabi n'ya. My wife, tila ba isa itong huni ng ibon. Sana ganito nalang kami lagi at sana totoo nalang ito. Nakakatakot isipin na ang kapalit ng pagiging masaya ko ngayon ay pag iyak at paghihinagpis sa susunod na
CHAPTER 14 "What the fuck Ziyo?" Tila nakakita ako ng demonyo dahil sa sinabi ng isang babaeng model. Itinaas ni Ziyo ang kanyang kamay na tila sumusuko."Let me explain, ano ka ba matagal na 'yon. I don't even recognize her." Inirapan ko siya. Napaka babaero kasi ng lalaking ito halos lahat ata ng babaeng nagkakagusto sa kanya eh nagiging kaanohan n'ya. "Whatever." Umalis ako sa harap n'ya at lumapit sa babae. Tila galit naman itong tumingin sa akin. Does she know kung sino ang nasa harap n'ya? May sasabihin sana ako ngunit hindi ko nalang pinagpatuloy. Umalis nalang ako at pumunta sa CR. Nakaka stress ang araw na ito. "If you think papatulan ka ni Ziyo, think twice." Sumunod pala sa akin 'tong babaeng ito. Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ang pag re-re touch ko. Nang matapos na ako nagsimula na akong maglakad para umalis. Ayaw kong maghanap ng away. Ngunit nagulat ako sa inasta n'ya. Mahigpit n'ya akong hinawakan sa braso at sapilitang pinaharap sa kanya. Isang isa nalang
CHAPTER 15 "Here we areee!" Binuksan n'ya ang pintuan at tila namangha ako sa nakita. Napaka ganda ng tanawin. Hindi ko alam kung nasaan kami ngayon, habang nag d-drive siya he looks so excited and happy. May kung anong kislap sa kanyang mga mata na hindi ko masabi kung ano. Tila ba ang saya saya n'ya sa araw na ito. Lagi n'yang hinahawakan ang aking mga kamay at hinalikan ito habang nasa byahe kami. Tumigil ang sasakyan sa paanan ng bundok. Ilang minuto rin kaming naglakbay paakyat. Tumigil kami sa isang puno at may malaking bato roon. Kitang kita namin ang city. Napaka ganda nito, alas singko kami ng hapon dumating dito ay unti unti nang dumilim. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa amin dito kaya sinabihan ko na siyang umuwi. "Love, gabi na. Umuwi na kaya tayo? Anong oras na oh. Baka ano pang mangyari sa atin dito." Humawak ako sa braso n'ya ngunit tinawanan n'ya lang ako at hinalikan sa tuktok ng ilong ko. Hinawakan n'ya ang kamay ko at hinila palapit sa kanya sabay yakap. "H