CHAPTER 6
I found myself in a white room, this room isn't familiar. Where am I? What happened? Anong ginagawa ko rito? I was about to stand up but my body is weak, hindi ko kayang gumalaw. Ah Ziyo maltreated me. Napaiyak ako sa ala alang 'yon. How could he? He was my first love, he was also my friend. If he doesn't want this I understand it but can he atleast respect me and our friendship? How heartless he can be?Ilang minuto ang dumaan nang may nurse na dumating sa akin. Was I in the hospital?"Ma'am how are you feeling?" The nurse asked me several questions and I answered them wholeheartedly. Nang matapos na siya ako naman ang nagtanong."Where am I? Nasa hospital ba ako? What is this place?" I asked. Umiling iling siya tanda na wala ako sa ospital, pero kung wala ako roon. Where the heck I am?"You're in Mr. Arkinus's condo ma'am. This room is what he called his peace room. Kung nakikita mo, puti lahat ang nandito it is because that is how he wanted it. He called me here to check up on you and it seems like you're fine, nawalan ka lang ng malay because fatigue." The nurse gave me tablets at iinumin ko raw ito at 8AM everyday. After our talk umalis siya at naiwan ako. Naisip kong magpahinga muna to gain my strength back.I wonder why he didn't took me to the hospital, was it because he was afraid that our parents would notice what he is doing at me? Or he just simply doesn't care? I think it's the latter.I took a nap at nang magising ako I am already better, tumayo ako at nagsimulang maglakad palabas. While walking I noticed a bruise on my left arm, ito ata natamaan. Hinaplos ko ito at nakaramdam ako ng sakit. Bumuntong hininga ako at binuksan ang pinto.This is my first time walking on my husband's condo unit and it was freaking huge and really good. Napaka ganda ng interior design, more on black and white at napaka linis tingnan.There is no someone in the living room kaya pumunta ako sa kusina. Parang natuod ang mga paa ko sa sahig dahil sa nakita, my chest also contradicted in pain at tumutulo na rin ang luha sa mga mata ko."Yeah ahhh ahhh ahhh faster Ziyo. Gosh you're so huge." Said by the nurse while holding Ziyo's hair and rocking above him crazy. Naka higa higa sila sa ibabaw ng mesa at halos saan saan na napunta ang mga damit nila.Hubo't hubad silang parehas. Ziyo is holding the nurse's boobs while she is rocking crazily above him."Ahh ahh ahh ughhh yes yes! Hard!" The nurse is already screaming with pleasure while I'm drowning in sorrow."Tone down y-your voice bitch!" Ziyo demanded angrily but you can hear the pleasure in his voice.My palms are sweaty, I want to kill them. Galit na galit ako at nasasaktan. Napaka baboy nila, bakit diyan pa nila ginawa ang bagay na 'yan!"M-mga hayop kayo!" I lost my voice a while ago but fortunately I got them back. I was able to yell at them. They looked like they were taken aback because of my presence. Takot na takot na bumama ang babae at dali daling kinuha ang mga damit n'ya at itinabon ito sa katawan n'ya."Come on Cherry, don't mind her." Ziyo casually said. Hindi ko na alam ang gagawin sa kanya, he just look at me with his bored eyes."W-why are you doing this Ziyo? A-alam ko namang napilitan ka lang na pakasalan ako but can you atleast respect me? Our friendship way back then? Why Ziyo? Is it too hard to do?" Napatahimik siya sa sinabi ko. Napaupo ako dahil sa nangyari, parang nawalan ako ng enerhiya dahil sa kagagawan nila.He chuckled."Seriously? Are you kidding me? Respect? Para sayo? How can you say that? Do you even respected Hope? Do you even respected our relationship after you suggested to your parents na tayo nalang dapat ang ikakasal huh!?" I look back at him, taken aback at what he said.Where did he get that stupid idea!? I wasn't the one who suggested it! It was mom!"No! It wasn't me!" I tried to defend myself ngunit tumayo siya and told the nurse to get dress. Sinuot narin n'ya ang kanyang mga suot na natanggal kanina at binigyan ng pera ang nurse para sa pamasahe nito. Tumingin ako sa gilid nang makita kong hinalikan ito ni Ziyo sa labi after he said goodbye.This is too much for me, parang gusto ko nalang tapusin ang paghihirap ko. I was wrong when I thought I can change him. I can't change him but he can change himself if he wanted to."Stand up, you look like a beggar." I was insulted. Tumayo ako pinahiran ang mga luha sa mga mata ko and slap him really hard. Kumabog ng malakas ang dibdib ko dahil sa marahas n'yang pag lingon sa akin. He seems really mad of what I did."You had the audacity to slap me?" He said and his voice are deadly. Parang kaya nito akong ibaon sa kinatatayuan ko ngayon. Takot na takot akong umatras, nagsisisi kung bakit ko siya sinampal. Pero naalala ko ang nangyari kanina, he deserves it! Pinigilan ko ang sarili kong maging duwag and I stood my ground."Yes! Para tumigil ka na sa kahibangan mo! My sister is already dead Ziyo and it wasn't me who killed her! Bakit sa akin mo ibinaling ang sisi!?" I shouted because of anger ang because of pain."You killed her because you're stupid and useless! It was you who killed your twin sister! I avenge her! I will make your life miserable!" Itinaas n'ya ang kamay n'ya at akmang sasaktan ako nang iniharang ko ang kaliwa kong braso at ipinikit ang mga mata ready for his beatings ngunit napadilat ako nang walang tumamang sampal. I saw him looking at bruised hand."Fuck this!" Nagulat ako sa bigla n'yang pagsigaw at ang malakas na pagpalo n'ya sa mesa at mabilis na naglakad paalis. Ang lakas din ng pagkakasarado n'ya sa pinto.Naiwan akong nakatulala and tears are screaming down my face. Why life is so hard on me? Ano bang nagawa kong kasalanan? Is it wrong to love a person? Bakit ako ang sinisi ng lahat? Aren't they aware I have feelings too? Napaluhod ako."Why me!? Bakit lagi nalang ako!? Pagod na pagod na ako! Please nagmamakaawa ako ang sakit sakit na! Hindi ko na kaya!"******************************Hit it dudes-MissteriousGuileCHAPTER 7 "Please, please sagutin mo Drey. I need your help please?" I keep mumbling habang nagtitipa sa cellphone ko. Gusto kong sagutin ni Drey ang cellphone n'ya, gusto kong kunin n'ya ako sa impyernong lugar na ito. After Ziyo stormed off the room hindi ko na nakita miski anino n'ya sa lugar na ito. He left me. That heartless jerk! Noong naka ilang dial na ako wala pa ring sumasagot, tumigil na lamang ako at ipinatong ang ulo ko sa mesa. Naramdaman ko na namang tumulo ang mga luha galing sa mga mata ko. I'm so miserable right now, masama bang magmahal? Akala ko ba love conquers everything? Pinukpok ko ang mesa gamit ang kamay ko sabay sigaw saka lamang ako tumigil nang mag ring ang aking telepono. Drey is calling. Dali dali ko itong sinagot. Humahagulgol ako habang nagsasalita. "Please Drey kunin mo ako rito. Puntahan mo ako sa address na ito. I'm begging you!" Halata sa boses ko ang sakit at pait dahil sa nangyari. "Ha? Anong nangyari sayo? I-text mo sa akin ang address diya
CHAPTER 8"Please Ziyo palabasin mo na ako rito, I need to work!" Hindi n'ya ako pinansin pinagpatuloy lang n'ya ang pagbabasa ng newspaper na hawak n'ya, ni hindi n'ya ako tinapunan ng tingin. "Ziyo naman, please? I'm begging you. Kailangan kong magtrabaho!" This time lumingon na siya sa akin. He shoot me a deadly glare, tanda na kapag hindi ako tatahimik may mangyayari sa akin na masama. Why is he so heartless? Ano bang ginawa ko sa kanya para itrato n'ya ako ng ganito? "Stop it Heaven. Your voice irritates me. I wish Hope is here. Kung hindi lang siya namatay dahil sa kagagawan mo, maybe we're not living like this!" Why does he keeps on bringing the dead? Alam ko namang hindi ako sapat para sa kanya pero bakit paulit ulit nalang? "Tama na please. Palabasin mo nalang ako rito." Nanghihina kong saad. "No, that's your punishment for flirting infront of my eyes Heaven." He coldly said. Umalis ako sa harap n'ya at bumalik sa kwarto. I screamed like a mad woman, gusto kong ipalabas
CHAPTER 9Nagiging desperada ako dahil sa pagmamahal ko sa kanya. Ganyan ko siya kamahal, kahit magiging kawawa ako okay lang dahil mahal ko naman siya eh. Kahit saktan n'ya ako ng paulit ulit okay lang ulit dahil mahal ko siya. Bahala na, I know one day it is all worth it. He's worth it, lahat ng ginagawa ko. Pero kapag mapagod ako, pagod na talaga ko sa puntong 'yon. Sa puntong iyon hindi na ako ang maghahabol. True to his words, hindi nga n'ya ako pinalabas ng bahay. Bantay sarado rin ako sa kanya. He's really cruel and heartless. Hindi ko na kilala ang dating bestfriend ko. I was busy preparing the kitchen when he came in drunk. It's already 8PM at umuwi siyang lasing. Umupo siya sa lamesa, kakaluto lang ng niluto kong adobo kaya kahit hindi kami ayos nilagyan ko parin siya ng pagkain. He isn't really drunk, medyo naka inom lang. "Here eat this habang mainit pa." He doesn't look at me pero kinuha n'ya ang tinidor at kutsara, uminom muna siya ng malamig na tubig at kumain. Ni h
CHAPTER 10I will live like Hope, magiging ako siya para lang sa pagmamahal ko kay Ziyo. I know one day he'll love me like how I love him. I need to forget who I am to live like her. Para kapag susuko na ako hindi wala akong pagsisisi kasi ginawa ko naman ang lahat bago sumuko. Alam ko sa araw na 'yan napagod na talaga ako. I know how Hope talk and I know how she treat Ziyo, gagayahin ko lahat ng ginagawa n'ya. I saw Ziyo walking downstairs and I called him, tila nagulat siya sa inasta ko. Ngumiti ako sa kanya at kinaway siya papunta sa akin. "Good morning love, how's your night? Nakatulog ka ba ng maayo?" Nakangiti kong saad. Hindi n'ya ako pinansin at nagpatuloy sa paglalakad. Alam kong magtitimpla siya ng kape kaya binigay ko kaagad sa kanya ang hawak ko. "Here love, may tinimpla na ako para sa'yo." I told him while smiled and handling him the coffee. Nakakunot ang noo n'ya habang kinuha ito. "Nagluto na rin pala ako, I'm not a chef but I did my best. Hope you'll like it love.
CHAPTER 11 "Good morning love." Nagulat ako nang may biglang yumakap sa likod ko. It's Ziyo. Ang aga ko nagising, I was really excited, this time sigurado akong matutunan na akong mahalin ni Ziyo and I will make the most out of it. "What are you cooking wife? Hmm?" He asked. Hinalo halo ko ang niluto kong adobo at ngumiti sa kanya, he kissed me on the lips and smiled. My heart is really full right now, parang ang saya saya ng pakiramdam ko. I just wanna live like this forever. Walang lungkot halos saya lang ang nararamdaman ko. This is so great. Parang puputok ang puso ko sa saya. I really love this man too much. "Let's eat pagkatapos nito. Malapit na eh hihi." Saad ko at patuloy na hinalo halo ang niluto ko. Nagulat ako nang yakapin n'ya ako sa bewang at nilagay ang ulo n'ya sa balikat ko habang nakatingin sa ginagawa ko. "I miss you so much love. I'm happy you're back in my arms now." He told me. My heart sank in despair. Who am I kidding? It is not me in his mind, it's Hope
CHAPTER 12 Last day was so fun, naramdaman kong mahal ako ng lalaking mahal ko. Sana ganoon nalang palagi, sana palagi nalang kaming masaya. "Hello my dear, what are you doing?" Saad ko dahil may kinakalikot siya sa kanyang laptop. Ngumiti naman siya sa akin at hinalikan ako sa pisngi, parang kailangan ko na atang masanay sa mga halik n'ya, he is really a kisser! "I'm finalizing reports on my company. How about you? Are you done drawing that dress?" Saad n'ya sa hawak kong sketch pad. Tumingin naman ako roon at umiling iling. I pouted, ngumisi naman siya at hinalikan ang mga labi kong nakausli na parang bebe. "You can do it love. Kaya mo 'yan! Fighting!" Ngumiti lang ako sa sinabi n'ya at bumalik sa ginagawa ko. I need to do unique designs, kailangan ko na itong matapos by next week dahil may competition akong sasalihan. It's a really big competition for fashion designer and I need to win it. "Hays, this is so frustrating! I can't think of anything!" I am really frustrated! I nee
CHAPTER 13 Kung siguro hindi lang pagpapanggap ang lahat ng ito siguro ang saya saya ko ngayon but I should not let it blind me. Loving someone who doesn't love you back is something terrible, masakit at halos uubusin ka hanggang sa sumuko ka but one thing for sure gagawin ko muna ang lahat hanggang sa maubos ako bago ako bibitaw dahil sa puntong iyan wala na akong pagsisihan. "What is my beautiful wife doing in here huh? Hm?" Hinalikan n'ya ako sa leeg ko and I feel the sensation. Pumikit ako pero napadilat ako nang humalakhak siya. "Pft HAHAHAHA what are you doing? Are you thinking something huh? Is my wife thinking dirty things?" Namula ang mukha ko sa sinabi n'ya. Tila napahiya ako sa aking sarili dahil alam kong totoo ang kanyang sinasabi. Ang sarap sa pandinig ang sinabi n'ya. My wife, tila ba isa itong huni ng ibon. Sana ganito nalang kami lagi at sana totoo nalang ito. Nakakatakot isipin na ang kapalit ng pagiging masaya ko ngayon ay pag iyak at paghihinagpis sa susunod na
CHAPTER 14 "What the fuck Ziyo?" Tila nakakita ako ng demonyo dahil sa sinabi ng isang babaeng model. Itinaas ni Ziyo ang kanyang kamay na tila sumusuko."Let me explain, ano ka ba matagal na 'yon. I don't even recognize her." Inirapan ko siya. Napaka babaero kasi ng lalaking ito halos lahat ata ng babaeng nagkakagusto sa kanya eh nagiging kaanohan n'ya. "Whatever." Umalis ako sa harap n'ya at lumapit sa babae. Tila galit naman itong tumingin sa akin. Does she know kung sino ang nasa harap n'ya? May sasabihin sana ako ngunit hindi ko nalang pinagpatuloy. Umalis nalang ako at pumunta sa CR. Nakaka stress ang araw na ito. "If you think papatulan ka ni Ziyo, think twice." Sumunod pala sa akin 'tong babaeng ito. Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy ang pag re-re touch ko. Nang matapos na ako nagsimula na akong maglakad para umalis. Ayaw kong maghanap ng away. Ngunit nagulat ako sa inasta n'ya. Mahigpit n'ya akong hinawakan sa braso at sapilitang pinaharap sa kanya. Isang isa nalang