CHAPTER 20

CHAPTER 20

I give up. Tama na ang kahibangan ko sa kanya. All he did was hurt me. Dapat ko nang palayain ang sarili ko sa sakit at paint. I deserve to be happy. Hindi sa lahat ng pagkakataon marunong akong magpatawad. Lahat tayo may hangganan. Siguro hanggang dito nalang ako, hindi kasi dapat ipinaglalaban ang pagmamahal na pilit.

"Where are you going?" He asked. Hindi ako tumingin sa kanya at pinagpatuloy lang ang pag aayos sa sarili.

I don't want to see him, after what he did. May kapal ng mukha pa siyang kausapin ako. He's such an asshole. Ang kapal kapal ng mukha n'ya.

Napadaing ako nang hawakan n'ya nang mahigpit ang braso ko. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at hindi parin tumingin sa kanya. He can do whatever he want. Pagod na pagod na ako.

"Kapag kinakausap kita, tumingin ka sa akin." He stated angrily. Hindi parin ako humarap at tumingin sa kanya. Nanatiling nasa salamin ang mga tingin ko. I don't mind him hurting me again. Sa araw araw n'ya akong sinasaktan, I becam